Romantisch
tafelen
aan de Terpenroute
Henk en Tity Hasz
Uw eigen bank
Friesland Bank
Lezers klommen in de pen
HOGERHUISZAAK
Naar aanleiding van wat u schreef
o ver de Hogerhuiszaak nog even het
volgende. Al die stukken, die ge
schreven zijn zal ik maar achter
wege laten. Maar de werkelijke
schuldige kon ook nooit gestraft
worden, want die was met de huis
houdster van het slachtoffer naar
Amerika gevlucht. Ook de gebroe
ders Hogerhuis zijn na hun vrijla
ting naar Amerika getrokken.
Dit weet ik zo goed, want een ach
terneef van mij, ook een Marten
Hogerhuis, heeft er vaak met mij
over gesproken. Wij woonden toen
in Firdgum en hij moest oom zeggen
tegen de Hogerhuismannen. Zijn
oudste zoon werd ook Keimpe ge
noemd en mijn neef is later ook met
zijn gezin naar Amerika vertrokken
Dat de gebroeders onschuldig wa
ren was een feit, want op zijn sterf
bed heeft de dader bekend.
Het zal ongeveer 1948 of 1950 zijn
geweest, dat een klein gezelschap
uit Beetgumermolen in het Fries een
toneelstuk van de Hogerhuiszaak
opvoerden. Dat waren twee dames
en twee heren onder leiding van een
Jan Oreel, schilder in Beetgumer
molen, nu reeds overleden.
Ik heb dat stuk toen ook gezien en
misschien zijn er lezers uit Beetgum
en omstreken, die dat toen ook heb
ben gezien.
Een historische foto: de Hoogerhui-
zen, na hun vrijlating gefotogra
feerd voor de poort van de Leeu
warder strafgevangenis.
Dat de werkelijke schuldige
'Paulus van Dijk?) op zijn sterf
bed heeft bekend wisten wij niet
- het is een interessant gegeven.
Maar wij kennen de Hogerhuis
zaak onvoldoende om te kunnem
beoordelen of uw mededeling,
juist is of niet jiuist, in casu
nieuw of al lang bekend. Men
sen uit Beetgum hebben inder
tijd drie mannen als de schuldi
gen aangewezen: Sybolt Alber-
da, Paulus van Dijk en Allard
Dijkstra. Zij zouden tegen vrien
den ook hebben gezegd, dat ze
aan de inbraak schuldig waren.
Een gevonden dievenlan
taarn" heeft bovendien een be
langrijk bewijsstuk gevormd.
Red. 't KI.Kr.
Peins
M. Appelhof-Jongsma
Een waar
genoegen
Uw gastheer en gastvrouw
Bosweg 25, tel. 05103-2266
Reservering gewenst
's Maandags gesloten.
r7"-nriro!!i»Btisch restiunut TJg
,M htrbtrge irSQ
man en enkele zonen waren op zee
verdronken. Haar zoon, die met de
auto door het ijs was gezakt en ver
dronken is, was in die tijd onderwij
zer geworden, om maar niet op zee
te verdrinken.
Leeuwarden A. Mejjer-Hoitsma
BANG AVONTUUR
Gaarne wil ik even schrijven over de
strenge winter van '29 en wel over
de tocht naar Terschelling. Daar is
op die bewuste zondag een persoon
verdronken, dat was een school
meester van Terschelling en die
wou graag naar Sint Jacob gaan.
Die mensen hadden planken mee
genomen, maar nog vlak bij de
vaargeul zakte de auto door het ijs.
Alleen de twee mensen, die voorin
zaten konden er nog uitkomen. Mijn
man heeft dit meegemaakt. Hij was
diezelfde morgen met twee vrien
den en een neef van hem, ook vanaf
Zwarte Haan, naar het eiland ver
trokken.
's Middags begon het al te dooien en
de twee vrienden bleven op het ei
land. Maar de neef van mijn man
was visser en die wou graag naar
huis. Hij dacht, dat het wel mee zou
vallen.
Onderweg voegden nog vier men
sen uit de wouden zich bij mijn man
en z'n neef. Toen ze bij de vaargeul
aankwamen lag die al open. Door
een paar fietsen aan elkaar vast te
binden kwamen ze er overheen,
maar een fiets verdween in de diep
te.
Het was al donker, toen ze de vaste
wal bereikten, maar het ijs was toen
al van de wal afgedreven. Door hard
te roepen kregen ze aandacht en met
een diepe indruk heeft gemaakt.
Elders in dit nummer van 't
Kleine Krantsje wijden wij nog
enige aandacht aan deze ramp;
die zich voltrok in een tijd, toen
brede lagen van de bevolking
nog geschokt werden door onge
lukken, waarbij een of meer
mensen het leven verloren.
Red. 't KI. Kr.
VLINDER
Met zeer veel interesse heb ik het
artikel van Vlinder gelezen in
nummer 329 van het Kleine Krants
je. Hij is echter abuis met de veron
derstelling dat het in 1929 voor het
laatst was dat men onder de Lange
Pijp door kon schaatsen.
Ik herinner mij nog heel goed, het
was 1947, dat ik in de Grote Kerk
straat woonde en op de Groen van
Prinstererschool in de Margaretha
de Heerstraat ging.
Ik liep door de Kleine Kerkstraat en
ging via het trapje in de wal vlak
voor het politiebureau de Nieuwe-
stadsgracht op en bond daar mijn
schaatsen onder. Zo reed ik onder
de Lange Pijp door, via het Naauw,
behulp van touw en ladders kwamen
ze aan land.
Mijn man is nu vierenzeventig jaar,
maar dit bange avontuur is hij nog
nooit vergeten.
Peins M. Appelhof-Jongsma
Uit meer reacties is ons geble
ken, dat het ongeluk met de auto
op het ijs van de Waddenzee in
die barre winter van '29 op velen
Schaatsen onder de Leeuwadder
piepen deur
de Brol onderdoor de Kelders, de
Voorstreek, onder de Amelands-
pijp door, over de Tuinen en zo
langs de Oostergrachtswal tot aan
wat wij de Electrische brug noem
den. Daar tegenover dokter Polman
klommen we dan weer op de wal.
Het was zelfs mogelijk om onder die
brug door tot voor de deuren van de
Men kent er de-Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
gevangenis te rijden. De rest was
open water. Het leek mij aardig u dit
even te laten weten.
Heerenveen G. van der Kooi
RITSKE LAMBERTS
Op een foto in 't Kleine Krantsje
nummer 327 zie ik ook Ritske Lam
berts staan. Hij was een levendige,
ijverige en enthousiaste figuur en
zeer fantasierijk. Hij zat ook in het
bestuur van de Friesche Athletiek
Bond en was bij wedstrijden
wedstrijd-secretaris
Nu heb ik eens het volgende ge
hooid, waarbij ik me nog steeds af
vraag of het waar isof een anecdote
was.
Er zouden - op een zondag - Friese
kampioenschappen gehouden wor
den. De volgende dag stonden er
gedetailleerde uitslagen in de krant,
bloemrijk beschreven. Maar de
wedstrijden waren niet doorgegaan
wegens de slechte weersomstandig
heden
Harlingen
Jelle Wassenaar
Waar of niet waar -we weten het
niet. Wel kunnen we, nu het
langzamerhand verjaard is, ver
klappen, dat een stel Friese
journalisten eens gevoetbald
hebben te Hollum op Ameland
tegen een ploeg knap spelende
eilanders. Wij als verslaggevers
bleven nergens het overzees ge
biedsdeel won, meen ik, met een
nul of drie, vier. Op de terugweg
in de bus naar Nes spraken we
vervolg op pag. 11
Naar aanleiding van het artikel in 't
Kleine Krantsje nummer 329 over
de strenge winter van '28 op '29 het
volgende:
Wij woonden in St. Jacobiparochie.
Als meisje van tien jaar heb ik met
mijn grootvader bij de Zwarte Haan
op het ijs van de Waddenzee gelo
pen, het was toen 3 Maart 1929.
Er zijn toen velen naar de eilanden
geweest, ook de fiets van mijn va
der. Er was iemand die de tocht
graag mee wou maken, maar geen
fiets had, om deze reden kreeg hij de
fiets van mijn vader mee.
Mijn vader had de tocht zelf ook wel
mee willen maken, maar omdat de
wind die dag naar het westen was
gedraaid, zag hij er van af.
Er is toen die dag inderdaad een auto
door 't ijs gezakt, er zaten drie man
nen in. De twee mannen die voorin
zaten zijn er uit gekomen, maar een
onderwijzer, die achterin zat, is
verdronken.
Ik meende dat hij naar zijn moeder
op Ameland was geweest, die haar
Ritske Lamberts, een overbekende figuur in het oude Leeuwarden: "levendig, ijverig, enthousiast en
fantasierijk'
zeer
