DE KIENDERS VAN VROUW NENGERMAN
eigen
huis?
assenaar
IN MEMORIAM
'T KLEINE
KRANTSJE
FELICITEERT
leenwarder
onderlinge
r- T
TSCHOK
BANDEN 1
i LATEN 1
1 brekers!
L J
L
LJ
AUTO
RADIO'S
11
HEIMWEE
NAAR VROEGER
Dan waardevast
verzekeren!
verzekeringen u.a.|
Griet van Gosse zat die morgen bij
heur buurvrouw oppe koffie.
Beiden zatten ze anne tafel inne ka
mer.
Griet zat recht teugenover de twee
ramen die uutzicht gaven oppe
Nutstuuntsjes en de Groninger
straatweg.
De jonge buurvrouw zat anne kant
van de tafel die et dichtst bij de
kamerdeur was.
Der lei een dik pak sneeuw op straat
en op de tuuntsjes en nou de zon
skeen leek et wel of de bomen op de
straatweg grote boeketten van
kristal waren.
Griet en de buurvrouw genoten
vannft prachtige gezicht buten.
Bij de buurvrouw hing an de muur
tussen de twee ramen een plaat van
,,de mijnwerker" van Jan Toorop.
De plaat stelde een mijnwerker
voor, die in geknielde houding bij et
skiensel van zien mijnwerkerslamp
bezig was steenkool te hakken.
Griet had er al een tiedsje naar zit
ten te kieken toen ze zei, wat is dat
toch een mooie plaat.
Ja, hé, zei de buurvrouw, gevleid.
Ja, vervolgde ze, mien man en ik
viene em oek zo mooi.
We waren eigenlik al een hele tied
op zoek naar iets geskikst om daar
op te hangen tot we een paar weken
leden dizze plaat inne etalage bij
VanHulsenoppe Voorstreek zagen.
We kochten em en mien man hettem
zelf helemaal inlijst.
Een heleboel meensen hewwe der
meestal een spreuk hangen, maar
dat vonnen wij zo afgezaagd.
Ja, dat is zo, zei Griet.
Bij Griet hong op die plaats et
trouwpertret van haar en Gosse.
De vrouwen dronken nog een kopke
koffie.
Terwiel ze nog wat zatten te praten
hoorden ze de stemmen van vrouw
Nengerman en de kleine Drikus.
Vrouw Nengerman riep telkens, sta
stil, houd je mond, teugen de er-
barmelik krijsende en jammerende
Drikus.
Toen Griet en de jonge vrouw buten
kwammen zagen ze een wonderlik
skouwspel.
Daar stond de kleine Drikus inne
sneeuw metten piespot omgekeerd
op zien kopke.
Het kien zat er tot over de oren in en
hoe vrouw Nengerman oek wrikte
en trok der was gien beweging in die
pot te krijen.
En Drikus jammerde maar, et kleine
kien, hij way per slot van rekening
nog maar vijf jaar.
Meens gaan toch inne huus met diz-
ze koude, zei Griet, je kanne zo wel
een ziekte oplope.
Hoe is dat zo komen, wu een buur
vrouw wete, maar daar had vrouw
Nengerman nou gien oren naar.
Et is oek gien gewoon formaat pot
zien je wel.
Ja, ajje een gewoon formaat pot
hewwe kan dit niet gebeure, zeg ik
maar.
Izzet een iezerne pot? wu vrouw
Hoekstra wete.
Nee, et is een stienen pot.
Et is begriepelik dat de buurvrou
wen der zich met bemoeiden.
Vrouw Nengerman en de kleine
Drikus, zien kleine zuske Annie, die
anderhalfjaar ouder way en al oppe
grote skoal zat en Griet stonnen on
dertussen inne keuken bij vrouw
Nengerman.
Griet vroeg an hur, hewwe jou oek
een hammer vrouw .Nengerman?
Een hamer? Allée, haal den hamer
van den zolder, gebood mevrouw
Nengerman an Annie.
Annie, nog nasnikkend van de mep
pen en de skrik, haalde de hammer,
waar vader Nengerman deurgaans
de skunen van de hele familie met
rippereerde, vanne zolder.
Moai, kien, zei Griet, geef mij die
hammer maar even.
En voordat de arme Drikus wist
wattem overkwam, et kien kon
trouwens oek niks zien, had Griet
metten paar voorzichtige, maar-
goedgemikte tikken de stienen pies
pot in twee stukken slagen die klet
terend oppe keukenvloer terecht
kwammen.
Zonde van de pot, zuchte vrouw
Nengerman.
Ja, alles goed en wel, zei Griet,
maar et kien kon zo niet lopen blie-
ve.
Drikus ston metten vuurrood hoofd
zien moeke en zien suske an te kie
ken, zij et nog enigzins verdoofd
deur de tikken op zien hoofd.
Hoe is dat nou zo komen, vroeg
Griet an Drikus.
Met horten en stoten kwammen de
omstanders te horen, dat de kien-
ders oppe zouder annet speulen wa
ren; vader en moedertje.
Drikus was de vader en Annie way
de moeder.
De vader en de moeder hadden op
pen gegeven moment ommen ondu-
delike oarzaak ruzie kregen en toen
had de moeder van bvaadheid de
piespot nomen - hij way skoanhoor
- en die had ze vader Drikus oppe
kop drukt zodat ie goed vast zat.
Ik zal et vanavond aan uwen vader
zeggen, riep vrouw Nengerman en
dan gaat gij over de knie, agge da
maar wit.
Nou, suste Griet, je mutte zo maar
denke, et binne nog zukke lummels.
Ja, zei vrouw Nengerman met spiet
in heur stem, maar ik ben een goeie
piespot kwijt ennet geld groeit mij
niet op de rug.
Ik emmer zes, waarmet ze heur na-
kommelingskap bedoelde.
Ja, zei Griet, ik begriep et.
Kom, vervolgde ze, ik gaan maar
weer fut, dag vrouw Nengerman,
dag Drikus, doet et hoofd nog zeer,
jonkje, en ze aaide em even over
zien kopke.
En zo was dit incident oek weer ten
einde.
Bart van der Weerdt.
onze stadgenoot, de <heer Harry
Drost (63), die deze maand veertig
jaar werkzaam is in de journalistiek.
De heer Drost, Harlinger van ge
boorte, kwam op de eerste april
1939 op de loonlijst van de Harlin-
DE SPORT VAN EEN LEDDER IS
ER NIET OM OP UUT TE RUS
TEN, MAR OM ER JE FUUT
KREK SO LANG OP TE HOU
WEN, DAT JE JE ANDERE FUUT
WAT HOGER SETTE KANNE
ger Courant, voor welk blad hij en
kele jaren heeft gewerkt.
Na de bevrijding ontpopte hij zich
als een van de eerste auteurs van een
oorlogsboek; zijn "Harlingen in
oorlogstijd" kwam al op de markt,
toen er van een stroom oorlogslit
teratuur nog geen sprake was.
In 1951 kwam Harry Drost naar
Leeuwarden, waar hij redactiechef
werd van de Friese editie van het
katholieke dagblad Ons Noorden,
dat nu niet meer bestaat.
Zes jaar later ging de heer Drost
journalistiek op eigen benen staan;
van '57 af werkte hij aan tal van
bladen, in en buiten Friesland, mee:
o.a. Het Vrije Volk, het Friesch
Dagblad en de Friese Koerier.
Ook werd hij hoofdredacteur van
Eisma's Schildersblad, een betrek
king, die hij moest opgeven, toen
hij in '63 door een ernstige ziekte
getroffen werd.
Daarna heeft deze levendige en ac
tieve figuur het heel wat kalmer aan
moeten doen, maar de pen geheel
laten nisten kon hij niet en zo
schrijft hij nu nog steeds, o.a. voor
Het Friesch Dagblad en de Friesland
Post.
vervolg van pag. I
de auto, ja zelfs een reis met het
vliegtuig al haast niets bijzonders
meer, de fiets is nog gebleven en
wordt nog volop gebruikt. Toch is
een fietstocht door ons land of een
deel daarvan m.i. niet meer zulk een
genoegen als in vroeger jaren. De
enorme toename van het verkeer, en
wat de fietspaden betreft, het grote
aantal bromfietsen dat daar op rijdt,
de toenemende verkeersonveilig
heid en daarbij het lawaai en de
stank hebben de liefhebbers van
fietstochten al heel veel plezier ont
nomen. Bovendien is er door het
gehele land veel natuur- steden- en
dorpenschoon geschonden of ver
dwenen, zodat ook al hierom de
Op de leeftijd van een en zestig jaar
overleed de heer Dirk Arends van de
Steenhouwerij Arends in Leeuwar
den - hij bezweek aan de zware
hoofdwonden, die hij opliep, toen
hij, fietsend door de Zwettestraat,
tengevolge van een windstoot onder
een vrachtauto raakte.
De heer Arends was een zeer be
kende figuur in de stad met heel veel
vrienden en geen vijanden. Zijn
heengaan zal erg worden betreurd,
vooral in de kringen van de voetbal
vereniging Friesland, waarvoor hij
zich altijd bijzonder verdienstelijk
heeft gemaakt. De L.V.V. be
noemde hem respectievelijk tot Lid
van Verdienste en tot Erelid.
Ook als voetbalscheidsrechter is
Dirk Arends jarenlang een zeer ge
ziene figuur geweest.
Nog onverwacht is overleden de
heerGerardus L. C. Schweigmann,
directeur van Schweigmann
Woontextiel B.V. aan de Nieuwe-
stad in Leeuwarden. De heer
Schweigmann, die acht en zestig
jaar geworden is, kwam op 2 januari
1930 in het familiebedrijf, waar
voor hij zich z'n hele leven met hart
en ziel heeft ingezet.
Daarbij bleef hij een open oog hou
den voor het welzijn van de mede
mens - zo heeft hij zich bijvoor
beeld ook voor de Woningstichting
Leeuwarderadeel uitermate ver
dienstelijk gemaakt.
Bij het bereiken van de vijf en zes
tigjarige leeftijd vertrouwde Gerard
Schweigmann de directie van zijn
zaak toe aan zijn zoons Eddy en
Anton.
fietstochttjes in mijn jeugd veel
meer genoegen en niet te vergeten
veel meer rust, ruimte, veiligheid en
vooral ook frisse gezonde lucht
schonken. Daarom denk ik daaraan
nog dikwijls met zoveel genoegen
terug en krijg je als oudere wel eens
heimwee naar de rust, de ruimte, de
stilte, de veiligheid en de echt frisse
buitenlucht, zoals wij dat toen be
leefden. Er is veel verbeterd, op al
lerlei gebied maar we zijn er wat
veiligheid en rust, ruimte en stilte
betreft niet op vooruitgegaan, om
van lucht- en waterverontreiniging
en wat dies meer zij, maar niet te
Na een korte ernstige ziekte is
overleden de heer Rinke Schaafs-
ma, die vooral als voetballer be
kendheid kreeg. Rinke Schaafsma-
hij werd drie en vijftig jaar-maakte
in de vijftiger jaren lange tijd deel
uit van het eerste elftal van Leeu
warden - hij was een gewaardeerde
kracht in de aanvalslinie van rood
wit.
Brand vanaf 40 ct.
per f 1000,-
Uitgebreid vanaf
75 ct per f1000 -
95 ct incL glasschade I
k Eewal 59, Leeuwarden.,
Tel. 05100-36539
spreken, 't Kleine Krantsje doet ons
de in dat opzicht goede oude tijd
door foto's en artikelen weer op
nieuw beleven als het ware!
Haarlem
P. H. Zwerver
HEERENVEEN, MARKTWEG 13 TEL. 05130-36909
LEEUWARDEN, VERL. SCHRANS 4-22 TEL 05100-33714
