óUjoufidt
mU
Friesland Bank
Uw eigen bank
Men kent er de-Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
Lezers klommen in de pen
herinnerde ze zich nog best. „Nou"
zei ik toen, „het mensdom was toen
nog niet zo afgestompt als nu, toen
was het wekenlang het gesprek van
de dag. Vandaag de dag word je er
niet meer anders van". En zo is het
helaas.
Leeuwarden Joh. de Jong
KLEINSTE HUIS
Het door u bedoelde drama bij
de Romkeslaan voltrok zich op
een dinsdag in 1930 in de Keet-
buurt. waar de toen dertigjarige
Sijtze K. zijn negenentwintig
jaar oude vrouw, Dirkje Zand-
stra, door messteken het leven
benam. Hei echtpaar was op
zaterdagavond naar de bioscoop
geweest. Na afloop ging de man
naar huis, terwijl zijn vrouw
"nog een boodschap moest
doen"Pas op dinsdagmorgen
om zes uur keerde ze naar huis
terug. Daar moet toen een fatale
ruzie zijn ontstaan. Na een eis
van tien jaar werd Sijtze K. door
de rechtbank veroordeeld tot zes
jaar gevangenisstraf.
tot z'n 81ste jaar, dus 63 jaren lang.
Daar zijn heel wat verhalen van te
vertellen.
vervolg op pag. 6
MOORD
Van de Verlaatsbrug af ging men
vroeger rechts de Elisabethstraat in.
Vrijdags namiddags liep ik altijd
van de Zuidergrachtswal, waar wij
toen woonden, over de Potmarge-
brug, het Zuiderplein, langs de
Willemskade, waar ik altijd even
moest kijken naar de daar gelegen
Stanfriesboten.
Langs het grote huis van dr. Cath en
verderop de kaaspakhuizen bereikte
ik dan de Verlaatsbrug en begaf mij
dan niet altijd tot mijn vreugde naar
mijn pianolerares mej. Lijkles in de
Elisabethstraat. Mej. Lijkles was
bijzonder aardig, maar ik had wei
nig maatgevoel, zodat de lessen niet
die vruchten afwierpen, die mijn
ouders ervan gehoopt hadden.
Op de terugweg nam ik meestal de
"stille" kant Willemskade om
langs het toen voor mij zo geheim
zinnige, altijd gesloten, huis van de
familie van Duijll te lopen. Ik klom
dan op de muur met hek rond de
kleine tuin, om naar de witte beel
den in de grote serre te kunnen zien.
De familie woonde meest op Jacht-
lust in het Oranjewoud. Vlak voor
het uitbreken van de oorlog kwam
de gehele inboedel van de familie
Van Duijl in de Harmonie in vei
ling. Ikhebertoen nog enige dingen
gekocht en de intrigerende beelden
van dicht bij kunnen zien.
Op weg naar de veiling zag ik een
afschuwelijk ongeluk. Voor het
huis van dr. Eecen was een man
onder een legerauto gekomen. Zijn
hoofd was verbrijzeld door een van
de achterwielen.
Terug naar de vrijdagse pianoles.
Eens had ik helemaal geen zin, om
dat het juist de veijaardag van mijn
vader was, 26 februari en mooi
Kleine Kerkstr. 43: kleinste huis
van Leeuwarden.
Helvoirt mr. H.S. Bekius
ROOFOVERVAL
,,'t Kleine Krantsje" is toch maar
een magnifieke uitgave. Als 75-ja-
rige geboren en getogen Leeuwar
der, zie ik iedere veertien dagen
weer met verlangen er naar uit. Er
staan n.l. artikelen in, die je doen
zeggen: „ja zo was het toen. Het
was niet mijn bedoeling u dit te
schrijven. Ik heb de pen echter ge
grepen om u te schrijven over de
„Roofoverval op de Tweebaks-
markt" in 1928. Ik weet het mij te
herinneren al was het gister ge
beurd. Ook weet ik nog welk een
grote opschudding deze daad in on
ze goede oude stad heeft veroor
zaakt.
Wekenlang was het een onderwerp
van gesprek. Verontwaardiging
over deze daad voerde de boven
toon. Wat een verschil bij nu. Te
genwoordig lees je bijna iedere dag
over roofovervallen in de krant, je
leest het en neemt het vervolgens
maar voor kennisgeving aan. Enige
tijd geleden toen er in de krant weer
melding werd gemaakt van een
roofoverval op een paar bejaarde
mensen, zei ik tegen mijn vrouw:
„herinner jou je nog wel die dief
stal bij mevrouw Bisschop? Ja, dat
Opschudding in de Keetbuurt: Sytze K. heeft z'n vrouw vermoord. In de
deuropening: dokter Uffelie na de lijkschouwing.
weer. Het kan daarom niet in 1929
geweest zijn, maar misschien 1928
of 1930 of '31Bovendien was onze
buurt in rep en roer omdat, ik hoor
de het van mijn vriend de pontbaas
Jeen Eppinga, er in een van de zij
straatjes achter Tulpenberg, aan de
kant van de Romkeslaan een dub
bele moord was gepleegd. Ik er di
rect naar toe. Het was tussen de
middag. Gauw had ik de plaats van
het misdrijf bereikt. Mij tussen de
menigte door dringende zag ik nog
juist, dat het lichaam van een vrouw
uit een huisje werd gedragen. Het
viel mij op dat zij een lichte jurk
droeg en rode schoentjes, voor die
tijd en het jaargetijde een vrij onge
bruikelijke dracht. Men zei dat haar
man haar vermoord had en daarna
de hand aan zichzelf had geslagen.
Ik meen dat hij laterniet dood bleek.
De slachtoffers werden naar het te
genover ons huis gelegen Stadszie
kenhuis gebracht.
Thuis gekomen kreeg ik op mijn
kop, omdat ik als jongen zo'n af
grijselijk schouwspel niet had mo
gen gaan zien en omdat ik te laat
was voor het warm eten.
Ik herinner mij niet meer of er nog
iets over deze moord in de krant
heeft gestaan. Weet u daar nog iets
van?
Ondergetekende kwam bij het
rommelen 't Kleine Krantsje num
mer 322 weer tegen met daarin een
verhaal over het kleinste huis van
Leeuwarden: Kleine Kerkstraat 43.
Dit artikel interesseerde mij bijzon
der, daar wij twee jaar in dat huis
hebben gewoond.
Er wordt in geschreven dat er vroe
ger in het pand een slager heeft ge
woond. Inderdaad, dat was in de
twintiger jaren, het was de familie
Van derSchuit met zoon en dochter.
De zoon hielp toen al in de slagerij;
hij is enige weken terug helaas
overleden, ik meen twee en zeven
tigjaar oud. Van derSchuit is later
verhuisd naar een groter pand in de
zelfde straat.
Öp 12 mei 1925 hebben wij een
zaak in comestibles, boter, kaas en
eieren in gevestigd. Ik was toen na
melijk melkboer. We hebben er
twee jaar gewoond. Reden van ver
trek was het traplopen van mijn
vrouw op doktersadvies. De kelder
- trapje op, trapje af - moest name
lijk worden gebruikt als opslag
plaats; ook was er een w.c. met ton.
Voor het koken en wassen was er
voor het gehele huis één kraantje in
de kelder.
In 1927 hebben wij de zaak overge
daan aan J. Strijkstra, die werkzaam
was in Hotel Amicitia. Daarna is de
heer De Jong er in komen wonen.
Leeuwarden T. Brouwer
DOMINICUS KERK
.Toen ik „mijn" Kleine Krantsje
van 14 april doorkeek, viel mijn oog
meteen op de St. Dominicus kerk in
de Speelmanstraat in de rubriek
„Leeuwarders, waar is dit?"
Ik wilde meteen mijn antwoord in
sturen, maar herinnerde me, dat ik
een foto moest hebben van het inte
rieur. Eindelijk heb ik die dan toch
gevonden en stuur hem U meteen.
Misschien wilt U nog wat doorpra
ten over die kerk, die nu al lang niet
meer als zodanig in gebruik is.
Mijn grootvader (opa Tichelaar)
was organist in die kerk, van z'n 18e
Mijn vriend, Jeen Eppinga.
Red. 't KI. Kr.
Nog een aardige herinnering aan de al lang verdwenen St. Dominicus- of Paterskerk.
