mollema
aardappelhandel
ER STAAT EEN
HUIS LEEG
LEE W ADDERS,
WAAR IS DIT
UNIEK
9
voor al uw
FEESTEN
PARTIJEN
RIJPERKERK
Er staat een huis leeg aan de Maria LouisestraatEn er hangt een biljet
achter het raam: Te koop. Maar er zit nog altijd een naambordje op de muur:
K. Mollema AardappelhandelDe heer Mollema, een zeer bekende stadge
noot, is dit voorjaar overleden. Zijn vrouw was al eerder dood; kinderen
waren er niet. De aardappelhandel bestaat niet meer. Alles is geweest, alles
is verleden tijd. Alleen het naambordje is er nog. Een laatste navrante her
innering aan een bloeiend mensenleven. Ja, ja, zo is het nu eenmaal. Alles
komt en alles gaat
Een vorige keer he'k, tot mien groat
genoegen mu'k segge, de genegen
heid beskrieve kannen, die Gerrit
G., alias Gekke Gerrit voor de bees
ten koesterde. 'kHew t had over de
baantsjes, die hij kwietraakteom
dat hij opkwam voor de kiepen van-
ne poeliers Van der Werff en de hon
van melkboer Van der Moer en ik
vetelde van de knien, die hij kocht,
toen sien buurman 't beesje slachte
su en vanne rotten, die hij met veul
vernuft 't leven rédde.
Die rotten, jimme herinnere 't sich
nog wel, gaf Gekke Gerrit dag in
dag uut de vrijheid, nadat sien
buurman Van der Wal die beesten
levend vongen had in sien val.
Toen Gekke Gerrit inne gaten
kreeg, dat disse Van der Wal al die
vongen rotten de hasses insloeg,
sorgde hij ervoor elke morgen even
eerder bij de val te wesen, dan Van
der Wal self. Hij kuierde er dan
kwienskwans langs en tilde met een
handig handgebaar 't valdeurke op:
de rotten reageerden dan op slag en
gongen er as een rot vandeur.
Altied liep Gekke Gerrit, asof t so
hoorde, nog een endsje deur en
keerde dan met een groate boog
weer naar sien huuske terug. Dan
gong ie achter inne kamer sitten om
te wachten op't mement, dat Van
der Wal te voor skiën kwam voor't
dagelijkse ritueel van't inspecteren
van sien val.
De man, die vroeger met een sekere
wellust de rotten uut hun gevange
nis haalde om se direct te verplette
ren teugen de muur van sien huus,
kwam nou dudelijk teleurgesteld
van sien lege val terug en hij be
greep mar niet, hoe't kwam, dat ie
se eerst wel vange kon en nou noait
meer.
Elke morgen gaf het Gekke Gerrit
een groate voldoening de rotte-
vanger van't Skoaldiekje met lege'
bannen naar huus te sien gaan - wel
vroeg ie sich vanself af hoe lang die
Van der Wal su stom blieve su om
niet te begriepen, dat ie op een ve-
skrikkelijke menier inne maling no
men wudde.
Hoeveul rotten Gekke Gerrit so 't
leven redde, wist ie self al gau niet
meer - meestal sat er mar één rot
inne val, mar oek gebeurde 't wel,
dat er twee rotten toegeliek in raak
ten en een keer satten er selfs drie,
sowat boven op mekaar inne val.
In ieder geval raakte Gerrit al bin
nen twee weken de te! kwiet, mar hij
begreep wel, dat hier inne buurt
vanne ouwe Por marge meer rotten,
dan meensen woonden. Mar wat
Gekke Gerrit betrof mochten de
rotten, die hij vong staan en gaan
waar se wuden t intresseerde hem
yedder niet.
Dat wudde vanne ene oppe andere
dag anders, toen Gerrit, een poas-
ke voor de Leewadder kermis, so-
mar inenen een van sien briljante
ideeën kreeg. Jonge ja," mom
pelde hij voor sich uut, ,,nou he'k 't
vormen!'
Van dat mement af gong Gekke Ger-
I rit elke morgen met een ouwe sok
I naar de val, tilde as vanouds 't val
deurke op en sorgde ervoor, dat de
futspringende rot terecht kwam in
sien sok. So brocht ie binnen een
dag of wat dettien pracht exempla
ren tuus, weldeurvoede, vette brune
rotten, allemaal kerngesond.
Een hok hoefde Gekke Gerrit niet te
timmeren voor sien nije veestapel:
hij brocht se onderdak inne huus-
kamer in een bedstee, die hij self
toch niet as sadanig bruukte. Deur
geregeld een homp broad of een
ouwe kust kees inne bedstee te gooi
en en se oek nog wel es te verrassen
met een skutteltsje melk, hield Ger
rit de stemming onder sien kostgan
gers er goed in: se piepten veul, mar
alleen van tevredenheid.
Intussen werkte Gerrit in't diepste
geheim vedder an sien plannen en
kwam de ene dag met graote stukken
seildoek en de andere dag met lange
latten en verfpotten tuus.
Toen kwam't sover, dat de klokken
vanne ouwe Oldehove de kermis
inluudden, de Leewadders trokken
naar't Wilhelminaplein, sagen de
ouwe vetrouwde beelden vanne car
rousel van Janvier, de nogakraam
van Stuvé enne rups van Hommer-
son enontdekten een
piepklein, mar veul belovend tents-
je, dat se nog noait oppe kermis sien
haddenMamubra - Dertien zeld
zame mammoellt-muizen uit de wil
dernis van Brazilië"
Mammoeth-muzen? Daar hadden
se nog noait van hoord. Bestonden
die dan? Nou ja, seker al inne oer
wouden van Brazilië.
De kermisgangers stroomden 't
tentsje binnen - Volwassenen een
dirbbeltje - kinderen een stuiver'-
en de baas van't spul (behendig
mantsje, wat rossig haar en graote
flaporen, hé, wat leek die veul op
Gekke Gerrit - verrek, was'l hem
niet?) kwam hunnen tekort om alle
intreegelden in ontvangst te nim-
men.
En wat kregen al die nieuwsgierigen
voor hun geld te sien Jaseker, ge
weldige groate muzen - rotten leken
het wel - in alle kleuren vanne re
genboog: witte, rooie, blauwe,
groene, brune - nee, toch niet, toe
vallig gien brune - mar wet swat te,
lila, gele, rose, nou ja, noem mar
op.
Mammoeth-muzen, reuze muzen uut
de oerwouden van Brazilië. De
meensen keken sich de ogen uut -
wie had ooit van sukke gekke muzen
hoord!
Twee dagen later wist heel Leewad-
den - tóch goed sien! - dat het Gek
ke Gerrit was, die oppe kermis het
tentsje Mamubra exploiteerde - de
krant had er lucht van kregen en had
,,de succesvolle exploitant, die als
twee druppels water leek op onze
bekende stadgenoot Gerrit G.op
pe man af vraagd hoe en wat. En
toen was ie er meteen rond voor
uutkomen: hij léék niet op Gerrit
G., hij was het self!
,,Als zoo vaak" schreef de krant"
heeft Gerrit weer iets heet erg ori
gineels bij de hand. Zijn kleurige
,,mammoethmuizen naar hij ons
meedeelde afkomstig uit de bin
nenlanden van Brazilië en door een
bevriende zeeman naar hier ge
bracht, trekken heel veel bekijks
het lijkt wel, of elke kermisganger
het tentje Mamubra wil zien"
Dit gratis stukje publiciteit vanne
krant speulde Gekke Gerrit hele
maal inne kaart en nou ontstonnen
er selfs hele rijen wachtenden voor
sien tent: Mamubra wudde gewaon
een ft nans je le bovenslag.
De meeste toeskouwers vormen de
mammoethmuzen geweldig interes
sant, mar er kwammen oek meen
sen, vooral vrouwen, die vormen het
mar griezelig ener waren oek
nogal wat, die skudden meewarig
lachend hun kop.
Tot die laaste cattegorie hoorde
oek een figuur, die Gerrit liever
niet, dan wel sien had in sien mera-
keltent: sien buurman Van der Wal
in hoogsteigen persoon.
Mar de man betaalde - oppe al
lerlaatste dag vanne kermis - sien
dubbeltsje en Gerrit kon hem dus
niet weigere. Van sien argwaan liet
ie al blieke, toen ie de muzen nog
niet eens sien had. .Muzen?"
skamperde hij, toen ie inne porte
monnee naar't dubbeltsje socht, ,,ik
hew in jou noait een man van muzen
sien
Mar helemaal rnoai wudde het, toen
disse kenner vanne vaderlandse
knaagdieren oog in oog mette Bra
zilianen kwam: hij bekeek de bees
ten, sag hun grieze stutten, ontdekte
't bruun, dat hier en daar alweer
deur de kleuren heenkwam en
vloekte toen binnensmons en mom
pelde, tóch dudelijk hoorbaar voor
de andere bewonderaars: .Brazi
liaanse mammoeth-muzen? Opge-
veifde rotten uut de Potmarge!"
Een gevaarlijke opmerking vanself
voor een eerlijke kermisexploitant,
mar ja, wat suu't in dit geval - 't
was de laaste dag en liet die Van
der Wal nou mar denke, wat ie wu,
ftnansjeel was Gekke Gerrit bij wie-
ze van spreken al lang boven Jan
Mar denk niet, dat Gekke Gerrit na
disse pierdijke ontmaskering oek
nog maar één keer de kans kregen
hét een rasechte Nederlanse rot te
velossen uut de va! van Van dei-
Wal, laat staan een seldsame Bra
ziliaanse mammoeth -muus
Trouwes na dit succesvolle
kermisavontuur kon Gekke Gerrit
hel sich niet meer veroorlove te
woanen in sun eenvoudige huurt
aft Huzumer Skoaldiekje - 't wud
de hoog tied om sien tent weer erges
anders inne stad op te slaan!
Kees Brol
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar is dit
We gaan weer drie 'antieke afbeeldingen'verloten onder de abonnees, die
ons het juiste antwoord geven. Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen
veertien dagen naar de redactie van t Kleine Krantsje, Vredeman de Vries-
straat 18921 BP Leeuwarden.
is de stad Leeuwarden eens aan een
gruwelijke ramp ontsnapt, namelijk
in het jaar 1652, toen er brand uit
brak in het stadstimmerhuis bij hel
Blokhuis. Dit timmerhuis grensde
aan het Landschaps Amunitiehuis;
was dat ook door vuur aangetast,
dan zou zeker de halve stad in de
lucht gevlogen zijn. Gelukkig ech
ter werd de brand zo vlug ontdekt,
dat men nog voldoende tijd had om
het buskruit uit het Amunitiehuis in
veiligheid te brengen.
Boerderij-restaurant
gespecialiseerd in bruiloftrecepties,
jubilea, promoties, buffetten enz.
van maandag t/m zaterdag
uitsluitend voor partijen
alleen zondags vanaf 13.00 uur
a la carte restaurant
voor inlichtingen en afspraken
dagelijks geopend
Telef. 05118-1920
