DE DAG DAT DRIEKUS EEN GULDEN VON
RADIO van der WAL
Miedemas
Modebrillen
13
Voor hobby en modelbouw
technisch speelgoed
Berlikumermarkt 19 - Leeuwarden
De coöperatieve winkel bij't Werkmanslust met 't pleintsje er voor waar
Driekus een grwauwe vulden von.
Voor de koperatieve winkel oppe
Groningerstraatweg was een klein
pleintsje. Et was een pleintsje dat
groot genoeg was om deurzetterke
te speulen of bok op of riedelavan of
doofstomEn op dat pleintsje waren
Drikus en Reimpie en Hampie en
Hette annet zettoppen want et was
zettopperstied. Met een brede zwaai
wudden de zettoppen deur de jonges
wegzwaaid. Dan must de top een
eindsje vedder oppe grond komme
en staan blieve anders gold et niet.
As een top op zien kop terecht kwam
en dan rond draaide dan gold dat
niet. Dan riepen de jonges steevast
.Moer oppe diek"Et is een keer
gebeurd dat een passerende jonge
dame waarvan in Leeuwarden be
kend H'as dat ze sommige mannen
van dienst was in een bepaald op
zicht zich de uutdrukking ,hoer op
pe diek" zodanig antrok dat ze de
jonges die dat toen riepen te liefwu.
Maar dat was daarvoor. Toen Dri
kus zien top opwonnen had en met
een vaart wegzwaaide kwam de top
niet goed oppe plug terecht zodat ie
niet staan bleef, maar wegrolde
naar de goot. Drikus gong zien top
ophalen en toen ie em opraapte zag
ie daar die gulden leggen. Een
grauwe gulden. Zomaar op straat.
Hij wadder zenewachtig van. Hij
bedacht zich gien ogenblik en
raapte de gulden op. Hij hield em in
de hoogte en riep naar de jonges, ik
hew een gulden vonnen.
Reimpie en Hampie en Hette stap
ten ogenblikk&lik met zettoppen en
liepen naar Drikus toe. De gulden
wudde deur de jonges bekeken.
Waar hest em vonnen, vroeg Reim
pie. Hier, hier lag ie, zei Drikus.
Die dele we besliste Hampie. Maar
dat was een misrekening van Ham
pie.
Drikus was niet van plan om de gul
den die hij vonnen had met de ande
ren te delen.
Nee, dat doen ik niet, ik breng em
bij mien moeke. Drikus holde naar
huus en Reimpie en Hampie en
Hetto holden em achterna. Moeke,
moeke, riep ie, ik hew een gulden
vonnen. Vrouw Nengermandiemet
et eten bezig was Imam ute keuken
naar de voordeur onderwiel heur
hannen anne skolk afvegend.
Ze bekeek de gulden met andacht.
Toen zei ze, waar edde gij die ge-
vonde? Bij de koperatieve winkel,
zei vrouw Nengerman nadenkend
met de gulden inne han. Mag ik em
houwe moeke? vroeg Drikus hoop
vol. Nee, zei vrouw Nengerman.
Aangezien vader Nengerman en
moeke Nengerman streng katteliek
waren en dus et kroost dienovereen
komstig opvoed wudde en vader
Nengerman as bewaarder in de ge
vangenis an et Blokhuusplein dage-
liks met de kwalike gevolgen van et
verkeerd toepassen van et begrip
,,mijn en dijn" in anraking kwam
heerste der in et huuslik verkeer bij
de familie Nengerman een strenge
moraal.
Nee, zei vrouw Nengerman nogges.
Ze vervolgde, deze gulden zal wel
verloren zijn door een vrouw of een
kind, die een boodschap is wezen
doen in de winkel. Ga maar naar de
winkel en zeg maar da gij een gul
den heb. Der zat voor Drikus niks
anders op dan naar de koperatieve
winkel te gaan om te vertellen dat ie
een gulden vonnen had. Hij en
Hampie en Reimpie en Hette gon-
gen naar de winkel en onderweg
wudde Drikus de les lezen omdat ie
zo stom weest was om met die gul
den naar zien moeke te gaan in-
plaats van em eerlik te verdelen.
Dan hadden we ieder een kwatsje
had, zei Hampie. Ja, zei Hette, nou
hewwe gien een van allen wat. We
zalle der om denke hoor zeg dat
maar teugen dien moeke, zeiden ze
in de winkel.
De vier kammeraden stommelden
de winkel uut. Ze kregen niet eens
'n zuurtsje. Uut ballorigheid omdat
ze hun zin niet kregen vroegen ze an
iedereen die voorbijkwam of die
soms een gulden verloren had.
Maar gieneen van de voorbijkom-
menden had een gulden verloren.
En toen kwam die zwerver der an.
Hij kwam van de Lekkumerdiek.
Toen ie bij de Nutstuuntjes was zag
Hampie em et eerst. Jonges. zei
Hampie, die kerel, die zwerver vra-
ge we oek. Ja, zei Hette, dat doene
we, kanne we lache. Toen de zwer
ver bij de jonges was zei Hampie, hé
baas, hewwe jou soms een gulden
verloren? Watte? Hè jou soms ook
een gulden verloren, dizze jonge het
een gulden vonnen. De zwerver, hij
zag er ontoonbaar uut en stonk een
uur inne wien, keek de jonges een
voor een an. Toen et tot em deur-
drong van die gulden en of hij die
verloren had begonnen zien jene
veroogjes te glimmen.
Ja jonge. Hij wist et meteen. Hij had
die gulden verloren. Hij keek Dri
kus an en zei, waar hest die gulden
geef em mij maar gauw. En Drikus
zei, ik hew die gulden niet meer die
het mien moeke. Zo, en waar wone
jimme, vroeg ie an Drikus die et al
lang niet meer leuk von. Ze wone
daar, zei Hampie, ik zal je der wel
even heen brenge.
En zo ston even later el hele stel,
Drikus en Reimpie en Hampie en
Hette en de zwerver weer bij vrouw
Nengerman voor de deur. Toen
vrouw Nengerman de zwerver ge
waar wudde rezen heur de weinige
haren te berge. Vol afgriezen keek
ze naar die ongeskoren kop. Wa
motte, snerpte ze. De jonges zegge
dat jou zeuntje een gulden vonnen
het. En wa mot gij daar mee,
snerpte vrouw Nengerman, nou
kwaad wuddend. Die hew ik eerlik
verloren, zei de zwerver toen. Gij?!
En nou snerpte de stem van vrouw
Nengerman zo had dat een gewoon
meens der pien inne oren van krije
zu. Gij heb van ze leve nog nooit
unne guide bezeten, gij! Dat was
dudelik. Vrouw Nengerman draai
de zich om en deed de deur dicht. De
zwerver waader even stil van. Toen
zei ie de jonges ankiekend, met die
vrouw is niet te praten ik gaan naar
de pliesje, zo is dat.
Dat zu ik maar niet doen, zei Hette
toen en op Drikus wiezend, zien va
der is gevangenisbewaarder inne
gevangenis. Oh, zei de zwerver, is
dat zo jonge? Ja, zei Drikus. De lust
om naar de pliesje te gaan bekoelde
onmiddellik. Wellicht h'os de zwer
ver enigzins bekend met de huuslike
omstandigheden, in dal instituut.
Hij hadde trouwens gien moment
andacht om naar de pliesje te gaan,
Hij zei maar wat. Ja hij zu daar gek
weze. Hij stommelde et streekje af
en verdween.
Toen was de aardigheid der af en
even later waren Drikus en Reimpie
en Hampie en Hette weer annet
zettoppen. En de gulden? Savens
toen et al donker begon te wudden
kwam der een vrouw bij vrouw
Nengerman anne deur. Ze had een
kien bij zich van een jaar of zeven.
Ze vertelde dat heur dochterke een
gulden verloren had toen ze een
boodskap doen must.
Vrouw Nengerman bedocht zich
gien ogenblik. Ze gong noar de ka
mer en pakte de gulden van de skus-
tienmantel. Ze gaf de gulden an de
vrouw. Hier mens, edde gij uwen
gulden.
Bart van der Weerdt
OOGMETING J. DIJKSTRA
sinds 1900
Kt Kerkstraat 14
8911 DM Leeuwarden
Tel 05100 24866 b g g 05182-397