DE DAG DAT DRIEKUS EEN GULDEN VON RADIO van der WAL Miedemas Modebrillen 13 Voor hobby en modelbouw technisch speelgoed Berlikumermarkt 19 - Leeuwarden De coöperatieve winkel bij't Werkmanslust met 't pleintsje er voor waar Driekus een grwauwe vulden von. Voor de koperatieve winkel oppe Groningerstraatweg was een klein pleintsje. Et was een pleintsje dat groot genoeg was om deurzetterke te speulen of bok op of riedelavan of doofstomEn op dat pleintsje waren Drikus en Reimpie en Hampie en Hette annet zettoppen want et was zettopperstied. Met een brede zwaai wudden de zettoppen deur de jonges wegzwaaid. Dan must de top een eindsje vedder oppe grond komme en staan blieve anders gold et niet. As een top op zien kop terecht kwam en dan rond draaide dan gold dat niet. Dan riepen de jonges steevast .Moer oppe diek"Et is een keer gebeurd dat een passerende jonge dame waarvan in Leeuwarden be kend H'as dat ze sommige mannen van dienst was in een bepaald op zicht zich de uutdrukking ,hoer op pe diek" zodanig antrok dat ze de jonges die dat toen riepen te liefwu. Maar dat was daarvoor. Toen Dri kus zien top opwonnen had en met een vaart wegzwaaide kwam de top niet goed oppe plug terecht zodat ie niet staan bleef, maar wegrolde naar de goot. Drikus gong zien top ophalen en toen ie em opraapte zag ie daar die gulden leggen. Een grauwe gulden. Zomaar op straat. Hij wadder zenewachtig van. Hij bedacht zich gien ogenblik en raapte de gulden op. Hij hield em in de hoogte en riep naar de jonges, ik hew een gulden vonnen. Reimpie en Hampie en Hette stap ten ogenblikk&lik met zettoppen en liepen naar Drikus toe. De gulden wudde deur de jonges bekeken. Waar hest em vonnen, vroeg Reim pie. Hier, hier lag ie, zei Drikus. Die dele we besliste Hampie. Maar dat was een misrekening van Ham pie. Drikus was niet van plan om de gul den die hij vonnen had met de ande ren te delen. Nee, dat doen ik niet, ik breng em bij mien moeke. Drikus holde naar huus en Reimpie en Hampie en Hetto holden em achterna. Moeke, moeke, riep ie, ik hew een gulden vonnen. Vrouw Nengermandiemet et eten bezig was Imam ute keuken naar de voordeur onderwiel heur hannen anne skolk afvegend. Ze bekeek de gulden met andacht. Toen zei ze, waar edde gij die ge- vonde? Bij de koperatieve winkel, zei vrouw Nengerman nadenkend met de gulden inne han. Mag ik em houwe moeke? vroeg Drikus hoop vol. Nee, zei vrouw Nengerman. Aangezien vader Nengerman en moeke Nengerman streng katteliek waren en dus et kroost dienovereen komstig opvoed wudde en vader Nengerman as bewaarder in de ge vangenis an et Blokhuusplein dage- liks met de kwalike gevolgen van et verkeerd toepassen van et begrip ,,mijn en dijn" in anraking kwam heerste der in et huuslik verkeer bij de familie Nengerman een strenge moraal. Nee, zei vrouw Nengerman nogges. Ze vervolgde, deze gulden zal wel verloren zijn door een vrouw of een kind, die een boodschap is wezen doen in de winkel. Ga maar naar de winkel en zeg maar da gij een gul den heb. Der zat voor Drikus niks anders op dan naar de koperatieve winkel te gaan om te vertellen dat ie een gulden vonnen had. Hij en Hampie en Reimpie en Hette gon- gen naar de winkel en onderweg wudde Drikus de les lezen omdat ie zo stom weest was om met die gul den naar zien moeke te gaan in- plaats van em eerlik te verdelen. Dan hadden we ieder een kwatsje had, zei Hampie. Ja, zei Hette, nou hewwe gien een van allen wat. We zalle der om denke hoor zeg dat maar teugen dien moeke, zeiden ze in de winkel. De vier kammeraden stommelden de winkel uut. Ze kregen niet eens 'n zuurtsje. Uut ballorigheid omdat ze hun zin niet kregen vroegen ze an iedereen die voorbijkwam of die soms een gulden verloren had. Maar gieneen van de voorbijkom- menden had een gulden verloren. En toen kwam die zwerver der an. Hij kwam van de Lekkumerdiek. Toen ie bij de Nutstuuntjes was zag Hampie em et eerst. Jonges. zei Hampie, die kerel, die zwerver vra- ge we oek. Ja, zei Hette, dat doene we, kanne we lache. Toen de zwer ver bij de jonges was zei Hampie, hé baas, hewwe jou soms een gulden verloren? Watte? Hè jou soms ook een gulden verloren, dizze jonge het een gulden vonnen. De zwerver, hij zag er ontoonbaar uut en stonk een uur inne wien, keek de jonges een voor een an. Toen et tot em deur- drong van die gulden en of hij die verloren had begonnen zien jene veroogjes te glimmen. Ja jonge. Hij wist et meteen. Hij had die gulden verloren. Hij keek Dri kus an en zei, waar hest die gulden geef em mij maar gauw. En Drikus zei, ik hew die gulden niet meer die het mien moeke. Zo, en waar wone jimme, vroeg ie an Drikus die et al lang niet meer leuk von. Ze wone daar, zei Hampie, ik zal je der wel even heen brenge. En zo ston even later el hele stel, Drikus en Reimpie en Hampie en Hette en de zwerver weer bij vrouw Nengerman voor de deur. Toen vrouw Nengerman de zwerver ge waar wudde rezen heur de weinige haren te berge. Vol afgriezen keek ze naar die ongeskoren kop. Wa motte, snerpte ze. De jonges zegge dat jou zeuntje een gulden vonnen het. En wa mot gij daar mee, snerpte vrouw Nengerman, nou kwaad wuddend. Die hew ik eerlik verloren, zei de zwerver toen. Gij?! En nou snerpte de stem van vrouw Nengerman zo had dat een gewoon meens der pien inne oren van krije zu. Gij heb van ze leve nog nooit unne guide bezeten, gij! Dat was dudelik. Vrouw Nengerman draai de zich om en deed de deur dicht. De zwerver waader even stil van. Toen zei ie de jonges ankiekend, met die vrouw is niet te praten ik gaan naar de pliesje, zo is dat. Dat zu ik maar niet doen, zei Hette toen en op Drikus wiezend, zien va der is gevangenisbewaarder inne gevangenis. Oh, zei de zwerver, is dat zo jonge? Ja, zei Drikus. De lust om naar de pliesje te gaan bekoelde onmiddellik. Wellicht h'os de zwer ver enigzins bekend met de huuslike omstandigheden, in dal instituut. Hij hadde trouwens gien moment andacht om naar de pliesje te gaan, Hij zei maar wat. Ja hij zu daar gek weze. Hij stommelde et streekje af en verdween. Toen was de aardigheid der af en even later waren Drikus en Reimpie en Hampie en Hette weer annet zettoppen. En de gulden? Savens toen et al donker begon te wudden kwam der een vrouw bij vrouw Nengerman anne deur. Ze had een kien bij zich van een jaar of zeven. Ze vertelde dat heur dochterke een gulden verloren had toen ze een boodskap doen must. Vrouw Nengerman bedocht zich gien ogenblik. Ze gong noar de ka mer en pakte de gulden van de skus- tienmantel. Ze gaf de gulden an de vrouw. Hier mens, edde gij uwen gulden. Bart van der Weerdt OOGMETING J. DIJKSTRA sinds 1900 Kt Kerkstraat 14 8911 DM Leeuwarden Tel 05100 24866 b g g 05182-397

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1979 | | pagina 13