iEiMmnauiiamaHH9B
llliSIp:' -IQNGiiiBIlllaiBBBjBBBit
'tkleine"
KRANTSJE
3
Voor diverse relaties
te koop gevraagd
WOONHUIZEN,
FLATS EN BUNGALOWS
'MAKELAARDIJ
IIMOORD - NEDERLAND
I Wijbr.de Geesistr 33e Leeuwarden Tel. 05100-33331
I (b.g.Q. 37346) R.T Kuipers.
1 Makelaar li
vijf minuten lang niets. Hij had een
z.g. "uppercut" op mijn kin ge
plaatst en ik zag, liggend op de
grond alleen maar sterretjes. Enfin,
ik was knap afgebluft. Wel stond er
vervolg op pag. 7
voor Leeuwarden en de
wijde wereld er omheen.
Een uitgave van Fanno
Schoustra'a Publlci-
teitskantoor.
Verschijnt eenmaal in de
veertien dagen.
Redactie, Administratie
en Advertentieafdeling:
Vredeman de Vries-
straat 18921 BP Leeu
warden.
Telefoon (05100) 20302
Postgiro 98 10 62
Bank: Rabobank
Geopend: van dinsdag
tot en met donderdag,
uitsluitend 's morgens
van 9 tot 12 uur.
's Middags en van vrij
dag tot en met maandag
gesloten.
Abonnementsprijs:
voor Nederland 22,50
per jaar; voor het buiten
land: 40,00 per jaar.
Losse nummers: afge
haald fl. 1.25 per stuk.
Per giro besteld: fl.2.00
voor 1 ex., fl.3.50 voor 2
ex., fl.5.00 voor 3 ex.
Het lidmaatschap van 't
Kleine Krantsje is alleen
mogelijk voor lezers, die
akkoord gaan met de
bepaling, dat het abonne
mentsgeld vooruit moet
worden voldaan.
Op de Ie tebruari dient
het abonnementsgeld
voor het dan lopende jaar
te zijn betaald.
Geschenk-abonnementen
en abonnementen van
lezers in het buitenland
moeten op de 31e decem
ber van het voorafgaande
jaar zijn betaald.
Lezers, die zich niet tele
fonisch of schriftelijk,
maar per giro-overschrij
ving als abonnee aanmel
den, worden verzocht op
het girostrookje te ver
melden: Nieuwe abonnee.
Abonnees, die zijn ver
huisd, dienen er op te
letten, dat hun giro-over-
schrijvingskaart het nieu
we adres vermeldt - het
oude adres moet worden
doorgehaald.
Wie het abonnementsgeld
voor een ander betaalt,
dient duidelijk de naam en
het adres te vermelden
van de abonnee, voor wie
wordt betaald.
Adreswijzigingen moeten
minstens 10 dagen voor
het verhuizen worden
doorgegeven.
Abonnementen, die niet
voor 1 december zijn op
gezegd, worden automa
tisch verlengd.
'In die tijd speelden wij veel in de Kanaalstraat en omgeving
Met de Gymnastiekvereniging
"Leeuwarden" namen wij ook deel
aan openbare uitvoeringen buiten
Leeuwarden. Ik herinner mij nog
Stiens, Kollum en Drachten, 't
Waren vrije oefeningen en toestel-
turnen. 's Middags een marswed
strijd door het Dorp. Heel leuke da
gen en vooral als er een prijs was
gewonnen.
Dit is het vervolg van de jeugdher
inneringen van onze abonnee, de
heer U. Wassenaar te Voorburg.
Eens op een late avond, wij zouden
net naar bed, werd de hemel heel erg
rood gekleurd. Volgens ons was het
brand. Nu hadden wij buren, die
van de Pinkstergemeente waren.
DE WERELD VERGAAT
Ook zij hadden het gezien en de
vrouw kwam met de handen in de
hoogte naar buiten en riep, 't
voorspeld, de wereld vergaat, onze
straf'. Wij, mijn broer Doede en ik,
wisten wel beter. Vlug de kleren
weer aan en hollen. In de Spoor
straat konden wij het al beter zien,
het was richting het Vliet. En inder
daad, daar stond een grote fabriek in
lichter laaie. Voor ons jongens een
geweldig gezicht, echter niet voor
de omwonenden, die allemaal met
huisraad sleepten. Wij hebben daar
ook nog bij geholpen, maar werden
later weggestuurd. De brandweer
deed z'n best, maar de fabriek was
reddeloos verloren. In de nacht
kwamen we thuis. Iets later, meen
ik, was er weer een geweldige
brand. De papierfabriek van Land
stra en Deibei
Even na de brand op 't Vliet was er
weer een geweldige brand: die bij
de papierfabriek van Landstra en
Dei bel.
Toen wij nog in Sneek woonden
hebben wij vlak bij ons huis, aan de
Kerkegracht ook eens twee heel
grote branden van nabij meege
maakt. Vlak achter ons huis was het
de Christelijke Mulo op het Oude
Kerkhof, die geheel afbrandde. Wij
konden vanuit het dakraam zo in de
brandende school zien, Ook een
Veem aan de kade tegenover de ou
de veemarkt ging op een nacht in
vlammen op. Daar hebben wij we
ken lang kleverige klompen zuurtjes
uitgehaald.
Uiteindelijk ben ik toch in de 6e klas
terechtgekomen en wel bij de heer
Schaafsma, het hoofd van de bene-
denschool. Ik kwam naast Nico
Drijfhout te zitten. Deze woonde in
de Y peystraat naast de schoenmaker
Van Kesteren.
Ook hadden wij een jongen van
buiten op school. Zijn naam was
Okke Jaarsma. Hij woonde in de
Van Asbeckstraat. In den beginne
een wat stille verlegen knaap. De
mensen die hem later en zeker in z'n
Frisia-tijd hebben meegemaakt
zullen hiervan wel opkijken. Hij is
net als wij allemaal wel wat beza
digder geworden, maar in zijn glo
rietijd mocht hij er wezen. Een en
ander "alles in der nette" zoals
Barendje Donderkop toentertijd in
het weekblad "Het Leven" schreef.
MEISJES
In de klas zaten natuurlijk ook
meisjes. Eén weet ik mij nog heel
goed te herinneren, nl. Corry
Jaarsma. Haar vader was de brug
wachter van de le Kanaalsbrug. De
jongens wilden allemaal graag "lo
pen" met Corry. 't Was een slank,
blond kind en in voor alle wilde
jongensspelen. Haar vriendin was
Gretha Kop. Er was ook nog een
Betty Dirksen, drankwinkel. Met
mooi weer maakten wij wel eens
een fietstochtje. Er was dan nog een
meisje bij, (ik meen Siets). Met
Harm Kolk en Jan v.d. Velde, met
wie ze meen ik later getrouwd is,
reden we dan naar buiten de stad.
Als jongen van 14 jaar was je trots
als je naast Corry mocht rijden. In
de berm rustten we dan wat uit en
volgde er een zeer onschuldig vrij
partijtje. Later, in 1928, ik werkte
toen al bij de heer S. Pot op de
Voorstreek, heb ik eens mijn op
wachting gemaakt bij haar moeder.
Stijf op de punt van de stoel en een
doos bonbons in de hand geklemd,
't Mocht niet baten, het werd niets.
KANAALSTRAAT
In die tijd speelden we veel in de
Kanaalstraat en omgeving, waar
Corry woonde, nl. op de hoek van
de KanaalstraatIk had daar ook een
vriend, Willem Huitema, die in een
klein zijstraatjevan Achter de Ho
ven woonde. Ook woonde daar in
de buurt een jongen die Castelein
heette, hij was later een grote lange
afstandloper, ik meen bij Vitesse.
Ook een jongen genaamd Klaasje
(Kaje) Visser woonde daar. Die heb
ik in 1945 weer gezien en wel in
Naumburg (D). Wij waren net be
vrijd door de Amerikanen en in een
Amerikaans kamp gebivakeerd. Op
een ochtend zaten wij, Engelsen,
Nieuw-Zeelanders, Amerikanen en
nog veel meer volkeren te kijken
naar het doortrekken van Patton's
tankleger. Dit duurde de hele dag.
Niet te geloven dat de Duitsers hier
zo lang tegenstand hebben kunnen
bieden.
Opeens zag ik, buiten het hek, ie
mand lopen, van wie ik dacht die
ken ik. Ik naar buiten en ik klampte
hem aan. En ja, dit was Klaas Vis
ser, die als dwangarbeider in Leip
zig terecht was gekomen.
Op school ging het mooi mis. Zes
weken voor de overgang vond
meester Schaafsma het voor mij wel
genoeg. Ik werd van school ge
stuurd en kreeg een brief mee voor
mijn ouders, die ze echter nooit
hebben gezien. Enfin, ik had een
lange vakantie en zorgde er wel
voor tijdens de schooluren niet thuis
te zijn. Naar de Mulo kon ik echter
niet, wel naar het voortgezet on
derwijs en wel op School 10.
De namen van de leraren waren:
Fokkema (hoofd), de heer Brommer
(Engels), de heer De Jong en de heer
Roorsma. En niet te vergeten de
heer De Jong, onze gymnastiekle
raar, die wij oneerbiedig "de
rooie" noemden, ik weet nu nog
niet waarom, daar hij helemaal geen
rood haar had.
BOKSEN
Met hem heb ik een keer gebokst
met echte bokshandschoenen. Dit
kwam zo. Op school 13 had ik op
het vak gymnastiek van de heer
Smit nooit anders dan een 10 op het
rapport gehad, 'i Was ook het enige
vak dat ik serieus namOp het eerste
rapport van school 10 prijkte een 9!
Dit kon volgens mij niet en bij de
eerstvolgende gymnastiekles
maakte ik hierover ruzie met de heer
De Jong. Die zei niet veel, maar liep
naar een kast en haalde daar twee
paar bokshandschoenen uit. Met al
de jongens erom heen zei hij, "We
gaan het uitvechten. Als jij wint
krijg je een 10, win ik, dan blijft het
een 9." Nu het zover kwam, met ül
die knapen erbij, werd ik wel een
beetje benauwd. Maar goed, het
spel moest doorgaan. Onwennig
begon ik om mij heen te slaan.
Meester De Jong glimlachte maar
wat en de jongens moedigden mij
flink aan. Verder wist ik de eerste
