EEN OUD HOTEL GING VERDWIJNEN
IN
GOED
GEZELSCHAP
7
Piano's en vleugels
te kust en te keur
Uit de roemruchte historie
van De Kroon
Dit is het tweede artikel van een se
rie verhaten over de geschiedenis
van het pas verdwenen Hotel De
Kroon in Leeuwarden. Fenno L.
Schoustra is de auteur.
Anno 1911, toen Gerrit Regnery het
deftige huis op de hoek van de Sop-
hialaan en de Van Swietenstraat liet
verbouwen tot hotel, kon je nog heel
wat men een gulden doen - met een
tientje wasje zelfs de koning te rijk.
Toch vergde het vertimmeren en het
daaropvolgende inrichten van de
zaak een formidabel bedrag. Het
begin van de exploitatie ging voor
de stoutmoedige ondernemer dan
ook met vrij pijnlijke pecuniaire
problemen gepaard.
Het kon, in die begintijd van Hotel
De Kroon, dan ook gauw gebeuren,
dat de kastelein toevallig net uit
wandelen was, wanneer - steevast
op zaterdagavond - de schuldeisers
er hun opwachting maakten.
ROYALE START
Daarbij moest er elke week ook
nogal wat aan salarissen worden
uitbetaald, want het hotel startte vrij
royaal met drie kelners, drie ka
mermeisjes, een kok en een leerling
kok. Al gauw kwam er ook nog een
huisknecht bij - die kreeg een petje
met de naam De Kroon op z'n hoofd
en moest zich bij aankomst van de
treinen opstellen op het perron om
er de koffers van de gasten aan te
nemen.
Toen half Leeuwarden met het zo
enthousiast beoefenen van de wan
delsport door Gerrit Regnery op
zaterdagavond op de hoogte kwam,
werd de dinsdag als vaste betaaldag
aangemerkt: tussen negen en twaalf
mochten de leveranciers naar De
Kroon komen om er hun hand op te
houden en die werd dan gevuld
als het kon.
"Betaal zo lang er geld is", luidde
Regnery's laconieke instructie aan
zijn personeel, "als 't op is, is 't
op.
Zolang er geld isMet kleine
bedragjes moest dat geld op tafel
komen, want een glas bier kostte
nog maar twee dubbeltjes en een
borreltje vijftien cent en na een co
pieus diner van drie gangen was de
klant nog niet meer dan een daalder
kwijt.
GEWELDIGE INZET
Maar veel tijd hadden Gerrit en
Dieuwke Regnery niet nodig om de
financiële hindemissen uit de weg te
ruimen. Met een geweldige inzet en
veel vakmanschap bezorgden zij De
Kroon binnen de kortste keren een
klinkende naam, nog meer bij de
boeren en buitenlui, dan bij de
Leeuwarders zelf.
Mevrouw Regnery was geen
moeite te veel om reizigers, die in
het hotel kwamen overnachten, in
de watten te leggen en Gerrit Reg
nery zelf was een meester in het
vasthouden van zijn gasten binnen
de muren van het bedrijf.
Urenlang wist hij de stamtafel te
boeien met zijn geestige verhalen
uit de tijd van zijn militaire dienst -
dreigde de praterij tenslotte toch stil
te vallen, dan bewoog hij zijn gasten
met een handig smoesje tot een
spelletje kaart of zette hij ze aan het
werk aan de beide biljarts. En altijd
meldden zich uiteindelijk de verlie-
je, wat je in De Kroon kon zien:
"betere" kunst aan de wand.
Vreemd was het dan ook niet, dat
de artistenwereld, optredend in
Leeuwarden, al gauw De Kroon
wist te vinden en er een gewaar
deerde ambiance vond. Alle groten
van het toneel - Johan Buziau, de
Bouwmeesters, Louis Davids, Piet
internationale allure werd: buiten
landers, Italianen, Grieken, Zuida
merikanen, Fransen, kwamen via
hun Friese collega's naar De Kroon
en ook zij zouden er blijven komen,
jaren en jaren lang.
Aldus zagen de Regnery's hun ho
tel-restaurant uitgroeien tot een
bloeiend bedrijf, "druk beklant" en
De onvergetelijke Pim Regnery: kastelein uit de kampioensklasse
zers met het bekende ronddraaiende
vingertje omhoog
Zo kon het vaak tot diep in de nacht
gezellig blijven in de zaak, waarin
Gerrit Regnery sfeer wist te schep
pen door het opbouwen van een
Collectie schilderijen - nergens zag
Tel.: 05150-19187,
of: 05154-2312
Kruizebroederstraat 12, SNEEK
Harinxmastraat 27, HEEG
Kohier, Nap de la Mar, Mimi Boes-
nach - kwamen vroeg of laat in De
Kroon en zo lang de tonelisten zelf
nog geen auto hadden om direct na
hun voorstelling terug te rijden naar
huis, bleef De Kroon het uitgespro
ken artistenhotel in Leeuwarden.
Bovendien werd De Kroon dé zaak
voorde Friese boer: terwijl de café's
aan de Langemarktstraat op vrijda
gen volstroomden met het gewone
veemarktbezoek, plachtten de boe-
ren-in-ruste elkaar te ontmoeten in
De Kroon - vooral de Bildtkers
vonden in het sfeervolle hotel-res
taurant aan de Sophialaan een tref
punt naar hun hart.
INTERNATIONALE ALLURE
Hetzelfde gold voor de grote vee
handelaren, aan wie De Kroon het
dankte, dat het zelfs een zaak van
wijd en zijd gerespecteerd. Daarbij
mocht het echtpaar Regnery zich
gelukkig prijzen, dat het in z'n
jongste zoon een toekomstige op
volger wist - Simon Jan, alias
"Pim" Regnery had al een gedegen
horeca-opleiding in Den Haag en
Dublin achter de rug en werkte ten
slotte in Brussel om zich voor te
bereiden op de dag, waarop hij de
leiding in De Kroon kon overne
men.
Die dag kwam in 1932, toen Gerrit
Regnery, amper een en vijftig jaar
oud, besloot "stil" te gaan leven in
een riant huis aan de Westersingel.
Van dat moment af kreeg De Kroon
een nog duidelijker merkteken als
een zaak voor de artist, de hereboer
en de bohémien. Want meer nog
dan de toch erg zakelijk ingestelde
vader was de zoon zélf een artist, en
Verscheidene lezers hebben
ons ten overvloede geatten
deerd op de verkeerde da
tum, die op het voorlaatste
nummer van onze krant heeft
gestaan. Tot hen hoorde ook
de heer Joh. de Jong uit
Leeuwarden, in jonger jaren
graficus van beroep en dus
zeer bekend met het werken
op een drukkerij. Wat deze
datumverwisseling betreft'
zo schreef hij ons, ,,is 't
Kleine Krantsje in goed ge
zelschap. Het is ook eens een
keer de Londense Times
overkomen. Kort tevoren
had de redactie van deze we
reldberoemde krant er over
opgeschept, dat er in hon
derd jaar nooit een fout in
die krant had gestaanMaar
einige tijd tater kwam er ook
daar een verkeerde datum op
te staan. Ze hadden vast ver
geten het af te kloppen" al
dus de heer De Jong.
daarbij een geboren gastheer, een
hotelier pur sang en een groot lief
hebber en kenner van de schilder
kunst.
Toevallige bezoekers, die De Kroon
binnenkwamen, kende Pim Reg
nery niet of nauwelijks - voor hem
waren het allemaal gasten, nee,
sterker nog, goede kennissen,
vrienden zelfs. En hoe gedraag je je,
wanneer er een goede vriend bij je
binnenkomt? Dan sta je op, loopt
hem tegemoet en geeft hem de
hand.
KAMPIOENSKLASSE
En zo heeft Pim Regnery, kastelein
uit de kampioensklasse, het tot z'n
dood in zijn geliefde Hotel De
Kroon gedaan: hij haalde er de men
sen binnen als in z'n huiskamer, hij
rees, zodra er iemand door de deur
kwam, op uit zijn stoel aan het
hoofd van de leestafel, schreed naar
voren, stak minimaal één hand naar
voren, maar dikwijls zelfs twee,
sprak een hartelijk woord en bege
leidde de nieuwe gast als een oude
kameraad naar z'n plaats.
Hoezeer deze voortdurende, tref
fende demonstraties van gulle gast
vrijheid werden gewaardeerd, bleek
wel duidelijk uit het toenemend
"klantenbestand" - waar de gasten
overigens ook kwamen, in De
Kroon in Leeuwarden vonden ze
een ongeëvenaarde sfeer van inti
miteit en gezelligheid.
BEGRIPPEN
"De Kroon" en "Pim" werden in
de loop van de dertiger en veertiger
jaren dan ook begrippen, niet alleen
in Leeuwarden, maar in heel Fries
land en ver daarbuiten zelfs. De
Nieuwe Doelen aan de Voorstreek,
Amicitia aan de Wirdumerdijk, de
Klanderij aan het Zuiderplein en het
Oranjehotel aan de Stationsweg -
het waren stuk voor stuk gerenom
meerde hotels, maar De Kroon had
toch net een tikje méér - De Kroon
was anders en hij zou ook anders
blijven, tot de laatste dag.
wordt vervolgd
