HERINNERINGEN AAN ONVERGETELIJKE
'JONGENSJAREN
HJPhs
'T KLEINE
KRANTSJE
Ml—
3
Op een avond stond er een adver
tentie in de Leeuwarder Courant. Er
werd bij de Coöp Excelsior op de
Oldegalileën een bediende ge
vraagd. Ik was een beetje grieperig,
maar ging er toch op af. Ik kon ge
lijk blijven en het bleek, dat het
voorlopig om een tijdelijke kracht
ging. Het loon was niet slecht voor
die tijd, nl. 27,50 per week, voor
een twintigjarige jongen. De chef
heette Albronda. 't Was hard wer
ken. Maar binnen en ook mocht ik
de etalages maken.
Tot de zomer van 1932 ben ik daar
Dit is de laatste aflevering van de
jeugdherinneringen van onze abon
nee, de heer U. Wassenaar te Voor
burg
geweest. Toeh moest ik bij de direc
teur, de heer Hageman komen en
die vroeg mij of ik zin had de chef in
het filiaal te Beetgumermolen te
vervangen. Deze man was ziek en
zou dit wel een tijdje blijven. Ik
stemde direct toe.
TETMAN
Ik moest iedere dag om zeven uur op
de fiets en was dan om acht uur in
Beetgumermolen. Het was tot ge
lukkig diep in de herfst mooi weer.
Dit was ontzettend leuk werk in
zo'n dorpswinkel. We hadden ook
een loopjongen, Tetman de Vries.
Ik meen, dat hij later een bekende
Friese conferencier en tekstschrij
ver is geworden. Tegen de winter
was de chef zover hersteld, dat hij
weer aan het werk kon, en ik weer
terug naar de Oldegalileën, waar ik
assistent-magazijnmeester werd.
Begin maart 1933 werd ik echter
WONING
INRICHTING
Nleuwestad 95-97
LEEUWARDEN
Ik kwam als tijdelijke kracht bij de
Coöp. Excelsior aan het Oldegali
leën.
ontslagen, daar de raad van bestuur
vond, dat er te veel personeel was.
Omdat ik het laatst was gekomen
moest ik eruit. Wij waren, omdat
het huis voor mijn moeder te groot
werd, verhuisd naar een kleine wo
ning in de Bosboomstraat. Voor
ons toch nog groot genoeg. Mijn
vader werkte nog steeds in Meppel
Jelle en ik hebben eens een paar
dagen in het hotel waar hij werkte
gelogeerd. Op een dag in maart
1933 stond ik met een paar andere
knapen te beraadslagen op de
"Lange Piep". Daar kwam toen
ook Andries de Metz bij en die
vroeg mij of ik niet eens bij Piet
Visser kon langs komen. Ik kon di
rect, want ik had toch niets te doen.
In de winkel van Visser vroegen ze
mij of ik zin had in de jubileumre
vue een liedje te zingen. Nou, dat
had ik wep. Men had besloten dat ik
een liedje van Lou Bandy zou zin
gen, „Pinda, pinda etc". Tijdens
een repetitie in de Harmonie, werd
ik bij het verlaten van de Harmonie
opgewacht door de chef Albronda
die mij vroeg mee te komen om in
de Schrans in het geheel nieuwe fi
liaal van de Coöp. Excelsior de
feestetalages te maken. Achter op
de fiets van hem ben ik meegegaan,
en ik kon direct beginnen. De di
recteur Hageman had aan mij ge
dacht. 't Was wel even hard werken
doch op de zaterdag van de opening
waren ze gereed.
VOL LOF
De directeur, de chef Buising en het
bestuur waren vol lof. Later kwam
ik de oude heer Pot nog eens tegen
en die had ze ook heel mooi gevon
den. Voor mij was het mooiste dat
ik te horen kreeg, dat ik voorlopig
kon blijven als hulpchef. De week
daarop was het de dag dat L.A.C.
Frisia 1883 ging feestvieren. De dag
voor de uitvoering van de revue ben
ik nog naar de heer v.d. Velde
(Atje) geweest om te vragen of ik
twee meisjes mocht introduceren.
„Jawel, Ulco, maar het moeten wel
nette meisjes zijn hoor". Nou dat
waren het wel, het waren de meisjes
waar Bennie Postma en ik kennis
mee hadden gemaakt tijdens de atle-
thiekwedstrijden in Joure, nl. Nelly
Ferwerda en Ali Leemburg. De re
vue werd een grandioos succes, on
der meer door onze grote zanger
Gerrit Kijk in de Vegte en de zan
geres, haar voornaam weet ik niet
meer, een zuster van Jan Simoni-
des. Vandaag de dag geeft het mij
nog een blij gevoel, dat ik een heel
klein beetje heb mogen meedoen
aan het slagen van deze revue. Wel
hadden 'n paar junioren, waaronder
broer Jelle, Faberen Pietje Blok een
streek uitgehaald. Ik was als Chi
nees omgekleed en had voor m'n
buik een rode broodtrommel, die
met een band over mijn schouder
was bevestigd. In de trommel had ik
een partij houten blokjes en een
tiental echte pindakoekjes die de
Chinezen verkochten voor vijf cent.
De band was aan de trommel beves
tigd door boutjes en nu hadden
die knapen één boutje eruit gehaald
en daarvoor een luciferhoutje in de
plaats gestoken. Door de zenuwen
had ik een en ander niet opgemerkt.
DAVEREND GEJOEL
Tijdens het zingen sloeg ik op de
trommel en ja hoor, het houtje
knapte en de inhoud vloog over het
toneel. Een daverend gejoel op de
Galerij wees zo de daders aan. Het
hielp echter het succes te vergroten
en ik gooide de echte pindakoekjes
de zaal in. Als ik bij een van die
onvergetelijke reünistenavonden
F-W'
ben, wordt op gepaste wijze en
tijd dat oude pindaïiedje nog wel
eens gezongen. Ik ben ijdel genoeg
om dan even trots te worden. Dat
deze dagen voor veel Frisianen on
vergetelijk bleven, was geen won
der, feestvieren kon en kan men aan
Frisianen overlaten.
The day after the ball was voor mij
heel goed. Op maandag kreeg ik te
horen, dat ik in de nieuwe zaak van
de Coöp kon blijven, waar ik in de
zomer, de chef, de heer Buising,
moest vervangen, daar hij wel een
geruime tijd ziek zou zijn. Een en
ander gaf wel even scheve ogen bij
hen die er langer waren, maar over
het algemeen ging alles goed.
LEEF ZACHT MËISJE
In die tijd had ik, eerst weifelend
verkering gekregen met Tine van
Dijk. Een lief zacht meisje en de
dochter van Frisia's "groundman",
zoals Dixy hem omschrijft in Fri
sia's gedenkboek bij het 50-jarig
bestaan. Wij noemden hem Van
Diek. Dit bracht wel mee, dat het
losse stappen over was. Veel avon
tuur zat er niet meer in. Zondag
avonds werd er nog al vaak gekaart
bij de familie Van Dijk. Wij gingen
dan maar wat wandelen of ergens
naar toe. Eens ben ik nog even uit
mijn rol gevallen. Met een zg. zo-
merelftal, dat voor Frisia I moest
doorgaan, hebben wij een feest in
Houtigehage opgeluisterd. Na af
loop van de wedstrijd, wij verloren
met 13-0, hebben wij hem flink
geraakt bij het feestje na afloop. De
jongens hebben mij met de bus voor
de deur bij moeder Van Dijk afgezet
en mij tegen de deur geplaatst. Toen
die werd opengedaan lag ik gelijk
languit in de gang. Na een verkwik
kende slaap kreeg Ule wel het een
en ander te horen, alleen Pa van
Dijk glimlachte maar wat, hij was
wel wat van de jongens van Frisia
gewend.
vervolg op pag. 11
We hadden ook een loopjongen, Tetman de Vries. Ik meen, dat hij later een
bekende Friese conferencier en tekstschrijver is geworden
voor Leeuwarden en de wij
de wereld er omheen
Een uitgave van Fenno
Schoustra's Publiciteits-
kantoor.
Verschijnt eenmaal in de
veertien dagen.
Redactie, Administratie en
Advertentieafdeling:
Vredeman de Vriesstraat 1
8921 BP Leeuwarden.
Telefoon (05100) 20302
Postgiro 98 10 62
Bank: Rabobank
Geopend:van dinsdag tot
en met donderdag, uit
sluitend 's morgens van 9
tot 12 uur.
's Middags en van vrijdag
tot en met maandag ge
sloten.
Abonnementsprijs:
voor Nederland 22,50 per
jaar; voor het buitenland:
40,00 per jaar.
Losse nummers: afgehaald
1.25 per stuk. Per giro be
steld: 2.00 voor 1 ex.,
3.50 voor 2 ex., 5.00
voor 3 ex.
Het lidmaatschap van 't
Kleine Krantsje is alleen
mogelijk voor lezers, die
akkoord gaan met de be
paling, dat het abonne
mentsgeld vooruit moet
worden voldaan.
Op de 1e februari dient het
abonnementsgeld voor het
dan lopende jaar te zijn
betaald.
Geschenk-abonnementen
en abonnementen van le
zers in het buitenland
moeten op de 31e decem
ber van het voorafgaande
jaar zijn betaald.
Lezers, die zich niet telefo
nisch of schriftelijk, maar
per giro-overschrijving als
abonnee aanmelden, wor
den verzocht op het giro
strookje te vermelden:
Nieuwe abonnee.
Abonnees, die zijn ver
huisd, dienen er op te letten,
dat hun giro-overschrij-
vingskaart het nieuwe adres
vermeldt - het oude adres
moet worden doorgehaald.
Wie het abonnementsgeld
voor een ander betaalt,
dient duidelijk de naam en
het adres te vermelden van
de abonnee, voor wie wordt
betaald.
Adreswijzigingen moeten
minstens 10 dagen voor het
verhuizen worden doorge
geven.
Abonnementen, die niet
voor 1 december zijn opge
zegd, worden automatisch
verlengd.
