RECHERCHEURS VAN VROEGER
HSSSZF"
L. J. DE VOS
BAGIJNE-
KLOOSTER
T
KLEINE
KRANTSJE
LEEST
IEDEREEN
Het vorige jaar bestond de Friese
Voetbal Bond driekwarteeuw. Een
van de mannen, die de oprichting in
het Oranje Hotel in Leeuwarden
meemaakte en die daarna zelf se
cretaris-penningmeester en compe
titieleider werd, was de heer Leen-
dert J. de Vos uit Leeuwarden. Nu,
zoveel jaar later, hoort de heer De
Vos, die al lang in Assen woont, tot
de oudste en trouwste abonnees van
't Kleine Krantsje - toen onze krant
in 1964 werd opgericht was de heer
De Vos er merkwaardig genoeg
wéér als een van de allereersten bij
Bij een sportief samenzijn ter gele
genheid van de tachtigste verjaar
dag van zijn zwager, Lammert
Steinvoorte, overhandigde de heer
De Vos ons een exemplaar van de
Revue derSporten van 10 november
1909, waarin aandacht wordt ge
schonken aan het vijfjarig bestaan
van de Friese Voetbal Bond en
aan het verdienstelijke werk van de
heer De Vos zelf.
Het is nu, zeventig jaar later, inte
ressant te lezen, hoe de Revue der
Sporten de werkzaamheden van de
toen amper twintigjarige De Vos
prees. We schrijven het even over.
VIJFJAAR
Zondag vierde de Friesche Voetbal
Bond zijn 5-jarig bestaan. Dit is
voorzeker voor een groot deel te
danken aan den werkzamen secre
taris-penningmeester, den heerL. J.
de Vos. Hij is de man, die weet wat
hij wil, en dat hij daardoor grooten
invloed op het bestuur van dien
bond heeft, 't behoeft geen betoog.
Hij heeft veel tot stand gebracht,
niet alleen door zijn rechtschapen en
moedig karakter, maar ook door
zijn intellect. Niet alleen, dat hij de
belangen van den F.V.B. met veel
vuur voorstaat, ook als bestuurslid
van de Federatie van Plaatselijke en
Gewestelijke Bonden en als secre
taris van den Frieschen Sportbond
kan een woord van hulde hem niet
worden onthouden.
Wat zijn werk is, 't behoeft niet te
worden beschreven. Slechts kan
worden verklaard, dat hij zijn be
trekking als secretaris met een prac-
tischen blik en organiseerend talent
waarneemt en een penningmeester
is, die zuinig, stipt en oordeelkun
dig te werk gaat. Moge hij nog tal
van jaren de belangen blijven be
hartigen tot groei en bloei van den
Frieschen Voetbal Bond.
Meermalen heb ik in ,,'t Kleine
Krantsje" reeds geschreven over
mijn jeugdherinneringen bij het zien
van de foto's. In ieder nummer is er
vast wel één, die de herinneringen
oproept. In sterkere mate is dit het
geval met de foto van het Bagij-
neklooster in het nummer 357.
Wanneer ik alles op zou schrijven
wat wij, mijn kameraden van des
tijds en ik, hier aan kattekwaad heb
ben bedreven, zou ik heel wat
ruimte nodig hebben. Vanaf mijn
geboorte in 1903 tot 1916 of17 heb
ik in die buurt gewoond. Ons
speelterrein was hoofdzakelijk het
Begienekloaster. Op genoemde foto
zijn de huizen niet meer bewoond.
GEZELLIGE BUURT
Toen dit nog wel het geval was was
dit een zeer gezellige en rustige
buurt, bij uitstek geschikt om er
rustig te spelen en kwajongensstre
ken uit te halen. Dat dit door som
mige bewoners niet op hoge prijs
werd gesteld, is te begrijpen; gezien
het feit dat ons spel soms nogal luid
ruchtig verliep; en soms ook wel
eens ontaardde in het plagen van
sommige bewoners. Met Opzet zeg
ik sommige bewoners, want het
waren altijd dezelfde. Het was dan
.ook aan henzelf te wijten, dat ze
meer dan de anderen door ons wer
den geplaagd, met o.a. ruitje tik
ken, terwijl de voordeur door ons
was vastgebonden, of de doorgang
dermate was versperd, zodat we
Er is een tijd geweest, dat de Leeuwarders alle rechercheurs van de Leeuwarder gemeentepolitie nog bij naam en
toenaam kenden. "Tja, dat is ook zo!" zullen veel lezers dan ook verzuchten, wanneer we deze foto van vroegere
Leeuwarder russenafdrukken en de namen noemenWe gaan van voor naar achter en zien dan achtereenvolgens
de heren Spiekhout, Visser, Alberts, Veenstra, Winkel en Glastra. We menen ons niet te vergissen, wanneer we
zeggen, dat geen van hen meer in leven is. De foto zal dan ook een kleine vijftig jaar geleden zijn gemaakt.
ruimschoots de tijd hadden, het ha
zenpad te kiezen.
Voor één van deze streken moest ik
eens op het politiebureau op het
Hofplein komen. Nadat ik een tijdje
achter 'n hek in de wachtkamer had
gezeten werd ik „voorgeleid" bij
pliesje Hoog. Ik zie hem nog achter
de tafel zitten. Een grote rijzige man
met een lange baard. Van hem kreeg
ik een beste reprimande met aan het
slot de waarschuwing, dat als ik
weer bij hem kwam, hij mij een
tijdlang vast zou houden. Dit heeft
toen wel indruk op mij gemaakt.
BESTE TIK
Toen hij zijn waarschuwing beëin
digd had, mocht ik vertrekken,
maar voor ik de kamer had verlaten,
kreeg ik van een daar aanwezige
politieman een tik met de gummi
stok tegen het onderste gedeelte van
mijn rug, die mij nog een paar dagen
op een pijnlijke manier aan dit on
derhoud herinnerde.
Nog een geval met tot besluit een
pak rammel herinner ik me ook nog
goed. 's Avonds speelden we
meestal „verstopperke". Het mooi
ste kon dit als we de straatlantaarns
daarbij uit dedenDeze lantaarn was
meestal kort te voren door een man
van de gasfabriek opgedraaid. Op 'n
avond dat we weer de lamp uitge
draaid hadden, heeft de lantaarnop
steker hier blijkbaar op gewacht,
want plotseling schoot hij uit het
duister op ons af en kreeg hij dege
ne die het licht had uitgedraaid en
niet zo vlug uit de paal kom komen,
te pakken. Hij maakte korte metten
en deelde een fiks pak slaag uit.
Deze keer was ik niet het slachtof
fer.
FERME TIKKEN
Deze en meer herinneringen komen
uit de goede oude tijd naar voren bij
het zien van de foto's. Vroeger wer
den we, als we straf verdienden ook
op school gestraft met soms een
paar ferme tikken en dat hielp. Te
genwoordig schijnt dat niet meer te
mogen. Toch vraag ik mij vaak af,
of het systeem van vroeger niet be
ter was dan het tegenwoordige.
Leeuwarden
Joh. de Jong
copini
WEET ALLES VAN BRILLEN ÉN HEEFT DE MOOISTE
Leeuwarden, Nieuwestad 55 en Schrans 21 Harlingen, Voorstraat 63
