Friesland Bank
Uw eigen bank
Lezers klommen in de pen
BOS VAN YPEY
Voor veel Leeuwarders en wijde
omgeving jarenlang een begrip!
De leden van de werkgroep
„Vrienden van het Bos van Ypey"
zijn van mening dat het Bos van
Ypey van grote betekenis is als na
tuurgebied. Ook voor de toekomst
willen we het als zodanig in stand
houden.
De werkgroep heeft zich o.a. ten
doel gesteld een brochure samen te
stellen, met daarin gegevens over
historie, flora en fauna van het bos.
Een ieder, die ons kan helpen bij het
verkrijgen van historische gegevens
o.a. uit de tijd dat het Bos van Ypey
nog een ware „uitspanning" was
voor vele dagjesmensen, zouden we
willen verzoeken deze gegevens en
eventueel foto's, dia's of prent
kaarten op te sturen naar de werk
groep.
Het adres van het secretariaat is
Mevr. Klaske Straatsma, Touten-
burgleane 8, Tietjerk.
Tietjerk Mevr. Klaske Straatsma
DOKKUMER BOTEN
Vaak komt het voor dat je kan gaan
schrijven of praten naar aanleiding
van reakties in 't Kleine Krantsje op
het schrijven van anderen. Zo ook
nu. Ondergetekende woonde aan de
Dokkumer Ee en wel in de Steen
houwerij aan Oldegalileën. Al
vroeg op jonge leeftijd moesten wij
huishoudelijk werk opknappen om
dat mijn moeder, die aan toevallen
leed en daardoor haar hand had ver
splinterd, niet veel kon doen en be
slist niet bij de "batte" aan het wa
ter mocht komen. Binnenshuis was
het zo, dat de één afwaste, de ander
afdroogde, één vloeraanvegen en
een afstoffen. Vaak zorgde mijn va
der voor het eten, dat kon omdat hij
op de gasfabriek werkte van vier tot
tien uur en van tien tot vier uur.
Wij vieren waren op school, maar
de luiers moesten eerst gespoeld en
dat was mijn werk. Even na zeven
uur 's morgens kwam de Dokkumer
boot dan langs en dan kreeg ik altijd
wel wat te horen. Er was ook een
machinist (want het was een stoom
boot) die Hubert Westerhof heette
en later bij mijn vader op de Gasfa
briek heeft gewerkt. Het waren pas
sagiers- en vrachtboten maar wer
kelijk leuke ranke boten. Dit naar
Het Bos van Ypey: jarenlang voor
veel Leeuwarders een begrip
aanleiding van het schrijven van W.
Broekstra uit Spanje.
Leeuwarden Jac. Bakker
TRAMSTATION
Naar aanleiding van wat de heer
Koopmans te Hilversum schreef
over hoofdmachinist Gosse Hom-
minga die boven het Tramstation
woonde: die heb ik er niet gekend.
De eerste dag van mijn verblijf in en
om het station heb ik onthouden,
doordat ik met mijn schoen tussen
de rails bleef steken, juist toen er
een tram aan kwam rijden bij Oos
terhof, nu apotheek Haytink. Ik
stond toen ongeveer drie meter voor
de locomotief op uw foto van het
station. Het hek is al vrij gauw weg
gebroken.
Mijn vader had zijn bakkerij in Sint-
Anna verkocht en was restaurant
houder geworden in de stations
wachtkamer. Omdat er toen ook al
woningnood was, konden wij de
woning die er bij hoorde niet be
trekken, daar de chef er in woonde.
Vader kocht toen een huisje op de
Tonslagerij waar wij alleen kwamen
om te slapen. Dit heeft niet zo lang
geduurd, omdat er een tweede klas
wachtkamer was, die vrijwel nooit
gebruikt werd en waarvan toen
woon- en slaapgelegenheid voor
ons gemaakt werd.
In de bovenwoning achter op Uw
foto woonde toen hoofdmachinist
Reinders met vrouw en altijd vijf
jongens en een dochter.
In de bovenwoning vooraan woon
de de handelsagent van de tram De
Vries (tram Jan) met vrouw en twee
zonen. Piet en Eduard (Piet had later
een accordeonschool in de Tram
straat en daarna in de Elisabeth-
straat. Beiden zijn al overleden.
De middenste bovenwoning werd
toen bewoond door een gepensio
neerde hoofdconducteur van het
spoor, met zijn vrouw. De Bunje
geheten. Onder was dus de vesti
bule met kantoor en loods voor goe
deren, in het midden de grote
wachtkamer met twee pilaren, ver
der w.c. voor mannen en vrouwen,
natuurlijk nog tonnetjes.
De schoorsteen waarover U sprak
stond bij het bedrijf "De Noord
kant" vlak naast de toen afgebro
ken molen.
Wasserij „Ozon" werd gevestigd
na afbraak van het station in de
voormalige Rijtuigloods. Ik meen
dat Visser de wagenmaker de Ma-
chineloods in gebruik nam.
In de Engelse Barrakken zat toen
nog het Rijks opvoeding gesticht,
dit strekte zich uit vanaf de Mars-
sumerstraatweg tot aan de pas aan
gelegde Fonteinstraat en lag dus
langs de gehele Engelsestraat.
Mijn broer en vriendjes haalden ta
bak voor de heren in ruil voor vlie
gers.
Het gedeelte Vosseparkje langs de
Westerparkstraat was toen sport
terrein van de boefjes zoals wij ze
noemden.
Chefs tot aan de afbraak waren dus
de heer Klein, later Spoelstra en nog
later de heer De Vries welke mee
ging naar de Zuidersingel 1 waar
ook wij nog vijfjaar hebben ge
woond en waar mijn vader is over
leden in 1931. Ik was toen vijftien
jaar en zat in de derde klas am
bachtsschool. Tot 1933 heeft mijn
moeder doorgezet. Toen nam ex-
conducteur Jager het over.
Klerken, conducteurs en bestellers
uit die tijd waren o.a. V.d. Zee (de
klerk), Jongsma Hubert, Reinders,
Wiersma, Kolk, Soldaat, Knorr en
V.d. Zee (de bakker). Machinist
Poel Reidinga. Jaap Bruinsma
bracht met paard en wagen de goe
deren rond die per tram waren aan
gevoerd; ik meen voor Niemendal.
Als echte kwajongens zwierven wij
altijd na schooltijd rondom het ran
geerterrein en in de rijtuigen en
haalden kattekwaad uit, o.a. als wij
een oude zak vonden die we in de
verhaal wordt al weer veel te lang,
maar ik meende te mogen opmaken
uit Uw nummer 355, dat U wel eens
iets van het oude station aan de
Westersingel wou weten.
Leeuwarden
STADSPLAN
H. Bos
vlaggemast hesen, zodat de chef
weer iemand moest sturen om hem
er uit te halen. Bij tijd en wijle wer
den we dan als ze ons te pakken
konden krijgen een tijdje in een
goederenwagon opgesloten.
Ook was het voor ons een geliefd
spelletje om de fietsen van de loop
jongens, wanneer ze goederen afle
verden, snel met touwtjes vast te
binden, zodat, wanneer de jongens
er weer opsprongen ze geen meter
meer vooruit kwamen. Dit brak ons
ook wel eens op.
Ik houd er nu maar mee op, want het
Volledig waar wat de heer Nicolai
uit Nieuw Loosdrecht in 't Kleine
Krantsje nummer 355 zegt over het
stadsplan. Ik woonde zeventien jaar
in Leeuwarden, vertrok in 1941.
Ook ik herinner mij alle straatna
men als ik ze lees.
Verder gaat mijn probleem niet: Ik
bezit een "Kompas van Leeuwar
den", waarop zoals gebruikelijk
geen datum of jaartal. Maar dit
Kompas is zeker van vóór 1940,
vermoedelijk ongeveer 1935.
Beduimeld, de vouwranden voor
zien van cellotape doet de kaart elk
weekend dienst na ontvangst van 't
nieuwe krantsje.
De kaart meet 67,5 x 49 cm en is te
groot voor mij om te copiëren. Ge
drukt in drie kleuren, schaal
1:7500, stratenregister aan achter
zijde.
Als er iets mee gedaan kan worden
is hij beschikbaar. Maar dan mis
schien centraal via de^redactie?
Ook mijn complimenten voor de
steeds weer geweldige inhoud van
de courant!
Almelo E.V. (Vic.) van Elsas
JETJE CULP
Het is altijd weer een groot genoe
gen de oude foto's in 't Kleine
Krantsje te zien, zoals onlangs die
van de Monnikemuurstraat met al
die stoepjes en oude winkeltjes - ik
kan ze niet vergeten.
Zo laat ik mijn gedachten gaan. Het
was in 1926. Ik moest van mijn va
der beslist naar de Grote Kerk aan
de Voorstreek. Daar waren dan ver
schillende kennissen, die op je let
ten of je wel eerbiedig naar de preek
luisterde. O.a. die van deken Faas,
die duurde soms een uur.
Nu had ik een schoolvriendin en die
ging naar de Paterskerk. Ik mee en
dan gingen we zitten op de kraak,
dat was boven, dicht bij het orgel en
het koor en daar was dan weinig
toezicht.
Ik kreeg een halve koperen stuiver
mee voor de schaal en twee centen
voor de beide ponkjes, het ene was
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
voor de armen, het andere voor de
kerk.
Nu was er in de Sacramentstraat,
voorbij de Put en dan rechts, een
winkeltje en daar woonde Jetje
Culp, schuin tegenover Van Ek,
ook een snoepwinkel, maar die was
op zondag gesloten. Mijn vriendin
kwam op het idee om de centen om
te ruilen tegen nutskes en dan kocht
ik snoep, vier duumkes drop, twee
stukjes spek en twee zuurbollen,
van die lekkere rooie en dan smullen
maar.
Van het luisteren naar de preek
kwam niets terecht, tot vader er
achter kwam en toen was het uit met
de pret. Verraad was er altijd wel,
want vader had zoveel vrienden en
kennissen in Leeuwarden.
Toch waardeer ik nog altijd die tijd.
Wat een rust op zondag. Dan kun je
inderdaad met Willy Alberti praten
over de blijheid van een kind!
Arnhem
Truus Kok-Balk
DENKEN AAN VROEGER
Hoe ouder je wordt, hoe meer als 't
ware het verleden op je af komt,
m.a.w. hoe vaker je gedachten af
dwalen naar de tijd van jeugd en
spel! De tijd dat je met de hoepel
voortholde langs de nog veilige
straten. De tijd datje knikkerde, of
met de zweep de tol deed draaien,
en velerlei spelletjes op de straat
kon doen, wantje hoefde niet bang
te zijn voor het snelverkeer, zoals
dat tegenwoordig onze straten teis
tert, en daarmee alle genoegen van
het spelen, voor de kinderen heeft
Vervolg op pag. 7
Nog een aardige herinnering aan het trammetje van vroeger. Even rust voor de lange reis naar Marssum
