FRISIA SPEELT GELIJK TEGEN
NATIONALE KAMPIOENSPLOEG H.B.S.
SENSATIE IN 1925
LEZERS IN DE PEN
7
Van onze abonnee, de heerJ. van derZwaag te Leeuwarden kregen wij een fragment toegestuurd van een
- kennelijk heel oud clubblad van de voetbalvereniging Frisia. Het dateert uit 1925, toen deze oudste
Leeuwarder vereniging kans had gezien als eerste Friese club het noordelijk kampioenschap te veroveren
Het fragment, dat uit vier pagina's bestaat, besteedt heel wat aandacht aan de wedstrijden, die Frisia
speelde in de strijd om het voetbalkampioenschap van Nederland, hoewel de Leeuwarders in die nationale
titelstrijd niet tot indrukwekkende prestaties kwamen.
Zelfs gingen alle wedstrijden jammerlijk verloren op één ontmoeting na: tegen het sterke Haagse H.B.S.,
dat glorieus de titel zou veroveren, haalden de Friezen op de Wilhelminabaan in Leeuwarden een klein
huzarenstukje uit door de Hagenaars niet verder te laten komen dan een gelijkspel: 1—1
We willen nu graag even het verslag van die gedenkwaardige wedstrijd uit het clubblad overschrijven; het
geeft ons een treffend beeld van de nog o zo gemoedelijke verhoudingen in het voetbalwereldje van toen.
Hier komt het.
De derde thuiswedstrijd tegen
Houdt-Braef-Stant, werd onder vrij
wat beter weersomstandigheden ge
speeld, dan de beide vorige.
Des morgens voor de wedstrijd een
gezellige rit met auto's naar
Tietjerk, waar een kop koffie werd
gedronkenToen natuurlijk weer op
de Oldehove, om de staid en omstre
ken van uit de hoogte te zien. Als
wij-goed en wel thuis zijn, komt er
een beste regen en hagelbui en wij
denken dat het weer voor de derde
maal als spelbreker zal optreden.
Gelukkig is het nog voor de aanvang
weer droog en kan onder gunstige
omstandigheden begonnen worden.
Mand bloemen
De HBS-aanvoerder Van Theil
biedt Piet met eenige hartelijke
woorden een mand bloemen aan.
Hierna overhandigt Piet namens on
ze Eere-Voorzitter P. A. de Haan
aan Denis, den aanvoerder van het
Nederlandsche Elftal, een Friesch
vlaggetje, ter gelegenheid van zijn
eerste ontmoeting met Frisia op
Frieschen bodem.
Dan stellen beide elftallen zich als
volgt op:
FRISIA: Overmeer; Nijhuis, Heep;
Hesselink, Kingma, Chr. Visser;
De Jong, P. Visser, v. Putten, Dal-
huyzen, v. Oostrum.
HBS: Zijlstra; Vermetten, Denis; v.
Thiel, Schafer, Graafland; Lasch,
Baer v. Slangenburgh, Smeets,
Küchlin, de Vries.
Kees heeft Lammert vervangen,
wat een verbetering blijkt te zijn.
Overigens is de opstelling als de
vorige week. HBS is geheel volle
dig met vier internationaals (Küch
lin medegerekend) in haar gelede
ren.
Als afgetrapt wordt is HBS direct in
den aanval, doch Wim redt uitloop
end. Direct daarna een goede aanval
van Frisia. Denis valt, doch Anton
kan van de geboden kans geen ge-
Anton Dalhuysen: hij scoorde het
doelpunt.
bruik maken. Dan komen de
HBS'ers weer opzetten, doch Heep
geeft de Vries weinig kans. De
duels tusschen deze twee spelers
eindigden telkenmale in het voor
deel van Heep. Wim. weet een fraaie
kopbal van Baer op uitnemende
manier te houden, terwijl Zijlstra
aan de overzijde het zelfde doet met
een kopbal van de Putter.
ONHOUDBAAR
Kees mist bij een goede aanval een
mooie kans. Een schuiver van
Smeets weet Wim al vallend te hou
den. Snel gaat het spel heen en
weer. Dan weer is het Frisia-doel in
gevaar, dam weer dat van HBS. Na
een kwartier spelen krijgt HBS een
corner te nemen, de bal belandt voor
de voeten van Schafer en onhoud
baar schiet deze j uist onder de lat in
Even na de trap krijgt Frisia haar
eerste comer te nemen, die echter
geen resultaat oplevert. Dan zet
Fanny fraai voor en even later zien
wij een aanval van Anton. De Putter
noodzaakt Denis comer te werken.
Bijna wordt ons het missen van
Theo noodlottig, doch Wim redt
schitterend. Als Zijlstra nog een
schot van Piet krijgt te verwerken is
het kort daarna rusten.
Na de rust pakt Frisia met man en
macht aan en is de eerste twintig
minuten sterker. Er moet en zal een
goal komen, dat voelt men en aller-
wege worden onze jongens dan ook
enthousiast aangevuurd. De backs
en half-linie zuiveren met lange
trappen hun helft en de voorhoede
zit onophoudelijk voor het HBS-
doel. Als wij een corner krijgen te
nemen, schiet Anton in, Zijlstra
stopt de bal onvoldoende en Anton
weet de terugspringende bal in het
net te deponeeren.
MOED DER WANHOOP
Zelden hebben wij een doelpunt zoo
hooren toejuichen. Er is dan nog 18
minuten te spelen en HBS speelt
met den moed der wanhoop tegen de
hard werkende en telkens terug-
keerendeFrisianen. Denis moet tel
kens handelend optreden. Eenmaal
redt hij, als Fanny komt aanstor
men, ai vallende. Bij deze botsing
blijkt hij gekwetst te zijn, doch onze
internationaal is gelukkg weer
spoedig op den been.
HBS tracht het spel te forceeren.
Er is echter geen doorkomen aan en
meermalen moet om erger te voor
komen teruggetrokken worden
Onder groote spanning komt het
-einde zonder dat er verandering in
de stand is gekomen.
Beide partijen kunnen met den uit
slag tevreden zijn. Enthousiasme
Frisia is kampioen; het publiek bestormt het veld
heeft voor de zoovee Is te maal ge
brek aan techniek vergoed. Weer is
gebleken dat een elftal juist zoo
goed speelt als de tegenpartij het
laat spelen.
Wim was subliem, maakte geen en
kele fout. Heep heeft nimmer zoo
goed gespeeld, terwijl Nijhuis
eveneens bewees zijn plaats waard
te zijn. De middenlinie was uitste
kend, Theo vooral na rust. De voor
hoede was eveneens goed op dreef.
Kees speelde aardig als rechtsbui-
tem, Piet was goed, Putter en Anton
ouderwetsch. Fanny evenwel min
der goed. De vleugels zijn nog altijd
het zwakste gedeelte van onze
ploeg. Het spel der HBS-ers staat
technisch veel hooger dan dat van
de onzen. Denis en Vermetten lieten
werkelijk internationaal werk zien,
in de middenlinie was Schafer de
beste. Van de voorhoede was
Küchlin de uitblinker. De Vries had
weinig tegen Heep in te brengen,
terwijl Lasch niet zoo heel gemak
kelijk Nijhuis passeerde. Over het
geheel een pracht ploeg.
Na afloop van de.wedstrijd zaten
beide ploegen met hun bestuurderen
nog gezellig bijeen. Aan tafel is nog
menig hartelijk woord gesproken en
de stemming was kostelijk. Men
had kunnen gelooven dat beide elf
tallen een schitterende overwinning
hadden behaald. Juist leverden wij
onze gasten op het station af, waar
het afscheid nemen zwaar bleek te
zijn. Tot weerziens HBS
Wij hopen dat wij jullie weer spoe
dig hier terug mogen zien
W.
Frisia's aanvoerder Piet Visser biedt "den bekenden international" Harry Denis een zijden Friese vlag aan,
"als herinnering aan zijn eersten wedstrijd op Frieschen bodem"
Vervolg van pag. 4
weggenomen, en evenzo het genoe
gen van het wandelen voor de vol
wassenen, met name de bejaarden!
Terugdenkend aan de kinderjaren,
zie ik onze straat voor mij, zonder
auto's, schoon en rustig. Stoep en
voetpad konden steeds schoonge-
houden worden. Als er een enkele,
maal een vrachtauto door de straat
kwam, werd er rustig en beheerst
gereden. En het overige verkeer, dat
hoofdzakelijk uit paard-en-wagens
en fietsen bestond, maakte de straat
echt niet onveilig, ja zelfs gezellig.
In de zomertijd zaten we voor het
huis, op een bank of stoel, op war
me zomeravonden. En geen benzine
of stank of motorgeronk dat ons in
huis deed vluchten! Nee, het leven
was nog leefbaar en gezond!
Het is daarom zo begrijpelijk en
menselijk dat vele ouderen met zo
veel plezier aan vroeger jaren terug
denken. Al was er veel dat tegen
woordig heel wat beter is dan des
tijds, er was, dacht ik, ook heel veel
in de samenleving dat heel wat beter
was dan nu. De burgers voelden
zich nog beschermd, er was alom
orde en regel, er was ook veel
saamhorigheid; er was nog vriende
lijkheid in winkels en aan loketten
(daar ontbreekt het tegenwoordig
nogal eens aan!)
Kortom, al was niet alles goed (he
laas veel soberheid en armoede!), in
menig ander opzicht was het een
goede tijd. Daar spreken immers
ook de vele verhalen van, die we
geregeld in het Kleine Krantsje le
zen. En de foto's uit vroeger jaren
spreken ons ouderen zo aan, omdat
we allen die rust, die veiligheid, en
die echte gezelligheid gekend en
beleefd hebben!
Bij alles wat ons in deze tijd ver
ontrust, teleurstelt en onprettig aan
doet, geeft hetsteun en bovenal veel
genoegen, te lezen, te zien, te ho
ren, te schrijven en te praten over
vroeger jaren, vooral de jaren onzer
jeugd.
Wat heerlijk dat 't Kleine Krantsje
ons dat genoegen geeft, en ons door
al die herinneringen die oude tijd
weer doet beleven als het ware.
Haarlem P. H. Zwerver
BIJNAMEN
Bedankt heer Van der Weerdt te
Haarlem voor het uitleggen van ver
schillende bijnamen van stadgeno
ten, die voorkwamen in zijn artikel
tje over het kroègje van Van der
Woude aan het Oldegalileeën.
Veel van die mannen kwamen in
derdaad veel bij Van der Woude,
maar hun stamcafé was dat van Pe
van den Akker op de hoek van het
Oldegalileën en de Steenhouwerij.
Daar kwamen de Nieuwhofs, de
Van der Woudes, de Dijkstra's en
vele anderen.
Zeggen de volgende namen de heer
Van der Weerdt nog iets? Dit was de
eerste sjouwersploeg: Kobus de
Lip, Bertus de Neus, Age de Boef,
Age de Wap, Auke de Tosk, Luwe
de Wedder, Willem de Zwijger.
Bijnamen ontstonden ook vaak door
een zekere kleur of door een gebrek.
Zoals Swatte Ale, Blauwe Jan,
Rooie Sam, de Witte Ridder, de
Coloradokever, de Muzebek, de
Manke, de Skele, de Dove en de
Kale. Zelfs heb ik al deze mensen
onder die schuilnamen gekend.
Zaandam J. van der Woude
