BIJ ONS IN DE POPPEBUURT KWAMEN DE RATTEN IN DE BEDSTEE 11 cOP 'T KLEINE KRANTSJE EEN HALVE EEUW GELEDEN ^ópuwogen 3 T KLEINE KRANTSJE LEEST IEDEREEN Een jaar of vijf geleden dacht ik 't Kleine Krantsje is nu wel uitge praat. Er kwamen nog wel eens wat herhalingen van plaatjes, maar het laatste jaar moet ik tot mijn genoe gen constateren dat er steeds weer nieuwe herinneringen boven water komen Nu ik over wat meer tijd beschik wil ik ook eens gaan graven in het ver leden. Wat was Leeuwarden zo'n jaar of vijftig, zestig geleden klein en in tiem. Ik kwam er kort geleden eens terug vanaf de Groninger kant. In gedachten had ik de oude bekende route al in het hoofd. Zwarteweg- send, Kleine en Grote Wielen, Tol huis, Leeuwarden. Ik werd echter door grote, nieuwe, mij onbekende wijken geleid en kwam via Goutum in Huizum terecht. Een heel ander Leeuwarden dus en begrijpelijk dat de mensen mekaar niet meer kennen. IN IEDER NUMMER BEKENDEN In ieder nummer van 't Kleine Krantsje zien mijn vrouw en ik weer bekenden. Zo b.v. de klassefoto van school 14, maar ook uit de gezellige schrijverij van U. Wassenaar. Ik moet hem gekend hebben want toen hij bij Excelsior werkte was ik daar op 't kantoor (1932-1942). De door hem genoemde heren Hageman, Albronda, Buising ken ik goed. Wassenaar ging niet naar Bolsward, maar als ik het goed heb werd Wil lem Leurink daar chef. Ook in het artikel over de Con- densfabriek kom ik weer mannen tegen van 't eerste uur, die ik ge kend heb als Van der Woude en Epema. Over Cohen op de Kelders zou ik ook wel iets te vertellen heb ben, maar dat misschien later. Ook "Ouwe Hat" woonde in de Poppebuurt Ik wil eerst mijn herinneringen eens neerschrijven naar aanleiding van een oude, niet zo'n beste foto van de Poppebuurt, of feitelijk de Poppe- straat, want zo heette die straat waar wij met zeven kinderen woonden in een houten krot. Wij beschikten meen ik over een kamer met een bedstede, twee alko ven en een zolder, bereikbaar met een losse ladder. Tijdens de brand in de oliefabriek waren wij bang dat de hele buurt er aan zou gaan. Toen de huizen later verlaten werden, heeft men de buurt toch platgebrand, men was dan meteen van de wandluizen af. De electrische centrale was vlak bij. De oppasser daar die vaak het mikpunt was van onze plagerij, was bekend als de Poekel. Goede herinneringen hebben wij aan een in-vrome man, Muizelaar, die bij de centrale werkte en een EHBO-diploma had. Mijn zus had als klein kind de slijm hoest. Dat was een vreselijk gehoor. Als ze een bui kreeg en er in leek te stikken, liepen wij van angst de deur uit. Mijn moeder pakte het kind dan en stopte het in een teiltje warm water dat altijd klaar stond. Toen wij dachten dat ze niet weer bij kwam, liepen wij de straat op schreeuwende "mijn zusje stikt". De heer Muizelaar kwam dan aan hollen en wist haar met kunstmatige ademhaling weer bij te brengen. Hij heeft dat enkele keren mogen doen en vond bescheiden dat wij dit niet aan hem, maar aan God te danken hadden. Het waren rothuizen. De vloeren waren bijzonder slecht en het ge beurde geregeld dat ratten door de gaten in de vloer in de kamer kwa men. Die gaten bevonden zich in de alkoof onder onze bedstede. Wij waren voor geen geld naar bed ge gaan als wij dat geweten hadden. Er was natuurlijk thuis bijna niets te eten, armoede troef, maar ook de ratten waren niet verwend en kwa men toch. Moeke had wat er nog te eten over was van de vorige dag, meestal een schaaltje koude aardap pelen, midden op tafel gezet. Zij dacht daar komen die beesten niet. Voor het huis stond een straatlanta ren die zijn licht door de ramen, overgordijnen waren er niet, op de tafel liet schijnen. Moeke en vader lagen in de bedstede in de kamer en moeke, als altijd de dapperste, aan de kamerkant. Zij sliep bijna niet, ze dacht aan de ratten. Zij had een kachelpook mee naar bed genomen 'S AVONDS KWAMEN DE RATTEN 's Avonds kwamen de ratten, sprongen op de stoel en dan op de tafel in de lichtstraal van de lanta ren. Moeke gaf een schreeuw en een klap met de pook tegen de bedstee plank en verschrikt verdwenen zij weer onder ons bed. Wij werden er wakker van en durfden niet weer naar bed, voor vader de gaten in de vloer gedicht had met lappen, stop verf en glasscherven. De buurt telde vooraanstaande be woners als "Ouwe Hat" en "Lydia i i. V De oude Poppebuurt met op de voorgrond het eveneens al lang verdwenen laatste trapkebrugje van 't Vliet. WEET ALLES VAN BRILLEN ÉN HEEFT DE MOOISTE Leeuwarden, Nieuwestad 55 en Schrans 21 Harlingen, Voorstraat 63 en... uw gek»- Bom" een bekende koeiendrijfster op de vrijdagmarkt. vervolg op pag. II voor Leeuwarden en de wij de wereld er omheen Een uitgave van Fenno Schoustra's Publiciteits- kantoor. Verschijnt eenmaal in de veertien dagen. Redactie, Administratie en Advertentieafdeling: Vredeman de Vriesstraat 1 8921 BP Leeuwarden. Telefoon (05100) 20302 Postgiro 98 10 62 Bank: Rabobank nr. 33.54.03.530 Geopend:van dinsdag tot en met donderdag, uit sluitend 's morgens van 9 tot 12 uur. 's Middags en van vrijdag tot en met maandag ge sloten. Abonnementsprijs: voor Nederland 25,- per jaar; voor het buitenland: 45,- per jaar. Losse nummers: afgehaald 1,50 per stuk. Per giro be steld: 2,50 voor 1 ex, 4,50 voor 2 ex., 6,00 voor 3 ex. Het lidmaatschap van 't Kleine Krantsje is alleen mogelijk voor lezers, die akkoord gaan met de be paling, dat het abonne mentsgeld vooruit moet worden voldaan. Op de 1e februari dient het abonnementsgeld voor het dan lopende jaar te zijn betaald. Geschenk-abonnementen en abonnementen van le zers in het buitenland moeten op de 31e decem ber van het voorafgaande jaar zijn betaald. Lezers, die zich niet telefo nisch of schriftelijk, maar per giro-overschrijving als abonnee aanmelden, wor den verzocht op het giro strookje te vermelden: Nieuwe abonnee. Abonnees, die zijn ver huisd, dienen er op te letten, dat hun giro-overschrij- vingskaart het nieuwe adres vermeldt - het oude adres moet worden doorgehaald. Wie het abonnementsgeld voor een ander betaalt, dient duidelijk de naam en het adres te vermelden van de abonnee, voor wie wordt betaald. Adreswijzigingen moeten minstens 10 dagen voor het verhuizen worden doorge geven. Abonnementen, die niet voor 1 december zijn opge zegd, worden automatisch verlengd.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1980 | | pagina 3