Hè je d
DE VAKANTIES EN 'T KLEINE KRANTSJE
£^andrër°lf
'T KLEINE KRANTSJE LEEST IEDEREEN
Friesland Bank
EVENALS VORIGE JAREN ZULLEN DE ZOMER-
VAKANTIES HUN INVLOED UITOEFENEN OP
HET VERSCHIJNINGSSCHEMA VAN 'T KLEINE
KRANTSJE. HELAAS MOGEN WE WEL ZEGGEN,
MAAR OOK DRUKKERS, FOTOGRAFEN EN AL
LE ANDEREN, DIE BETROKKEN ZUN BIJ HET
TOTSTANDKOMEN VAN ONZE KRANT, WILLEN
WEL EENS EEN PAAR WEEKJES HET WERK LA
TEN LIGGEN OM LEKKER IN DE ZON TE GAAN
ZITTEN. HET EERSTVOLGENDE KLEINE KRAN
TSJE, NUMMER 365, ZAL DAAROM VERSCHIJ
NEN OP 19 JULI. HET DAAROPVOLGENDE NUM
MER 366 VALT OP 9 AUGUSTUS BU ONZE ABON
NEES IN DE BUS, NUMMER 367 VOLGT OP 30 AU
GUSTUS, EN DAARNA VERSCHIJNEN WE WEER
ALS VANOUDS, OM DE VEERTIEN DAGEN.
VOOR ZOVER U HET FEEST NOG TE GOED
HEBT, WILLEN WIJ U ALLEN GRAAG EEN PRET
TIGE VAKANTIE TOEWENSEN!
Uw eigen bank
Lezers klommen in de pen
HET VLIET
De mooie foto's van 't Vliet in het
Kleine Krantsje nummer 361 deden
me denken aan vroeger met Hart
kamp en Sikke Brouwer. Als jon
gens verkochten wij op zaterdag
voor hem kistjes met radijsjes, ik
meende twee stuks vooreen stuiver.
En daar kregen wij één cent per krop
verdienste van. In'm'n gedachten
zie ik Brouwer nog staan. Dan zei
hij: „dikke kroppen, die zijn jullie
zomaar kwijt". Maar we lustten ze
zelf ook wel en als we begonnen te
verkopen werden de kroppen hoe
langer hoe kleiner.
En dan het Poppebrugje bij het
Noordvliet Slot met de boerderij op
het hoekje en een kruidenierswin
keltje. We gingen dan naar het be
roemde „Stroomke" te vissen. Dat
was een uitlaat met gekoeld water
uit de Centrale en dan karper vissen
Je moest heel stil zitten op de rand
en door de stroming moest je telkens
je snoer verhalen. En dan een dik
stuk aardappel er aan.
Als het Oud en Nieuwjaar was
kwam de hele buurt daar opzetten
met oude en soms zelfs wel nieuwe
deksels van etenspannen en de
jeugd er maar op slaan - ook werd er
met carbidbussen gewerkt. Ja, hét
was daar echt gezellig in die houten
huizen.
Leeuwarden
R. v.d. Heide
BAAS DOUWE
In 'nummer 350 van 't Kleine
Krantsje staat een mooie foto van 't
Ruuterskertier mette Bargesteeg.
De winkel van Sinkel hew ik daar
niet kannen. Ik meende dat die oppe
Nijsted was, waar nou P. S. Bakker
staat (De Zon) mar ik sal wel mis
weze.
Ut eerste en tweede huus rechts
naast de Bargesteeg hew ik oek nog
herinneringen leggen. Dat was in-
dertied de Fiat garage van Douwe
Statema. Ik sat daar op kantoor. Ut
eerste huus was showroom en het
tweede was garage. De vrouw van
Douwe Statema deed de hoofd
boekhouding. Zij was een dochter
van Piebe Krediet, een steendruk
ker, een heel lief meens.
Baas Douwe was, wat wij zeiden,
een wonder mantsje met een ge-
bruuksanwiezing. Ging ik 's mor
gens naar kantoor dan maakte hij
eerst een kuierke. Kwam ik hem dan
teugen bij de Harmonie, dan had ie
een goed sin die dag, maar liep ie
eerst langs de Wuddemerdiek en de
Nijsted, dan was 't oppassen bla
zen.
Ik loof dat nou een kleinzeun van
Douwe nog een garage het. Ouwe
Douwe had, meen ik, de eerste au-
tospuitinrichting van Lee wadden.
Leeuwarden A. Algra
HEERLIJKE JEUGD
Op grond van de foto van het oude
tramstation in een van de februari
nummers van 't Kleine Krantsje
kwamen de herinneringen aan vroe
ger weer boven. Wij hebben tot
plusminus 1913 in Leeuwarden ge
woond en wel in de Groene Weide.
Wij speelden vaak in de Tramstraat
met o.a. een zoon van de chef van
het station, Bartele Mulder en
Reienga, een oude vriend. Of ze
beiden nog leven is me niet bekend,
daar ik zelf al vijfenzeventig ben.
Ook speelden wij vaak op de Mars-
sumerdiek en waar nu het straten
plan ligt van bijvoorbeeld de Engel
se buurt, was het zogenaamde sol-
datenland waar dus de soldaten oe
fenden. Eveneens was daar een
sloot, die steeds wijder werd en
waar we ons oefenden in het pols-
stokspringen. Wij noemden deze
sloot de Melkjutter.
Achter ons huis, de Groene Weide
dus, bevond zich een brede sloot,
waarop 's winters geschaatst werd.
's Avonds gingen we de scheuren
dichtgieten met warm water, zodat
we de volgende dag weer prachtig
ijs hadden.
Ik kom zo nu en dan nog wel eens in
Leeuwarden en zoek dan de oude
plekjes nog wel eens op, maar er is
wel veel veranderd. Alleen is de
binnenstad gelukkig vrijwel gelijk
gebleven en ik heb daar een heerlij
ke jeugd doorgebracht.
Groningen
Naar aanleiding van de foto van de kruidenierswinkel van Hartkamp aan 't Noordvliet, afgedrukt in ons Kleine
Krantsje nummer 361ontvingen wij van onze abonnee, mevrouw AKramer-Hommes te Leeuwarden deze prent
briefkaart, gemaakt op 14 mei 1929 ter gelegenheid van het vijf-en-twintigjarig bestaan van deze zaak in kruide
niers- en grutterswaren. 'Deze kaart vond ik"aldus mevrouw Kramer, "in een doos met oude boekjes en rommel
tjes van ons ouderlijk huis. Als moeder zaterdags boodschappen deed, dan kreeg ze een puntzakje snoep en daar de
den we dan de hele week over meer zat er niet aanMoet je nu zien wat de kinderen voor snoep krijgenRechts op de
foto Hartkamp en zijn vrouw. Links achterin met witte jas is Ids de Vries, die heeft na Hartkamp de winkel overgeno
men en nog vele jaren gedreven. Tussen de bloemen zit. meen ik. Ale de Vries en aan de kant mej. Veenstra, die de
winkel schoon hield"Aldus mevrouw Kramer in deze bijzondere herinnering aan de eens zo Bekende winkel van
Hartkamp aan het Noordvliet
ALTIJD GEZELLIG
Nog even iets naar aanleiding van
het schrijven over Vrouw De Haan
in vorige nummers van 't Kleine
Krantsje. Die heeft bij ons in de
Willem Loréstraat gewoond op
nummer 31Wij woonden vooraan
en zij op het laatste hoekje van de
streek éénkamerwoninkjes.
Hoe hebben we daar vroeger in
kunnen wonen, soms wel met acht
of tien man? Nu moet iedereen een
slaapkamer apart hebben. Maar we
hadden het wel altijd gezellig en er
was vroeger bij het Vliet en omstre
ken ook.altijd wat te doen, buurt
feesten en boottochten van de
buurtvereniging.
En het is gek, maar als je eens ie
mand treft, het geeft niet waar, die
vroeger ook op het Vliet of in de
buurt heeft gewoond, dan raak je
niet uitgepraat. Hoe het nu is weet ik
niet, want na mijn trouwen ben ik in
Huizum beland, maar vroeger ken
de ieder iedereen.
LeeuwardenA. Kramer-Hommes
HOTEL DE DOELEN
Via een andere oud-Leeuwarder
kreeg ik allerlei uitknipsels uit 't
Kleine Krantsje, waarin herinnerin
gen aan mijn ouderlijk huis - Hotel
de Nieuwe Doelen - werden opge
haald.
Hoewel ik zelf op 17-jarige leeftijd
Leeuwarden verlaten heb, weet ik
natuurlijk nog veel van mijn jeugd
jaren. Het doet me goed dat er bij
diverse Leeuwarders prettige herin
neringen aan mijn ouders voortle
ven. Door uw artikelen gingen mijn
gedachten ook weer terug naar Pe-
trus-Hero-Balk en ober Zoodsma.
Ook de verhalen die de Heer de Jong
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
L. de Jong
I.OUIS DAVIDS
aanhaalde over de uitpakkamers
waren erg leuk voor me.
Ik herinner me hoe ik in mijn jonge
jaren speelde met de jongens van
slager Beetsma en met de kinderen
uit de „Gloppe" in de Poststraat.
In mijn bezit is een boekje met
handtekeningen van allerlei arties
ten, die in die jaren in De Doelen
logeerden. Door Louis Davids werd
daarin geschreven:
„Voor het zitten in Leeuwarden is
iedereen bang
In de Doelen zat ik graag mijn leven
lang."
Doordat ik in het buitenland woon
de tijdens de afbraak van de Doelen,
heb ik dit trieste feit niet meege
maakt en omdat het hotel na de dood
van mijn vader in andere handen
overging, herinner ik mij alleen het
feit van de afbraak.
Langs deze weg groet ik alle onbe
kende Leeuwarders, die zich mij
blijkbaar wel herinneren.
Zeist
W. Andriessen-Hoven
Tijdens recente reünie van de Reho-
bothschool in Leeuwarden troffen
veel klasgenoten elkaar na tientallen
jaren niets van elkaar te hebben ge
hoord.
Uiteraard vertelden ze over en weer
van hun verdere levensloop, van
hun werk, van hun gezin.
"Wanneer heb jij je vrouw leren
kennen?" vroeg op een bepaald
moment een meneer A.
"Na m'n huwelijk" antwoordde
meneer B.
VO^ juwelier
peperst'oot-leeuwofrjen
