SMALLE DOORGANG WAS DE OUDE
HOEKSTERPOORTSBRUG
ONZE FOTOPRIJSVRAAG
HE JA, DA'S DAAR
ZOVEEL JAAR GELEDEN
7
Ja hoor, ditmaal weer eens een zee van oplossingen voor onze prijsvraag
"Leewadders, waar is dit?" Tien- en tientallen abonnees hebben ons haar
fijn kunnen vertellen, waar in Leeuwarden eens dat smalle bruggetje lag en
tot ons genoegen deden ook nu weer heel veel inzenders hun oplossing
vergezeld gaan van aardige wetenswaardigheden. Maar dat wil niet zeggen,
dat alle oplossers het bij het rechte eind hebben gehad: ook nu sloegen
verscheidene inzenders de plank lelijk mis.
De meest voorkomende fout, die
werd gemaakt, was die van een on
juiste naamgeving van de betreffen
de brug. Veel inzenders schreven
ons over de "Hoeksterbrug" en de
meesten van hen zullen ook inder
daad die Hoeksterbrug hebben be
doeld, maar beste mensen, de brug,
waarvan wij een afbeelding brach
ten, was niet de Hoeksterbrug, maar
de Hoeksterpoortsbrug en dat was
andere koek.
De Hoeksterbrug lag weleer aan het
eind van de Voorstreek bij het Dok
kumerend, de Hoeksterpoortsbrug
lag even verder, aan het eind van het
Hoeksterend over de buitengracht
heen. En nu zijn natuurlijk ook de
inzenders, die met een andere op
lossing kwamen, zich bewust van
hun fout: het was niet de Potmarge-
brug, het was niet de Vrouwen-
poortsbrug, het was evenmin de
brug over het Schavemek.
De Hoeksterpoortsbrug dus, of
Rijksbrug, zoals hij ook wel werd
genoemd; stonden op de andere -
gemeente - bruggen in de stad de
brugwachters met hun klompjes
klaar, hier konden de schippers zo
maar doorvaren, omdat het dus een
rijksbrug was.
Zonder enige herinnering aan deze
al lang verdwenen brug wist onze
abonnee, de heer ir. G. van der Kooi
te Heerenveen, het raadsel ook dit
maal "combinerend en deducrend"
op te lossen. "Er is één herken
ningspunt en dat is het hekje aan de
linkerzijde" zo schreef hij. "Ik ken
er zo twee in Leeuwarden, namelijk
bij het Rengerspark en om de gasfa
briek; daarom moet de brug bij de
oude gasfabriek zijn".
De heer Van der Kooi schrijft ver
der; "Naast de brug en dat hek was
een muurtje met daarop een groene
schutting en daarachter lag cokes
Ziehier voor de tweede maal onze
ornamentenprijsvraag "He ja,
da's daar De vraag is, waar
in Leeuwarden kunnen we dit fraaie
kopje vinden? Misschien, dat een
enkeling het zo uit het hoofd wel
weet, maar de meeste oplossers zul
len de straat opmoeten om erachter
te komen, waar dit ornament zich
bevindt. Onder de goede oplossers
verloten wij weer een exemplaar
van het boekje Populaire Leeuwar
ders door Fenno L. Schoustra.
gestort. In de oorlog konden wij met
ons kinderhandje tussen muur en
schutting door de stukjes cokes een
voor een pikken. Broerlief hield
constant de zak op, die zeer lang
zaam zwaarder werd. 't Was voor
een goed doel, warmte!" Meer
lezers schreven over die bergen
steenkool achter de muur, maar heel
veel indruk blijken de daar staande
perebomen te hebben gemaakt.
PEREN PLUKKEN
"Door op de muur te klimmen kon
je die peren makkelijk plukken",
schreef de heer Chr. Doorenbos te
Leeuwarden. "Peren", aldus me
vrouw J. Donauer-Jansma te Leeu
warden, waarvan we clandestien
probeerden een paar te bemachti
gen, wat ook wel gebeurde, maar ze
waren dan nog onrijp en groen - als
kinderen eet je echter alles op". En
de heer J. van der Woude te Zaan
dam zei het zo: "Die peren werden
nooit rijp, daar zorgden wij wel
voor".
"Het waren steenperen", wist de
heer E. van der Kamp te Leeuwar
den ons te melden. "Als jongens
hebben we daar wel eens peren ge
plukt. Het mocht wel niet, maar ja,
jongens halen ook wel eens streken
uit".
BESCHOTEN
Voor mevrouw W. van Minnen-van
Kuik te Scherpenzeel kwam er door
onze foto een oorlogsherinnering
boven.
"Ik was met mijn zoontje, die toen
nog in de kinderwagen lag, de stad
in geweest", zo schreef zij ons,
"toen de Engelsen op die bewuste
brug begonnen te schieten. In een
flits heb ik de baby uit de kinderwa
gen gehaald en ben plat op de grond
tegen de muur van de brug gaan
liggen. De kogels vlogen om ons
heen. Gelukkig is niemand geraakt,
maar de gashouder werd wel door
zeefd en liep fluitend leeg, zonder
verdere gevolgen. Ook herinner ik
mij de brugwachter nog. Zijn naam
is de heer Gouda. Deze had een
prachtige motorfiets, die altijd naast
de brug in zijn tuintje stond. Bij
deze brug heeft jaren geleden ook
nog het paard van Ulbe de groente
man in het water gelegen; paard en
kar zijn er gelukkig goed afgeko-
VERMAKELUK
Vermakelijk was de oplossing,
die wij kregen van onze abonnee, de
heer S. Klaver te Stiens. Hij gaf een
keurige beschrijving van de foto,
die hij had overgenomen uit een
exemplaar van 't Kleine Krantsje
van dik tien jaar terug
De heer Joh. de Jong te Leeuwarden
meende zich te herinneren, dat de
laatste brugwachter van de Hoek
sterpoortsbrug een Dorenbos is ge
weest. "Van draaibrug is het een
vaste oeververbinding geworden en
werd een brugwachter overbodig.
De familie Dorenbos verhuisde toen
naar het Schoppershof. Nadien
heeft deze brugwoning nog dienst
gedaan als dienstwoning voor de
heer R. Boonstra, die concierge was
bij de Gemeentelijke Energiebe
drijven, nu Frigas", aldus de heer
De Jong.
De prijs, een exemplaar van het
boekje 'Populaire Leeuwarders',
werd gewonnen door de familie
Bouma-Wits, de Hoghe Weydt 41
te Heiloo, die ons schreef: "Fansels
de Hoeksterpoortsbrug bij het
Gas".
"Mien haar wurdt su gries. Su der wat an te doen weze?"
"Echtskeide, meneer"
Zekere artistieke stadgenoot maakt
zich zo nu en dan verdienstelijk met
portretschilderen en ontvangt der
halve ook dames op z'n atelier. Een
jeugdig stadgenootje, die zich door
hem liet vereeuwigen, vertelde haar
vriendinnen opgetogen over het re
sultaat van zijn werk.
"Hoe lang duurt dat nou, dat je
moet poseren?" wilde een van de
jonge dames weten.
"Hangt er van af hoe knap je bent"
kwam het verrassende antwoord.
Het is deze maand precies een kwarteeuw geleden, dat Friesland werd
opgeschrikt door het gelijktijdige doodsbericht van twee vooraanstaande
Leeuwarders. Op de twintigste juni 1955 overleed in zijn woning aan de
Prins Hendrikstraat notaris Nanne Ottema; dezelfde dag stierfin het Acade
misch Ziekenhuis in Groningen na een hartoperatie de dirigent van het Frysk
Orkest Kor Ket.
Een oude man en een jonge man.
Nanne Ottema, aartsverzamelaar,
was een en tachtig jaar, Kor Ket,
orkestdirigent met grote beloften,
werd maar vijf en dertig jaar.
Nanne Ottema, 4 mei 1874 geboren
in Leeuwarden, begon al jong met
het verzamelen van oosters aarde
werk; als conservator van het mu
seum het Princessehof bracht hij een
unieke collectie bij elkaar. Ook in
heems aardewerk, volkskunst en
klederdrachten hadden zijn intense
belangstelling en veel zeldzame, uit
Friesland afkomstige stukken,
bracht hij in het Princessehof en in
het Fries Museum in veiligheid.
Kor Ket, 16 januari 1920 geboren in
Leeuwarden, was aanvoerder van
de tweede violen van de Leeuwar
der Orkest Vereniging van 1945 af,
richtte in 1948 de Leeuwarder
Bach vereniging op en werd in 1949
dirigent van de L.O.F., die toen al
in Frysk Orkest was omgedoopt.
Bovendien was hij leider van het
Gemengd Koor te Grouw.
Tien jaar lang heeft Kor Ket zich
voor het Friese muziekleven volle
dig ingezet; groot waren de ver
wachtingen van de jonge, begaafde
dirigent, toen hij tegen het eind van
het concertseizoen '54—'55 ge
dwongen werd de dirigeerstok neer
te leggen. Begin juni onderging hij
een zware hartoperatie, op de twin
tigste kwam het toch volkomen on
verwachte eind.
