GESPREKKEN OP
BONT
=3E
Hetosma
boncmodes
LEE W ADDERS,
WAAR IS DIT
9
Y Voorstreek 22 Leeuwarden 05100-39173v
STADSNIEUWS
VAN VROEGER
Jan Boerke, die kontsjekwent Friese
woorden bruken blieft in sien bij
dragen an de brugferhalen, is goed
en wel werom uut het siekenhuus.
Marten is een week naar de karafan
fan sien seun, en sal em d»kop wel
een keer of wat stoate. Hein fan "t
Hobbelpeerd brengt een nije man
met ferhalen fan fer in 'e kring, soa-
dat het dizze keer wat anders as an
ders liekt, Affijn, jimme leze mar
wat buten de genoemden Tabe
Ruutsje, Sjouke Sukerslak, Wiebe
Poatsje en Kees Lotsje te fertellen
hewwe.
Wiebe Poatsje: We salie Lange
Marten fan 'e week wel niet sien.
Hij sit een week met Loltsje in 'e
karafan fan sien seun. Dat soadoen-
de, gien Marten.
Tabe Ruutsje: Das mar goed oek.
want die Lange is soa saggerijnig as
de pest. Altied mar seure over Cam-
buur en later over het Nederlaans
elftal. Hakkenkrukken en dikke
prutsers, en luie stinkers, en over
die Swartsluus
Kees Lotsje: Ja, as der niet meer in
sit, en het is jouw lot om te ferlie-
zendan doene jou daar niks teugen
O. daar sien ik Jan Boerke overste
ken fan de Massamarkt. Die is weer
mooi opknapt. Morgen Boerke.
Jan Boerke: Moarn mannen, kom
der wienen we al wer hè. ik trof
krekt nog een man, die ek ien het
siekenhuus waar. Se noemden em
daar Mikkie Mous.
Sjouke Sukerslak: Mikkie Mous,
hoe kwamen se daar bij? Das anders
een feguur fan 'e tillefizie niet, of
nee, fan froeger fan de fillum.
Jan: ik wiet het net, mar eikeneen
sei Mikkie Mous. Hij wie der al
faker west. Dizze keer gieng het om
sien twadde pees-meker. Das om de
rikketik te helpen.
Tabe: Dat skient een mooie uutfïe-
ning te wezen, ik ken een kerel, die
hèt oek son ding, mar die fietst alle
dagen hele enden. Te meensen as't
knap weer is. De Boksummerdam
om, of over Jelsum, die kusten uut.
Wiebe: Muskïen hèt ie wel oefend
foor de Toer de Fraans. Och, och,
wat is dat elk jaar weer een gekke-
huus. Groate stukken in de kranten
en de tee-vee, en, hé, wie hèt Hein
daar bij em?
Sjouke: Daar hew ik em gister oek al
es met sien. Toen stapten se tegare
in een groate auto, en die fent sat
achter het stuur. En "Hein as een
forst naast em.
Hein fan het Hobbelpeerd: Mannen
fan Sleat, stean op het is dei. Dit is
Rintsje de Ruter, een emigrearde
Li wadder, die een halfjaar met fer-
lof hier is. Hij hèt as kien in de
Bleekerstraat woand. Wie weet dat
nog muskien?
Kees: Die kop kan ik. Ja, werachtig,
dat is Rintsje. Heden, ik hew nooit
weten dastou emigreard waarste.
Rintsje fan de Sandruter.
Rintsje de Ruter: Dan lope jou wel
achter. In 1948 is deze man met
frouw en drie kienders over de
groate Atlantieke sloat stoken, en is
neerstreken in Kalifornië. En nooit
één sekonde spiet had. Nooit één
sekonde!
Jan: Gjin spiet, nou das mooi. Jo
hearre het wel gauw es oars. Mem
poer onwennig, gien wurk, een min
hoes, affijn, jimme wiete het wel!
Rintsje R.: Dat binne niet de echte
deursetters. Der rnut wat spirrit in
sitte. Wat ik bij jim groate baas, die
fan Agteren lezen hew: Foor de du
vel niet bang. Nou, dat is het!
Wiebe: Fan Agt hiet die pursoan. Ik
ken gien peil op die man trekke. En
bij praat soa appart. Soa as se in
ouwe boeken prate. Wat foor werk
hestou Rintsje?
Rintsje: Deze man is al in ruste. Wij
hewwe daar vele jaren een wasserij
rund. Een mooie luukse klienerij.
De kids hewwe het een paar jaar
leden overnomen. Das te sèggen'de
twee seunen. Ons meiske is met een
annimmer trouwd.
Sjouke: As ik dat soa hoor, dan is
het jim goed afgaan. Mar bin jim
nou oek helemaal wend an, ja, hoe
sak het sègge, an het leven in Am-
mérika. Of blieve jim altied nog wat
freemd, krekt as de Turken en soa
hier.
Rintsje: Freemd? Wel nee, man.
Wat hiet freemd. Deze man must
hier suver oek weer wat wenne. De
■Steets is nou ons land. Ons kienders
.en kleinkienders binne folbloed
Ammérikanen. Die gane met Carter
en de Staars en Strijps op bed en fan
bed.
Kees: Nou, wat die Staats en soa
binne weet ik niet, mar om nou met
die bleke pindapoeper op bed te
mutten, daar hoef ik niet foor te
emigrearen!
Tabe: Rintsje wil der op uut, die
kienders binne helemaal wend.
Krekt as al die butenlanders, die
laassen in 'e Prinsentuun weze
mochten om de nije koaningin fan
dichtbij te sien, en leve de koanin
gin te brullen. Soa mut je dat sien.
Rintsje: Hein en ik binne nog deur
Wij staan borg voor een goede bontmantel in elke bont
soort. Eventueel ook naar maat, zonder prijsverhoging! Dat
geldt tevens voor de grotere maten (48, 50 en 52).
Zomerkorting 5 tot 10%.
de Prinsentuun kuierd, en deur het
Ringerspark, mar gien Fetter en
gien Verhaar meer. En toen wu ik
het Joadeland deur, mar louwe loe-
ne, en het Skapediekje is oek niet
meer, wat het weest is.
Kee: Nee. en fan ons ouwe Bleeker
straat fienst oek niks werom. Dat is
het lotsje fan ouwe huzen en ouwe
buurten. Hoe is dat in Ammérika,
de Ruter?
Rintsje: Seg mar Rintsje, Kees,
want dat deest al toenst nog wel es in
de broek piste. Hoe het ferder op in
de kuntrie is, weet ik niet, mar bij
ons gaat het ouwe spul tegen de
flakte. Want oold is faak niet meer
bjoetifoel.
Wiebe: Wat seistou nou. Ruter. Dou
mjukst nog al es wat butenlaans
deur ons skoandere Liwwadders
hene. Ferder as de Geertseskoal bin
ik niet kommen.
Rintsje: Oold is niet eh, nou kiek,
oud is niet mooi meer, temeensen
faak. Ja jonge, as jou alle dagen
Engels prate, dan is het wel es een
toer om bepaalde woorden soa gauw
te fienen. Tuus prate we nog Liw
wadders, met de kienders half om
half, en de'kleinkienders prate En
gels. Dat jenkie-engels.
Sjouke: En wurdt er nog wel Fries
praten, want ik hew altied begre
pen, dat der een mooi nusje Friezen
in die kontreien sitte. In het Verre
Westen soageseid.
Rintsje: O, ja, dou hest lui, die prate
nog net soa boerefries as op die
kleine dorpkes hier. Se hewwe daar
oek nog krielen, en dan bin se an't
foordragen en stukken opfoere. Wij
gane der oek wel es hene. Een jaar
of wat leden was Tetman der nog es.
Die kon ik nog uut 'e Leeuwerik
straat
Hein: Nou Jan, wat dat angaat,
kenst die kant nog wel es uut. Must
wete, Rintsje, dizze Jan prubbeert
altied nog boerefries te praten op
dizze echte Liwwadder brug. Mar
we kanne em altied knap ferstaan.
Mar 't blieft een spraakgebrek.
Jan: Het jouwt neat, ik woe der best
es hinne. Uut uus dwarp binne des-
tieds Siebren en lebeltsje der ek
hinne gien. Mei Kriesttied stjoerese
mie altied een kaart. Happy Grim-
mas of soa staat er op. Uut Santa
Barbara. Kin dat?
Rintsje: Ja, dat ken best. Sjoer,
Santa Barbara. Das een mooi plak.
Jaren leden, hij is al lang doad, hew
ik daar wel es een Kobus Bokma of
Bokwerd of suk soa wat troffen. Die
woande froeger oek in 'e Bleeker
straat. Hij hiette daar Dsjeems.
Hein: Nou sien, Rintsje sien frouw
is een nicht fan mien frouw. Dat
soadoende binne se nou een feertien
dagen bij ons. Se hewwe eerst in
Haarlem weest, daar hèt Rintsje nog
een suster woanen, die is al we-
duwfrouw. En dan weer ferder.
Rintsje: Het plan is om nog een paar
weken naar Frankriek. Ik wu die
Toer wel es sien, en dan een loopke
naar Toeion, want eind Juli is mien
ene kleinseun daar op een oorlogs-
skip. Die is bij de Ne vie, sien.
Tabe: Ik sien niks. Wat is nou de
Nevie? O, is dat de float, dan must
dat sêgge. Mooi. De Nevie. Dat sak
fanavund tuus fertelle. De butterne-
vie is leeg, sêg ik dan uut 'e gek.
Mar Rintsje, met skuutsjesielen
kenst hier oek een nevie sien. Is dat
niks foor die?
Rintsje: Ik mut son soat. Ik hew een
buse fol groeten fan meensen daar
an familie of kunde hier. En dan wu
ik de kerremus nog wel es metmake.
Ja, salie we met mekaar een avund
de kerremus op, mannen? Deze man
trakteert. Joepie!!!!
Hein: Ja, daar hét ie wakker sin an.
Hoe waar dat oek alweer Rintsje. Ik
sei nog, de kerremus hier, jim hew
we daar son groat pretpark of soa,
fan die kerel met die tekenfilms, dat
toch feul mooier. Wat was het fers-
kil?
Rintsje: Ja, fan Walt Disnie. Dat is
mooi, mar het ferskil tussen het
Walt Disniepark en de Liwadder
kerremus bestaat uut drie saken: een
fisje, een oaliekoek en een suur-
stalüü!
Na vijf dagen bezetting
De stad van vandaag vertoont een
regelmatig beeld. Natuurlijk ge
sproken waren we vanochtend heel
wat vroeger dan andere dagen. In de
jonge-groene boomen voor het bu
reau speelde het vroege ochtend
licht op het koerende duivenpaartje
dat al dagen lang bezig is het mate
riaal voor het nest aan te dragen. De
schokkende gebeurtenissen der
laatste dagen zijn over hun duiven-
kopjes gegaan zonder merkbaar in
te werken op hun gedragingen. Oh,
ze zijn wel opgeschrikt door het
zware geronk van vliegtuigmoto
ren, maar als dat in de verte tot ge
zoem is vergaan dan strijken ze
vleugel-fladderend weer neer op
hun bouwsel.
STUURLOOS
Het zal bij de menschen niet zoo
onmerkbaar gaan. Onze geest krijgt
zooveel en zoo velerlei gebeurtenis
sen te verwerken, dat het geen ver
wondering behoeft te verwekken
dat we een enkel oogenblik stuur
loos geraakten.
Die oogenblikken echter zijn nu
voorbij, behooren althans voorbij te
zijn. Hierop wijst dan het leven zo
als dat hedenochtend weer in de stad
geleefd werd. De dames beginnen
het advies der groote zaken „win
kelt in de morgenuren" op te vol
gen. Zij toonen weer belangstelling
voor wat de vooijaarsaanbiedingen
brengen. Ze discussieeren over
kleur en vorm, kortom de vrouw
begint weer vrouw te worden. Het is
goed dat het zoo gaat. Wanneer het
zakenleven zijn normalen gang her
neemt is er al te veel gewonnen.
HERSTEL
Het spoorwegpersoneel is opge
trommeld en werkt thans onder ei
gen leiding aan het herstel van ver
nielde rails en het seinwezen. De
post probeert haar diensten zooveel
mogelijk te hervatten. Een postauto
is hedenmiddag naar Zwolle ver
trokken, vanwaar verwacht werd
dat maatregelen voor het verdere
deel van het land zullen zijn getrof
fen. Om aan veel onzekerheid een
einde te maken is dat toch wel een
der eerste dingen welke hersteld be
hooren te worden.
Het verkeer wordt eveneens weer in
normale banen geleid. De politie
verricht onverstoorbaar haar dienst
en geeft zoodoende een voorbeeld
ter navolging.
De verkeersborden van den
A.N.W.B. hebben of krijgen weer
hun plaats. Het is er alles op gericht
om het leven in zijn normalen toe
stand te herstellen.
De jeugd weet al niet beter of het
hoort zoo. Zij vermaakt zich met
alles wat zij ziet en speelt het spel
van haar leeftijd in het geluk der
onbezorgdheid.
(1940)
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag Leewadders waar is dit?"
Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen naar de redactie
van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 18921 BP Leeuwarden
Uits lag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij een
exemplaar van het boekje "Populaire Leeuwardersdoor Fenno L. Schou-
stra.
l/an bitterbal tot galabal, bij ons vi/ordt
internationaal gekookt en soms nog verder:
Mi
'l Wapaa val Oasiiielliagwerf
v/h Tja lm*
Oosterwoldsawag 6
Okfobarkoop
Tatafoon 05104.300
