FRAAI VERSIERDE WINKELPUI VROEGER HUMOR UIT DE OUDE DOOS 7 verscheen er iedere zondagmorgen, klokslag twaalf uur, een ambtenaar van de Burgerlijke Stand op het bordes voor het stadhuis om met luide stem de ophanden zijnde hu welijken aan te kondigen. Niet zel den gebeurde het, dat er op dat mo ment verder niemand op straat aan wezig was en dat de goede man er in feite voor spek en bonen stond. Heel lang heeft de gemeente aan deze re gel van de openbare aankondigin gen sog de hand gehouden. ONBEGRIJPELIJK A. (in het schilderijenkabinet van zijn vriend B.) Hoeveel heeft dat schilderij daar gekost B. Weet ik het A. Lieve hemel, hoe kan iemand daar plezier in hebben, als hij niet weet, wat 't ding waard is (Qdopipaa Het mut inne oergrieselijk strenge winter van '29 weest hewwe, dat Gerrit G., alias Gekke Gerrit alle maal butengewoane activiteiten ontplooide, waaran ie in een zachte winter amper docht had, laat staan in jaargetieden as de lente enne herfst. Om te beginnen wudde hij sneeuw- rumer in tiedelijke dienst vanne ge meente Leewadden. Met eertstuk of wat andere stoere krachten uut de stad must Gerrit de straten in' t cen trum vanne overtollige hoeveulhe- den sneeuw ontdoen. Met groate houten driehoeken sko- ven de mannen in straten as de Nij- sted, het Naauw, de Kelders enne Voorstreek de sneeuw fut in ienen inne gracht, mar in straten as de Weerd, de Wuddemediek enne Pe perstraat must de sneeuw eerst op sleept wudde in een kar. Daar hadden de heren eerlijk seid de meeste aadighiedan, wantdekar was nog niet vol of met sien allen douwden se de vracht naar de gracht, die't dichtst inne buurt lag en dan gong het er om de kar sun opdonder te geven, dat de sneeuw er uut vloog, sonder dat die wagen vanne kade afskoat. Pas in't laast kregen de mannen in ne gaten, dat se sich self met hun geskrep te grazen namen, want met allemaal skoane straten en gien sneeuw meer, suu't gauw gebeurd weze meft werk. Van dat mement af gong alles op sien elf en deftigst en leek het wel, dat er load in plaats van sneeuw inne karre sat. Oek hadden de mannen inenen de grootste moeite de kotste weg te vienen naar de gracht. So mut het wel gebeurd weze, dat sneeuw van ne Wuddemediek bij de Amelands- piep oppe Voorstreek inne gracht klapt werd en't spul vanne Peper straat kwam noatabene er ges op 't ies bij de Oldehove terecht. Mar hoe moai se 't oek bedochten, uuteindelijk kwam er een dag, dat een gemeenteopsichter as Jorritsma suks inne smiezen kreeg en toen wu- de er vanself wel kotte metten met disse betoefde sneeuwrumers maakt: sumar inlenen stonnen se oppe, deur hun seis so moai skoan- maakte straat. Voor de anderen wudde het toen miskien stempelen, voor Gekke Gerrit niet. Hij had 'tal een tiedsje inne kop had om sich as baanveger voor de maatskappij vedienstelijk te maken en dat su dan nou moai ge beur e kanne. Het enige, wat ie er voor noadig had was een- beste bezem, want een baanveger sonder bezem kon Gerrit sich ondanks sien geweldig voor stellingsvermogen niet su goed voor de geest hale. Nou, die su hij so wel metkrije kanne van Poelsma de stathouwer, waar ie oek een tiedsje werkt had, dat was gien prebleem. So kon Gekke Gerrit de ene dag nog as sneeuwrumer in gemeentelijke dienst inne stad en de volgende dag as sneeuwrumer in eigen beheer oppe Dokkumer Ee bewonderd wudde. Stadig deed Gekke Gerrit daarsien werk om de bezem even in te houwen as er een rieder naderde. "Denk omme baanveger!'skreeuwde Gerrit dan in alle beskeidenheid en dan kon'tgebeure, dat er een nutslee of een cent op' t ies kwakt werd. Von Gekke Gerrit son onnoazel muntsje terug inne sneeuw, dan mocht ie niet moppere, mar 't kwam oek wel -voor, dat het honorarium voorgoed poater bleef. Omdat 't skaatsverkeer op sun dag inne week oek nog niet al te veul te betekenen had, begreep Gekke Ger rit al gauw, hoe't gesteld was met dit vak vanne baanveger: 'twas ge- waon een spultsje van niks, gien stuver weerd. Na een paar uur skreppen inne kou en zes centen en een nutske inne kas, mochten de skaatsers wat Gekke Gerrit betrof wel oppe bek valle in ne sneeuw: hij leverde de bezem weer bij Poelsma in. Gelukkig kwam er nou een goeie vriendin opdagen, een vrouw Fli- sijn, die hem vertelde, dat er met gesondheidssteken kapitalen te ver dienen was: sij su se wel make, as Gerrit se mar uutvente su. Nou, dat was niet an dovemansoren seid: sedra Gekke Gerrit hoorde, dat er te beuren viel, was ie er as een race-kiep bij - nog noait was ie te beroerd weest om an't werk te gaan. Dat wiefke Flisijn dus as de mieter met suker en stroop arme gang en Gekke Gerrit gauw uutkieke naar een flinke slee, dan kon ie met een aardig hanneltsje op pad. De volgende dag - een moaie sater dag - was'tal suver: Gekke Gerrit, dik inne kleren, paar skaatsen om- me nek, een groate trommel met ste ken en een taske met broad achter oppe fiets en su naar OkkJma, de wagenmaker inne Wiedesteeg bij de Voorstreek - die verhuurde norma liter karren, maar hij had oek een geskikte slee. Samenprakkezeerden de mannen de slee op't ies bij de Kazerne, Gekke Gerrit de skaatsen onder en daar gleed onse kersverse hannelaar in sukerwaren sien fortuun tegemoet. Hij had su docht oppe Bonke bij't Tolhuus sien slag te slaan, mar hij was vergeten er an te denken, dat de slede miskien wel niet eens onder de bruggen deur kon - het was, al met al nogal een hoog geval. Nou, onder de Hoeksterpoortsbrug deur gong het royaal, maar bij de Kiepeloop kon't mar krek: de slee had oek gien tien centimeter hoger weze mutten. Sonder veddere preblemen-raakte Gerrit oppe Bonke en daar gong het los. Hij skoof de slede anne kant, bon sien skaatsen af en haalde uut sien taske een graote toeter te voos kien, waarmet ie moai tekeer gaan kon. Direct na een lang anhouden ge toeter begon Gekke Gerrit luudkeels te skreeuwen: Gesondheidssté- ken! Om je nek te bréken!'De an kondiging miste sien uutwerking niet. Niet alleen Menders, mar oek groate meensen stoven op sien ne- rinkje af en de steken - twee cent 't stuk, zes voor een dubbeltsje - vlo gen de winkel uut. Voor vieren, toen de drukte op't ies nog lang niet voorbij was, was Gekke Gerrit al skoan uutverkocht en kon ie meteen lege trommel terugkere naar de stad. Nou suu't bij een winter as disse vanself te gek weest hewwe om het hierbij te laten en Gekke Gerrit be J sloat dan oek de volgende dag opnij anne slag te gaan; desnoods su Vrouw Flisijn mar een stuk vanne nacht deurwerke mutte om de nije steken klaar te maken. Gekke Gerrit brocht de slede nou dus oek niet naar Okkema terug, mar docht er an 't voertuug met te nimmen naar sien huuske, achteran op 'tNoordvlietSlot. Hij gleed weer onder de Kiepeloop enne Hoekster poortsbrug deur, duwde sien win- keltsje over't ies langs de Kaai en su toen even met een moai gankje on der de Boomsbrug deur, richting Vliet. Mar och heden, wat bliekt? De slee kan er krek niet onderdeur, is een paar centimeter te hoogEven, heel even mar weet Gekke Gerrit niet wat hij nou mut - dan haalt ie sien toeter voor de dag en begint as een haastige turf skipper te toeteren. Zes weken winter, twintig centimeter ies inne grachten mar de brug mut omhoog! En wat 't volk van't Vliet nog noait van sien leven beleefd het, beleeft het nou: Gekke Gerrit houdt krekt so lang met sien getoeter an, tot de brugwachter waarachtig te voors- kien komt en daar gaat de brug omhoog en Gekke Gerrit kan er deur! En nog jaren hewwe de Leewarders het bij het ophalen van herinnerin gen an disse veskrikkelijke winter van '29 over Gerrit had, Gekke Gerrit, die't klaarspeulde de Boomsbrug omhoog te krijen, toen er in anderhalve maand al gien skip meer deurgaan was Kees Brol Onze abonnee, de heer F. L. Swart te Leeuwarden, vroeger chef etaleur bij Vroom en Dreesmann, stuurde ons deze herinnering van de huwelijksvoltrek king van prinses Juliana en prins Bernhard in 1937: een foto van de fraai versierde gevel van het pand van V.enD. aan de Nieuwestad. Alle decoraties waren door personeelsleden van het bedrijf zelf verzorgd. JE MUTTE IN JE LEVEN AL LES SO DOEN, ASOF HET HET LAATSTE IS WAT JE BESKOREN IS IN'T LEVEN TE DOEN DE JAREN LERE ONS EEN SOAD, VAN WAT DE DAGEN NIET WETE JE KANNE OVER WAT BE PAALDS BETER GIEN OOR DEEL HEWWE, DAN EEN VOOROORDEEL WIE'T MEENSEN VER TROUWT SAL SICH MINDER VAAK VEGISSE AS WIE MEENSEN NOOIT VE- TROUWT MEENSEN, DIE'T WERKE LIJK WILLE, SALLE SLAGGE OEK AT JE OM EEN MOEILIJK HEID LACHE, IS IE AL VOOR DRIEKWART OVERWONNEN WELOPGEVOEDE MEENSEN SALLE JE NIET BELEDIGE, ANDERE MEENSEN KANNE DAT NIET pepershoot-lseuLuorrJen

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1980 | | pagina 7