DE LAATSTE VOOROORLOGSE JAREN
li SBB1
ii
'TKLEIHE
KRANTSJE
3
T
KLEINE
KRANTSJE
LEEST
IEDEREEN
Altijd wat te zien bij de "wondertent" met Karei Lotsy. Hier gaat de grote
Oranjeman op de schouders na een victorie van Nederland op Ierland in
1934: 5-2.
Dit is het vierde deel van een ver
volgverhaal van onze abonnee, de
heer Ule Wassenaar te Voorburg,
over de laatste jaren voor het uit
breken van de laatste Wereldoor
log. In de derde aflevering schreef
de heer Wassenaar o.a. over zijn
terugkeer naar Leeuwarden.
Toen liet vooriaar werd liep ik An
ton Dalhuysen tegen het lijf en hij
vroeg mij of ik niet een springbak
kon aanleggen op het voetbalveld
van ..Leeuwarden hij was daar
trainer. Dit was op het terrein achter
.Sonnenborgh" aan de toen nog
Stienserstraatweg.
Ik heb die bak aangelegd. Maar ik
begon danig wroeging van mijn on
bezonnen daad te krijgen. Nu was
het zo, dat in de zomer van 1937 de
Wereld jamborie in Vogelzang zou
worden gehouden. Ik wist dat Si
mon de Wit daar de fijne vleeswa
ren afdeling zou beheren. Ik wou
het proberennee had ik en ja kon ik
krijgen. Aan baas Maarten de Wit
heb ik toen een excuusbrief ge
schreven en gevraagd of ik terug
mocht komen.
WEGWEZEN
Een week later kreeg ik een brief,
waarin stond, dat ik mij moest mel
den aan het filiaal op de Pomona-
laan in Den Hdag. Zo, weer inpak
ken en wegwezen. De chef daar,
kende ik van onze cursusdagen in
Zaandam. Eerst weer een kosthuis
zoeken, hij had een adres in de
Fahrenheitstraat en daar ben ik voor
een afspraak naar toe gegaan, 't
Waren twee dames, die nog maar
net op dit adres woonden, 't meeste
spul stond nog ingepakt. Maar ik
had weer onderdak. De andere dag
kwam de personeelschef en ik kreeg
te horen, dat ik een zogenaamde
vliegende hulp zou worden. Nou, ik
vond het best. Na een paar dagen in
dit filiaal, moest ik naar Schevenin-
gen op de Westduinweg. Ook daar
was ik maar kort om weer naar een
filiaal in Den Haag te worden ge
zonden. Daar de afstand van mijn
kosthuis naar de zaak erg groot was
en het mij daar ook niet zo best
beviel heb ik in de nabijheid van het
filiaal, in de Jan van der Heyden-
straat, een adres gezocht en gevon
den. Vlak tegenover de zaak bij een
oudere dame en haar man, een ge
zellige baas. Dit was erg prettig.
Daar heb ik Kees Pruis nog ge
zien
KEES PRUIS
Schuin tegenover het huis was een
gezellige bioscoop, het „Rem-
brandt-theater. Daar heb ik ook wei
eens de zanger Kees Pruis horen
zingen Vanuit dit filiaal werd ik
vaak naar andere filialen gezonden,
voor veranging van chefs of eerste
bedienden o.a t Spui, Statenkwar
tier, Torenstraat en de Boekhorst
straat. Dit was een leuke zaak mid
den in de rosse buurt. Hier werd wat
ai'gelachen. Den Haag vond ik als
stad niet zo gezellig als Amsterdam.
In mei werd ik overgeplaatst naar
het filiaal in Rijswijk. Ook kreeg ik
hier bericht, dat ik op de Janborie
mocht assisteren. Doordat mijn
hospita ging verhuizen, moest ik
weer een ander onderkomen zien te
vinden. Ik vond dit in Voorburg, op
de grens van Rijswijk.
HOOGTEPUNTEN
Het waren boeremensen. Man,
vrouw en twee jongens en een
meisje in huis. Daar heb ik een klein
jaar heel prettig gewoond. Deze
mensen hadden een geweldige
aanloop van familie en kennissen.
Vooral de zondagmiddagmaaltijden
waren hoogtepunten. Altijd waren
er wel gasten.
Met de vader en de oudste zoon Han
heb ik heel wat geschaakt. De
avonden waren ook gezellig. De
dochter had heel veel vriendinnen,
die regelmatig aankwamen. Veel
zin om uit te gaan had ik dan ook
niet, alleen zondags fietste ik nogal
eens naar het vliegveld „Ypen-
burg Er was daar altijd wel wat te
zien en later naar 't voetballen o.a.
naar V.U.C. met de „wondertent",
van Karei Lotsy. Eerst heb ik met de
Paasdagen nog een bezoek gebracht
aan Leeuwarden. Op Tweede Paas
dag zou, in Sneek, het Noordelijk
Elftal een wedstrijd spelen tegen
een Belgische Club, ik meen de
„Lierse S.K.". Mijn broer Jelle,
Abe Lenstra en De Bok speelden in
de voorhoede. Met Jelle zou ik er
naar toe maar eerst even naar de
kapperszaak van Tom Borgerdink.
Daar troffen we ook Harry Mulder
en de twee zusjes Fergonet, die ik
nog wel kende uit de Vegelinstraat.
Harry is een poosje lid van Frisia
geweest en was eerst speler van Be-
Quick. Onder veel hilariteit werden
de dames nog mooier gemaakt, dan
zeal waren. Met z'n allen in Harry's
Citroën zijn wij naar Sneek geto
gen. Het was een koude dag, met
onder de wedstrijd nog een fikse
sneeuwbui. Noord Nederland won
de wedstrijd met 2-1
WARE FEEST RIT
De terugtocht werd een ware feestrit
met vele aanlegplaatsen. Veel kan
ik mij niet meer herinneren, wel dat
ik de volgende ochtend om acht uur
bij een tramhalte stond aan de Rijs-
wijkse weg in Den-Haag, zeer wa
zig in het hoofd. Ik was weereven in
Leeuwarden geweest.
Wat Harry Mulder betreft, hij is met
Katrijn Fergonet getrouwd. In 1962
ontmoette ik hem op het Kantoor
van de Zwitsersche Levensverze
kering Mij, waar ik op de afd. Or
ganisatie werkte. Hij was Distrikts-
Inspecteur in het Noorden en woon
de in Haren bij Groningen. Zijn
vrouw, Katrijn, was er ook bij, dit
was een leuke verrassing. Later heb
ik hem vele malen ontmoet op ver
gaderingen die op het Kantoor in
Den-Haag werden gehouden, wij
hebben daar menig „Bokmaatje"
verschalkt. Helaas is Katrijn op vrij
jonge leeftijd overleden. Met de
directie en vele collega's van Harry
hebben wij haar crematie in Gro
ningen bijgewoond. Bij mijn pen
sionnering werd ik door de directie
uitgenodigd aan te zitten bij het
jaarlijkse diner voor de Buiten
dienst. Na afloop van dit heel ge
zellig etentje, zijn we onder leiding
van Harry nog even flink gaan
„stappen".
Helaas, ook Harry is niet meer. In
de laatste week van januari 1980 is
hij vrij plotseling overleden. Hij
heeft niet lang van zijn pensioen
mogen genieten.
't Liep inmiddels naar de tijd van de
Jamborie, die ik wel zou bezoeken,
maar niet als werknemer. Dit kwam
zo.
IN 'T SNIJMES
Op een avond na sluiting was ik de
vleessnijmachirfe aan het schoon
maken. Terwijl ik draaide gleed ik
uit en viel met mijn hoofd voorover
naar het draaiende mes. Instinctief
sloeg ik m'n rechter hand voor mijn
hoofd, maar in het mes. 't Gevolg
was, uit mijn lange vinger en de
ringvinger een flinke hap. 't Bloed
de hevig, toch zag ik kans de stukjes
vlees op te nemen en deze er weer
op te plakken. Ik werd naar het po
litiebureau, waar een eerste hulp
post was, gebracht en voorlopig
verbonden. De volgende dag heeft
een dokter de boel gehecht en het is
hem gelukt de vingers weer normaal
te krijgen, 't is echter nu nog zicht
baar. Dit was de reden, dat ik niet
naar Vogelzang kon. Wel hebben
we met enige collega's het kftmp
bezocht. Met de hand in de doek.
Daar ik toch niet mocht werken ging
ik met de tram eens naar Kijkduin.
In het „casino", zo was de naam
van het restaurant, zat ik een glas
bier te drinken, toen ik opeens langs
het raam een bekende zag lopen n1
Nico Pot, met vrouw (Anita), kin
deren en zijn moeder.
Ik erop af. Dat was een verrassing.
Vooral mevrouw Pot wist niet wat
ze zag. We hebben tot laat in de
middag de dag doorgebracht op het
strand. Het bleek, dat Nico filiaal
chef was in een comestibleszaak in
het Benoordenhout. Ik heb hem
daar enige malen bezocht en we
hebben menig borreltje gedronken
op de hernieuwde kennismaking.
Abe Lenstra speelde met mijn broer
Jelle en De Bock in de voorhoe
de
M'N AANSTAANDE
Later is de fam. Pot verhuisd naar
Loosduinen, waar ik hem samen
met mijn aanstaande vaak bezocht
en zij ons, we woonden toen in de
omgeving van de Laan van Meer-
dervoort. Ik schrijf hier over mijn
aanstaande. De uitleg is deze.
In de nazomer van 1937 kreeg mijn
hospita bezoek van een vroeger
buurmeisje. Ik werd aan haar voor
gesteld Haar naam was Alida Jo-
vervolg op pag. 11
voor Leeuwarden en de wij
de wereld er omheen
Een uitgave van Fenno
Schoustra's Publiciteits-
kantoor.
Verschijnt eenmaal in de
veertien dagen.
Redactie, Administratie en
Advertentieafdeling:
Vredeman de Vriesstraat 1
8921 BP Leeuwarden.
Telefoon (05100) 20302
Postgiro 98 10 62
Bank: Rabobank
nr. 33.54.03.530
Geopend:van dinsdag tot
en met donderdag, uit
sluitend 's morgens van 9
tot 12 uur.
's Middags en van vrijdag
tot en met maandag gé-
sloten.
Abonnementsprijs:
voor Nederland 25,- per
jaar; voor het buitenland:
45,-per jaar.
Losse nummers: afgehaald
1,50 per stuk. Per giro be
steld: 2,50 voor 1 ex,
4,50 voor 2 ex., 6,00
voor 3 ex.
Het lidmaatschap van 't
Kleine Krantsje is alleen
mogelijk voor lezers, die
akkoord gaan met de be
paling, dat het abonne
mentsgeld vooruit moet
worden voldaan.
Op de 1e febmari dient het
abonnementsgeld voor het
dan lopende jaar te zijn
betaald.
Geschenk-abonnementen
en abonnementen van le
zers in het buitenland
moeten op de 31e decem
ber van het voorafgaande
jaar zijn betaald.
Lezers, die zich niet telefo
nisch of schriftelijk, maar
per giro-overschrijving als
abonnee aanmelden, wor
den verzocht op het giro
strookje te vermelden:
Nieuwe abonnee.
Abonnees, die zijn ver
huisd, dienen er op te letten,
dat hun giro-overschrij-
vingskaart het nieuwe adres
vermeldt - het oude adres
moet worden doorgehaald.
Wie het abonnementsgeld
voor een ander betaalt,
dient duidelijk de naam en
het adres te vermelden van
de abonnee, voor wie wordt
betaald.
Adreswijzigingen moeten
minstens 10 dagen voor het
verhuizen worden doorge
geven.
Abonnementen, .die niet
voor 1 december zijn opge
zegd, worden automatisch
verlengd.
J
