BEVRIJDINGSFEEST
JEEN EPPINGA
LEO D000K0RTE
BURGEMEESTER
Tussen Tunen en Petersburg wurdt
weer wakker opsweerd. Over de
Brabander, die na soa feul jaren de
kezeme en de Butterhoek weer es
sien wu. Over de reizen van Hein
fan het Hobbelpeerd en Rintsje de
Ruter, de Ammérikaan. Rintsje, die
asjimme dit leze, al weertuus is, en
in Liwwadden niet altied fon. waar
ie wel es om socht. Op één uutson-
dering na, en dat ferhaal komt an 't
end fan de kontfersaasje.fan Tabe
Ruutsje, Lange Marten, Jan Boer-
ke. Kees Lotsje, Wiebe Poatsje,
Sjouke Sukerslak en de wat later
kommende Hein en Rintsje.
Kees Lotsje: Dat ken mij nou soa
spiete, dat ik die ouwe Brabander
niet troffen hew. Want er is niks
mooier, as nog es over die ouwe
soldatetied prate.
Sjouke Sukerslak: Ja, dat is dan dien
lotsje weest. Kees. Ik loof dastou te
fissen waarst met één. Ja, met die
ouwe fisboer, die froeger bij Krom
en Recht woande. Sien seunen doe-
ne nou de handel.
Wiebe Poatsje: Wat waar is, mut
waar blieve, wij hewwe een soat lol
had met sursjant Poppelier, noem
mij mar Twaan. Mar mien frouw
fon wel dat ik wat te feul naar drank
stonk, toen ik tuus kwam.
Lange Marien: En hoe langer het
duurde, hoe minder ik die kerel fer-
staan kon. Hij praatte eerst hoog en
doe op 't langelaast net soa as eh
Merijntje en de Kruuk en die man
nen op 'e tee-vee.
Tabe Ruutsje: Mar dat son man der
son loop foor over hadde om die
ouwe kezeme nog es te sien. En hij
kon em mar niet begriepe dat de
Groene weg en de Butterhoek der
niet meer waren, want daar had ie
mooie herinnerings leggen an 'e jim
wete wel: Eén recht en één ave
recht!!
Jan Boerke: Ja, de lichte brigade
had doe wol overuren makke. Eerst
mei üs jonges. en doe mei de Mof
fen en letter mei de Kannedezen.
Die froulju leerden har talen op béd!
Wiebe: Mooier taalkursus kenne jou
je niet foorstelle. Hé, daar komt
Hein weer es an, enjahor. weer met
ons Ammérikaan. Die is dus nog
niet weer weg.
Rintsje de Ruter: Morning fooks.
Deze man docht: nog even afskeid
nimme fan de alte kammeraden. Het
is mooi weest. mar an alle goeie
dingen komt een end. Houw doe joe
doe?
Kees: Nou Rintsje, astou bedoelst,
hoe as dat het met ons gaat, dat is
een saakje fan 't kon minder en 't
kon beter. Gesondheid goed. geld
wat te krap, mar ja, dat is ons lotsje
nou eén keer.
Jan: Ilawwe jim nog wat sjen kin
nen oenderweis, doe't jim mei de
auto op stap wiene? Wer wie de reis
ek al wer hinne? Swatte Woud net?
Hein: Eerst Ardennen, en toen deur
Frankriek, een paar dagen Peries,
Juwelier Horloger
Nieuwestad 25,
Leeuwarden
De vakzaak sinds 1856
ZAKHORLOGE
STANDAARDJES
nu ook in brons
Prijzen v.a. 75,-
en toen naar Toulon om de klein-
seun op te fangen. De lichtmetroas,
weet jim wel?
Tabe: Nou Hein, dan hestou een
mooie fekaansje had met reisbero de
Ruiter. Dat doet elke A.O.W.-erdij
niet na. Mar het is je fan harte ge
gund hor, ja!
Rintsje: Ja, dat waar mooi om de
kleinseun weer te sien. Hij had het
goed naar 't sin bij de nevie. En al
seg ik het self, het is een mooie
kante kerel in sien uniform. En een
prima hotel daar. Mooi uutsicht.
Verrie Nijs
Sjouke: Oh, waar der ferder nog al
wat nijs. Fan 'e femilie of uut Am-
mérika bedoelste? Leestou nou oek
Ammérikaanse kranten, Rintsje?
Rintsje: Ja, seker jonge. Krekt soa
goed as jim de ouwe Liwwadder
leze, of as se wat fan de kristlukke
kant binne het Dagblad fan Fries
land of soa. Hoewel, die kranten
sien jou bij ons oek wel. En oek nog
wel het Kleine Krantsje met stukjes
en plaatsjes over oud-Liwwad-
den
Wiebe: Dan mut jou dat ouwe Liw-
wadders wel wat leze kanne. Marre,
hewwe jim in Peries nog wat uuthe-
ve kaennen, Hein? Dat mut wel een
plak weze, om best lol te maken. En
Rintsje kon nog wel es een deur
open doen
Hein: Ja mar, ik wu niet. Altied op
Rintsje sien buse tere. We saten in
sien auto, die reed toch, mar nou en
dan sei ik: nou traktere wij, weest
weles een hap etenen dan weer es
wat drinken, en dan weer es wat
fruit onderweg, en al soa meer. En
wat de lol angaat
Rintsje: Wij hewwe de frouwen es
een avund tuuslaten. Die waren
trouwens toch soa moed as een hon.
Nou eerst even butendeur op een
terraske, en toen naar de nijtklub en
een floershow. En een groate revu
met een toneel fol met lekkere mei
den. Nou Hein, hew joe lijk it?
Hein: Dat sal ik je natse! Jonge,
jonge, wat gong dat er om weg. Ik
had suks nog nooit sien. Hoe later
het wurde, hoe minder kleren an.
Een kerel achter ons sei: Hoe later
op de avond, hoe bloter volk!!!
Tabe: Ik hew wel es hoord, dat je
foor suks niet meer naar Peries of
Amsterdam hoeve. Die kunsten
hale se hier oek al uut. Ik loof dat
son Brandsma meer foor drank en
frouwen is dan die fan der Meulen
froeger. Nou ja, wat de fergunnin-
gen anbelangt dan.
Jan: Wat dat oangjit is de stêd wol
feroare. Mar dat sei uus Brabander
ek al: ouwe kroegen foetsie, en nije
der bij. En te folie sopen wurdt der
nog altied. Hoe is dat bij jim, de
Ruter?
Rintsje: Deze man is Rintsje foor
sien maten. Bij ons in de Steets
spuie se der oek niet in. Op alle uren
fan 'e dag: Doe joe lijk een drink?
Deze man seit altied nee. En de kids
idem ditero! Fandaag een week sien
ik se lekker weer, temeensen de
boys.
Marten: Hoe hest het hier had,
Rintsjeboy? Nog anders seid: Suust
hier wel blieve wille? Bist weer op
'e smaak komen? Of hét het die niet
feul deen?
Wiebe: Och here, wat een soat fra-
gen. Het liekt wel een enketter of
hoe het mar hiete mag. Hest nog
ouwe maten troffen of hest nog wel
es één sien, die je nog konnen fan
froeger?
Rintsje: Het is siesoa, mannen, ik
Hein: Mar foor jou ons nou met
mekaar mooi mankeliek make,
Rintsje, nog even fertelle fan dien
ouwe maat Bouwe, en sien jeloerse
frouw.
Tabe: Oh, die Bouwe. die daar
froeger in 'e Vegelinstraten woan
de. O, woant ie der nog altied. O,
die konstou nog fan froeger. Rints
je?
Rintsje: Ja. en we hadden het des-
tieds op de selde meid fersien. En
deze man hét se kregen. Geertsje.
Sjoer. Hein en ik waren daar fleden
week in 'e buurt. Wie loopt daar met
een stokje in het sontsje?
Jan: Dat binne riedsels fan niks.
Bouwe, tink ik.
Hein: Nee, sien frouw. En se kon
Rintsje nog, en se brult soa oud en
soa briek as se is: Ah, Rintsje Ruter
loof ik hé. Ik had dij froeger wel
hewwe willen, mar dou wuust mij
niet hewwe.
Rintsje: Ja, en soa komt Bouwe de
deur uut en die seit teugen sien
frouw: Hou die stil en set koffie. En
teugen ons: Kom der mar in, wantik
mut nog es even met Rintsje over
Geertsje prate. Hét se nog altied
kuultsjes in 'e wangen?
Hein: En soa staat dat wief poer en
grummietig foor Bouwe, met de
stok omhoog, en seit: Astou nog één
keer over die kuultsjes fan die rot
meid praast, slaan ik dij een kuultsje
in dien kale kop!!!!!
"Ach, je mutte mar denke, a'k te veul suup kan'k niet werke
en daarom doe'nk het mar niet"
"Wat? Niet supe?" Supe?
"Nee, werke"
Een poosje geleden hebben we in't Kleine Krantsje'n foto afgedrukt van Jeen
Eppinga, die jaren pontsjebaas is geweest op het pontje, dat tussen het
Stadsziekenhuis en de Zuidergrachtswal over de stadsgracht voer. Een van
onze abonnees herinnerde zich toen, dat Jeen Eppinga in vroeger jaren
dikwijls een versje voordroeg, waarvan zij de tekst nooit heeft begrepen.
Jeen Eppinga zei dan, terwijl hij zijn arbeid verrichtte:
„IT REINT MET BOELENS
EN AS'T NET BOELENS REINT
DAN REINT IT MORGEN WER
PONTMAN HET EEN KIENTSJE KREGEN"
Wat kan Jeen Eppinga met deze mysterietaai hebben bedoeld? Zijn er lezers,
die het weten?
Stadgenoot G. directeur van een
middelgroot bedrijf, vertelt z'n
nieuwe secretaris deze middag geen
tijd te hebben voor bezoek. "Komt
er een, die zegt, dat hij belangrijk is,
dan zegje maar, dat zeggen ze alle
maal".
Een half uur later meldt er zich een
dame bij de receptie. "Ik zou graag
de directeur even willen spreken",
zegt ze.
"Het spijt me" antwoordt de secre
taris, "maar meneer heeft geen
tijd".
"Ja, dat kan wel" zegt de dame,
"maar het is belangrijk, ik móet
hem spreken, ik ben zijn vrouw!"
"Ach ja" antwoordt de secretaris
met een mysterieus lachje, "dat
zeggen ze allemaal
gaan ten allen tiede werom. Daar
leit het groaste stuk fan mien leven.
Daar woane mien kienders en klein-
kienders. En loek, as ik daar Liw-
wadden segken ik soms wel janke
Mar as ik hier bin oek. mar dan om
alles, wat ik hier niet werom fien.
Kees: Nee, dat seiden we de andere
keer oek al. Begin mar bij ons ouwe
buurt. Westerstraat, Houtstraten,
Iesbaanstraat. Bakkerij fan Viersen,
winkeltsje fan Roelfink, kroegje
van der Lei, alles fut, fut, fut!
Rintsje: Het huus fan mien opoe in
'e Eekhofstraat, en fan een kam-
meraad in 'e Romkeslaan. Fut.
Omerke Jaansen nog es bezig sien
onder de Waag, of Mik in 't Bier-
huus, of een echte skustienfeger as
Delea, of die fotegraaf met sien
kleine neuske en gaan soa mar deur.
Dat is weest, meensen!
Geen van onze abonnees heeft ons
kunnen vertellen, waar de foto's
zijn gemaakt van oud burgemeester
Van der Meulen, die wij een paar
weken geleden afdrukten in onze
krant. Nu, de ene foto werd ge
maakt, toen de burgervader met een
fluitsignaal het nieuwe sportterrein
aan de Marnixstraat opende, de an
dere ontstond tijdens de brand van
V. en D. op de Nieuwstad, toen
de heer Van der Meulen het aan de
stok kreeg met enkele leden van de
burgerij.
Een kleine herinnering aan de bevrijdingsfeesten in Leeuwarden van 1945:
de meisjes Tineke Rodenhuis (van slagerij G. S. de Boer), Ellie Geestman
(Banketbakkerij) en Baukje de Jong Modelslagerij De Jong), feestelijk
verkleed door Foto ,Ferdi'op de kiek gezet. .Misschien heeft u nog plaats
voor deze foto in 't Kleine Krantsje. wij zouden dat zeer op prijs stellen"
schrijft ons onze abonnee, de familie H. de Jong te Groningen, die ons ook
nog weet te melden, dat de jurkjes van de jongedames door een mevrouw A
Hof zijn gemaakt van een grote oude vlag.
