ZESTIG JAAR G.V. QUICK
ZESTIG JAAR SUCCESSEN
OPRICHTER
PIET DE VRIES
9
Een gedenkwaardig jubileum in de Nederlandse turnwereld: de volgende maand bestaat Quick zestig
jaar. Op de zes en twintigste november is het zo lang geleden, dat deze veelbesproken vereniging werd
opgericht. Wie in die zes decennia ook maar even bij het landelijke gymnastiekgebeuren betrokken is
geweest, moet van Quick hebben gehoord, want waar de leden van de nu jubilerende vereniging ook
verschenen, overal speelden zij een opvallende rol. Niet alleen dus op plaatselijk en provinciaal, maar
evenzeer op nationaal en, incidenteel, zelfs op internationaal niveau. Bij het zoeken naar een karakteris
tiek van slechts één woord komen we dan ook zonder mankeren op "succesvol" uit, want dat is Quick
geweest, jaar in, jaar uit, als weinig andere gymnastiekverenigingen in Nederland.
Bij zo'n jubileum als dit hoort na
tuurlijk een historisch overzicht en
dat is er dan ook: een van de vele,
vele verdienstelijke leden van
Quick is in de pen geklommen en
heeft het (vele) wel en het (weinige)
wee van de vereniging consciën
tieus vastgelegd.
Het werd een uitgebreid verhaal van
het ene succes na het andere eii
wanneer we het voor dit nummer
van 't Kleine Krantsje moeten com
primeren tot een enkel beknopt arti
keltje komen we voor een gymnas
tiekzaal vol vragen te staan.
WIE WEL WIE NIET?
Welke uitblinkende turner wél ge
noemd en welke niet - er zijn er in
de loop van de jaren tientallen ge
weest - welk succes wel gememo
reerd en welk niet - er zijn er in die
zestig jaar ettelijke honderden ge
weest. En welk verdienstelijk be
stuurslid wel genoemd en welk niet
- ook daarvan zijn er zoveel ge
weest, dat het onmogelijk is alle
namen te noemen binnen de enge
grenzen van een kort verhaal.
Maar afgezien daarvan: is het suc
ces van die individuele turners en
turnsters, is het succes van die uit
blinkende korpsen en groepen
maatgevend geweest voor het suc
ces van Quick? Moeten we het suc
ces van zo'n vereniging niet voor
een belangrijk deel toeschrijven aan
de voldoening, waarmee zo onge
teld velen terug kunnen zien op die
zestig, of op een deel van die zestig
jaar?
Honderden, nee duizenden gymnas-
tiekliefhebbers zijn in al die jaren
lid van Quick geweest, de een voor
een lange, de andere voor een kor
tere tijd en allen, de een meer, de
ander minder, zullen ze aan die tijd
iets hebben gehad, namen ze er voor
hun verdere leven wel iets van mee.
Jan de Jong, ,,de Baas" - hij heeft Quick op eenzame hoogte gebracht.
En daar ligt voor een niet gering
deel het bestaansrecht van een ver
eniging, die dat recht bovendien be
nadrukte door het op het tumveld
behalen van zoveel succes.
Willen we weten hoe Quick is ont
staan, dan moeten we ons realiseren
dat in het begin van de twintiger
jaren het zelfstandige dorp Huizum
nog niet zo met de stad Leeuwarden
verbonden was als nu. Werd er in
Leeuwarden al tientallen jaren aan
gymnastiek gedaan; aan de andere
kant van de overweg was dat nog
niet het geval.
NAMMELE V. D. WOUDE
Toch werd op de duur de behoefte
aan een dergelijke sportvereniging
terdege gevoeld - eind november
1920 was de tijd blijkbaar rijp om
woorden in daden om te zetten. Ini
tiatiefnemer was Nammele van der
Woude, hoofd van de toenmalige
Uloschool aan de Schrans; een en
veertig leden traden spontaan toe,
toen de vereniging in de school
werd opgericht.
Dat was dan een gymnastiek- én at
letiekvereniging - in de eerste jaren
zou de atletiek bij de sportbeoefe
ning van de jonge vereniging Quick
een belangrijke plaats innemen. De
eerste sportieve successen werden
dan ook niet in de turnzaal, maar op
het atletiekveld geoogst.
Het duurde zelfs niet lang of Quick
deed al van zich spreken op natio
naal niveau, toen een damesploeg,
bestaande uit Akke Ferwerda, Jo
Huizinga, Klaske Roersma en An
nie Zondervan het Nederlandse
kampioenschap estafette viermaal
honderd meter won
KOMEN EN GAAN
Op dat moment had er zich bestuur
lijk bij Quick al heel wat afgespeeld:
wat de leiders betreft was het letter
lijk een komen en gaan en hetzelfde
kon gezegd worden van een overi
gens zeer verdienstelijke figuur als
voorzitter S. Pietersma, die her
haaldelijk naar het buitenland ver
trok, maar telkens weer terugkeerde
om voor een korte tijd uiterst ener
giek opnieuw de voorzittershamer
te hanteren.
Het was dan ook nog niet allemaal
rozegeuren maneschijn, toen Quick
in 1925 het eerste lustrum vierde:
,,het is net of er de laatste maanden
een inziking intreedt, namelijk, dat
er niet met zoveel animo wordt ge
werkt als voorheen" meldde de se
cretaris dan ook in zijn jaarverslag.
Maar de inkt, waarmee hij dit
schreef was nog niet droog, of er
gebeurde iets dat voor de vereniging
van geweldige betekenis zou zijn:
begin januari 1926 kwam de leiding
in handen van de gymnastiekleraar
Jan D. de Jong en van dat moment
ging het crescendo met de vereni
ging-
Onder de bezielende leiding van de
ze krachtige figuur kwam Quick als
gymnastiekvereniging snel naar
voren en nam weldra een positie in
aan de top, een plaats, die daama
tientallen jaren glorieus gehand
haafd werd.
Ook op het atletiekveld bleef Quick
nog successen boeken, in de eerste
plaats provinciaal, maar eveneens
landelijk; zo konden bijvoorbeeld
de dames van de estafetteploeg,
Donath, Ferwerda, Tolsma en Zon
dervan doordringen tot ons Oranje
team.
BERGAFWAARTS
In het begin van de dertiger jaren
ging het echter met de atletiekbe-
oefening in Friesland bergafwaarts
en toen Jan de Jong aanvoelde be
zwaarlijk twee heren te kunnen die
nen, én de atletiek én de gymnas
tiek, nam Quick het radicale besluit
te kappen met de atletiek.
De naam Gymnastiek- en Atletiek
vereniging Quick werd omgezet in
Gymnastiekvereniging Quick -
voortaan ging de vereniging zich
helemaal toeleggen op de gymnas
tiek.
vervolg op pag. II
Van de zeven sportmensen, die in 1920 na het initiatief van school
meester Nammele van der Woude de gymnastiekvereniging Quick
oprichtten, is er nog een in leven. Het is de heer Piet de Vries uit de
Borniastraat in Leeuwarden, acht en zeventig jaar oud nu, maar nog
hoogst vitaal. Amper achttien was hij dus, toen hij als commissaris
gekozen werd in het eerste bestuur van Quick en daarmee was hij
duidelijk de jongste van de ploeg. Een dik jaar eerder was de jonge
Piet de Vries ook al betrokken geweest bij het oprichten van de
Huizumer voetbalvereniging F.V.C. - van de zeven oprichters van
deze vereniging leven er - merkwaardige tegenstelling - nog zes!
Veel van de eerste leden van Quick W
waren eveneens lid van F.V.C.er jjVfcd'L
is tussen beide verenigingen in de
zuigelingsjaren een duidelijke ver-
wantschap geweest en we mogen
haast wel aannemen, dat dit voor
een niet gering deel van het werk ttgjMn
van de actieve Piet de Vries is ge- Hf A Z i
Als uitstekend voetballer heeft de ïf Af V j
F.V.C.-er Piet de Vries het tot het JP fl
noordelijk elftal gebracht, maar niet
alleen op het voetbalveld blonk hij
uit: ook als kaatser, "in 't grote .J^Ê
spulheeft hij successen geoogst en
wel met de beide Dijkstra's, Jappie
Minnes en Jappie Piers. H
Nóg kan de heer De Vries vol vuur ntlMili
verhalen van zijn krachtmetingen '^BBHhI^Q|A8HB
met coryfeeën als Klaas Kuiken, 'Mp
Teade Zijlstra en Ids Wiersma, ka- IHHh
nonnen op het kaats veld, die zich,
aldus Piet de Vries, in hun goeie
jaren door geen tegenstander lieten
verslaan.
Voor de gymnastiek bleek de heer
De Vries evenwel geen aanleg te
hebben. "Een vrije orde-oefening
kon ik maken" zo vertelde hij ons
een dezer dagen, "maar ik bleef
nergens, wanneer ik bijvoorbeeld
een schouderstand moest maken op
de brug".
Lang heeft het bestuurslidmaat
schap én het lidmaatschap van
vervolg op pag. 13
