WOONHUIS VAN SCHILDER BISSCHOP
WAS NIET GEMAKKELIJK TE VINDEN
BIJ'T VUURWERK OP
HET ZAAILAND
OUDE ZAAK
OPGEHEVEN
ONZE FOTOPRIJSVRAAG
KRUIDENIER SWART
7
Na de voor velen gemakkelijke opgaafin onze fotoprijsvraag "Leeuwarders waar is dit?"waarbij we een
foto afdrukten van de vroegere schoenenzaak van Steeman op de Tuinen ("Een Leewadder gaat voor
sktinen naar Steeman op de Tunen") hebben we een aanzienlijk moeilijker opgaaf in het vooruitzicht
gesteld en, om nou even eerlijk te wezen, hadden we verwacht, dat het best eens mogelijk kon zijn, dat er
deze maal geen enkele oplossing binnenkwam. Maarzo gek ging het toch niet: tien abonnees (maar ook
niet meer!) hebben het wat merkwaardige woonhuis herkend, waarvan wij vier weken geleden een foto
afdrukten
Drie anderen meenden het pand
eveneens te herkennen, maar gok
ten verkeerd. "Su it op de Noorder-
singei weze kanne?" vroeg de heer
J. A. Bouma uit Heiloo zich af.
"Dat eindtsje tussen Stienserdyk en
Diakonessehüs? Of daaromtrent?
Op 'e Stienserdyk su oek kanne. Ik
mut mar weer ris in beste kui jer inne
stad make."
Mevrouw F. H. Rijpstra-Zandleven
te Amersfoort dacht dat het de wo
ning van mr. Steeman was aan de
Willemskade. ,,lk heb vroeger als
klasgenootje van de helaas jong
overleden dochter Nettie (op de
meisjesschool op het Hofplein) wel
eens een verjaarsfeestje meege
maakt, we gingen dan met een Jan
ZELFDE RICHTING
Plezier naar de kleine Bontekoe.
Merkwaardig genoeg gingen de ge
dachten van de heer E. J. Weima te
Diemen in precies dezelfde richting:
,,lk houd het er op, dat het hier
afgebeelde pand tot aan het begin
van de zestiger jaren stond aan de
Willemskade en grenzende aan het
hoekpad van de Sophialaan. Deze
panden zijn toen vervangen, naar ik
meen voorde Kamer van Koophan
del."
Maar, dames en heren, het gevraag
de pand stond niet aan de Willems
kade, het stond ook niet aan de
Stienserdyk (of daaromtrent), maar
het stond aan de Tweebaksmarkt.
precies op de plaats, waar op dit
moment een enorm gat gegraven
wordt ten behoeve van een parkeer
kelder onder de nieuwbouw van het
Provinciehuis.
"Voor zover ik mij herinner", al
dus de heer B Winsemius uit de
Hiindelstraat, "stond dit huis inder
tijd op de Tweebaksmarkt, naast de
Openbare Bibliotheek, waar nu een
garage gevestigd is. Is het dat niet,
dan lijkt het er als twee druppels
water op."
"In dit huis op de Tweebaksmarkt
woonde indertijd de familie Bis
schop. Bij de weduwe vond eens
een beroving plaats", aldus de heer
A. van Keulen te Leeuwarden en hij
was niet de enige, die ons herinner
de aan die spectaculaire beroving,
die we al eens beschreven in onze
krant.
Een speciale vermelding verdient de
inzending van onze abonnee, de
heer W. Broekstra te Malaga in
Spanje, die ons schreef: „Volgens
mij is dit het huis aan de Twee
baksmarkt, indertijd bewoond door
mevrouw Bisschop. Het heeft veel
hoofdbrekens gekost, ook bij me
debewoners van onze serviceflat,
oud-Leeuwarders, de heer en me
vrouw Schrik-Goud".
„Ik heb maar één pand in de stad
gekend met een gevel als op de foto
van uw krant" schreef ons de heer
Th. Weda te Leeuwarden, „en wel
dat van de bekende Friese kunst
schilder Bisschop aan de Twee
baksmarkt met de klimop en de En
gelse Lancaster gordijnen. Me
vrouw Bisschop was Engelse. Ik zat
op de Julianaschool, toen bij deze
weduwe in 1916 of'17 een overval
werd gepleegd, waarbij ook het
dienstmeisje was betrokken. Dat
gaf toen een hele opschudding in de
stad. Een volledig verslag van die
overval staat in 't Kleine Krantsje
nummer 336 van 24 april 1979"
aldus de heer Weda, kennelijk een
der zeer velen, die zo verstandig
zijn om de oude nummers van 't
Kleine Krantsje te bewaren.
Tenslotte een reactie van mevrouw
A. Roosloot-Pelder te Haarlem, die
ons schreef: "Dit is het huis van de
architect Kramer aan de Tweebaks
markt, waar ik als dienstmeisje
veertien jaar heb gewerktN u ben i k
bijna twee en tachtig. Ik kan het ook
fout hebben, maar dat geloof ik
niet".
Nu de prijswinnaar: dat werd de
heer H. Heeringa, Burgemeester
Wuiteweg3l9te Drachten, die, zo
als hij schreef, van 190S tot 1972 in
Leeuwarden heeft gewoond en nu
voor 't eerst zijn geluk eens wou
beproeven. Dut is dan dus goed ge
lukt - hij krijgt het boekje Populaire
Leeuwarders thuisgestuurd.
Er verdween de vorige maand weer een oud bedrijf in de stad: de kruideniers
zaak van Swart op de hoek van de Nieuwe Oosterstraat en Kruisstraat is
opgeheven. De huidige eigenaar, de heer K. Willekus, is nu zeven en zestig
jaar en hij vond het langzamerhand welletjes worden, na niet minder dan
vijftig jaar in de zaak te hebben gewerkt. Als jongste bediende kwam hij in
dienst van de heer A. Swart, toen die de zaak nog had op de hoek van de
Nieuwe Oosterstraat en de Gedempte Keizersgracht. Even voor de oorlog
verhuisde de winkel naar de andere hoek, iets meer dus naar het centrum van
de stad. Precies tien jaar geleden, 1970, nam de heer Willekus de zaak over
van de heer Swart, die intussen is overleden. Eigenlijk gaat de historie van de
nu verdwenen winkel nog verder terug, want ook de ouders van de heer Swart
hadden al een kruideniers- annex drankzaak en wel aan het Noordvliet.
mevrouw die op de Emmakade
woonde. Anna was afkomstig uutde
kontreien van Boelenslaan-Houti-
gehage. Heur ouders luidden daar
een boerderijke met wat ekers land.
Et was in die kontreien gien al te
beste grond en de meeste meensen
die daar woorden musten skreppe
en skeure om et hoofd boven water
te houen.
Ze had oek nog drie broers maar die
komme in dit stuk vedder niet voor.
Dus daar prate we niet over.
En wie was die zekere Harmannus -
ons Mannus - zoals ie tuus noemt
wudde?
Harmannus was stukadoor van zien
vak.
Hij was 35 jaar. Groot van stuk, hij
was meter en 85 centimeter lang.
Harmannus was vrijgezel, wat meer
voorkomt en had nog nooit verke
ring met een meiske had. wat min
der algemeen voorkomt. Hij woon
de A chter de Hoven bij zien vader en
moeke.
Anna had heur vrije avond en ze wu
graag et vuurwerk zien. Ze was al
vroeg naar et Zaailand want ze wu
een mooi plakje hewwe waar ze al
les goed zien kon.
Maar vlak voordat et vuurwerk be
ginne zu drongen een stuk of vier
van die opskoten branieskoppers
naar voren en douwden Anna van
heur plakje en gongen brutaalweg
voor heur staan. Anna nam dat zo
maar niet en protesteerde heftig, zo
heftig dat heur hoed op de grond
viel waarbij de jonges heur uut-
lachten.
Maar dat lachen zu hun gauw ver
gaan.
Plotseling wudden twee van de kna-
Vervolg op pag. 13
Et Zaailand ston vol volk op de
avend van de koninginnedag. Jong
en oud, arm en riek ston op et plein
te wachten op de dingen die komme
zuden.
Overal waren ze vandaan komen.
Overal, van Werkmanslust tot de
Schrans en van de Oeverdwars
straat tot de Landbuurt waren ze
present.
De hele godsgaanse dag was et et
mooiste weer van de wereld weest
en dit was een uutgelezen avend
voor et vuurwerk.
De hele dag waren er buurtfeesten
weest.
Overal stonnen mooie erebogen en
overal waren de straten en straats-
jes overspannen met papieren vlag
gen en papieren slingers.
Veul jonges en meiskes - vaak hol-
pen deur hun moekes die deurgaans
wel wat anders te doen hadden -
hadden uren lang zitten te knippen
en te plakken an de vlagjes en de
slingers.
En nou ston iedereen op et eind van
de dag op et Zaailand waar meneer
Schuurmans en zien mannen de hele
dag in de weer weest waren om et
vuurwerk op te stellen.
Dat opstellen van et vuurwerk ge
beurde allied onder et deskundig
oog van mannen die overdag niks te
doen hadden en overal verstand van
hadden.
Onder al diegenen die stonnen te
wachten was oek een zekere Anna
en een zekere Harmannus
Wie was die Anna en wat deed ze
voor de kost?
We', dat is betrekkelijk gauw zeid.
Anna was dienstbode.
Anna was een aardige jonge vrouw
van dertig jaar. met een leuk, pret
tig voorkommen, ze had licht kroe
zend haar, an de roodbruune kant
en mooie blauwe ogen.
Wat ze oek had en dat was niet zo
leuk, ze had een neiging tot platvu-
ten en dat was jammer
Maar ja, wie van ons is zien eigen
maker?
Op de keper beschouwd mankeert
an iedereen wel wat dat ie liever
anders hewwe wu.
Ze was al jaren dienstbode bij een
