HET JAAR NADERT Z'N EIND
GESPREKKEN OP
13
Een sfeervolle en passende foto bij het naderen van het eind van het jaar. De
wereld wordt donker, maar achter de wolken schijnt al het licht van het nieuwe
jaar. De plaat is in het laatst van '67 gemaakt door onze abonnee, de heer Jelle
Foppema te Leeuwarden en wel vanaf het dak van het P.E.B. gebouw aan de
EmmakadeZeer opvallend in het midden de oude watertoren aan het Zuider
plein, rechts de gebouwen van de Frico en de CAF. De schoorsteen links is
waarschijnlijk een van de Lijempf, maar zeker weten we het niet.
Der binne twee sieken, Kees en Jan,
en een sekere Henkie is overleden.
Het is meer as kunde fan Sjouke, dat
soadoende mut Sjouke eerst op
kremaasje. Die Henkie was klein
fan stuk, lid fan de blauwe knoop en
hij kon soa mooi singe. Wielst
Sjouke wat over hem fertelt, falie
woorden as Kestfeest, oud en nij en
afscheid. Nou ja, 't is de tied fan 't
jaar. En wie pakt daar fer fan de
Oldehove oek met om? Luuster
maar met; kiek daar staan se: Tabe
Ruutsje, Wiebe Poatsje, Lange
Marten, Hein fan 't Hobbelpeerd en
Sjouke Sukerslak.
Wiebe Poatsje: We hewwe hier wel
es machtiger staan. Gien Sjouke,
gien Jan, gien Kees, no ja, die is wel
te fereksekutéren. Krekt eergister
weer uut het siekenhuus komen.
Hein fan't Hobbelpeerd: Sjouke
hew ik al weet hoe froeg kreas
ferkleed afsteken sien. Dat we sei-
den teugen mekaar: dat is een be
grafenis of een trouwerij. Ja, soa
gaat dat toch?
Lange Marten: Der is één doad, ja
wel meerfanself, mar oek één waar
Sjouke meer as kunde an had. Ik
loof dat ie het over een Henkie had.
Mar hoe of wat weet ik niet meer.
O, kiek daar is Tabe oek al. Gou-
je.Tabe Ruutsje: Salum Maleikum.
Hoor ik jim Henkie seggen? Ja, die
hét het opgeven. Niet oud nog, jon
ger as wij. Must ome segge teugen
Gekke Gerriet. Daar gong ie oek
een hoop met op en uut.
Hein: O ja, die Henk. Ik hew em de
laaste jaren niet feul meer sien. O,
woande ie in Dokkum? Nou, das
oek een hele overgang. Affijn mus-
kien komt Sjouke nog langs. Mar
ons boerekerel is der oek nog niet.
Tabe: Dat weet ik toefallig oek: die
hét de griep. Een paar dagen der met
omlope, hoeste en snottere en niet
lekker in je tontsje en alles gaat je
seer doen. Nou leit ie onder fier
dekens te switten en te stinken!
Wiebe: Mar met Kees gaat het aar
dig. Ik must jimme de groeten doen,
en we musten mar es langs komme
om een klein slukje. Foor Nijjaar
want dan wurdt dat fergif weer
duurder, maar dat is ons lotsje met
sukke mannen as Agt en Wieg en
Stee en Klauw, seit Kees.
Hein: Ah, wie daar oek sitte in Den
Haag, alles wurdt altied duurder:
gas, bussiene, rokerij, drank en
noem mar op. Kiek en as de drank
toch duurder wurdt, dan ken Jouke
van der Weide em oek wel opberge.
Marten: Wie is Jouke van der Wei
de? Ik hew wel Van der Weides
kannen. Heel froeger op 't Fliet een
kweker. Ja, en een lange monteur
bij een saak waar nou die Bouma in
sit, op 'e Bleeklaan. En ho es, dat is
oek een
Hein: Ho maar, die ik bedoel is een
insjunneur en die hét wat uutfon-
nen. Dan kenne autos op alkehol
riede. Of alkehol menge met bus
siene. Dat su dan stukken goedko
per weze. Mar ja, nou hét het kame-
net Jouke swaar bij de poat.
Tabe: Jouke van der Weide. Ik
docht even dat het een naam foor de
grèp was. Dat docht mien frouw
laassen oek, toen ik fan Hielke Ha
gel fertelde. Fan die ouwe foorsitter
fan de biljetklub. Oek toefallig sei
se: De ene Regen en de ander Hagel.
Wiebe: Ferrek ja. Daar hew ik toen
oek niet op deurdocht. Ouwe Hagel
en ouwe RegenMar der komt altied
weer nije regen en nije hagel en nije
sniw. Hé daar, en wie komt daar an?
Hein: De echte, smaakfolle Su
kerslak. En nou mut Sjouke mar
gauw een boekje over Henkie open
doen, want anders kenne we hier
wel femikkele met mekaar. Hoi,
Sjouke.
Sjouke Sukerslak: Dag mannen,
Nou jimme hewwe het al hoord,
denk ik. Naar Goutum weest om
Henkie weg te brengen. Hij lag er
mooi bij. Ik had em in gien jaren
sien, mar het was em sprekend!
Och, och, kleine Henk!
Marten: Ik had al wat ferteld. Dus
hij is in Dokkum oek niet greater
wurden? Och nee, na je sestigste sit
erniet feul groei meer in. Was ie son
feguurke as Tamahata?
Sjouke: Die hew ik niet kannen? O,
een swatsje. Nee, in België? O, een
Molukker, een foetballer. Ja, nou
kan ik em foor mie krije. Ik loof dat
Henk nog kleiner was, niet Tabe?
Tabe: A, jonge, ja, ju. Met achttien
jaar kon ie de korte broek nog wel
anhewwe. Dat deed ie oek wel es
om met een jongeskaartsje in 'e
biuskoop te kommen of bij 't foet
baller.
Sjouke: En oek een paar keer bij 't
Kestfeest in de ouwe Geleister kerk
fan de Sundusskoal. Henkie was
gek op sukelademelk en hij kwam
der altied in. Tot meester Valk em
es snipte en soa bij kop en kont pak
te en weg! Dat waar loof ik de fa-
der fan die kleine tunman uut 'e
Prinsentun.
Hein: Ja, prachtig. Sukelademelk
bij 't Kestfeest Dat hadden se loof ik
oek in Massedoanië, son gebouke in
'e Muntsjemuurstraat, wat achteraf.
Daar hèt na de oorlog de Waarheid
nog even sitten. 't Is nou foetsie,
krekt as die ouwe kerk. Nou ja, het
Kestfeest is der nog.
Wiebe: Dat geeft fan 't jaar nog al
wat frije dagen foor die paar meen-
sen, die nog werke teugenwoordig.
En oud broad frete, want de bakkers
late het een dag of wat sitte. Afijn,
een mooi booijemke foor de oud-
jaarsavundburrel.
Sjouke: Henkie was fan de blauwe
knoop. Hij gong wel gauw es met
Gekke Gerriet, op stap, een bitsje
een oom fan em, mar eh, gien drup
hè, Gerriet tetterde mar een end
weg, mar Henkie, nee! En even
goed wurde ie wel lollig.
Tabe: Dat ken oek best. En as ie dan
watopdreefkwam, dan song ie faak
een Duuts fersje. Of nee, son Wie
ner Skrammel, loof ik. Och, och,
wat wur je staf. Een enkele keer
hoor je het nog wel es.
Hein: Ik denk fersjes fan de Strau-
zen en konsorten. De skuine blauwe
Donau, en dan hewwe jou Zwei
Herten in de Vierde Tak of soa.
Mien skoanfader, (hij is al doad)
had het dan over: Twee Giraffen an
't meer. Kiek, hij
Sjouke: Ik bin der loof ik. Jou sêgge
wat bij het afscheid, bij het Ab-
schied. Just, dan sêgge jou: servoes.
Sag beim abscheid leise: servus. Es,
ee, er, vee, u, es. Soa skrief je dat.
Nou dat kon Henkie skitterend sin-
ge-
Marten: Nou weet ik oek om welke
Henkie het gaat. Ik hew dat wel es
metmaakt met een groate bruiloft in
't Leo-gebouw. An 't end fan 'e
avund, Henk op het toneel. Eerst
fan Bleke Bet, en daar de kleine
garde-officier over heen, en toen dit
fersje. Dus dat was Henkie. Een
tweede Jozef Tauber.
Wiebe: Richard. Jozef was een
Smied. Ja, toch jammer dat son
Henkie sien laaste levensjaren daar
vervolg op pag. 15
