MEUBELS
VAKMAN BEKLEDEN
Friesland Bank
4
Uw eigen bank
Laat uw kostbare
door de
Vraag vrijblijvend prijsopgave en inzage in onze uitgebreide
stalenkollektie
Afd. meubelstoffering
Bleeklaan 58-60, tal. 05100-29816
oninginr ichting G» O O ST
Lezers klommen in de pen
DIRIGENT METZLAR
In aansluiting op wat er de laatste
tijd geschreven is over de heer
Metzlar, kan ik meedelen, dat hij
inderdaad dirigent van een zangver
eniging was, namelijk „Tavenu" -
Tot Aangename Verpozing en Nut
tige Ontspanning.
Ik heb zelf jarenlang gezongen bij
„TAVENU". Het was een prachtig
koor. Als je lid wilde worden moest
je zelf eerst voorzingen. Ik herinner
me nog verschillende namen nl. de
heer Kars (werkzaam bij de Spoor
wegen) de heer Sonius (werkzaam
bij de electriciteits mij, later direc
teur van de PUEM te Amersfoort en
inmiddels overleden), Becherer
(kleermaker in gevangenis). Baarda
(schilder op De Put) en mevrouw
Baarda (Annie Baarda was de
dochter van slager Lubach uit de
Breedstraat). De heer Metzlar was
ook nog dirigent van de straatzan
gers. Daar heb ik ook enige tijd bij
gezongen. Dit koor wilde het betere
en mooiere lied dichter bij de men
sen brengen. Wij zongen dan ook op
straat op verschillende punten in de
stad. Ik ben niet bij de heer Metzlar
op school geweest, maar vond hem
een zeer goede dirigent. Hij. was
zeer actief. „TAVENU" gaf jaar
lijks een Kerstconcert in de Grote
Kerk. De kerk was vaak overvol.
De dames waren in het wit, de heren
in een donker kostuum.
Dit zijn mijn herinneringen aan de
heer Metzlar.
Amersfoort,
Mien Mynhart-Posthumus
SCHIPPERSSCHOOL
Zoals gewoonlijk bestudeer ik het
Krantsje van A tot Z en met plezier.
Toch meen ik deze keer een paar
fouten te hebben ontdekt. Ten eerste
stond de Schippersschool niet op het
Oldehoofsterkerkhof. Deze school
heeft gestaan op de hoek Wisses-
dwinger.
De school op het Oldehoofsterkerk
hof was volgens mij een gewone
lagere school, mijn oudste broers
hebben daar op school gegaan en
wij waren geen schippers.
Ik zelf ben geboren 1903, ik heb
gewoon School 8, Eestraat doorlo
pen. Daama, toen ik nog niet mocht
werken, ging ik het zevende leerjaar
volgen, nog vrijwillig. Ik moest met
andere jongens van School 8 en ook
andere kinderen naar School 9 in de
Boterhoek. Onze klas §tond ge
deeltelijk in de Prinsentuin. Meester
Nubé was hoofd en meester Metzlar
De heer Metzlar was ook nog dirigent van de Straatzangers. Hier zien we
die Straatzangers zingen bij het Stadhuis.
was onze leraar, een onvergetelijke
man, die ons ook fijn zangles gaf.
Tevens was hij directeur van Tave
nu. In mijn tijd woonde hij in de
Bothastraat bij de Singelstraat.
Ik ben op vier en twintigjarige leef
tijd uit Leeuwarden vertrokken en
ben nu zeven en zeventig. In die
jaren is er veel veranderd, dus als ik
fout zit, dan excuus.
Hoorn
L. Weber
De school op het Oldehoofster
kerkhof is in 1863 gebouwd.
Eerst was ze bestemd voor de
Eerste StadsTitssenschool 2e
klas, dat werd later School 5.
Dat was dus een gewone lagere
school. In 1914 k\vam de Schip
persschool er in en die is er in
gebleven tot het gebouw in 1933
werd gesloopt. Voor 1914 werd
het onderwijs aan de schippers
kinderen achtereenvolgens ge
geven in de lokalen aan de Olde-
galileën, de Wissesdwinger en
hel Hofplein.
Red. 't KI. Kr.
OUDEJAARSAVOND
Tijdens de feestdagen, die nu al
weer voorbij zijn heb ik nog wel
even teruggedacht hoe wij die vroe
ger beleefden.
En die wij waren meiskes en jon
gens in het Old Burger Weeshuis
aan 't Zaailand, hoek Zuiderstraat te
Leeuwarden.
Ik ben al heel wat jaartjes abonnee
van 't Kleine Krantsje, maar heb tot
nu toe niet veel gelezen over het
Weeshuis.
Dat is natuurlijk niet verwonderlijk,
want de mensen buiten 't Weeshuis
wisten helemaal niet, hoe het in
zo'n gemeenschap toeging. Daarom
leek het mij wel leuk daar eens iets
over te schrijven.
Ik wil dan beginnen bij de Oude-
jaarsviering, en dat was me een
feest. Ik heb daar altijd als kind, en
ook toen ik al wat ouder was, erg
van genoten. Er werden door groot
en klein op die avond voordrachten
gedaan, en we waren erg druk met
het Ieren van de rollen en het repe
teren daarvan. Er waren zelfs jon
gens en meisjes die meer voor
drachten deden. Ook hadden we de
avond ervoor een echte generale re
petitie en dat was op zich al een
feest. Het speelde zich allemaal af
in de grote lange eetzaal, gelegen
aan de Zuidei;straaj. We hadden een
echt toneel, met draaibare coulissen
en een gordijn op een katrol of i.d.
die wel eens haperde natuurlijk,
maar dat mocht de pret niet druk
ken. De coulissen waren aan beide
kanten behangen met linnen, de ene
kant stelde voor een huiskamer, de
andere kant een bos. Het toneel
werd opgezet door de grotere jon
gens, en dan was er nog wel eens
geharrewar, welke kant vóór moest,
de kamer of het bos, maar daar"
kwamen we meestal wel uit.
Op de kleine meiskesslaapzaal bo
ven de eetzaal was een diepe kast,
en daarin waren allemaal 'mooie'
kleren, die wij mochten gebruiken.
Die kast was iets geweldigs voor
ons. Wat daar niet allemaal in lag.
Uniformen voor politie of veld
wachter, inclusief sabels, zigeu
nerkleren, veel rood met zwart,
waaraan kleine gouden muntjes
waren genaaid, huisknechtjasjes,
schoenen en ook nog veel van pa
pier gemaakt. Is er iets heerlijkers
voor een kind, dan zich te verkle
den, temeer daar wij altijd in het
zelfde uniform liepen?
De kleine meisjes en jongens
moesten 's avonds het eerste op de
planken, zij mochten nog niet tot
twaalf uur opblijven. Wat ouder
geworden zagen we ook de grote
meisjes en jongens voordragen, we
vonden het prachtig. Er waren ook
twee inwonende dienstmeisjes,
Jaan en Gitty Plantenga, die konden
er ook wat van. Die deden in het
Fries Oept en Kekke, voor de ou
deren onder ons vast nog wel be
kend. Er werd veel in gezongen en
ik herinner me nog de versjes die er
in voorkwamen.
Ook hebben we eens met een stel
meisjes een ritmische dans ingestu
deerd op de muziek van een gram
mofoonplaat, een Slavische dans
was het. We hadden lange jurken
gemaakt van oude lakens, met daar
op zilveren randjes. Terwijl we dan
sten (op blote voeten) bescheen Va
der ons met een lamp, afwisselend
groen, blauw, geel en rood licht.
We vonden het prachtig. Tussen
door werden spelletjes gedaan, zo
als rad van avontuur en sjoelen,
waarbij we leuke prijsjes konden
winnen. Er werd veel chocolade
melk gedronken en gesnoept. Om
twaalf uur was het dan altijd een
heel plechtig moment. Nadat we el
kaar allemaal "Veel heil en zegen"
hadden gewenst, gingen we alle
maal aan de lange tafels zitten en
werden er zure haringen uitgedeeld.
Dat was, zo zeiden wij altijd, tegen
het misselijk worden, nu daar zat
natuurlijk wel iets in. Daama gin
gen we naar bed, erg voldaan na de
heerlijke avond, met een vrije
Nieuwjaarsdag in het vooruitzicht.
Zeist T. Kool-Sjoerdsma
STOPNAALD
In deze donkere dagen rond de
jaarwisseling plegen er allemaal
herinneringen boven te komen en
waarom weet ik niet, maar plotse
ling moest ik weer denken aan de
tijd omstreeks Kerstmis '43.
Oorlog! Aan alles kwam gebrek; het
meest wel aan kleding en aan
schoeisel. Het viel niet mee de kin
deren wat in de spullen te houden
Wat dat betreft heb ik aan de kinde
ren zelf een hele steun gehad. M'n
oudste dochter genoot een goede
opleiding en kon goed naaien. Alle
oude spullen van de familie kwa
men bij ons en meestal toverde ze er
wel weer wat bruikbaars van.
De jongens hadden ongeregelde
schooltijden en "struunden" vaak
de stad in - daar viel nog wel eens
wat te halen.
's Avonds, de jongens naar bed,
kousen en sokken wassen, drogen
bij de kachel en dan maar stoppen -
uren en uren zaten mijn dochter en
ik te stoppenDoor het harde drogen
werd het spul soms zo hard als een
bikkel.
We hadden nog wel wat stopgaren,
maar op de duur werd dat hard min
der. En als hel op raakte, wat dan?
Daar maar niet aan denken - komt
tijd komt raad.
Vlakbij was een buurvrouw, die
geen stopnaald had. Op de een of
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
andere manier was ze de naald
kwijtgeraakt. Zo kwam ze bij mij.
Ik kon haar we! een lenen, want ik
had er twee. Zo was het dan in die
dagen, dat de jongens weer eens op
stap gingen door de stad. Allereerst
naar Huizum, waar familie van mijn
man woonde. Ze deden overal wat
op. Zinnig waren ze allerminst. Een
stuk oud brood was al een lekkernij
Die knapen waren in de groei en
liepen altijd met de honger in de
hals.
Bij Huizinga de groentekweker de
den ze tien pond siepels op - de
groente was ook op de bon. Vandaar
weer door de stad naar huis, maar
bij V. en D- merkten ze dat er iets
bijzonders was - ze vernamen, dat
er stopnaalden te krijgen waren.
Een van de jongens wist zich het
geval van de buurvrouw te herin
neren. Met z'n drieën mochten ze
zes stopnaalden meenemen.
Toen ze thuiskwamen was mijn eer
ste gang naar de buurvrouw. "Och
bufrouw, wat maak je mie daar
blied met!" zei ze. Blied met een
stopnaald van twee centen. Ik zal
het nooit vergeten.
LeeuwardenMevr. V. d. Meulen-
Munsterman
FOTO LEKKUMERSTRAAT
De foto in nummer 373 van 't Klei
ne Krantsje van de Lekkumerstraat
en omgeving heb ik voor enkele ja
ren in mijn bezit gehad. Bij een ver
huizing heb ik die in een oprui
mingsbui met vele andere spullen
aan de kant gedaan.
Dat de foto omstreeks 1916 moet
zijn gemaakt, lijkt mij erg onwaar
schijnlijk. Ondergetekende zou dan
13 jaar moeten zijn geweest. Op de
foto schat ik mijn leeftijd op plm. 7
of 8 jaar. Het lijkt mij juister het
jaartal op ongeveer 1910/11 aan te
nemen. Wie het precies weet mag
het zeggen.
Er staan in de opsomming van de
namen wel een paar. die niet hele-
vervolg op pag. 5
