GLOPPE
GRAFSCHRIFT
TANTE MAAIKE EN OM TJERK
V
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
9
i- I
vervolg van pag. I
Tante was altied even vriendelik.
Altied speulde een glimlach om heur
mon.
En dan oom Tjerk.
Die was heel anders.
Een wat stugge man in de omgang.
Een driftige man en een stiefkop.
Een grote mansterk as een beer en
een deur zetter.
Ja. wat die eenmaal in zien kop had,
dat must gebeure.
Dat was em oek wel an te zien.
As ie je ankeek, met die grote grieze
ogen onder die zware wenkbrau
wen, dan was et net of ie dwars deur
je heenkeek.
As ie ut nodig von om wat te zeggen,
om oek es wat in et midden te bren
gen, dan streek ie eerst met zien
linkerhan over zien gezicht en dan
zei ie kort en bondig wat ie zegge wu
en daarmet basta.
Een zwiegzaam persoon over et al
gemeen
Maar o sabel, zoas tante Maaike
altied placht te zeggen, as oom
Tjerk et op zien heupen had.
As et niet gong zoas ie wu.
Berg je dan maar.
Dan kon ie te keer gaan dat de ster
ren van de hemel vielen, bij wieze
van spreken, dan.
Dan stonnen zien grieze haren as
stiekels op zien vuurrooie kop.
Oom Tjerk en tante Maaike woon
den al jaren op een boerderij an de
Zeumerdiek in de buurt van Noord-
bergum.
De boerderij ston een eindsje van de
weg af.
Hij was van witte steen optrokken en
had een dak van dakpannen.
Vijf en twintig jaar leden waren ze
daar begonnen.
Ze waren toen net trouwd.
SKREPPEN
De eerste tied, jaren kan je wel zeg
ge, was et skreppen en skeuren
weest om et hoofd boven water te
houwen.
De grond, die bij de boerderij hoor
de, was skraal en je kanne wel zegge
dat et oom Tjerk en tante Maaike
bloed, zwit en tranen kost had om er
vruchtbare grond van te maken.
Elke cent, die ze verdienden, wudde
op ziede leid.
Zunig waren ze en dat was gien
wonder.
De herberg van Klopma - hier spanden de karrieders de peerden uut.
Er zijn, behalve de Kalvergloppe bij
de Boterhoek, in het oude Leeuwar
den ooit nog vier doodlopende ste
gen geweest, die alle als Gloppe
werden aangeduid. Twee van die
vier Gloppen,zijn er trouwens, nog
Maar ze waren beiden jong, gezond
en sterk en dan kan een meens een
hoop hewwe, ist niet zo.
Was de begintied moeilik weest, zo
zoetsjes an wudde et beter en
kwammen ze tot wat rneer welstand.
En nou waren ze over een paar we
ken vijf en twintig jaar trouwd en
dan wuden ze, zoas gewoonlik bij
dit soort hoogtieden, een bruiloft
houwe.
Oom Tjerk had teugen tante Maaike
zeid, kommende vrijdag gaan we
naar de stad.
En tante Maaike had, niks vermoe
dend, vraagd, naar de stad, watmut
ik in de stad doen, ik hew daar op et
ogenblik gien boodskappen te doen.
Maar, met et oog op de kommende
bruiloft had ze der an toevoegd, met
een lachend gezicht, dou zuust er
wel een bedoeling met hewwe.
Dat had oom Tjerk oek maar hij wu
niet zegge wat.
Der wudde vedder niet meer over
praat.
DOODBIDDER
De vrijdag kwam.
Oom Tjerk hees zich voor dizze ge
legenheid in et zwatte pak en toen ie
et an had en de zwatte skunen, die
een bitsje knelden, ontrokken had,
zag ie er net zo vrolik uut as een
doodbidder in funktie.
En in de tied dat oom Tjerk bezig
was met zich an te kleden trok tante
Maaike heur zwatte jurk an.
De gitten met et gouden slotsje
wudden omdaan en et smal gouden
ooriezer opzet.
Tante Maaike was reisvaardig.
Bruun wudde voor de sjees spannen
en toen must oom Tjerk der an te pas
komme om tante Maaike zonder
kleerskeuren in de sjees te krijen.
Dat gong altied etapsgewieze
Et instappen van tante had nogal
wat vut en in de aarde.
Tante Maaike pakte met heur beide
hannen de sjees vast, zette dan heur
linkervuut op de iezeren opstap en
dan drukte oom Tjerk met zien grote
hannen teugen de dikke onderkant
van de-rug van tante en dan, hup,
dan zat ze.
Oom Tjerk stapte daarna an de an
dere kant in de sjees en et echtpaar
zette koers naar Leeuwadden waar
ze in de loop van de morgen arri
veerden bij Klopma.
Daar wudde de sjees stald en kon
Bruun bij de andere peerden in de
weide brocht wudde.
Ik wil eerst even bij Griet kieke, zei
tante Maaike.
Must weer naar de plee, zei oom
Tjerk.
Ja, en dan kanne we daar wel een
kopke koffie drinke, Griet zal de
koffie wel ree hewwe en dan zegge
we geliek dat ze uutnodigd wudde
voor de bruiloft.
Even daarna, want zo ver was et
niet, stonnen ze op et achterste
streekje bij Griet voor de deur.
Nou, nou, wel dat is een verrassing,
dag tante Maaike, dag oom Tjerk.
Nou, kom er in, de koffie staat op et
lichje.
Ja, we mutte naar de stad en ik zei,
kom ik mut eerst even kieke hoe et
bij Griet is.
Hè, hè, ik mut nodig even naar de
plee want anders knapt mie de
blaas.
Je wete de weg tante, zei Griet en
tante Maaike verdween in de keuken
onder de trap waar de plee was.
Toen ze klaar was en weer in de
kamer kM'am, had Griet de koffie
voor hun drieën inskonken.
BRULLOFT
En tiedens dit kopke koffie vertelde
tante Maaike dat ze gauw bruiloft
hadden omdat ze dan vijf en twintig
jaar trouwd waren en dan musten
Griet en Gosse oek komme.
Ze dronken nog een kopke koffie en
toen togen tante Maaike en oom
Tjerk naar de stad.
Nou wil ik toch wel es wete waar wij
naar toe gaan, zei tante Maaike
teugen oom Tjerk.
Dat zal ik dij zegge, wij gaan dien
smal gouden ooriezer omruile voor
een breed gouden.
In de goudsmidswinkel op de Nij-
stad kreeg tante Maaike heur breed
gouden ooriezer en nog een mooie
gouden ring en toen de bruiloft
vierd wudde droeg tante Maaike
voor et eerst et breed gouden oorie
zer.
Toen ze et an Griet zien liet zei ze, ja
kien, daar hewwe oek hard voor
werkt al die jaren, kanst begriepe
dat ik er blied met bin?
Bart van der Weerdt.
steeds; de ene zit als een zijtakje in
het midden van de Weerd, de andere
kunnen we vinden in de Poststraat,
naast het café De Brouwershoek.
Een derde Gloppe is er geweest in
de Sint Jacobsstraat en wel in het nu
afgebroken achterste deel van deze
straat. Het steegje was nog herken
baar voor hier de laatste panden
werden gesloopt; het lag precies aan
de rand van het latere parkeerter
rein. -
En de vierde Gloppe kenden onze
voorouders in een straatje met de
hoogst merkwaardige naam van
Krommejat. Dat Krommejat lag aan
de oostkant van het Jacobijnerkerk-
hof. Het huidige hoekhuis van de
Put stond toen eveneens op de hoek
van het Krommejat.
Het straatnaambordje van de Glop
pe in de Poststraat is verloren ge
gaan, maar dat van de Gloppe in de
•Weerd -zk nag- steeds.-
Mijn dierbre Gade ontsliep oud 54 jaren,
Ik heb haar asch gebracht bij onzer kinderen asch.
Mijn aardsch geluk verdween, maar 't past mij niet te klagen,
Daar ik met haar ruim 33 jaar gelukkig was.
Potjandoarie toen ik twantig jaar geleden de moeder wou
huwen had ze bedankingen, nu ik de dochter wil huwen heeft die ook
weer bedankingen
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag Leewadders waar is dit?"
Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen naar de redactie
van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 18921 BP Leeuwarden.
Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste'antwoord geven, verloten wij een
exemplaar van het boekje "Populaire Leeuwarders" door Fenno L. Schou-
itfef.-J
