GESPREKKEN OP DE
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
9
De drager fan de naam Minne Ma
ger is al aardig wend an de andere
Brugmannen. Se skenke in 't begin
nog al aandacht an een ouwe stads-
wiek met een riek ferskaat fan her-
innerings. Mar ja, se wete oek fan
de werkloashied en denke werom an
de tieden fan de werkferskaffing.
Om te eindigen met een freemd en
treurig ferhaal over een bleue jonge
en een glazen bol. Ja, hoe krije se
het altied klaar die Tabe Ruutsje,
Wiebe Poatsje, Lange Marten,
Sjouke Sukerslak, Hein fan 't Hob-
belpeerd en Minne Mager.
Lange Marten: Ik must een boads-
kap foor de frouw doen bij een ouwe
burfrouw, die nou in Sint Jozup sit.
En op 'e weromreis docht ik: dou
bist in gien jaren over de Kiepeloop
weest. En dat hèt deze ouwe haan
toen deen.
Sjouke Sukerslak: Hee, ik docht
even an de Foorstreek, mar dat is
oek soa, die saak is naar de Dok-
kummer Ee gongen. Dat liekt mie
wel een gaadlijk plakje daar. Mooi
an 't water, uut de drukte, en toch
bij de stad.
Hein fan t Hobbelpeerd: Ja, en toch
hew ik lezen, dat die meensen graag
een houten brugje over het water
hewwe wuden, om nog wat gauwer
in 'e stad te wezen. Se mutte nou
seker altied over 't Ouwe Gelei-en?
Lange Marten: Dat is 't punt. En
och der sit nog wel es één, die naar
de kerk wil, en selfseenoud wiefke,
die dat alle dagen doet. Se seit dat se
heel wat te biechten hèt, en dan is
son brugje wel maklijk!
Wiebe Poatsje: Nou hewwe het over
Ouwe Gelei-en en de kerk, hewwe
jimme Heilige Maria nog kannen?
Die waar altied helemaal in 't wit,
en oek witte poeier op 'e wangen, en
ik loof oek wel een witte parresol.
En die gong een paar keer op een
dag naar de Roomse kerk. Een hoop
kienders der achter an!
Minne Mager: Ik hew de drager fan
die naam niet kannen, mar as ik dat
soa hoor, was dat of gekansteken
fan 't geloof, of se was niet alte-alte.
O just, fan dat. Nou ja, en fandaar
hur bijnaam. Nee, dat was foor
mien tieden.
Tabe Ruutsje: Ons fader sei altied,
dat Ouwe Gelei-en hangt fan broad
an mekaar. Hew jou de bakkerij fan
de Koperaasje had, dan komme de
huzen fan Eigen Broad, en as dat
weest is, kregen jou de broadfe-
briek. En dan nog alle broadkarren,
en later de bakfietsen. Broad,
broad, broad!!
Marten: Se sêgge dan wel es broad
en speulen, mar as we nou oek nog
an de Wied sien febriekje denke,
dan was het daar een spultsje fan
broad en darmen. Mar ja, speule
daar was oek mooi. En om snoep-
guud naar Moeke Soalsma, daar op
't hoekje bij de Kiepeloop.
Tabe: Wat al een naam niet: Eigen
Broad Bovenal. Dat hiet nog soa.
Leuke huuskes nog. En hewwe jim
al sien, wat foor knappe huzen der
bouwd binne, op het plak waar eerst
het Mariahof was? Daar is de saak
fan opknapt!
Minne: Ik mag annimme dat dat
Mariahof die naam niet draagt
fanwegen de Heilige Maria, waar
soa krekt praat fan was. En 't
Blauwhuus is denk ik oek niet op
richt deur de mannen fan de Blauwe
knoop, hahaha
Wiebe: Dou must ophouwe met dien
kleine grapkes. Magere Hein, want
straks lache we ons hier nog doad.
Ja, dat BlauwhuuS, jonge nog toe,
as die muren es prate konnen, en die
pisbak, die daar bij de Kiepeloop
ston. Sit hij der nog altied in, die
Haaie fan Skepen?
Marten: Wat, in die O, in t
kaffee, ja, seker, mar het is meer
Skeepstra. Kon froeger knap foet-
balle. In Nicator. Se binne em wel
an weest foor de Klomp, mar nee.
Kiek, een seun fan moeke Soalsma
wel weer. As sukke manne nou jong
waren, kon Cambuur se muskien
wel bruke.
Hein: Ik liep daar laassen es op een
avund langes, en toen waren die
groate joekels fan lampen an. Jon
ge, jonge wat sal der in een paar uur
een mooi poepke stroom deurjaagd
wurre. En eikeneen mar brulle:
Eenersjie bespare!
Sjouke: Ah, das krekt as met besu-
nigen, en inleveren en al die flau
wekul meer. Soa lang as die jonk
heer de Brouwer een paar ton an die
eenersjiebeweging ferdient, late
jimme die groate skiemerlampen
mar brande
Minne: Je krije fan de meensen lan
ger toch gien hoogte. Laassen is die
kemiek, die Andree fan der Duim
op de tee-vee weest met een fluit
ketel sonder boajem op sien gekke
kop. Nou is der een febriek fan
fluitketels, die kenne het werk niet
an, want elkeen wil son fluitketel
hewwe. Nou fraag ik je!!!
Tabe: Je kanne oek henegaan en
sêgge dat er elke week suks op de
tillefizie weze must, want daar komt
werk achter weg. En nou is 't mar
het ene febriek dicht na 't andere.
Driehonderd-duzend werkloazen,
aansen selfs fterhonderd-duzend.
Soms denk ik, dat ik een krant uut 'e
dettiger jaren lees.
Sjouke: Ik sei laassen teugen mien
ene kleinseun: Koop die mar een
skep. Hij seit waarfoor? Ik sêg: aan
sen must naar de werkferskaffing
net as wij froeger. Morres in 'e bus,
savus laat werom. Naar de petgatten
achter Wolvega. Later wat dichter
bij: dat sportkompleks an de
Greuns.
Marten: Wij waren, ik loof begin
fieftiger jaren, met een paar bussen
in het Land fan Vollenhove. Nee,
niet fan die pianospeuler, nee soa
hiet het daar al lange jaren. Giet
hoorn, die kusten uut. Swaar werk
en altied kletsdeurnat!
BOEKHANDELAAR ZONDERVAN
Met grote belangstelling volg ik
uiteraard 't Kleine Krantsje. De
laatste tijd vielen mij de artikelen op
over boekhandelaar Zondervan, bij
wie je als schooljongen voor 29 cent
of zo iets heel mooie boeken kon
kopen.
Het was een aparte man. En dat
blijkt ook uit zijn gegoochel met
prentbriefkaarten
Wat dat betreft, de kaart in de krant
van lOjanuari jl. gaf mij de indruk,
dat de heer Zondervan op de plaats
van V en D zijn eigen winkeltje ge
plaatst heeft. Het "clandestiene"
pand doet mij wel heel erg denken
aan de Kerkstraat-gevel (tegenover
de Handelsdrukkerij) van de winkel
van Zondervan. Is dit juist?
Zwolle
Hein Eskens
Wiebe: Ik weet het. Eén fan ons was
daar es an de dunne. Die sat om't
kertier op 'e plee of in 'e greppel.
Toen sei de opsichter: Ik ferbied jou
om weer naar de plee te gaan. Jou
lieke mie een lijntrekker.
Hein: Ik noem dat gien lijntrekken:
dat is meer uutlekken. Jou sitte toch
niet foor de lol met je bloate kont de
helft fan de tied in de koude. Hoe
liep dat brune ferhaal af?
Wiebe: Ons maat houde em kalm en
sei: Niet meer naar de plee? Goed,
mar hewwe jou dan een mooi nusje
ouwe kranten bij de han. Waarfoor
froeg die kerel. Hij sei: dan lég ik
die in mien broek, dan ken ik mus-
kien een uur deurwerke foor die
paar luzige senten. Die opsichter
was uutpoept, nou ja
Minne: Wat al toestannen niet?
Nee, ik weet fan suks niks af. Ik
waar een bankwerker, niet gewel
dig, oek niet slecht. Ik wu oek wel
werke, temeensen foor een knap
loan. Tot de maag begon en later de
rug het wete wu. En nou W.A.O.
Tabe: Astou hier nou soa bij ons
staast te klasjenéren, hest dan gien
last fan 'e rug. Minne? O, just, son
skoftsje gaat het wel. En dou
bruukst mediesienen, en o ja, een
kusjet. Ik fon oek al, dat Minne der
altied soa stief bij staat.
Marten: Dat komt mie nou in 't sin.
Hewwe jimme op het Ouwe Gelei
en Madam Bella nog kannen? Dat
was son groate frouw met bellen in
de oren, en die kon je de toekomst
foorspelle. Flak na de oorlog bin wij
daar es weest.
Wiebe: Ik loof dat ik wel weet, wie
Marten bedoelt. Se luste graag een
neutsje. As jou een mooie toekomst
hewwe wuden, dan namen jou een
fleske met en bleven een uurke
plakken Ja man, eerst een paar klei
ne glaskes en dan de groate glazen
bol. Bella met de bol seiden se oek
wel.
Tabe: Gekke Gerriet hèt er es weest
met een jonge, die kon soa foor de
fuust weg skitterende riemkes ma
ke, maar hij durfde gien meid te
fragen. En Gerriet sei teugen Bella:
Dizze man wil fan sien frouw af, en
su dat lukke? En hoe komt ie dan
weer an een nij peerdsje in bed?
Sjouke: Skitterend mooi. Echt fan
die streken fan die Gekke Gerriet.
Want as ik het goed begrepen hew
was die feint nog altied frijgesel.
Hadden jim der wat onder de kurk
bij?
Tabe: Reken maar! Bella set de fles
soan an 'e mond, en kiekt dan naar
Gerriet, en dan naardie fent, en toen
weer even proeve, en toen in de bol
koekeloere. En toen sei se: Hij is
niet trouwd, dat liegejim. Hij is wel
skijtend benauwd foor frouwen.
Mar der is een frouw foor em. Een
flink wief. Niet mooi, mar wel
skoan. Se wil een hoop kienders
hewwe.
Hein: Had se soms een dochter of
een opoesêgger achter de han, die se
wel sliete wu? Het sal mij es benije
hoe dit uutpakt.
Marten: Ik loof dat ik het weet. Ik
waar es met Gekke Gerriet in 't
Heerenveen bij 't foetballen in de
tied fan Abe. Na de tied sei Gerriet:
Salle we een kop koffie kope, daar
en daar? We komme der in. Hij seit:
Ferrek, must es kieke, wie daar sit.
Soa en soa, fan froeger. Hij woant
hier nou.
Tabe: Ik denk om sien leed te fersu-
pen. Want as wij de selde bedoele,
en daar liekt het wel op, hij was
troud meteen meens, dat nooit ledig
weze kon. Overdag altied werke,
skoan as de brand. En toch savus
niet moed op bed of piene kop of
soa. Acht of negen kienders, loof
ik.
Marten: Klopt as een swerende fin
ger. Die middus kwam se em halen.
Lillijk as de nacht en een stem as een
onweer. En die goeie sul met. Hij
liep langs ons- tafeltsje en sei toen
teugen Gerriet (hij had het riemen
seker niet ferleerd):
Ik hew nog foor gien stuver lol
Dat komt fan Bella's glazen
bol
'Einpel'jk iéts wat omlaag gaat,paps
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag Leewadders waar is dit?"
Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen naar de redactie
van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 18921 BP Leeuwarden.
Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij een
exemplaar van het boekje "Populaire Leeuwarders" door Fenno L. Schou-
stra.
