TIEN ZOONS - NOU EN?
HIER ZIJN ELF DOCHTERS
TOCH NOG KRASSER "RECORD"
7
DRAMATISCH
MELODRAMA
'Ja hoor: tóch nog baas boven baasNadat we de laatste maanden al versteld hebben gestaan
bij het kennisnemen van de hoogst merkwaardige gezinssamenstellingen van louter zoons of
louter dochters - acht jongens en geen enkel meisje, of, sterker nog, negen meisjes en geen
enkele zoon durven we nu dan eindelijk te zeggen, dat we het absolute record hebben bereikt.
Want we geloven stellig, dat geen enkel gezin in Nederland hier boven kan: wij stellen u vooraan
een echtpaar, dat welgeteld tien jongens had, tien zoons, maar geen enkele dochter. Dat gezin
woonde in Lemmer en het had een wijd en zijd bekende Lemster naam, namelijk De Rook.
VASTHOUDEND.
Heer dea huizes schelt zijn bediende om een lastigen handels
reiziger de dear uit te werpen.
Commis-voyageur. Totdat hij komt, kan u toch wel even mijne
stalen zien!...
Dit schreven wij in ons tweede
januarinummer als inleiding van
een verhaal over het curieuze gezin
De Rook uit Lemmer met z'n tien
zoons en werkelijk meenden wij,
dat dat artikel het slot moest zijn
van onze verhalenserie over opmer
kelijke gezinssamenstellingen.
Maar wat is er inmiddels gebeurd?
We hebben tot onze onuitsprekelij
ke verrassing tóch nog een gezin
gevonden, dat de familie De Rook,
om in sporttermen te spreken, ach
ter zich laat en daarvoor kwamen we
in het verre zuiden terecht. Daar, in
Helmond, woont de weduwe A. M.
Royackers, die er zich op kan be
roemen dat ze, schrik niet, elf
dochter heeft, elf dochters en geen
enkele zoon!
VEERTIEN JAAR
Al die dochters leven nog en tus
sen de oudste en de jongste dochter
zit een leeftijdsverschil van nog
geen veertien jaar-er is tussen 1931
en 1945 bijna geen jaar voorbijge
gaan, of er kwam in het gezin van de
Royackers wel een meisje bij.
Met z'n elven bezitten die meis-
kes in totaal vijfentwintig voorna
men en het grappige is, dat al die
namen, zonder uitzondering, eindi
gen op een a. Maar bij die klankrijke
naamgeving kwamen de gelukkige
ouders wel bij doubletten terecht: de
namen Adriana, Antonia, Maria en
Johanna bijvoorbeeld komen meer
dan eens voor.
HARD GEWERKT
Het echtpaar Royackers heeft z'n
hele leven hard gewerkt op een
boerderij met landbouw en veeteelt
- het runde het bedrijf met hulp van
de dochters. Zij hebben, naar eigen
zeggen, een prachtig leven gehad en
op de veelgestelde vraag, of er, met
al die meisjes, niet vaak ruzie was in
het grote gezin, kwam onvermijde
lijk moeders antwoord: "Nee nooit,
want dat wil ik niet, daar kan ik niet
tegen
Vader Adrianus Royackers is in
december van het vorig jaar op drie
en tachtigjarige leeftijd overleden
en hij heeft, in goede gezondheid,
het gouden huwelijksfeest nog
meegemaakt: in mei 1980 was hij
preci ts vijftig jaar met Anna Maria
van de Akker getrouwd.
De weduwe Royackers, vijfenze
ventig, woont nu in een verzor
gingstehuis. Zij zou. zoals ze zelf
zegt, een boek kunnen schrijven
over alles wat ze met dat spectacu
laire elftal meisjes heeft beleefd.
De huwelijksvoltrekking van de
Royackers vond dus in mei 1930
plaats en het duurde toen nogal even
voor de eerste kleine kwam. Dat
was Antonia Adriana, die in oktober
1931 het levenslicht zag.
In december 1932 volgde Adria
na Antonia Johanna, toen kwam, op
vaders verjaardag in 1935, Johanna
Antonia Petronella, in maart '36
werd Antonia Maria geboren, in
september '37 volgde Theodora
Maria en in januari 1939 Johanna
Lucia.
Dat was dus al de zesde dochter-
op rij en de Royackers hebben er
misschien niet eens raar van opge
zien, dat de zevende alweer een
dochter was (januari 1939). Die
werd Gerarda Francisca Maria ge-
noemd en in de oorlogsjaren daarna
arriveerden er notobene nóg drie
vertegenwoordigsters van het
zwakke geslacht: Petronella Wil-
helmina (september 1941), Francis
ca Maria (januari 1943) en Maria
Josepha (maart 1944).
TIENTAL VOL
Toen hadden de Royackers dus het
tiental volgemaakt, maar de bevrij
ding was amper een feit of er kwam
waarempel nog een elfde meisje bij.
Dat was Adriana Maria, die net als
alle anderen in Mierlo het levens
licht zag. Dat gebeurde uitgetekend
op de vijfde mei 1945, de nationale
bevrijdingsdag. Moeder Royackers
FRISSE GEDACHTEN KOM-
ME ALLEEN MAR UUT EEN
FRIS HOOFD
herinnert zich, dat ze op deze dag
eerst de vlag uithing ter ere van de
bevrijding en dat nog op diezelfde
stralende middag de jongste kwam.
SELS DE EEUWIGHEID KAN
HET VERLIES VAN EEN MI
NUUT NIET HERSTELLE
Bij exact eenzelfde kinderzegen
van al deze dochters zou het aantal
kleinkinderen van de oude me
vrouw Royackers-van den Akker
kunnen oplopen tot honderd en een
en twintig, maar daar lijkt het bij
lange na niet op: oma heeft nu een
en twintig kleinkinderen, van wie
de oudste achttien is.
Maar goed, het markante gezin
De Rook uit Lemmer is dus toch
onttroond, als we nog even bij de
termen van de sport mogen blijven
en dat, terwijl we zelf geen dubbel
tje meer gaven voor de kans, dat dit
nog gebeuren zouZoals we nu geen
stuiver meer geven voor de kans,
dat dit gezin Royackers nog van de
troon gestoten wordt. Of weet u nog
een gezin met twaalf dochters mis
schien? Een gezin met twaalf zoons
mag ook
Vier maanden geleden werd in Rea
ding in Engeland een tabakswinke
lier in zijn zaak vermoord, terwijl
zijn vrouw even uit was gegaan. De
zaak wordt thans door den lijk
schouwer behandeld. Als getuigen
zijn o.a. opgeroepen de leden van
een toneelgezelschap, dat in de
week van den moord te Reading een
opvoering gaf van het melodrama
Het Monster. In dit drama komt een
detective voor. Tegen den acteur
nu, die deze rol speelt, is de verden
king gerezen, dat hij den winkelier
heeft vermoord. Een vrouw ver
klaarde, dat zij in de deuropening
van den tabakswinkel een man had
zien staan, die met een hand bloed
van zijn gezicht wreef. Zij dacht,
dat hij gevochten had. Ter zitting
herkende zij den acteur beslist als
den man, dien zij gezien had. An
dere getuigen verklaarden, dat de
toneelspeler dien dag nogal veel had
gedronken.
(1929)
Hier zijn ze dan, de elf dochters van het Brabantse echtpaar Royackers. Links van vader en moeder zit Tonie, 49 jaar - zij heeft drie
jaar als vrijwilligster in een ziekenhuis in Malavi in Afrika gewerkt en woont nu met man en kinderen op een boerderij. Rechts van de
ouders zit Jana, 48 jaar, woont met man en acht kinderen op een boerderij inMeyel in LimburgDan staande van links naar rechts: Jo
(42), is verpleegster en getrouwd met een verpleger, die als gipsbroeder in een ziekenhuis werkt; twee kinderen; Annie (46), zij is in het
klooster en werkt nu als lerares op een middelbare school in Zambia; Gerda (40) is ook in het klooster en werkt in de bejaardenzorg als
hoofd van een afdeling; eerder werkte ze tien jaar in Zambia op een internaat voor blinde kinderen; Toos (45), is in het klooster en
werkt als directrice in een bejaardentehuis; Nellie (39) is ook in het klooster en werkt als sous-chef in een keuken van een grote
inrichting voor zwakzinnige kinderen; Maria (36) heeft samen met haar man een boerderij en varkensmesterij, vier dochters; Adie (35)
is ook in het klooster en werkt als hoofdverpleegkundige op een interne afdeling in een algemeen ziekenhuis; Dora (43) is getrouwd en
haarman werkt als chef op de afdeling plantsoenendienst - ze hebben één dochter een dan tenslotte Sisca (38), zij is ook getrouwd en ze
