LEEWADDERS, WAAR IS DIT RADICAAL 9 De fekaansjetied is oek te merken op de bruggen. Hoewel, se binne der fandaag allemaal. Der komme herinnerings boven an skoalreisjes fan feertig, fieftig jaar leden. Hein hèt nog het meeste te fertellen, mar hij hèt dan oek een "ferrassings- tocht" met een bus metmaakt. Lees mar wat Hein fan het Hobbelpeerd over een soort heringsliender fertelt an Tabe Ruutsje, Sjouke Sukerslak, Wiebe Poatsje, Minne Mager en Lange Marten. Minne Mager: De groeten fan Kees Lotsje. Nee, dat is niet feul meer. Hij foeit dat self oek wel an. Nog één seumer Minne, seit-ie, en dan is 't op. Tabe Ruutsje: En hij sal wel sêgge, dat sien laaste seumer oek nog niet eens een ouwerwetse, warme seu mer is, mar dat is ons lotsje. Daar ferandere wij meensen niet feul an. Trouwens, de laaste dagen gaat het wel weer. Sjouke Sukerslak: Toen se eerst be gonnen met die weersberichten foor fijf dagen, docht ik: Dit is fout, Sjouke, dit nimt de netuur niet. As die kerel op de tee-vee "son" sei, wurde het "regen", en as ie "enige regen'seidan hèt het wel spoeld Hein fan 't Hobbelpeerd: Toch hewwe wij het 'nog wel aardig trof fen in Amersfoort. Ja, mien swager seit altied fan Aakligsoort, mar goed. Dat is daar een mooie omge ving. Kenst mooi fletse deur de bos sen en over de heide. Wiebe Poatsje: Ja, je mutte een huuske fan houd-an hewwe, want anders wurdt fekaansjehou wen duur genoeg foor ons soort meensen. Dou maakst nog wel es een loopke naar de karrafan fan dien seun, niet Marten? Lange Marten: Ja seker, we hewwe der fleden week nog een dag of wat weest. Het mut mooi weer weze, anders bin die dingen mij te klein. Daar bin ik niet op bouwd. Sjouke: Wij hewwe met ouwe buren een week in Appelska sitten. En ik fon werachtig hier en daar nog een plakje werom, wat ik nog foor de geest hadde fan een skoalreisje. Stel je foor, want dat waar foor de oor log! Tabe: As kien onthouwe jou een soat dingen, die jou foor 't eerst siene, en die feul indruk op jou ma ke. Wij waren met een skoalreisje in Appeldoorn, nou en daar was de echoput. Dat was een sensaasje. Minne: Hoe hiet de burgemeester fan Och heden, fan welk plak oek al weer? O ja, Wezel. En dan hoorden je "ezel". En wat sei de pastoor fan Namen? Amen. Hein: Dat Appeldoorn is groat wur- den. We binne der nog es langs re den. Ja, dat was al soa mooi. We hadden ons opgeven foor een 'fer- rassingstocht'Morres acht uur fut met 'e bus en savus een uur of negen werom. Een ferrassingstocht! Sjouke: Wat houdde dat in, Hein? Een ferrassing in de bus met bingo of soa? Of was 't een ekstra konsumpsje as jim ergens anstaken? Ik hew het oek wel es lezen, mar ik su wel es wete wille wat het is Hein: Wij dochten oek wat aardigs. Mien swager sei: muskien wel een reklamepakket fan één of andere saak. En ik docht: muskien wel een ekstra toetje bij 'twarmeten. Of een paar burrels fan de firma! Wiebe: Komme wij nog te weten, wat de ferrassing wel was, want ik begriep wel an Hein sien menier fan praten, dat het em teugen fallen is. Was 't lauwe loene met 'e klep dicht? Hein: Dat ken je eigenlijk oek niet sêgge. Mar gien kedo, gien ekstra konsumpsje, of suksewat. De fer rassing was de roete. We wisten niet waar we henegongen. De sjuffeur wel netuurlijk, mar wij niet. Marten: Och heden, ik docht datje bij sukke tochten altied wisten, waar je kwamen. Stel je nou foor, dat er plakken bij binne, waar je niks gien belang bij hewwe om der hene. Toch sonde fan je goeie geld!!! Hein: Das waar, het is wat riezi- kant, mar wij dochten, wij binne nog lang niet overal weest, en dan oek nog een ferrassing, dat aventure we mar. En feit waar, het was een mooie loop. Sjouke: En as 'tgoed is, komt er nog een mooie loop. We wuden es met mekaar weg, soa as we hier gere geld bij de bruggen stane. De meeste stemmen waren om een hele dag met de boat weg. Hoe liket dij dat toe, Heineman? Een aan de beurs en in handelskrin gen te Berlijn bekend heer hield reeds geruimen tijd een vertrouwe lijke omgang met eene jongedame van fatsoenlijke familie; van een huwelijk scheen hij niets te willen weten, en daar haar aandrang daartoe hem te lastig werd, brak hij alle betrekkingen met haar af. Eenige dagen geleden vervoegde zich het meisje ten zijnen huize en verkreeg op dringend verzoek een onderhoud, in tegenwoordigheid zijner moeder. Zij vroeg hem of hij haar trouwen wilde. Op het ontken nend antwoord haalde zij een revol ver uit haar mof en schoot zich, voor men het beletten kon, voor de oogen van moeder en zoon dood. (1880) Hein: As kerels onder mekaar? Pri ma! Dat seiden mien swager en ik oek wel es, je musten es even alleen fut kenne. Frouwen met is mooi, mar nou en dan, ja, ik weet niet Marten: Ik hew de andere keer seid: wij fut, danfrouwen oek es met mekaar fut. Dan mutte wij ons mar rédde son dag. Want reken mar, dat die wieven met mekaar een hoop lol hewwe kanne! Minne: Marten is fan de fémannis- ten must mar rekene. Mar mien frouw fon, dat ie geliek had. Se su wel een panne met ries of brune boanen klaar make en op bed, onder de dekens warm houwe. Mar mis kien koop ik oek wel een gebakken fisje. Dat rédt em wel. Hein: Bij ons op die bustocht, was oek een kerel met, ja, met sien frouw hor, en het dee blieken, hij was gek op een soute heringAls we ergens stonnen, begon ie al te roe- pen:Hollandse nieuwe!! Marten: Hollandse nieuwe uut De nemarken loof ik niet? De wereld sit freemd in mekaar. Jou magge niet fisse, waar je wille, mar jou mutte fisse, waar het fan een ander mag. Bij de graasje. Minne: Mar dan hering sonder graatsje. Klein grapke. En Hein, kregen jim onder weg nog kaans een hering te snippen? Drie gulden het stuk toen seker? Hein: Sien frouw begroate het de toanen uit. Mar ja, as we ergens stopten, hij snorre om een fiskar. En hij vroeg ons en anderen oek op ons openst te wezen en as we wat sagen één foor hem te kopen. Sjouke: En dat must buten sien frouw omgaan? De eerste keer niet muskien, mar later wel, stel ik mie soa foor. Hein: Ja, seker. En na ons dinee in de buurt fan Tiel, hadden wel een man of seven, dat waar afspreken Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag Leewadders waar is dit Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat I, 8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken. Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij een exemplaar van het boekje 'Populaire Leeuwarders'door Fenno L. Schou- stra. werk, een hering foor em opdeen, en die stopten se em flak foor 't wegrieden toe. En hij must de broek soa wat losmake, soa had ie bunkert in dat hotelHet was oek lekker hor. Wiebe: Seven soute heringen! En frat ie se toen hard achter mekaar op? Jonge, jonge, daar kon son fent oek mooi beroerd fan wurre. Hein: De bus gong rieden, en deels uut angst foor 't wief en deels uut hebberigheid hèt ie die heringen in sien busen propt! Fan sien broek en fan sien jaske. Mar ja, de moord kwam uut, want een hele ploeg be gon te singen: Daar sit Lou de haringboer. En mar stinke! Daar sit Lou de haringboer. En mar stinke-e-e-ü Tabe: Tel uitje winst! Foor fijf-en- twintig gulden soute hering. Sien pak denk ik naar de stomerij. De frouw mooi kwaad. Mar ik begriep nou donderse goed, waarom se suk ke tochten "ferrassingstochten" noeme In de jaren van de eerste wereldoorlog maakten sommige Leeuwarder vrouwen zich verdienstelijk door het schillen van aardappelen voor militairen en marechaussees. Zij zaten dan mooi op een rijtje op een bank, zoals we op deze foto kunnen zien. Het plaatje is voor de Marechausseekazerne gemaakt. Alleen de derde van links kennen we van naam: het is Hendrikje Stapert. DE AFSTAND TUSSEN KAN NE EN MUTTE LIEKT SOMS EEN BREDE RIVIER ECHT, WARE LIEFDE LAAT ZICH NIET DEUR GEKUN STELDE INVLOEDEN VER- DRINGE WIE ONTBERING WEND IS HET AL GA UW OVERVLOED WIE OVERVLOED WEND IS, HET AL GAUW ONTBERING JE KANNE NIKS DOEN WAT STRIEDIG IS MET DE NA TUUR, OP EEN KEER WREEKT DIE SICH ERVOOR ER IS EEN WERKGEVER, DIE'T NOOIT VAKANSIE GEEFT; DAT IS DE PLICHT HET IS MOEILIJKER VER GIFFENIS TE VRAGEN DAN TE GEVEN AT JE WIEFELE TUSSEN TWEE PLICHTEN MUTJE DE SWAARSTE KIEZE EEN SOOD MEENSEN GE- BRUKE DE EERSTE HELFT VAN HUN LEVEN OM DE TWEEDE HELFT TE BEDER VEN DE GROATSTE VIJAND VAN- NE MEENSEN IS HUN EIGEN HART HOE HOGER JE STANE DES TE MEER MUT JE AFDALE KTAAD A rr\ T?r>r?AT

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1981 | | pagina 9