LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
IN MEMORIAM
VREEMDE VOGELS
KLEINE KRANTSJE
12 SEPTEMBER
9
Tabe hèt deze keer sien broer Bouke
uut Leiden metnomen naar de
brugfergadering. Marten is der niet,
mar Bouke ken het oek wel pratende
houwe. Minne mut eerst even an
Bouke wenne, mar Sjouke fient het
geweldig Bouke weer es te sien. Ja,
en dan wat pollentiek fan nou en
froegeren een mooi ferhaal an 't end
fan de pallavers fan Tabe Ruutsje,
Sjouke Sukerslak, Wiebe Poatsje,
Hein fan 't Hobbelpeerd, Minne
Mager en Bouke voornoemd.
Minne Mager: Wie hèt Tabe daar bij
em? Mien frouw had em gister oek
al met een freemde man lopen sien.
Temeensen, se docht niet dat se em
kon. Affijn, das beter dan met een
freemd wief. Klein grapke!
Wiebe Poatsje: Grapkes fan lik-
mien-fesje. O, mar ik sien 't al. Dat
is Bouke. Tabe sien broer uut, ja
waar woant Bouke oek al weer. Hij
hèt jaren leden sien frouw ferloren.
Stipt wat alleen om.
Tabe Ruutsje: Morren mannen, ik
hew een prater metnomen. Jim sien
't wel seker. Ons Bouke. Hij is een
dag of wat bij ons uutfanhuus. Wie
kan Bouke niet?
Minne Mager: Deze man. Ik hew de
drager fan dizze naam nog niet eer
der sien of sproken. As ik het goed
begrepen hew, binne jou een broer
fan Tabe. En jou woane in
Bouke: Het is faak in last. En het is
oek wel es ontzet, en daarom mutte
we elk jaar een dag hering en witte -
broad ete! En het hiet oek wel
sleutelstad. Nou slanke hipper, hest
het al?
Hein fan 't Hobbelpeerd: Hij hiet
fan Minne. Dus Bouke, dou sist al-
tied nog in Leiden. Nooit weer
plannen had om dichter bij de Olde-
hove te krupen? O, daar is Sjouke
oek.
Sjouke Sukerslak: Ferrek, sien ik
dat goed? Bouke!!! Jonge, jonge,
Bouke hoe gaat het met dij? Hoe
lang is dat leden, dat ik dij sien hew?
Langer dan drie weken, dat staat!
Bouke: Sjouke, ouwe piekenier.
Heden, heden, hoe is 't mogelijk.
Wanneer hewwe wij mekaar foor 't
laast sien. Ik weet het weer. Dat
waar in de buurt fan de laatste Elf
stedentocht. En die was
Minne: Die Bouke geeft hieltieden
raadsels op. Wanneer was de laaste
Elfstedentocht? Nou, dat sal son
twintig jaar leden weze. Eén-en-
sestig, nee, toch later.
Tabe: Achttien jaar leden neffens
mij. In drie-en-sestig, half janne-
wari docht ik. Bouke en Sjouke
knikke met hun geleerde koppen.
Achttien jaar leden. Een bitsje tied
is niks!
Sjouke: Ons Willem was feertig jaar
bij de baas. En Bouke was een ouwe
dienstmaat fan Willem. En die must
erbij, sei ons Willem. Datsoadoen-
de. En toen hewwe we savus nog es
een ouwerwets mooi feesje bouwd.
Bouke: En toen waar daar son kleine
kerel, die gong singen. Ja just,
Kleine Henkie. Allemaal stukjes
uut de ouwe doas. Och, is oek al
kassawijlen. En nog een skoft in
Dokkum woand oek?
Minne: Die hèt het niet metsitten.
Dus Bouke, jou woane in Leiden.
Mar soa te takséren stane jou niet
meer in t'folle werk. Wat deden jou
froeger as ik frage mag.
Bouke: Ik was gien kapper en ik
knipte toch. En al liep ik achteruut,
ik gong toch fooruut. En soms as ik
mien han omhoog dee, drukte der
een ander op een knop. En ik had
een boekje in 'e buse, en dat kon ik
hast uut mien hoofd.
Wiebe: Dou must Minne niet soa
plage, Bouke. Hij is bij 't spoor
weest. Kondukteur. Hoor es an,
selfs hoofdkondukteur. Hest oek
een knap pusjoen seker? O, minder
Op de leeftijd van bijna zes en tach
tig jaar overleed de heer Albertus
Spoelstra, die in het oude Leeuwar
den een grote bekendheid had als
meteropnemer van de Gemeentelij
ke Gasfabriek. Rond veertig jaar,
tot in de zestiger jaren, zwierf hij als
zodanig door de hele stad.
Daarna werkte de heer Spoelstra
nog enkele jaren in de sigarenzaak
van Tetman de Vries op de hoek van
de Prins Hendrikstraat en de Wil
lemskade. De overledene bewoog
zich in jonger jaren ook op sociaal
en politiek terrein, o.a. in de O.S.P.
en de S.D.A.P.
Geheel onverwacht is deze maand
overleden de heer Johannes Daniël
van Dijck, een zeer bekende figuur
uit het begrafeniswezen in Leeu
warden. De heer Van Dijck was de
oudste directeur van de begrafenis
onderneming „Ardanta bv - De
Laatste Eer bv" - dertig jaar lang is
hij voor dit bedrijf een zeer stimu
lerende kracht geweest.
De heer Van Dijck, die de leeftijd
bereikte van zeventig jaar, was een
zoon van eveneens een overbekende
Leeuwarder, „lange Van Diek",
die ook z'n hele leven bij de uit
vaartverzorging betrokken is ge
weest.
as Juliana. Nou ja, der mut ferskil
weze.
Hein: Dou must soa mar rekene,
Bouke, die hèt oek de jaren deur
meer an 'e hasses had as dij. Nim
nou alleen de pollentiek mar. Se is
met ouwe Drees begonnen en met
ons hardfietser ophouden.
Tabe: En daar tussendeur nog weer
andere hampelmannen. Die kale
biljetballen fan heel froeger. Lief-
tink en Beeling. En die met dat hal
ve briltsje, De Jong, ja. En die
groate stapper. Barend Bies. En
Jelle Sielstra, en Hansje-mien-
knecht, en gaan soa mar deur.
Sjouke: En dan hur, die frouw, die
soa seker prate kon. Nee, niet die
fan de sigeuners. 't Is feul langer
leden. Klomp, nee, Klompé. Nou
en dan duukt se weer es op. Se is oek
nog wel foor de kattelieke beweging
in 't spier.
Minne: Jou hore het wel, Bouke, de
Tweede Kamer is der een bewaar -
skoal bij. Klein grapke! En dan
hewwe se het nog niet eens over
Juliaantsje hur dochters en skoan-
seunen en kleinkienders.
Bouke: Jonge, in alle femilies is wel
wat. Kiek, het ferdriet fan ons soort
meensen komt niet op 'e tee-vee en
in rotkrantsjes, maar daarom is 't er
wel! Seg Tabe, waar is Marten?
Wiebe: Die sit in de karrafan fan
sien seun. Die binne weer is naar
Frankriek. Daar bin se fleden jaar
wegregend, weet jim nog wel? Nou,
die binne die kant mar weer es uut.
Muskien komme se Bami-Sadder
wel teugen.
Tabe: Marten en Bouke en Willem,
Sjouke sien broer, hewwe foor de
oorlog bij de selde baas werkt en se
binne met mekaar in dienst weest.
Dat die hange nog al an mekaar, al
siene se mekaar soms in gien tien
jaar. Ja, één keer is der spul weest
niet?
Bouke: Ja, toen frijden we om het
selfde mokkeltsje. Die woande er-
ges bij 't Skoaldiekje. Das allemaal
weg. Mar Tabe en ik fietsten eer
gister es deur dat ouwe Huzum,
maar daar wurdt wat bouwd. Bij de
ouwe kerk en bij de Bomiastraat. Ik
kan het niet meer werom!
Hein: Mar, dat sastou wel met meer
plakken hewwe, Bouke. Wij oek.
Die kanst niet werom. En mar af-
breke en mar slope. Mar denk er
goed om, wat we in de kienderkerk
songen: Ieder woelt hier om
ferandering, maar betreurt se dag
aan dag! Hé daar, hoor mij es.
Sjouke: Over woelig gesproken, ons
Willem en Bouke hewwe oek es een
mooie loop had met skuutsjesielen
niet?
Bouke: Late we het daar mar niet
meer over hewwe. Het is al so lang
leden. Ik hew se fan 't jaar nog op 't
Snekermeer bezig sien. Wat kanne
die mannen het raaropsêgge niet, as
se kwaad op mekaar binne.
Wiebe: Bouke jonge, even met het
water foor de dokter. Een mooi fer
haal is nooit weg bij alle rottighied
in de wereld. Jim beleefden wat met
skuutsjesielen. Waren jim op een
skuutsje, of bin jim in 't water fal
len?
Bouke: Fooruit dan mar. Wij suden
in Staveren naar de skuutsjes kieke.
Op son boat, die dan een end het
Iesselmeer opfaart. Dan hewwe jou
een daalders plakje. Wij komme der
an, en wielst fluit son boat, die sal
fut. Wij sprinte, en ja, dat lukte nog.
Mar wel mooi fout!
Minne: Hoe soa fout? Dat kon toch
nooit misse. Of weer een nij raad
sel?
Bouke: Helemaal niet. We stonnen
nog te hiemen as postpeerden en
daar duukt een ouwe spoormaat foor
mie op, en die seit: Soa, Bouke, wat
dochst, frij reizen en dus mar een
loopke naar Enkhuzen? Waarom
morren niet, konst vandaag mooi
naar 't skuutsjesielen kieke.
Minne: Dus, dus, jim saten op 'e
boat Staveren-Enkhuzen?
Allen: Bingo foor Minne!!!!!!!!
Vervolg van pagina I
De grote tongen hingen uut hun hij
gende bekken.
Nou had de Kiepekoopman in zien
loopbaan as handelaar in pluimvee
en aanverwante artikelen wel et een
en ander metmaakt maar een kon-
versatie met een vrouw die open en
bloot op de plee zat met de deur
wagenwied open of dat zo hoorde,
nee zo gek had ie et op de Ou-
wegleien nog nooit met maakt.
Zo zout had de Kiepekoopman et
nog nooit vreten.
Goeie ndag, riep Jits vanaf de plee.
Met dat de Kiepekoopman daar ston
kwam Oege uut et huuske met in
iedere han een koemke koffie bes
temd voor de postbode en Hinke de
bóllevrouw.
Voordat onze Kiepekoopman ja of
nee zegge kon riep Jits, Oege, haal
oek nog een koemke koffie voor de
koopman.
En zo ston de Kiepekoopman even
later met een koemke koffie in de
hannen te praten met een vrouw die
rustig op de plee zat of er verder
niks an de han was.
De Kiepekoopman vond et maar een
rare sitewaasje.
Kom, zei de postbode na een poos-
ke, ik stap maar weer es op.
Goeie, zeiden de achterblievers.
Ja, zei toen de bóllevrouw, ik gaan
oek weer es vedderop, goeie.
En omdat er bij Oege en Jits niks te
handelen viel sprong de Kiepe
koopman weer op zien honnekar en
reed de zandweg weer af.
Toen ie savens bij zien kornuten in
el kroegje van Van der Woude zat en
zien wederwaardigheden van die
dag verteld had zei et Mouwvesje, ik
zeg maar zo, poep je niet dan rust je
toch.
Bart van der Weerdt.
BEDELENDE MEENSEN SAL
LE JE WEIGERE, STEL BU-
TENSPORIGE EISEN EN DE
MEENSEN S ALLE SMEKE, OF
SE JE HELPE MAGGE
Het eerstvolgende
verschijnt
HOE BEST EEN BEPAALDE
ZAAK IS SIEN JE PAS, WAN
NEER IE SLECHT NABOOTST
WUDT
-
J:#s-
-.. --T
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag 'Leewadders waar is dit?
Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen naar de redactie
van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 18921 BP Leeuwarden.
Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij een
exemplaar van het boekje "Populaire Leeuwarders'door Fenno L. Schou-
stra.
