BEGRAAFPLAATS STORT IN:
HET WORDT HIER EEN TROEP
Wie nog eens in de buurt komt van de Spanjaardslaan moet beslist even wat tijd nemen om de
Oude Begraafplaats op te gaan. Deze dodenakker, laatste rustplaats van duizenden Leeuwar
ders uit een voorbije tijd, verkeert in zo'n desolate toestand, dat je niet weet wat je ziet. Het lijkt
er veel op dat er een enorme orkaan over de graven is geraasd, maar dat is niet z.o - het is
gewoon ,,de tand des tijds"die door niets gehinderd - deze begraafplaats zo'n gruwelijk
aanzien gaf.
die vandaag nog overeind staan,
kunnen morgen al beginnen te ver
zakken - volgend jaar liggen ze
wellicht ook gebroken op de grond.
De begraafplaats aan de Span
jaardslaan, ,,de Oude" zeggen we,
sinds er ook een nieuwere is, dateert
van 1833, ze is dus bijna anderhalve
eeuw oud. De begraafplaats werd
aangelegd naar een ontwerp van
stadsarchitect L. P. Roodbaard, die
kans heeft gezien er wat moois van
te maken - waar in onze omgeving
vinden we een tweede begraaf
plaats, waar zoveel rust van uitgaat'?
In 1919, toen de Noorderbegraaf
plaats gereed kwam, nam het ge
meentebestuur het besluit de Alge
mene Begraafplaats per 31 decem
ber 1939 te sluiten, maar pas dertig
jaar later kwam het werkelijk zo ver:
na 1969 vonden er geen teraardebe
stellingen meer plaats.
LUGUBER
In de twaalf jaar, die sindsdien ver
streken, is de ordentelijke begraaf
plaats verworden tot een lugubere
verzameling stenen, schots en
scheef door elkaar, op sommige
plaatsen overwoekerd door de na
tuur.
Merkwaardig daarbij is het, dat de
gemeentelijke plantsoenendienst dit
ereveld toch wel onderhoudt: gere
geld bijvoorbeeld wordt het gras
tussen de graven geschoren. Maar
aan de graven zelf komen de plant
De heren Bram Sijbrandij en Berend Algra van de Gemeentelijke Plantsoe
nendienst: 'Aan de graven zelf komen we niet
soenarbeiders niet; het is niet hun
taak een omgevallen grafsteen terug
te brengen in de oorspronkelijke
stand.
Voor veruit de meeste mensen, die
hier hun laatste rustplaats vonden,
geldt dat hun nabestaanden niet
meer omzien naar hun graf. Het
aantal graven, dat duidelijk nog wel
onderhouden wordt, kan worden
geteld; op sommige afdelingen zijn
het er maar enkele.
Bij verschillende bezoeken, die wij
er de laatste maanden hebben ge
bracht, bleek er opgeen enkel, maar
dan ook op geen enkel graf een vers
bloemetje te staan. Behalve de
vervolg op pag. 9
Van honderden graven, eigenlijk op
alle afdelingen, zijn in de loop der
jaren de doodskisten ingestort,
waardoor ettelijke grafstenen ver
zakten, omvielen of doormidden
braken.
Uzeren hekjes, heel vroeger gebrui
kelijk rond de graven van iieden uit
de betere stand, zijn doorgeroest,
hangen er ook scheefgezakt bij, of
liggen' net als verscheidene grafste
nen, plat op de grond.
Van de ronde of ovale trommels met
kransen, door onze voorouders vaak
als een laatste groet op de graven
gelegd, heeft nog maar een enkele
z'n glazen dak - overal liggen glas
scherven, de kransen zelf zijn er al
lang niet meer.
Kortom, het is een treurige troep op
de Algemene Begraafplaats aan de
Spanjaardslaan en het zal nog wel
erger worden ook: het proces van de
verzakkingen zet zich voort; stenen,
Sommige grafstenen, wel vijftien centimeter dik, zijn als lucifershoutjes
middendoor gebroken
