GESPRE
4
LEZERS IN
DE PEN
LEEWADDERS.
WAAR IS DIT
BEGRAAFPLAATS
Wat al lang es weze su, is nou ge
beurd. Der is een reis maakt deur
ons kammeraden fan de bruggen.
Bouke hèt gids weest, jim wete wel,
Bouke, de broer van Tabe, en froe-
ger hoofdkondukteur. Dusmet
'e trein naar Amsterdam. En wat se
daar beleefden komme we te weten,
temeensen foor soa fer het het licht
ferdrage kon, want de censuur hèt
knippe mutten. En ferder wurdt er
afbroken en is der ferhuusd, en het
hoe en wat leze jim in de ferhalen
fan Tabe Ruutsje, Sjouke Suker-
slak, Wiebe Poatsje, Lange Marten,
Hein fan 't Hobbelpeerd en Minne
Mager.
Lange Marlen: Dus we siene Bouke
foorlopig niet weer, Tabe. Wat
hewwe we een lol met em had niet?
Fooral die loop met 'e trein sal ons
lang heuge!
Minne Mager: Das waar, geeft niks.
Ik must wat an em wenne, mar later,
ja 't is mien mantsje hor. En feit
waar, het was een skitterende dag
met 'e trein. Fergeet je nooit weer.
Tabe Ruutsje: Kiek, sukke mannen
hewwe even ferder weest as de
spoorhekken in 'e Skraans. Hij weet
de weg, en hij ken de spraak. En een
trein is soageseid sien tweede huus.
En hij hèt em self oek om raak fer-
nuverd.
Wiebe: Dat is mar mooi, dat ie self
oek een noflijke nasmaak had.
Wiebe Poatsje: Dat is mar mooi, dat
ie self oek een noflijke nasmaak
had. Soms bin jou soa foor anderen
in 't spier, dat je der self niet het
meeste an hewwe
Sjouke Sukerstak: Nee, dat had ik
drekt al femomen. Bouke had sien
slinger op een reuze menier. Drekt
al met die ferfelende kerel, die het
raamke niet open hewwe wu. Die
wuddeeven best op sien fesje spuid.
Minne: Wielst een paar fan ons ei
genlijk de skuld waren. Roke wille,
en het een paar uur niet late kanne.
Dan binne jou anderen tot last!
Marten: Ho, ho, Minne, wij kenne
het niet helpe, datstou niet roke
jnagst fan e dokter, en dat dien wief
dij altied kontroleerd. Son reis is der
foor de geselligheid, en bij gesellig-
heid hoort een segaarke of een piep-
ke tebak. Dat Iaat ik mij niet ont-
minne, nee, ontnimmme.
Sjouke: Dat blieft altied een moei
lijke kwesje. Wie mutem skikke, as
je wat bij mekaar sitte wille. De
roker of de niet-roker. As der plak
sat is, fien jou der wel wat op. Mar
ja, die trein was op 'e heenreis
smoorfol
Wiebe: Ja, wat was die trein fol
niet?Temeensen de tweede klas. Ik
had hoog water, en toen ik een
plakje socht om de eerpels af te gie
ten, liep ik bij de eerste klas langes.
En ja hor, ruumte bij 't soad. Het
kaptaal
Tabe: Och, dat hoeft niet. As ons
kienders een heel skoft in 'e trein
sitte mutte, betale se oek wat meer,
en dan hewwe se in 'e eerste klas
alle ruumte.
Minne: Mar prinstsjepiëel is 't niet
in orde. We komme allemaal na
kend op 'e wereld, en we fertrekke
oek weer met niet al te feul an. En
dus mutte we daar tussen in, oek
allemaal geliek weze.
Marten: Minne sal het wel goed be-
doele, mar soa is't niet, en soa is't
oek nog nooit weest. De komme-
nisten sêgge oek fan eikeneen even
feul, mar dat skient oek niet te klop
pen. Wie hèt in Rusland de meeste
auto's? Ouwe Bres, en niet Janko
Pettemanskiü
Sjouke: Hoor Marten es. Mar na
Swolle hadden we aardig de ruum
te, en we konnen oek es even om
ons hene kieke. Ik fien bossen altied
wel mooi. En dan de heidevelden in
'e bloei. De netuur ken mooi weze.
Wiebe: Ja, dat sei Bouke oek al,
toen ie ons in dat kleine saaltsje in
Amsterdam brocht. Wat gong dat er
om weg niet? Ik hew het tuus mar
niet ferteld. Ik sien nog die ene met
die
(Hier must de censuur wel knippe.
Jou kanne in een nette krant niet
open en bloat rukklame make foor
het pomo-kontsum
Tabe: Bouke is een man alleen, dat
die gaat wel es met mooie maten op
stap. Mar hoe fonnen jimme die
rondfaartboat? Dat fon ik wel soa uit
de kunst, deur die grachten en over
het U.
Minne: Daar hèt Hein niet feul fan
sien. Die sat te slapen en te snurken.
Hele bossen hèt ie omsaagd. Soms
riepen de meensen om stilte, want
dan konden se die gids of die uut-
legger niet ferstaan. Waar is Hein?
Marten: Die komt nog wel. Ja,
fooral die ene Duutser wu alles goed
hore. En dan brulde ie mar wer fan:
Roehe, roehe. En Hein even de
ogen open: Hou die de mon je, ouwe
Feldwebel! En dan gong ie weer on
der seil.
Wiebe. En wat hewwe lekker eten
bij die Sinees .Die lui konnen Bouke
oek op een prik. Daar is die meneer
fan die Bokma, seiden se.-En ja, om
te beginnen, één fan 'thuus. O, daar
is Hein.
Hein fan 't Hobbelpeerd: Kom, de
fergadering is al begonnen. Ik bin
wat laat, mar dat is Van Agtoek wel
es. Nee, se hadden mie ferteld as dat
de Emmakade soa goed as al hele
maal plat lei, dat daar must ik even
heen.
Minne: Wat seistou? Breke se de
Emmakade af. Eén kant of beide
kanten? O, dou bedoelst de melkfe-
briek. De El-Em-Ie. Heden, heden,
ik skrok der suver fan.
Marien: Daar hew ik heel wat foet-
stappen léggen. Een neef fan mien
fader was daar sjuffeur. Die hiette
oek Marten. As jonge reed ik wel es
met em bij de boeren langes. Oek
wel es met een maat fan em, Haaie
loof ik.
Tabe: Weer een stukje oud-Liwad-
den fut. Naar de barrebiesjes! Ik
sien nog al die melkboeren morres
uutrukken. Daar en oek bij de Lij-
empf. Een leger geliek met groate
honnen en peerden. De hele stad
deur faak.
Hein: Ja, dan hewwe sukke mannen
nou een leven as een luus op een
hoofd met fette kusjes. Sij riede in
halve winkels geliek, en jou kanne
mar bij hun komme. Sij komme niet
an 'e deur of het mut een heel oud of
een heel jong wiefke weze. Froeger
knokten se om een klant.
Sjouke: Mar nog even over Amster
dam, as jim het goed fiene. Sêg
Hein, sag ik dij met die Mof staan te
praten, toen wij fan die boat kwa
men. Ik bedoel die fent, die telkens
soa brulde as Hein weer sat te snur
ken.
Hein: Ja, die kwam op mie af. En hij
sei wel honderd keer fan "biete",
en dat ie eerst niet in 'e gaten had,
dat ik so moede was. Ik sei: giebt
niets, ik was min op de haud, ik kon
de kop niecht meer tielen.
Wiebe: Ik begreep dat ie met dij
ergens heen wu om eh Ja, sien je
wel. Ergens even sitte, en wat
snaps. En wat froeg ie an dij. Min
ne?
Minne: Over de keuningin begreep
ik. Waar se woande. Dam, Dam,
Dam, sei hij. ik sei: nein, is fer-
hausd. Woont nu in Haag. Dat fon
ie mar niks, mar ik kon 't oek niet
helpe. Daar woane se nou toch hé?
Marten: Ja, en dat hèt een dure grap
weest. En in den Haag mar kletse
over besunige en inlevere. En hier
wurde niet op een paar miljoen ke
ken.
Tabe: En toch sien ik dat as geld, dat
goed besteed is. Ik denk dat die
miljoenen derdubbel en dwars weer
uut komme.
Marten: Wat bedoelstou Ruutsje-
man. Dou spreekst in raadsels. Leg
dat es uut.
Tabe: Ik sal een foorbeeld geve. As
juf foor de klas staat is alles rustig,
mar se is nog mar even fut, of de
kienders make der een bende fan.
Ja?
Minne: Hèt het met de pollentiek te
maken, Tabe? Is Beatrix /de juf,
Tabe: Goed so, Minne. Ouwe
Juliana sal wel seid hewwe: Se ma
ke der in den Haag steeds faker een
potje fan. Gaan der mar flak bij
woanen, en hou se kort!
Hein: En dat hèt blieken deen. As de
ene opperteur, nee formeteur mis
lukt was sette se der meteen weer
een nije an het werk. Opskiete. Elke
dag kost geld. Nee, Tabe hèt geliek.
Dat levert geld op!
Tabe: En as der een kammenet is, en
der begint één te donderjagen, da-
lijk bij jufTrix komme. Gien geza
nik, deur werke jou! En op die me
nier komt al dat geld der met rente
weer uut!!!
vervolg van pag. 5
plantsoenarbeiders troffen wij er
ook helemaal niemand aan. De oude
begraafplaats aan de Spanjaardslaan
lijkt een vergeten oord - slechts
voor de vogels, die de graven be
vuilen, moet het hier een dorado
zijn.
Wat kan de gemeente Leeuwarden
nu doen om aan deze onterende toe
stand een eind te maken?
Er zijn twee mogelijkheden.
Punt IZe zou alle niet onderhou
den grafmonumenten zonder meer
kunnen verwijderen. Dan blijven er
op de verschillende afdelingen nog
maar een klein aantal stenen staan.
Punt 2. Ze zou de hele begraafplaats
weer terug kunnen brengen in een
ordentelijke staat door de ingestorte
graven op te vullen en de stenen
weer recht te leggen en overeind te
vervolg van pag. 4
Plotseling begon iedereen weer
"echt" te praten en dat moet bij de
arme Van der Goot zijn overgeko
men, alsof er honderd straaljagers
overvlogen.
Ja, ook dat was de Klanderij - er
speelden zich soms wilde tafrclen
af.
Harlingen
Jelle Wassenaar
zetten
De eerste mogelijkheid brengt be
trekkelijk weinig, de tweede brengt
zeer veel kosten met zich mee. Het
wordt een moeilijke keus.
Maarmoeten we deze laatste
rustplaats voor duizenden Leeu
warders, van wie tientallen in een
recent verleden heel veel beteken
den voorde stad, niet beschouwen
als een cultuurmonument, dat we
dienen te behouden?
Zo ja, dan sluiten we de eerste mo
gelijkheid al bij voorbaat uit en zul
len we krachtig moeten streven naar
een spoedig eerherstel van dit ere-
veld.
ifc -
■KL
Dil is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag Leewadders waar is dit?'
Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen naar de redactie
van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 18921 BP Leeuwarden.
Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij een
exemplaar van het boekje "Populaire Leeuwarders'door Fenno L. Schou-
stra,
f s - - v s-ï— - - i /*- i--- - I
