TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN
MET JUF NAAR DE HEI
VOLKOMEN
MISLUKTE
PRIJSVRAAG
GESPREKKEN
OP DE BRUG
Deze foto moet in 1935 zijn gemaakt, toen de Jongensschool in de Sint
Anthonystraat net was gecombineerd met de Meisjesschool aan het Hof
plein. We beginnen bij de leerkrachten, de heer Hosper en juf Van der
Heuvel. Dan Antie Swart, een onbekende, Stien van der Schoot, Tettie
Hoogland, Alie Woldendorp en Geertje Faber. Op de tweede rij: leteke
Castelein, Ans Straatsma uit Veenwouden, Johan Hilarius, Jacob Mantel
uit Mantgum, nog een Alie Woldendorp en Renee Pinto. Tenslotte voor
aan: Ida Rozenberg, Anna Grimm en Netty Jansen.
vervolg van pag. 3
Reinaen ik, gezeten in de bovenste
rij van het natte-his-lokaal, hadden
op een keer onze enkels aanelkaar
gebonden met haar ceintuur. Eén
van ons moest naar beneden komen
om iets over een of andere chemi
sche proef te vertellen, de ander
mee, hinkend de treden af. Van
Kuik werd woedend en we werden
meteen naar directeur Smit ge
stuurd. Onbegrijpelijk, we vonden
het zelf zo lollig.
Onder een Engelse les hadden we
metelkaar onze lippen vuurrood
aangezet, Steunebrink, zelf rood
aangelopen van woede, gebood ons
onmiddellijk het vieze spul bij de
W.C.'s te verwijderen.
Oh, en dat we bij Wanda in de Oos
terstraat kleine celluloid baby-pop
jes kochten en die op de trappen van
het Stadhuis strooiden, toen "de
Big" met een juffrouw ging trou
wen, die naast de school woonde.
Heremientied, wat hè we weer la
chen om al die zotte dingen.
We vroegen ons af of we wel eens
op een leraar verliefd geweest wa
ren. Nou nee, eigenlijk niet of het
moet op Henny Valkema geweest
zijn. Ze waren al zo oud en de "af
stand" tussen leerkrachten en leer
lingen was in "onze" tijd groter dan
tegenwoordig. Wel herinnerden we
ons dat er een "nieuwe" kwam. Op
zekere dag stond er een bijzonder
lange, jonge man voor de klas, die
ons allen hevig intrigeerde door z'n
lengte. Hij heeft later naam gemaakt
in de Friese Politiek, wisten ze te
vertellen.
En over de jongens uit de klas? Daar
heb ik ze maar wat over laten pra
ten, want ik bin met een jonge uut
mien klas troud, he!
En wat is er geworden van de jon
gen, die altijd de mooiste opstellen
maakte, die dan ook regelmatig
werden voorgelezen? Hij is journa
list, redacteur en uitgever gewor
den. Ja, dat zat er heel wel in!
'k Hoop nu maar, dat mien stukje in
aanmerking komt om in sien
krantsje te worden geplaatst. Want
destijds kostte het mij heel wat
moeite een stukje in het Schoolblad
te krijgen. Ik zat in de Schoolblad
commissie (redactie kon je het
moeilijk noemen) met lui van de
H.B.S. en het Gymnasium, 't Was
moeilijk om je te handhaven tussen
al die geleerden. Nee, mijn school
tijd was niet mijn mooiste tijd. Een
zenuwachtige tijd, die crisisjaren
voorafgaande aan de oorlog 4CL45
Als we commissievergadering bij
mij thuis hadden, zochten mijn
moeder en ik uit allerlei doosjes
twee kwartjes bij elkaar. Daarvoor
kocht ik dan een doosje Laurens si
garetten voor een kwartje en een
paar Brosrepen bij Bensdorp op de
Nieuwestad. Want het moest bij mij
thuis net zo zijn als bij de anderen.
De gymnastieklessen van Juf Kui
pers gaven gelukkig steeds weer
nieuwe moed om aan de hoofdvak
ken te beginnen. En 't moet gezegd,
we hebben heel wat geleerd, daar op
de Wissesdwinger.
GOED GEGAAN
't Is ons allemaal goed gegaan. Al
lemaal getrouwd, kinderen en de
meesten Oma! Dat was het toch,
wat onze ouders voor ons wensten?
Nou dan!
Aan het eind van deze feestelijke
dag was een diner gepland. Juf Kui
pers, (Hieke noemen we haar nu)
zei na afloop: "Meisjes, ik ben zo
blij, dat we vandaag onze vacantie
van veertig jaar geleden met zo'n
extra mooie dag hebben verlengd.
Veertig jaren blijken achteraf maar
een heel korte tijd te zijn. De op
nieuw gelegde kontakten zullen al
licht bestendigd worden."
Tot slot gaf Hieke ons nog een
gymnastiekles, zoals ze die tegen
woordig aan bejaarden geeft.
Maar we zijn nóg niet bejaard. We
staan nóg midden in het leven. Het
leven heeft ons nóg nodig.
En na deze zorgeloze, blijde dag
gaan we er weer opnieuw tegenaan
Het is niet alléén voorbeeld willen
zijn. Het is meedenken, bewust mee
strijden tegen al het onrecht in de
wereld. Vrouwen van onze leeftijd
hebben veel voor op jongere gene
raties. Wij hebben tijd, wij hebben
ervaring, wij hebben moed, wij
kunnen helpen, wij zijn kreatief.
Wij zijn er nog.
Het thema voor deze dag was: ik heb
wel herinneringen, maar dat is niet
genoeg.
Lochem
Sarrie Nicolai.
Om het de echte speurneuzen onder
onze lezers wat moeilijk te maken
hebben wij de vorige maand in 't
Kleine Krantsje drie foto's afge
drukt, waarop slechts fragmenten
van gevels waren te zien. Wij had
den verwacht, dat deze plaatsen in
de stad wel te vinden zouden zijn,
maar daarin hebben we ons lelijk
vergist.
Er kwam maar één inzending bij ons
binnen - van de heer Th. Weda,
Canadezenlaan 20 te Leeuwarden -
en die heeft geen kans gezien alle
drie plaatsen in de stad te vinden.
Maar twee foto's spoorde hij toch
wel op: het fragment van de eerste
foto vond hij bij het pand Noordvliet
19 en dat van de tweede in de Bagij-
nestraat naast het verfpakhuis van
Vossenberg.
Alleen het derde punt heeft hij niet
herkend; deze foto was gemaakt in
de Buimaniastraat.
Daar wij van andere abonnees taal
noch teken hoorden, moeten we wel
concluderen, dat dit prijsvraagje als
probeersel een jammerlijke misluk
king werd - de foto's zullen beslist
beter herkenbaar moeten zijn.
Hoewel de heer Weda ons dus een
van de drie antwoorden schuldig
bleef willen wij hem toch belonen
met een deel van de prijs, die wij
hadden uitgeloofd - hij krijgt drie
antieke afbeeldingen", posters in
het formaat 40 x 60 centimeter van
het oude Heerenwaltje, de Turf
markten de Nieuwe-of Sint Jacobs-
toren die in de Grote Hoogstraat
heeft gestaan.
vervolg van pag. 9
Fokke: Alleen ik loof wel, dat se
meer flees an hur hadde dan Joze-
fien fan Albert sien late ken. Ja, van
Dalsum. Se laat wel wat meer sien
dan froegerdeurde beugel kon, mar
het is de magere kant het naast.
Hein: Fokke denkt oek met de sla
gers fan de En-Vee-Es Ha, nee even
anders, nou goed: Hees is kracht!!
Hewwe jim wel es naar de Liwwad-
der piraat keken? Nachts as de
Duutse tee-vee op houdt? Poe, poe,
dat naait er soms uut!
Sjouke: Suks is ons feuls te laat. Het
ouwe meens fait soms foor negenen
al bij de tillefizie in slaap. Dan mut
ik em harder sette, soa snurkt se.
Wie be: Die fan mij laassen oek. Se
was onder Dallas in slaap fallen. En
met het laaste sjoemaal komme de
ogen weer open. Gelukkig sei se. Ik
hew krekt soa raar droomd fan die
verskrikkelijke Jee-Er. Mar nou ken
ik gelukkig met die goeie Harmen
Sieso op bed!!!
"En dit" zei de gids, "was de cel,
waarin misdadigers levend werden
ingemetseld. Door het gat kregen ze
het voedsel aangereikt. Zolang de
misdadiger nog leefde gaf hij het
bakje leeg terug, gaf hij het terug
met het voedsel er nog in, dan was
dat het teken, dat hij dood was".
