NA VEERTIG JAAR NOG EENS
MET JUF DE HEIDE OP
'T KLEINE
KRANTSJE
ORIGINEEL INITIATIEF
Och heden, dat hadden mien vader
en moeke nou nog es moeten zien.
Dat ik na veertig jaar weer net als
toen met juf en de meiskes over de
hei fietste in de buurt van Nij verdal.
25 augustus 1941 waren we hier
ook. Na het eindexamen Mulo, met
de diploma's op zak, waren we met
z'n tienen op de fiets van Leeuwar
den naar Nijverdal getogen, om
daar in een huisje een week vakan
tie te vieren.
"We", dat waren juf Hieke Kui
pers, Reina v. d. Meulen, Wiep
Drost, Co Pabon, Betty Hooger-
beets, Ans Swart, Nel Huisman,
Appie Postma, Sarrie Nicolai en
Annie de Vries. De negen meisjes
hadden bij elkaar in de klas (4c)
gezeten en tijdens de examentijd het
plan gesmeed om na de examens es
fijn met elkaar op stap te gaan. Een
huisje was gauw gehuurd, maar on
ze ouders gingen er niet zonder be
denkingen mee akkoord.
"Allenig met meiskes - en dat. in
dese tied-gien sprake van!" 'tWas
immers "oorlog"!
Nou dan met jongens? Stel je voor
met jonges uut je klas met vakansie
gaan, "gien denken an".
JUF KUIPERS
Dus werd juf Kuipers gevraagd of
ze mee wilde gaan om op ons te
passen. Nou, dat wou ze wel. Onze
gymnastiekjuf was een fleurige,
sportieve vrouw. Daar zouden we
geen last mee krijgen, zij misschien
wel met ons.
Juf nam Friese-klei-aardappels mee
uit Stiens. Dat was dus ook al heel
wat. We namen allemaal wat extra
bonnen mee en zakken vol met riest!
Dat kon je in het begin van de be
zettingstijd zeker nog wel aardig
krijgen.
Hoe het allemaal precies ging, weet
ik me niet meer te herinneren. Onze
ouders hadden daar meer zorgen
over dan wij, als zestien-, zeven
tienjarigen. Op 't laatst hadden we
een kist vol met eerpels en andere
De meisjes van toen: Reina van der
Meulen, Wiep Drost, Co Pabon,
Betty Hoogerbeets, Ans Swart, Nel
Huisman, Appie Postma, Sarrie Ni
colai en Annie de Vries.
etenswaren. De kist werd vooruit
gestuurd en is goed in Nijverdal
aangekomen. Er heeft beslist ook
meel ingezeten, want op een goeie
dag hebben we bijna honderd panne
koeken gebakken. Daama kregen
we vreselijk ruzie. Een paar meiden
wilden de pannekoeken niet eten,
die hadden waarschijnlijk aan de
baklucht al genoeg, of ze lustten ze
echt niet, weet ik veel.
Maar 't werd een reuze herrie! Juf
kwam tussenbeiden en toen wij na
het eten een fietstochtje maakten,
moesten de dwarsliggers voor straf
de W.C. schoon maken en de boel
opruimen.
Waar we allemaal gek op waren,
was riest met appeltsjes, brune su-
ker, kaneel en een stukje roombut-
ter. Het bleek nu, in 1981, dat we
het allemaal nog als een lekkernij
beschouwen en als we het es een
keer klaarmaken, het reisje naar
Nijverdal ons dan voor ogen sche
mert.
Alhoewel onze kinderen liever rijst
op z'n Indisch of Chinees eten.
Edoch, ondanks het mislukte pan-
nekoek-festijn. werd het een reuze
leuke vakantie. We gingen naar een
dwaaltuun in Hellendoom, maakten
een tochtje naar de Lemelerberg.
We renden op en af de hellingen van
het "Ravijn", naast ons somer-
huusje. 's Avonds spookten we op
een ladder, in witte lakens gehuld,
bij elkaar voor de slaapkamerra
men We joegen elkaar de stupen op
het lief. 's Morgens klapte juf in de
handen en traden we in zelfge
maakte pyama's naar buiten voorde
ochtend-gymnastiek.
Op de melodie van een inderhaast
zelf gemaakt clublied maakten we
gekke danspasjes en waanden we
ons minstens in Hollywood als een
stel uitverkoren revue-girls. Juf
kroop dan handig op een grote
steen, in aanbidding van de zon en
zo speelden wij ons sprookje te
midden van de dennebossen.
Onkundig van al de vreselijke din
gen, die er in de verte om ons heen
gebeurden. Zo viel het mij nu op,
dat bijna niemand van ons nu meer
wist dat Dora de Bruin, die ook bij
ons in de klas heeft gezeten, voor
tijdig van school was gegaan, omdat
ze als jodin geen examen mocht
doen. Dat ik het mij herinner komt
denk ik, omdat ik haar altijd op za
terdag (dan kwam zij niet op school)
in de middaguren het huiswerk, dat
we die dag hadden opgekregen,
kwam mededelen. We namen dan
vaak samen wat lessen door. Ik
mocht altijd een lekker chocolaatje
uit een zilveren schaaltje nemendat
op een deftig gedekte tafel stond.
Haar moeder vroeg dan of ik de
lichtschakelaars om wilde draaien.
UIT OOG VERLOREN
Zo haalden we nog vele herinnerin
gen op, al fietsend over en picknic
kend op de hei. De meesten van ons
hadden elkaar na 1941 volkomen uit
het oog verloren.
Die leuke vakantie van toen was ei
genlijk het enige wat ons nu een
gevoel van saamhorigheid moest
geven. Maar 't aardige was, dat we
meteen allemaal weer in onze vroe
gere rol vervielen en herkenbaar
voor elkaar werden. We waren
echter niet meer met ons tienen. Co
Pabon is enige jaren terug overle
den. Annie de Vries woont al jaren
in Amerika. Ze onderhoudt min of
meer geregeld contact met enkelen
van ons.
Zo had ze ook voor deze dag een
bijdrage in de vorm van een harte
lijke brief, waarin ze meedeelde in
gedachten met ons mee te fietsen,
echter zonder last van zadelpijn te
zullen krijgen. Dat viel ons fietsers
trouwens reusachtig mee. Hoewel
twee van het stel in geen vijftien jaar
opeen fiets hadden gezeten, hebben
we geen klachten gehoord.
Reina had de verloren gegane adres
sen van ieder opgescharreld, zo
waren we nu met z'n achten op pad
door bos en hei, alsof er geen veer
tig jaren tussen lagen. Juf was he
lemaal dezelfde en fietste, sportief
als immer, met ons mee. Na enige
tijd stapten we af bij een boerderij
om een kopje koffie te drinken. We
zagen niet meer de rimpelsjes en
kilo's, die er bij waren gekomen in
de loop der jaren. Ieder leek gien
spat veranderd.
We zongen weer als vanouds de bij
Krips geleerde liedjes, zoals "Heer
Langoor" en "As in us Doarpke de
Optocht foarby gjit" (rombom,
rommelommelom). We deklameer-
den "Mouringh die de Vrije Sche
pen van de Sevenlandse Buurt,
veertig jaren onbegrepen, onbekro-
pen heeft gestuert'van Constantijn
Huygens. "Holland ze zeggen"
van Potgieter, "Erlkönig" van
Goethe, "War einst ein Knecht ei-
ner Witwe Sohn" van wie? "O
krink'lende wink'lende waterding
met 't zwarte kapoteken aan" van
Guido Gezelle en weet ik wat al
meer.
We haalden herinneringen op aan
school-sportdagen op het nieuwe
Cambuur. Waar Betty, Nel en Rei
na voorwerkten "op platte wagens
voor de hoofd-tribune opgesteld (er
was in die tijd alleen nog maar die
ene tribune). De Knots-oefeningen,
de vrije-oefeningen op "Koning
Voetbal". We herinnerden ons al
lemaal nog dat hele lange uur ge
schiedenisles, waarbij de leraar
voor de klas heen en weer liep met
een wit bandje, bungelend uit z'n
gulp. Hetgeen ons danig op de ze
nuwen werkte en lachkrampen van
jewelste veroorzaakte. De beste
man had er geen weet van, of toch
heeft ie misschien gevoeld dat er
iets loos was. Hij ging even de klas
uit en kwam daama zonder bandje
terug, zodat we opnieuw de zenu
wen kregen. Zoiets is tegenwoordig
beslist onvoorstelbaar. Nu zou ie
dereen hem daar rustig op hebben
gewezen. Gelukkig dat onze kin
"Piet", zei de meester, "als ik
jouw vader honderd gulden leen en
hij belooft me maandelijks twintig
gulden terug te betalen, hoeveel heb
ik na drie maanden dan nog te
goed?"
"Honderd gulden", zei Piet.
"Ach jongen", zei de meester, van
rekenen heb je niet het minste be
grip".
"Wel degelijk", antwoordde Piet,
"maar u hebt niet het minste begrip
van mijn vader
De dames van nu: Juf Hieke Kuipers, Reina, Wiep, Betty, Ans, Nel, Appie en Sarrie.
deren met al die bespottelijke taboes
niks meer te maken hebben.
vervolg up pag. II
voor Leeuwarden en de wij
de wereld er omheen
Een uitgave van Fenno
Schoustra's Publiciteits-
kantoor.
Verschijnt eenmaal in de
veertien dagen
Redactie, Administratie en
Advertentieafdeling:
Vredeman de Vriesstraat 1
8921 BP Leeuwarden.
Telefoon (05100) 20302
Postgiro 98 10 62
Geopend: van dinsdag tot
en met donderdag, uit
sluitend 's morgens van 9
tot 12 uur.
's Middags en van vrijdag
tot en met maandag ge
sloten.
Abonnementsprijs:
voor Nederland f 27,50 per
jaar; voor het buitenland:
50,- per jaar.
Losse nummers: afgehaald
1,75 per stuk. Per giro be
steld: 2,75 voor 1 ex.,
4,75 voor 2 ex.; 6,25
voor 3 ex.
Het lidmaatschap van 't
Kleine Krantsje is alleen
mogelijk voor lezers, die
akkoord gaan met de be
paling, dat het abonne
mentsgeld vooruit moet
worden voldaan.
Op de 1e februari dient het
abonnementsgeld voor het
dan lopende jaar te zijn
betaald.
Geschenk-abonnementen
en abonnementen van le
zers in het buitenland
moeten op de 31e decem
ber van het voorafgaande
jaar zijn betaald.
Lezers, die zich niet telefo
nisch of schriftelijk, maar
per giro-overschrijving als
abonnee aanmelden, wor
den verzocht op het giro
strookje te vermelden:
Nieuwe abonnee.
Abonnees, die zijn ver
huisd, dienen er op te letten,
dat hun giro-overschrij-
vingskaart het nieuwe adres
vermeldt - het oude adres
moet worden doorgehaald.
Wie het abonnementsgeld
voor een ander betaalt,
dient duidelijk de naam en
het adres te vermelden van
de abonnee, voor wie wordt
betaald.
Adreswijzigingen moeten
minstens 10 dagen voor het
verhuizen schriftelijk wor
den doorgegeven.
Abonnementen, die niet
vóór 1 december schriftelijk
zijn opgezegd, worden au
tomatisch verlengd.
