'T KLEIDE
KRAHT5JE
SCHAATSPRET DRIEKWART EEUW GELEDEN
voor Leeuwarden en de wij
de wereld er omheen.
Met pessimisme en een snelgedicht
fan Fokke komt het end diz'keer en
foor fan 't jaar fan de pal I avers fan
Tabe Ruutsje, Lange Marten, Wie-
be Poatsje, Sjouke Sukerslak, Hein
fan't Hobbelpeerd, Minne Mager en
Fokke Vutman.
Hein fan 't Hobbelpeerd: Ja, ik bin
froeger as anders. Dat hét een oor
saak. Een Kerst- en Nijjaarskaart
fanRintsje de Ruter. Wel uut
het oog, niet uut het hart. Een kaart
bestemd foor ons allemaal
Fokke Vutman: Hoor ik oek bij ons
allemaal? Indien deze fraag beves
tigend wordt beantwoord (dat ston
op mien werk faak op de formelie-
ren, hé) dan wu ik wel es wete: wie
is foomoemde Rintsje de Ruter.
Weestou het Minne?
Minne Mager: Ik weet fan de naam,
mar ik hew de drager fan de naam
nooit in natura sien. Hij woant in het
land fan de soep. Kalifomia. Klein
grapke. Hij is jaren leden emigreard
uut 'e Blekerstraten. Een paar seu-
mers leden mut ie hier nog weest
hewwe.
Tabe Ruutsje: Hèt is een soort neef
fan Hein. Hij woant al jaren an 'e
overkant, mar hij hangt nog oegries-
lijk an Liwwadden. Fleden jaar hèt
ie daar met oud en nij een Oldehove
fan sniw maakt en een bord er naast:
Feul heil en segenüü
(Vervolg op pag. 19)
Een kaart uut het Ferre Westen
brengt ons brugmaten in de stem
ming foor de laatste dagen fan De
cember. En fia de jaarwisselings-
kaart komme de mannen te praten
Een uitgave van Fenno
Schoustra's Publiciteits-
kantoor.
Verschijnt éénmaal in de
veertien dagen.
Abonnementenadministratie
tie: Postbus 858, 8901 BR
Leeuwarden.
Abonnementsgelden Post
giro: 98 10 62.
Redactie en advertentie-af
deling: Vredeman de Vries-
straat 18921 BP Leeuwar
den.
Telefoon (05100) 20302
Geopend: van dinsdag tot
en met donderdag, uit
sluitend 's morgens van 9
tot 12 uur.
's Middags en van vrijdag
tot en met maandag ge
sloten.
Abonnementsprijs:
voor Nederland 27,50 per
jaar; voor het buitenland:
50,- per jaar.
Losse nummers afgehaald
1,75 per stuk. Per giro be
steld (Postgiro 98 10 62):
2,75 voor 1 ex., 4,75
voor 2 ex.; 6,25 voor 3 ex.
Het lidmaatschap van 't
Kleine Krantsje is alleen
mogelijk voor lezers, die
akkoord gaan met de be
paling, dat het abonne
mentsgeld vooruit moet
worden voldaan.
Op de 1e februari dient het
abonnementsgeld voor het
dan lopende jaar te zijn be
taald.
Geschenk-abonnementen
en abonnementen van le
zers in het buitenland
moeten op de 31e decem
ber van het voorafgaande
jaar zijn betaald.
Lezers, die zich per giro
overschrijving als abonnee
aanmelden moeten op het
girostrookje vermelden:
NIEUWE ABONNEE.
Abonnees, die zijn ver
huisd, dienen er op te letten,
dat hun giro-overschrij-
vingskaart het nieuwe adres
vermeldt - het oude adres
moet worden doorgehaald.
Wie het abonnementsgeld
voor een ander betaalt,
dient duidelijk de naam en
het adres te vermelden van
de abonnee, voor wie wordt
betaald.
Adreswijzigingen moeten
minstens 10 dagen voor het
verhuizen schriftelijk wor
den doorgegeven: Postbus
858, 8901 BR Leeuwarden.
Abonnementen, die niet
vóór 1 december schriftelijk
zijn opgezegd (Postbus
858, 8901 BR Leeuwarden)
worden automatisch ver-
tengd
In mijn herinnering
er iedere winter ijs
Schaatsen op de baan bij de Bleekerstraat: ieder jaar een groot feest
Van een bevriende familie -evenals
ik „rasechte Friezen" - kreeg ik
een paar „krantsjes" te lezen. Het
bestaan ervan kende ik niet, maar
met welk een interesse - ja soms
met ontroering - las ik verschillende
artikelen.
Ik besloot dadelijk me als abonnee
op te geven, ondanks mijn hoge
leeftijd van vierentachtig jaar, en
met genoegen haal ik nu iedere
veertiendagen het "Krantsje" uit de
brievenbus.
LANGE GESPREKKEN
Met bovengenoemde familie, die
tot dezelfde generatie behoort als ik,
houd ik lange gesprekken over onze
goede oude stad Ljouwert. Vanuit
onze jeugd kennen we dezelfde fa
milie's, doktoren, zaken enz. We
raken soms niet uitgepraat. Zij heb
ben mij nu overgehaald een artikel
tje in het „Krantsje" te schrijven en
ik wil iets vertellen uit mijn jeugd.
Drie dingen springen hierbij naar
voren: de ijspret, de kermis en onze
goede trouwe Oldehove.
Ik beperk me tot het ijsvermaak.
Het schaatsen zat ons, wat men
noemt „in het bloed". Zodra er ijs
was (in mijn herinnering was er in
mijn jeugd iedere winter ijs), moest
alles wijken om zoveel mogelijk
van de schaatssport te genieten. De
schaatsen werden van de zolder ge
haald, waar ze - de ijzers in het vet
en de leertjes en banden goed nage
zien - klaar voor gebruik de vorige
winter waren opgeboren.
Al heel jong leerden wij schaatsen.
Een paar kleine schaatsjes met bre
de ijzers, waarop ik het mocht leren,
waren vast en zeker ook door mijn
oudere broers en zusters gebruikt.
Zodra het ijs betrouwbaar was,
werden me in huis de schaatsjes on
dergebonden. Dik aangekleed werd
ik door sterke handen naar het ijs
gedragen. De wal was zeer hoog en
om het mogelijk te maken op het ijs
te komen, liet mijn vader een ladder
tegen die wallekant neerzetten.
VALLEN EN OPSTAAN
Beneden stonden al twee zusjes op
me te wachten met een krukje, een
stoeltje zonder leuning. Ik moest
eerst even wennen aan het staan op
de gladde ijzers, waarna mijn zusjes
me hielpen bij de eerste streken op
het ijs. Natuurlijk was het eerst val
len en opstaan, maar zodra het iets
op "schaatsen" begon te lijken,
durfde ik, me stevig vasthoudend
aan het krukje, even op te kijken
naar moeke, die voor het raam geze
ten, onze verrichtingen gade sloeg.
Als rechtgeaarde Friezin was ik de
schaatskunst snel meester. Wanneer
het dagenlang flink gevroren had,
was ook het ijs onder de Pijpen (wij
spraken van Piepen) betrouwbaar.
Dan kon je de hele Nieuwestad af
rijden van het Schavemek tot aan de
Waag.
Zodra we goed konden rijden,
mochten we naar de ijsbaan in de
Bleekerstraat. Wanneer bij apo
theek Uffelie een vlaggetje uitge
stoken hing, was de ijsbaan ge
opend. Ieder jaar was dat weer een
groot feest. Op de ijsbaan stonden
voor aan lage bankjes, waar men de
schaatsen Ron onderbinden. Voor
één cent waren baanvegers bereid
hierbij behulpzaam te zijn. Hier
stond ook een klein tentje, waar
voor vijf cent een kop warme anijs
melk te koop was. Zo'n vijfentwin
tig meter verderop stond de grote
consumptie-tent, waar o.a. thee,
koffie, chocolademelk, bier, gebak
en nog veel meer te verkrijgen was.
En weer tien meter verder kwamen
we aan ons kinderbaantje. Een en
kele keer werden daar wedstrijden
gehouden voor kinderen van leden
van de ijsclub. Wat was ik trots,
toen een zusje eens de eerste prijs
won!
Vlak naast ons kinderbaantje - op
de grote ijsbaan - reden weieens een
dame ën een heer. Zij waren echte
„schoonrijders". We kregen er
nooit genoeg van naar hen te kijken
Hun namen weet ik nu nog. Het
waren mevrouw Jonkers en de heer
Do Hettema.
IETS GEWELDIGS
Wat zwierden ze prachtig over het
ijs. Het was voor ons iets gewel
digs. Later reden we natuurlijk zelf
ook op de grote baan, eerst met een
vriendinnetje samen - de handen
kruiselings vóór. Later reden we
natuurlijk met vriendjes!
Ten teken dat de baan gesloten zou
worden, ging om vijf uur de grote
bel en dan was de schaatspret voor
die dag weer ten eindeWanneer we
dan moe thuis kwamen, werden we
door moeke letterlijk en figuurlijk
met warmte ontvangen.
Wat hebben wij, ook op ander ge
bied fijne herinneringen aan onze
jeugd waar we nu nog zo blij op
terug kunnen zien en waarin onze
lieve moeke, ondanks haar vele
drukke bezigheden, zo'n grote en
fijne rol heeft gespeeld.
N.N.
over hobbie en plicht fan de Engelse
kroanpreens. Sjouke mut op 'e hon
fan sien seun passé en de handel en
wandel fan Jelle Sielstra wurdt oek
bekeken.
