Friesland Bank
Uw eigen bank
Lezers klommen in de pen
Scheepvaartdrukte bij de WillemskadeStanfriesboten langs de kant
MULOSCHOOL
In 't Kleine Krantsje nummer 397
zie ik de toto van de Muloschool in
de Schoolstraat in Huizum staan. Ik
ben zeil op deze school geweest.
Maar toen was het nog de lagere
school onder leiding van meester K.
Harts.
Op deze foto zie ik veel bekenden
o.a. Roel Elzingaen zijn zusterJan-
ke: Herman Hoving: Gebke Joma
(Is Gebke een zuster van Boukje
Joma. met wie in in de klas heb
gezeten bij meester Bijl?).
Dan hebben we Jan en Jurjen Groe-
newoud; Daam Zwama en Gerben
Beetstra; deze beiden woonden bij
ons in de Zuiderstraat. Ik stel voor,
evenals mevrouw Trijn Boer-Sijts-
ma te Akkrum. dat de gene die nog
in leven zijn iets van zich laten ho
ren en een tot ziens.
Groningen
Th. de Jong
Morgensterlaan 90
TANTE JOE
Toen ik de foto's van het Hoek-
stereind in 't Kleine Krantsje zag,
kwamen ook bij mij jeugdherinne
ringen boven. We hadden namelijk
een oud-tante in het Gereformeerd
Rusthuis op het Hoeksterkerkhof.
Zo nu en dan vroeg mijn moeder:
„Gaan jullie vanmiddag even naar
tante Joe?" Soms hadden we niet
zoveel zin, want het was nogal een
eind lopen. Een fiets hadden we nog
niet, kregen die pas 'als we duizend
weken waren, plusminus achttien
jaar. Och, zei moeder dan, ze is zo
alleen ea heeft geen kinderen, die
haar eens een bezoekje brengen.
Haar kamertje was net boven de
voordeur. Als we de hoek om kwa
men zagen we haar gezicht, omlijst
door zilverwitte haren, boven de al
tijd bloeiende planten uitkomen.
Wat was het gezellig binnen. Tante
zat in een hoge rieten leunstoel, de
voeten op de stoof. Een theeblad op
tafel met theelichtje, klontjespot,
melkkannetje met roomlepel. En
ook nog een glazen schaal met wa
ter, daarin dreven eendjes. Boven
de tafel hing een lamp met kraaltjes.
Aan de wanden grote portretten van
overleden ouders. Op een kastje met
glazen deurtjes stonden nog vele
portretlijstjes met heel de familie.
Achter de glazen deurtjes waren
leuke tierelantijntjes uitgestald, o.a.
een glazen pot met snoepjes. Als de
thee op was, kregen we chocola.
Een spiritusbrander kwam onder het
bed vandaan en die waterchocolade
vonden we maar wat lekker.
Altijd zat tante te haken, de ene
sprei na de andere ging door haar
handen. En in de oorlog hadden we
mooie gehaakte gordijntjes. Zo
kwam mijn zusje eens bij tante van
daan, 't was ook in de oorlog, met
een mooie rood-wit geblokte bed-
detijk. Mijn moeder zei: „daar heb
je toch niet om gevraagd?"
„Neen", aldus m'n zus, „ik zei
alleen maar dat je daar zulke mooie
rokken van kan maken en toen kreeg
ik deze."
Toen tante op hoge leeftijd gestor
ven was, misten we haar erg. Ze
was voor ons een opoe; als één van
ons jarig was, kwam ze de hele dag.
Ze moest dan wel permissie van „de
vader" vragen. En dat vonden wij
maar raar. want die vader was nog
jong en tante oud.
Wijnjewoude G. v. Deutekom-
Hoekstra
ELFSTEDENTOCHT
Aan het eind van de Harlingerstraat
was vroeger een sloot en daarop heb
ik leren schaatsen dank zij de heer
Van Oostrum (de vader van Klaas,
Frans, Fanny en Annie), die voor
mij nog een paar kleine schaatsen
had.
Twintig jaar later, op zaterdag 16
december 1933, heb ik met mijn
man (toen nog verloofde) en zijn zus
de Friese Elfstedentocht meege
daan.
Het was toen prachtig weer, wat we
eerst niet merkten, omdat we al om
vijf uur startten en vanaf Schenken
schans richting Sneek in 't donker
reden
Maar toen de zon opkwam en we al
een heel eind op streek waren, werd
het zo mooi, dat de dames in 't klei
ne gezelschapje besloten het maar
Mien van Veen:
geslaagde Elfstedentocht
wat kalmer aan te doen: „Niet zo
hard, we willen genieten van dit
prachtige weer" - het was inder
daad gewoon zacht en er stond he
lemaal geen wind.
Dat hadden we niet moeten zeggen,
want daardoor kwamen we pas om
vijf minuten voor elf binnen en de
uiterste tijd was toen 's avonds elf
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen
uur. Maar we hadden het kruisje
verdiend!
Een jaar later kregen we het boekje
"van de Friesche Elf Steden-Ver
eniging "De eerste 25 jaren" met
daarin ook alle namen van de vol-
brengers van die tocht van '33 en
bovendien met de foto's van de
twaalf dames, die de tocht in dat jaar
hadden volbracht.
Het was een hele belevenis en toch
ook een zware tocht en nu, op drie
en zeventigjarige leeftijd, zien wij,
onze kinderen en kleinkinderen er
met trots op terug.
Van het begin af zijn wij al geabon
neerd op 't Kleine Krantsje - we
hopen, dat het tot in lengte van jaren
mag voortbestaan.
Leeuwarden W. Swart-van Veen
OUDE VERLAATSBRUG
Met veel belangstelling heb ik de
oude overzichtsfoto bekeken in
nummer 400 van 't Kleine Krantsje
van het in de laatste twintig jaar zo
veranderde stadsbeeld bij de Ver
laatsbrug.
Bij het zien hiervan kwamen bij mij
vele oude herinneringen boven,
omdat ik vanaf mijn geboorte in
1916 tot 1943 slechts drie huizen
vanaf deze Verlaatsbrug heb ge
woond.
Mijn vader vestigde zich in 16 van
uit Hindeloopen als grossier in bak-
kerswaren in het pand Willemskade
zuidzijde nummer 63 en zelf ben ik
nu mijn schooljaren altijd werkzaam
geweest in zijn grossierszaak, eerst
als kantoor- en verkoopassistent.
Later, in '4X hebben mijn tweeling
broer en ik de zaak als medefir
manten voortgezet.
Onze zaak is op dit adres bestaan
gebleven tot 1976, zodat ik zo'n
zestig jaar aan de Willemskade
vertoefd heb en de hele ontwikke
ling in deze zo bedrijvige hoek van
onze stad heb meegemaakt.
Ik wil in mijn herinnering mij maar
beperken tot de tijd vanaf ca. 1922,
toen ik alles goed bewust heb be
leefd en zal me bepalen bij de oude
Verlaatsbrug en de oude veemarkt.
Heel duidelijk zie ik in mijn herin
nering nog de stoomtram over de
brug rijden van achter de Elisabethr
straat, via de Willemskade richting
Sophialaan naar het tramstation aan
de Zuidersingel en ik weet nog heel
goed, dat deze singel gedempt
werd, waarbij veel dikke palingen
uit de modder werden gevist.
In deze jaren moesten ook vaak de
zware geel en blauw gekleurde
vrachtauto's met massieve banden
van de stoommeelfabriek "Fortu-
na" en van de papierfabriek Land
stra en Deibei deze smalle brug pas
seren.
Zo hoor ik nog duidelijk heel in de
vroegte de blaffende trekhonden,
gespannen onder de melkkarren op
weg naar de kleine melkfabriek van
de Lijempf op de hoek van de Elisa-
bethstraat om melk op te halen.
Ook herinner ik mij heel goed het
vervolg op pag. 10
De oude Willemskade bij de Verlaatsbrug met duidelijk zichtbaar de rails van het trammetje.
