ALTIJD MIJN EERSTE REACTIE
ALS 'T KLEINE KRANTSJE KOMT
VAN EEN REISJE
MET DE AUTO
LEE W ADDERS,
WAAR IS DIT
'STAAN ER NOG BEKENDEN IN?'
omgekeerd
Als 't Kleine Krantsje bij de post is
en mijn vrouw heeft het 't eerst te
pakken, is mijn vraag als regel:
„Staan er nog bekenden in?" en in
de meeste gevallen is het raak. De
stad was zoveel kleiner, het leven
speelde zich meer op straat af. Het
zal nu ook in Leeuwarden wel an
ders zijn.
Vroeger gingen we als jongelui nog
wel eens naar Zalen Schaaf bij voor
beeld als T.O.G. de jaarlijkse to
neeluitvoering gaf. Mijn broer lèer-
de er bij 't bal na afloop zijn vrouw
kennen.
Daarom rijpte het plan met z'n vie
ren nog eens naar Leeuwarden te
gaan als T.O.G. haar toneeluitvoe
ring gaf. Wij zijn al bijna veertig
jaar uit Leeuwarden weg en mijn
jongste broer ook al zo'n jaar of
twintig.
ERG GEZELLIG
Het was er die zaterdagavond erg
gezellig. Wij kenden natuurlijk
geen sterveling meer, maar aan de
grote zaal van Schaaf was bijna
niets veranderd De pilaren waren
weg en we zaten heel plezierig aan
tafeltjes.
Aan onze tafel maakten wij kennis
meteen paar jonge vrouwen, die er
maar niet over uit konden dat wij
Leeuwarden al zovele jaren geleden
hadden verlaten, want „het is toch
sun fijn stadsje, ik sou nog liever in
een kiepehok wone in Leeuwarden,
as in een villa in Holland".
„En met vacantie dan?" vroegen
we: „Je hoeve toch niet verder dan
de Groene Ster en anders naar 't
Sneekermeer"was het antwoord.
Na afloop van de voorstelling werd
Wat de technische vooruitgang in de
tegenwoordige samenleving heeft
teweeggebracht ervoer ik enige
maanden geleden toen ik één van
mijn kleinzoons voorstelde samen
naar het Evoluon in Eindhoven te
gaan.
,,En dan gaan we met de trein"zei
ik.
.Met de trein?"
Zijn gezicht klaarde ineens op.
Een reis met een moderne Jumbo Jet
naar Canada maakte totaal geen
er gedanst. We hadden al opge
merkt dat 't publiek na veertig jaar
wel een beetje ouder geworden was
en dat stond ons wel aan. De muziek
bij 't bal was er op afgestemd. We
konden dus een walsje en een fox
trot dansen en dat lukt nog wel. Wij
zullen dit uitstapje zeker eens her
halen.
NAAMGENOOT
Nu even over de laatste nummers
van 't Kleine Krantsje. In nummer
401 een foto van de leerlingen van
de Openbare school aan de Huizu-
merlaan van 1918. Op de foto mijn
indruk op de tienjarige jongeman.
,,Hij had het wel leuk gevonden"
zei hij.
Maar een reisje met de trein naar
Eindhoven!
Dat was toch zeker het summum van
genot vooreen jongeman, die alleen
maar de auto en het vliegtuig als
vervoermiddel kent.
En dat deed me denken aan een zon
dag. zo'n goede zestig jaar geleden
toen ik voor het eerst een reisje met
een auto maakte.
naamgenoot Klaas Faber en zijn
zuster Dirkje, voor mij mijn oudste
neef en nicht. Dirkje is al geruime
tijd geleden overleden, maar neef
Klaas zal de foto wel gezien heb
ben. Hij is (nog steeds) in Leeuwar
den woonachtig en leest de krant.
In nummer 400 las ik een brief van
Jan Faber, ook schreef Jan al een
brief in het nummer daarvoor. Ik
had mijn broer Jan in Zeist willen
bellen, maar hij kon het niet wezen,
hij schrijft nooit brieven en de Jan
van 't Kleine Krantsje woont nog in
Leeuwarden. Alles wat hij schrijft
kwam mij bekend voor. Ik heb het
De reis ging toen van Leeuwarden
naar Urterp.
Daar woonden oom Gosse en tante
Tjits en oom Gjet en tante Met.
Er waren toen nog maar weinig
auto's in Leeuwarden.
Commissaris Wesser. kan ik mij
herinneren en Van Hoesen Korn-
dorfer had er een en baron Rengers
uit Oenkerk.
Wij, jongens van de Zwarteweg, za
gen deze auto's nogal eens de kant
naar Zwartewegsend uitrijden.
De dames en heren dik ingepakt en
van stofbrillen voorzien.
Dat hoorde zo.
Dat was toch altijd een gebeurtenis
in die tijd. Stel je voor, dacht ik, dat
ik ook eens de kans zou krijgen om
in zo'n auto te zitten.
En die wens, hoe was het mogelijk,
ging op een zomerzondag in vervul
ling. Dat kwam zo.
Op de Voorstreek was de fietsen
winkel van Elskamp.
En mijn vader kende Elskamp goed.
Wij waren klant bij hem.
En Elskamp had een auto gekocht.
Een Chevrolet.
Een zwarte uiteraard. Aangezien
mijn vader bij het spoor werkte
hadden hij en wij vrij reizen met het
spoor en daar maakte hij gebruik
van zoveel als geoorloofd was.
Maar toen Elskamp die auto had
wilde mijn vader daar graag eens
een ritje mee maken.
El et duurde dan ook niet lang of hij
had een afspraak met Elskamp ge
maakt. En zo gebeurde het dat op
een zondagmiddag Elskamp met
zijn auto voor ons streekje stond.
Wij stapten in.
Mijn vader droeg een Duitse pet.
Dat gaf hem iets militairs"
Mijn moeder droeg een voile en ik
droeg mijn pet achterstevoren.
Daar gingen we, nagestaard door
verbaasde Werkmanslusters.
De reis naar Ure terp, naar oom
precies zo beleefd. Hij zal dus ook,
als ik destijds, in de buurt van de
Groningerstraatweg gewoond heb
ben.
PONTJE
Een andere Jan meende ik te ont
dekken in een brief, ondertekend
door de heer J. H. B. Hoogslag te
Zwolle. In de 7e voorbereidende
klas voor het Middelbaar Onderwijs
aan de Gedempte Keizersgracht, zat
o.in. Jan Hoogslag, zoon van Titus
Hoogslag, die een assurantiekan
toor had Achter de Hoven, vlakbij
de Grachtwal tegenover het zieken
Gosse en tante Tjits en oom Gjet en
tante Met was begonnen. Het werd
een reis om nooit te vergeten.
Het was voor mij net zo'n sensatie
huispontje.
Dat pontje zal zijn vervoermiddel
wel geweest zijn van huis naar
school en omgekeerd, samen met Jo
Bekius, die even verder aan de
Grachtswal woonde. Ik heb toch
nog prettige herinneringen aan dat
ene jaar bij meneer Fokkema.
Daarna gingen wij uit elkaar, ieder
naar de school van zijn keuze, ik
naar het Stedelijk Gymnasium bij de
Arendstuin, een school met een
grote geschiedenis, waarover ik in 't
Kleine Krantsje nog nooit iets gele
zen heb.
Een dezer dagen waren Leeuwarder
vrienden bij ons op de koffie en de
musicerende vriendin vertelde dat
zij in Leeuwarden in het salonorkest
Sinnema had gespeeld. Het kwam
zo ter sprake. Zij was als verwoed
celliste en secretaresse en werkend
lid van het Symphonie-orkest
Haerlem zelf bezig met de oprich
ting van een salonorkestje. Ik had
net in 't Kleine Krantsje het stuk
over het orkest Sinnema gelezen en
dat stuk moest op tafel komen en ja
hoor, op de bovenste foto, rechts (er
waren maar twee dames in het or
kest) zit onze vriendin, mevrouw
Abbas (toen geheten Hinke
Braaksma (dochter van het bekende
Leeuwarder schoolhoofd Otto
Braaksma) met haar cello.
Ik begrijp best dat jonge mensen dat
gewroet in de oud-Leeuwarder sa
menleving maar erg onbelangrijk
vinden, maar met het ouder worden
is het hartverwarmend, weer eens
namen en gezichten van toen onder
ogen te krijgen.
Haarlem K. Faber
als de reis met de trein in 1981 voor
mijn kleinzoon.
BART VAN DER WEERDT
,,Op de Voorstreek was de winkel van Elskamp"Op deze stokoude foto zien
we die rechts - het is nu de zaak van Lammert de Vries.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag Leewadders waar is dit?'
Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen naar de redactie
van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 18921 BP Leeuwarden.
Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij een
exemplaar van het boekje 'Populaire Leeuwarders" door Fenno L. Schou-
stra.
