LEVENDE STAD IS
ALTIJD IN BEWEGING
LITERATUUR LEEUWARDEN
Hein fan t Hobbelpeerd: Ja, seker,
Fokke, foor en na skoaltied of as we
iesfrij hadden. Dan kwamen deroek
wel susterkes uut het Djakkenesse-
huus. Daar saten kreaze mokkel-
tsjes tussen. Poe, poe!!!
Sjouke Sukerslak: Sêg Hein, noust
het over een siekenhuus hest, is der
nog nijs over Jan Boerke? O, nog
steeds het selde. Of eigenlijk eerder
minder as beter. Och, och, ons
Boerkenaas.
Fokke: Ik hew em niet kannen, mar
jim waren nog al wies met em, hé?
Hew ik al seid, dat het de fraag is of
Minne wel komt? Ik loof dat ie één
of andere kontróle bij het GAK had-
de.
Tabe: Mien skoanseun sei, dat se
daar strenger wurre. Mar son Minne
is toch gien stuver weerd. Asje teu
gen die magere moat anblaze, fliegt
ie soa de Kaai op. Hew ik al ferteld,
dat Twaan weer komme wil?
Wie be: Nee, temeensen niet dat mij
heuge mag. As se hene gaan, en
ferbouwe die ouwe kezeme, dan
ken ons Brabander hier over een
paar jaar wel in 'e kezeme woanen
gaan. Hew wij oek een huuske fan
houd-an flakbij
Sjouke: Fokke denkt fan over wie
hewwe se het nou weer. Die pur-
soan had hier in dienst leid, met de
mobelesaasje fan negen-en-dertig
Marten: Das heel ongeliek. Mien
buurman su naar sien dochter, in
één fan de epsels. Koerier of briga
dier, weet ik feul, epsel. Mooi.
Kleinseun doet open. Ouwelui niet
tuus. Opa ruukt bij de deur een soet
luchje. Wat wee. Hij fraagt: hest
maten over de floer?
Fokke: Ik foei het an mien water. De
mannen waren seker een stickje an
't roken. Docht ik wel. Toch nog
beter as spuite. Och, och. Ja, toe
mar, Marten, fertel mar ferder.
Een levende stad is altijd in beweging. Voortdurend verandert het beeld. Dat geldt niet alleen
voor de buitenwijken, waar dit wel het meest opvallend is, het geldt ook voor de binnenstad.
Altijd gaan de veranderingen door: zaken komen en zaken gaan, hier verschijnt een nieuwe
winkel, daar blijkt er plotseling een verdwenen te zijn. Soms laten foto' s ons treffend zien, hoe
snel, ook in het oude stadscentrum, het aanzien kan veranderen. Deze, toch niet eens zo heel erg
oude plaat, in de zestiger jaren gemaakt, vertelt ons daarvan: alle zaken, die we hief op zien, zijn
er nu al niet meer. Links, op de hoek van de Grote Hoogstraat en het Naauw, de radiozaak van
Frits Braams, waar nu, en ook alweer geruime tijd, de Naaldkunst zit. Dan, op de hoek van de
Grote Hoogstraat en de Kelders de oeroude parapluiezaak van Eilers, ook al lang verleden tijd.
Verder de sigarenzaak van Zwama, die er ook al niet meer is en dan de sigarenzaak van
Schierbeek, die nog maar kort geleden, in december, verdween.
Marten: Fokke sit goed. Opa siet
om 't hoekje. Een' man of fijf plat op
't gat op 'e floer. Omstebeurt een
trekje. Roept oek-nog één: mut opa
oek een trekje sineese herebaai? Hij
is mar gauw fut gaan.
Hein: Groat geliek. Sêg Minne,
waar is dat GAK eigenlijk? O, op 'e
ouwe Willemienebaan. Daar foet-
balde de Lakskoen heel froeger, ja,
Frisia en nog weer later Road-Geel,
loof ik. Etter en bloed.
Fokke: Der waar oek wel atteletiek.
Ik hew as jonge daar Tollien
Schuurman nog wel lopen sien. En
die lange afstandmannen as Caste-
lein, just Graddus en oek hij, Jappie
Walstra. En na de oorlog hadden je
Slijkhuis en een Foekje Dillema,
mar dat was eigenlijk een Foeke,
dee later blieken.
Sjouke: En harddraven niet te fer-
geten. Siderius in de sulky en Jcpie
Sielstra. En der binne oek, ik docht
in 't laast fan 'e twintiger jaren, es
Kozakken weest op fan die kleine
peerden. Die mannen haalden fan
alles uut.
Marten: Dus de Russen binne al
lang weest. En Luns sit er nog
steeds op te wachten. Oek es een
grapke fan mij. Trouwens die
buurman had in sien onskuld oek
een beste grap, toen ie mij fan die
kleinseun fertelde. Hij sei: Marten
jonge, weestou, wat nog gefaarlij-
ker is as die Russen? Just. Die oor
verdovende middelen!!!!!
SUCCES IS VAAK PRODUCT
VAN TREURIGE ERVARIN
GEN
Binnengekomen literatuur met betrekking tot Leeuwarden en omstreken
INVENTARIS der archieven van de vereniging De Harmonie
te Leeuwarden 1874—1972 door Tj. Jongsma. Uitgave Ge
meentearchief Leeuwarden, 1981 met als Inleiding o.a. ver
haal over de geschiedenis.
JAARBOEK FRIESLAND 1981, feiten en foto's, Uitgave
Friesch Dagblad te Leeuwarden. Tekst van Willem Bekius,
Durk Hibma en Arend van der Meulen, eindredactie Marinus
de Boer, foto's Frans Andringa en Sjoerd Andringa. Ver
krijgbaar in de boekhandel; prijs 15,90.
50 jaar op de HOLLANDERDUK door Stef de Bruin; Verha
len en Gedichten. Uitgave Buurtvereniging Hollanderwijk,
1982. Geïllustreerd. Niet in de handel.
Nou en dan is er es een knappe dag
in febrewaris en dan komme de
mannen een uurke of soa op de
brug. En se hewwe het praat fan
eikeneen: ziektewet, Elfsteden
tocht, de jongelui fan teugenwoor-
dig, de afbraak fan groate panden
soa as flakbij hurren op 'e hoeke fan
Droevendal: Speulstra en omge
ving. Ja, en oek herinneringen an de
Wilhelmienebaan, want Minne
must eerst naar't GAK. As hij komt
binne de anderen al even bezig, dus
Tabe Ruutsje, Lange Marten, Sjou
ke Sukerslak, Wiebe Poatsje, Hein
fan 't Hobbelpeerd, Fokke Vutman,
en wat later Minne Mager.
Wiebe Poatsje: Ik hew fannacht
droomd dat Hilbert fan der Duum de
Elfstedentocht won. De fienus was
hier bij de brug. De meensen ston-
nen mooi achter de hekken op
Vieversburen te kieken. Die hekken
stonnen der toch al weken. Mar hoe
ken je der soa raar bij komme niet?
Tabe Ruutsje: Die Hilbert ken wel
wat. En over die Elfstedentocht
prate wij wel gauw es, en dan nim je
dat met op bed. In je onderbewus-
tigheid. Want we longere der wel
naar. Niet om met te doen soaseer.
Dou bist es halfweg komen, niet
Lange?
Lange Marten: Ja, in twee-en-feer-
tig. Even foor ik naar Duutsland
must te werken. In 'e buurt fan
Bolsward was ik uutpoept. Ik kon
ene poat niet meer foor de andere
knje.
Fokke Vutman: Ik hew dat nooit an-
durfd. Wel es een loop over de
Wielen en die kusten fan Oudkerk
uut. Mar son Elfstedentocht is en
blieft een geweldig spektakel. Wij
hewwe oek in ons jonge jaren nog
wel Achter de Gouden bal reden,
niet Hein?
en begin feertig. Fleden jaar kwam
ie nog es helemaal uut Brabant om
die kezeme nog es te sien, en toen
dochten wij eerst, dat ie een spion
was.
Marten: Fan de Russen dan hé. En
toen is ie later nog es een lang week
end weest. Om Pasen heen loof ik.
En toen hewwe ze een loop deur
oud-Liwwadden deen. Temeensen,
wat er fan over is. De ene hoeke fan
Droevendal leit er oek droevig bij
Hé, Minne, wat loop hestou maakt?
Minne Mager: Ik mut nog es wer-
omkomme. Ja, je wete het nooit. Se
hewwe het dan teugenwoordig over
het afskatten fan de W.A.O.-ers.
Sommigen kenne meer werk doen
muskien dan nou op hun kaart staat
Fokke: Mar al su dat soa weze, dan
is er ommers toch gien werk foor
sukken: O, dan wat meer inkomen
uut 'e W.W.? Nou, dat is in mien
ogen oek mar een saakje fan broek
sak en fesjebuus. Mar ja, se mutte
swaar besunige. Son Den Uyl weet
er meer fan.
Tabe: En anders die dikke dame
wel. Hoe hiet se? O ja, Dales. Die
hét hur naam met. Alles mut sakke.
Alles mut naar beneden. Geliek
blieve is der al niet meer bij. En
stijges? Nee, nee, nee. Daal-esüü
Minne: Daar in 'e wachtkamer bij
het GAK gong het daar oek over. En
der was oek één, die sei: waarom
wij wel tachtig prussent of minder
en zullie niet? En weer een ander
had het over jongelui die hun dikke
stukken W. W.-geld fersuipe en fer-
gokke en ferhoere, en weet ik feul.
Wiebe: De erfaring leert dat er altied
mar een paar hoeve te wezen om
het foor eikeneen te bederven. Der
binne genoeg andere jongens, die of
werke, of as se gien werk hewwe,
de beest niet uuthange.
