Friesland Bank
&jó hu net
nt# puup -
Uw eigen bank
fc.
Lezers klommen in de pen
JOHANNA KREULEN
Graag wil ik even reageren op de
foto van de Harlingerstraat, die in 't
Kleine Krantsje nummer 492 heeft
gestaan. De in het onderschrift ge
noemde "lange dame met grote
hoed" is mijn moeder, mevrouw
Kreulen, geboren Johanna Bemadi-
ne Bos. Zij was geboren in Sneek.
Toen de foto werd gemaakt was ze
achttien jaar en diende ze bij de
familie De Boer in de Harlinger
straat.
Ook later was mevrouw Kreulen
wel bekend, vooral door haar och
tendwandelingen naar de Hoge
Brug in de Groningerstraatweg. Ze
was 's morgens om zes uur al op,
ging dan eerst, zomer en winter,
onder de koude douche en daarna
maakte ze haar wandeling.
Ze heeft dit tot haar vijf en zeventig
ste jaar gedaan, waarna ze een
ongeluk kreeg op een zebrapad. Zij
werd met een rugblessure opgeno
men in een ziekenhuis en kwam
daarna terecht in het verpleeghuis
van Parkherstellingsoord, waar ze
nu nog van haar hoge leeftijd geniet.
Britsum Haar zoon F. Kreulen
HOGELIJK GEWAARDEERD
Met heel veel plezier lees ik altijd 't
Kleine Krantsje, waar ik al enige
jaren op ben geabonneerd. Mijn
ouders zijn in Friesland geboren in
1882-83, zelfben ik in 1912 achter
de Oldehove geboren.
Hoe het er precies heette weet ik
niet, maar ik ben er als kind wel
vaak geweest - het was een vierkant
grasveldje met daaromheen kleine
huisjes.
Op m'n vijfde jaar ben ik met mijn
ouders naar Amsterdam vertrokken
en daar ben ik al vijf en veertig jaar'
met een Amsterdammer getrouwd.
Mijn ouders zijn al jaren overleden,
maar bij ons thuis werd altijd Fries
gesproken en er werd ook altijd erg
veel over Leeuwarders en oude
typen verteld. Mijn hele familie,
zowel van vaders als van moeders
kant, kwam uit Leeuwarden.
Jaren ben ik ook nog met vakantie in
Leeuwarden geweest, maar wan
neer je een gezin hebt komt er niet
zoveel meer van. De laatste keer
was in 1979, maar van al het oude
was er toen al niets meer over,
Werkmanslust, de Houtstraten, er is
allemaal niets van terug te vinden.
Nu ontving ik 't Kleine Krantsje met
daarin een foto van de zaak van Siep
Antoine. Wel, daar ben ik vaak op
visite geweest, want Siep Antoine
was een volle neef van mij. Zijn
moeder en mijn vader waren broer
en zuster en we heten naar dezelfde
grootmoeder, hij Sieb en ik Sie-
brichje.
Ik heb een tijd geleden nog een pak
Kleine Krantsjes naar Canada ge
stuurd. Daar woont nog een zuster
van mijn moeder, die getrouwd is
met een broer van de fotograaf
Bleeker uit Leeuwarden. Zij is al
vier en negentig jaar en woont al
meer dan zeventig jaar in Canada.
Ze schrijft nog behoorlijk Neder
lands, maar ze kan niet zo best meer
lezen. Maar al die foto's in 't Kleine
Krantsje vond ze prachtig - ook in
dat werelddeel wordt 't Kleine
Krantsje dus hogelijk gewaardeerd!
Amsterdam
S. v. d. Wiel-Oosterwal
H.B.S. BOEK
In 't Kleine Krantsje nummer 297
stond een verhaal over een pas
uitgekomen boek over de Ge
meentelijke H.B.S. Ik zou graag
van u willen weten of dit boek
van de heer Gotnga uit Mantgum
nog voorradig is.
Haaksbergen A. Zandstra-
Sjoerdsma
Het boek is verkrijgbaar in de
boekhandel in Leeuwarden
Red. 't KI. Kr.
DE WEAZE
De heer G. (Gosse?) Brinck heeft in
een van de decembernummers van
't Kleine Krantsje een zeer verdien
stelijk verhaaltje geschreven over
de Weaze in Leeuwarden. Natuur
lijk werden mijn gedachten daar
door weer teruggevoerd naar de
omgeving, waar ik in 1916 ben
geboren als zoon van de zeilmaker
Aarts.
Het is inderdaad waar, dat na de
familie Brinck niemand fneer hen
gelsportartikelen heeft verkocht in
het pand nummer 33. Misschien is
het wel aardig te vertellen, dat voor
Brinck dat huis betrok, er een
familie Ensink woonde. De man
genoot, behalve als schoenherstel
ler, goede bekendheid als humorist
- voordrager zeiden we in die tijd.
In het café recht tegenover Brinck,
het zogenaamde Maastrichts Bier
huis, woonde in mijn jonge jaren
Dirksen, die later op de Verkorte-
weg een drankzaak dreef.
In het begin van de twintiger jaren
was dat Maastrichts Bierhuis de
pleisterplaats van de (Duitse)
hannekemaaiers. Die kwamen op de
fiets uit Duitsland om in Friesland
de boeren te helpen bij het gras-
maaien - nog met de zeis- en het in
de schuur brengen van het hooi.
Die mannen hadden allemaal een
blauwe zak op de fiets gebonden
met hun werkkleding er in. Tiental
len fietsen stonden er dan tegen de
gevel van het bierhuis en de panden
ernaast, terwijl de heren er genoten
van een goed glas bier.
Ook ten aanzien van de Zeilmakerij
heeft de heer Brinck gelijk: de
gevelsteen is van 1743. Na de
orgelmakerij kwam er in het pand
een vleesrokerij. Ik herinner me
nog, dat achter het huis een hok was
gebouwd met daarin een kolossale
schoorsteen, waarin ijzeren stangen
waren bevestigd. Daaraan werd het
te roken vlees gehangen.
We hebben daar, toen ik misschien
een jaar of zes was, in een moeilijk
te vinden hoek van die schoorsteen
enkele bijzonder oude en waarde
volle gemberpotten gevonden.
Dat mevrouw Twijnstra een dochter
van orgelbouwer Hardoff was, lijkt
me niet waarschijnlijk. Zij zal wel
een kleindochter zijn geweest. In de
eerste jaren voor deze eeuw immers
vestigde mijn vader daar de zeilma
kerij en daarvoor moet er zeker
veertig jaar lang een vleesrokerij in
gevestigd zijn geweest.
De door de heer Brinck genoemde
caféhouder Mintje Ferwerda was
een voor die tijd ondernemend man.
Behalve het café bezat hij een
garage, waar later Bulthuis z'n
tweede hands auto's verkocht.
Mintje Ferwerda heeft in Leeuwar
den in het begin van de twintiger
gebracht
Tja, de Weaze brengt een macht van
herinneringen bij me op, maar mag
ik het hier voorlopig bij laten?
Groningen
ADRES
Jaap Aarts
jaren het eerste taxibedrijf gehad, de
ELTO, ofwel Eerste Leeuwarder
Taxo Onderneming. Zijn auto had
een door glas afgescheiden
chauffeurscabine (séparé) en ik her
inner me nog heel goed, dat drie
aparte versnellingshandels en de
handrem alle buiten de cabine in de
treeplank waren gebouwd.
Wilde men overschakelen van de
eerste naar de tweede, dan moest
eerst het handel van de eerste ver
snelling weer in ruststand worden
Naar aanleiding van het verhaal van
mevrouw Alie Spoelstra-Van der
Meulen in 't Kleine Krantsje num-
mer401 "Wat oude foto's al teweeg
kunnen brengen" zou ik haar willen
vragen haar adres bekend te maken.
Ondergetekende is vermoedelijk
nog bij haar op de lagere school
geweest en heeft bij haar in de klas
gezeten.
Den Helder E. E. de Caluwé
SEUN VAN EISMA
Naar aanleiding van het stuk in uw
krantje geschreven door de heer D.
Eisma uit Voorburg nummer 402.
wil ik graag enkele opmerkingen
maken.
De heer Eisma werd in 1914 gebo
ren en volgens zijn zeggen in 1920
aangehouden omdat hij geen reflec
tor op zijn fiets had. Hij was dus zes
jaar oud en had kennelijk heel jong
een fiets. Reflectoren bestonden
toen nog niet, laat staan dat ze
wettelijk verplicht waren.
Mijn vader werd in 1930 kanton
rechter en zat in 1920 nog volop in
zijn advocatenpraktijk.
Hij was volgens mij geen klant van
de vader van de heer Eisma die aan
de Oostergrachtswal een kappers
zaak had.
Hij uitte zich in het Nederlands en
eventueel in het Fries, maar sprak
nooit Leeuwarders.
Het verhaal van de heer Eisma
klinkt ons als dochters van mr. J.
W. Tijsma uitermate vreemd in de
oren.
Er is dus kennelijk een vergissing in
het spel en sprak een ander de
legendarische woorden ,,Bin jou
een seun van Eisma de kapper vanne
Grachtswal?"
De verhalen in uw Krantje lees ik
vaak met veel waardering, maar ze
moeten wel zoveel mogelijk met de
werkelijkheid overeenkomen.
Leeuwarden J. Weerstra-Tijsma
De verhalen in 't Kleine Krantsje
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
moeten wel zoveel mogelijk met
de werkelijkheid overeenkomen
Dat zijn wij natuurlijk volkomen
met u eens. Nu is het voor ons
uiteraard onmogelijk te beoorde
len in hoeverre ingezonden stuk
ken met de werkelijkheid in over
eenstemming zijn. Wanneer de
heer Eisma over kantonrechter
mr. Tijsma schrijft is er voor ons
geen enkele aanleiding die naam
door te halenWel is het zo en we
hebben dit al veel vaker betoogd,
dat mensen, puttend uit hun her
innering, zich gemakkelijk ver
gissen, zowel ten aanzien van
personen als van data. De heer
Eisma schreef inderdaad, dat de
reflector omstreeks 1920 ver
plicht werd gesteld. Hij zal
echter, nemen wij aan, ettelij
ke jaren later zijn bekeurd.
Red.'t KI. Kr.
ERG GENOTEN
Van 't Ingezonden Stuk van R. H.
Simonides over de Oude Verlaats-
brug en omgeving (KK nummer
402) heb ik erg genoten. Ik heb die
zaak goed gekend. De vader van de
beide broers Simonides was een
integer man en zeer eerlijkMet een
handkar werden de vaten met stroop
of krenten door, naar ik meen, een
Lodewijk naar de diverse bakkerij
en gebracht. Vrijdagsmorgens had
ik het genoegen door de vlaaien
van't vee te lopen; ik bracht dan
verse kadetjes naar de verschillende
café's, Andringa, Van Aken, Prins
enzovoort. Een leuke herinnering
voor mij. Ga zo voort en veel
succes.
Roosendaal Bote Roemersma
De Weaze, gefotografeerd voor de verbetering van de walmuren, waarbij de bomen sneuvelden.
