HET RENNERSHUIS BESTAAT NU PRECIES EEN HALVE EEUW BEDRIJVIG LEEUWARDEN SJOERD EN BOUKJE VAN 'T WERKMANSLUST LEEWADDERS, WAAR IS DIT KLINKENDE NAAM IN FRIESE WIELRENNERIJ Het was in 1922, dat er een jonge Rotterdammer naar Leeuwarden kwam, die hier heel snel een grote bekendheid kreeg: Albertus Andriessen, door iedereen Bep genoemd. Bep Andriessen vestigde zich hier om een granitobedrijf over te nemen, maar hij had eigenlijk een dubbel beroep hij was ook nog wielrenner, jawel professional. En juist die wielrennerij bezorgde hem in het Friese binnen de kortste keren een klinkende naam. Bep Andriessen Sr. Bep Andriessen Jr. Hans Iedema Bep Andriessen was niet alleen bijzonder rap op de fiets; hij betekende voor veel jonge Frie zen ook een bijzondere stimulans en het was voor een niet gering deel ook zijn werk, dat er hier, in navolging van veel plaatsen el ders in het land, een wielerclub werd opgericht: De Ren- en Toe ristenvereniging Leeuwarden met in bestuurlijke functies men sen als Mellema, Feiters, Van den Berg, De Rij k, Piet Visser en Otto Ebbens. WIELERBAAN De befaamde wielerbaan ter hoogte van de Vondelstraat was er toen ook al en de wielrennerij beleefde hier grootse dagen. Zelf was Bep Andriessen vooral een matador op de hometrainer; hij was in Friesland gewoon niet te kloppen, hij werd noordelijk kampioen, hij was zelfs eenmaal Nederlands kampioen. Trouwens, ook bij wedstrijden op de weg kwam hij, vechtend voor het nationale kampioen schap, met uitstekende prestaties en goede prijzen uit de bus. Op oudere leeftijd werd Bep Andriessen nog eens veteranen- kampioen op de weg, maar toen al spraken we niet meer gewoon van Andriessen, maar van Bep Andriessen Senior - immers, ook zijn wielrennende zoon heette Albertus en werd Bep genoemd, aldus Bep Andriessen Senior en Bep Andriessen Junior. Bep Andriessen Junior bleek al Sjoerd en Boukje hadden vanaf hun trouwen op et eerste streekje van Werkmanslust woond. Sjoerd was drieentwintig en Boukje tweeentwintig, toen ze trouwden. Ze woonden voor hun trouwen oppe Landbuurt en ze konnen mekaar al van jongsaj an. Sjoerd was een stevige, goed uut de kluten wassen jongkerel en hij werkte bij de gasfabriek. Een vaste betrekking was altied goed in 't leven. En Boukje was een leuk, vlot jong ding met een mon die altied een glimlach ver toonde en ze lachte met een kirrend geluud, dat je boven alles uuthoorde. Kortom, Boukje was een leuke meid dat vonnen de jonges oek. Gien wonder dat de jonges naar heur keken en lachten as ze zaterdagavens met WONING INRICHTING Nleuwestad 95-97 LEEUWARDEN heur vriendin langs de Nijstad en Voorstreek flaneerde. Maar gien vrijer. Nog niet. Totdat. Tot dat Sjoerd et genoeg von toen er oppe Landbuurt weer een buurt feest houden wudde en er een dansavend was in de Groene Weide. Sjoerd liet er die avend gien gras over groeie en et gevolg was dat hij en Boukje de hele avend met mekaar dansten. En dat was et begin van hun verke ring. Twee jaar later verloofden ze zich en weer een jaar later trouwden ze en ze kwammen op Werkmanslust te wonen. De trouwerij was in de Groene Wei de vierd wudden en behoudens een klein incident dat eigenlik de moeite niet weerd was was et een mooie trouwerij. Dat kwam zo. Neef Pieter van oom Albert was er oek. Ze hadden em er liever niet bij hewwe willen om reden dat Pieter nogal graag een slukje lustte, ja zeg maar gerust een heleboel slukjes. Zien komuten noemden em dan oek Pieter de Blazer. Dus wat gebeurde op et feest? Pieter hield zich eerst nog een bitsje tuike tuike, maar dat duurde niet zo heel lang. Hij wudde steeds luudruchtiger en begon et vrouwvolk lastig te vallen. Dat begon Sjoerd oppet laatst danig te vervelen. Sjoerd wu gien wanklank op zien trouwdag. Hij ston op met een gezicht op zwaar weer. Hij skoof zien stoel achteruut en stapte op Pieter af. Hij zei niks, maar pakte Pieter zo stevig beet dat die niks meer doen kon en smeet em bij kop en kont de zaal uut. Sjoerd kwam na dizze operasie die innen poep ennen mum ge beurd was weer bij zien bruid sitten en et feest gong gewoon vedder. Van Pieter de Blazer hewwe ze nadien nooit meer wat hoord. Die was kwaad. Maar overigens was et een mooie brui den was de garage en daar werd de auto gestald. Tot een wielervriend, Tom van der Bogaard, hoofdvertegen woordiger van De Mol uit Ossen- drecht, de Andriessens het voor stel deed daar een winkel van te maken: er zou met die gestegen populariteit van het wielrennen in Friesland aan een specifieke zaak in racefietsen en onderde len zeker behoefte bestaan. Welnu, dat dachten de Andries sens ook wel en zij deden wat vriend Tom had voorgesteld. Zo begon, in het pand Raadhuis straatje 8, wat we nu nog steeds kennen als Het Rennershuis en dat is een halve eeuw geleden nu - het Rennershuis bestaat deze maand precies vijftig jaar! Niet lang na het overlijden van de heer Andriessen Senior kwam de heer Andriessen Junior door plotselinge ziekte gedwongen, voor een keus te staan: of door gaan met het granietbedrijf, of zich helemaal toeleggen op de fietsen. Welnu, Bep Andriessen koos voor de zaak-van-zijn-hart en hij heeft daar later geen moment spijt van gehad. Zeker niet, nadat hij het Auckemastraatje verliet en een aanzienlijk ruimer en royaler pand aan de Voorstreek betrok. En daar is hij nu ook al niet meer alleen, want in schoonzoon Hans Iedema, getrouwd met dochter Corrie, vond hij niet alleen een fanatiek wielerenthousiast, maar tevens een toegewijd medefir mant. TRIMMERS Dat er intussen in die vijftig jaar zo het een veranderd is merkt Bep Andriessen dagelijks in de druk bezochte zaak waar niet alleen renners, maar ook veel "trimmers" komen. "Het loopt als een trein", aldus de oud- wielercrack en dat zegt nogal wat, wanneer we weten, welke snelheden er al met z'n modern ste fietsen kunnen worden be reikt. evenzeer te zijn gesneden uit het goeie wielerhout: hij verwierf zeventien kampioenschappen, was negenmaal sprintkampioen, won tweemaal een koppelkoers voor beroepsrenners en was een maal tweede in een Zesdaagse, die - dankbare herinnering! - hier in Leeuwarden gehouden werd. GRANIETBEDRIJF De Andriessens hadden hun gra- nietbewerkersbedrijf in de Sint Jacobstraat in een straatje tussen de drankzaak van Wielenga en de brillenslij perij van Copini en zij woonden in het hier vlakbij gelegen Raadhuisstraatje, dat la ter de naam Auckemastraatje kreeg. Op een bovenhuis - bene- Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1, 8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken. Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij een exemplaar van het boekje "Populaire Leewarders" door Fenno L. vervolg op pag. 8) Schoustra.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1982 | | pagina 7