HET RENNERSHUIS BESTAAT NU
PRECIES EEN HALVE EEUW
BEDRIJVIG LEEUWARDEN
SJOERD EN BOUKJE
VAN 'T WERKMANSLUST
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
KLINKENDE NAAM IN FRIESE WIELRENNERIJ
Het was in 1922, dat er een jonge Rotterdammer naar Leeuwarden kwam, die hier heel snel een
grote bekendheid kreeg: Albertus Andriessen, door iedereen Bep genoemd. Bep Andriessen
vestigde zich hier om een granitobedrijf over te nemen, maar hij had eigenlijk een dubbel beroep
hij was ook nog wielrenner, jawel professional. En juist die wielrennerij bezorgde hem in het
Friese binnen de kortste keren een klinkende naam.
Bep Andriessen Sr.
Bep Andriessen Jr.
Hans Iedema
Bep Andriessen was niet alleen
bijzonder rap op de fiets; hij
betekende voor veel jonge Frie
zen ook een bijzondere stimulans
en het was voor een niet gering
deel ook zijn werk, dat er hier, in
navolging van veel plaatsen el
ders in het land, een wielerclub
werd opgericht: De Ren- en Toe
ristenvereniging Leeuwarden
met in bestuurlijke functies men
sen als Mellema, Feiters, Van den
Berg, De Rij k, Piet Visser en Otto
Ebbens.
WIELERBAAN
De befaamde wielerbaan ter
hoogte van de Vondelstraat was
er toen ook al en de wielrennerij
beleefde hier grootse dagen. Zelf
was Bep Andriessen vooral een
matador op de hometrainer; hij
was in Friesland gewoon niet te
kloppen, hij werd noordelijk
kampioen, hij was zelfs eenmaal
Nederlands kampioen.
Trouwens, ook bij wedstrijden
op de weg kwam hij, vechtend
voor het nationale kampioen
schap, met uitstekende prestaties
en goede prijzen uit de bus.
Op oudere leeftijd werd Bep
Andriessen nog eens veteranen-
kampioen op de weg, maar toen
al spraken we niet meer gewoon
van Andriessen, maar van Bep
Andriessen Senior - immers, ook
zijn wielrennende zoon heette
Albertus en werd Bep genoemd,
aldus Bep Andriessen Senior en
Bep Andriessen Junior.
Bep Andriessen Junior bleek al
Sjoerd en Boukje hadden vanaf
hun trouwen op et eerste streekje
van Werkmanslust woond.
Sjoerd was drieentwintig en
Boukje tweeentwintig, toen ze
trouwden. Ze woonden voor hun
trouwen oppe Landbuurt en ze
konnen mekaar al van jongsaj
an. Sjoerd was een stevige, goed
uut de kluten wassen jongkerel
en hij werkte bij de gasfabriek.
Een vaste betrekking was altied
goed in 't leven. En Boukje was
een leuk, vlot jong ding met een
mon die altied een glimlach ver
toonde en ze lachte met een
kirrend geluud, dat je boven
alles uuthoorde. Kortom, Boukje
was een leuke meid dat vonnen
de jonges oek. Gien wonder dat
de jonges naar heur keken en
lachten as ze zaterdagavens met
WONING
INRICHTING
Nleuwestad 95-97
LEEUWARDEN
heur vriendin langs de Nijstad en
Voorstreek flaneerde. Maar gien
vrijer. Nog niet. Totdat. Tot
dat Sjoerd et genoeg von toen er
oppe Landbuurt weer een buurt
feest houden wudde en er een
dansavend was in de Groene
Weide. Sjoerd liet er die avend
gien gras over groeie en et gevolg
was dat hij en Boukje de hele
avend met mekaar dansten. En
dat was et begin van hun verke
ring.
Twee jaar later verloofden ze
zich en weer een jaar later
trouwden ze en ze kwammen op
Werkmanslust te wonen. De
trouwerij was in de Groene Wei
de vierd wudden en behoudens
een klein incident dat eigenlik de
moeite niet weerd was was et een
mooie trouwerij. Dat kwam zo.
Neef Pieter van oom Albert was
er oek. Ze hadden em er liever
niet bij hewwe willen om reden
dat Pieter nogal graag een slukje
lustte, ja zeg maar gerust een
heleboel slukjes. Zien komuten
noemden em dan oek Pieter de
Blazer. Dus wat gebeurde op et
feest? Pieter hield zich eerst nog
een bitsje tuike tuike, maar dat
duurde niet zo heel lang. Hij
wudde steeds luudruchtiger en
begon et vrouwvolk lastig te
vallen. Dat begon Sjoerd oppet
laatst danig te vervelen. Sjoerd
wu gien wanklank op zien
trouwdag. Hij ston op met een
gezicht op zwaar weer. Hij skoof
zien stoel achteruut en stapte op
Pieter af. Hij zei niks, maar
pakte Pieter zo stevig beet dat
die niks meer doen kon en smeet
em bij kop en kont de zaal uut.
Sjoerd kwam na dizze operasie
die innen poep ennen mum ge
beurd was weer bij zien bruid
sitten en et feest gong gewoon
vedder. Van Pieter de Blazer
hewwe ze nadien nooit meer wat
hoord. Die was kwaad. Maar
overigens was et een mooie brui
den was de garage en daar werd
de auto gestald.
Tot een wielervriend, Tom van
der Bogaard, hoofdvertegen
woordiger van De Mol uit Ossen-
drecht, de Andriessens het voor
stel deed daar een winkel van te
maken: er zou met die gestegen
populariteit van het wielrennen
in Friesland aan een specifieke
zaak in racefietsen en onderde
len zeker behoefte bestaan.
Welnu, dat dachten de Andries
sens ook wel en zij deden wat
vriend Tom had voorgesteld. Zo
begon, in het pand Raadhuis
straatje 8, wat we nu nog steeds
kennen als Het Rennershuis en
dat is een halve eeuw geleden nu
- het Rennershuis bestaat deze
maand precies vijftig jaar!
Niet lang na het overlijden van
de heer Andriessen Senior kwam
de heer Andriessen Junior door
plotselinge ziekte gedwongen,
voor een keus te staan: of door
gaan met het granietbedrijf, of
zich helemaal toeleggen op de
fietsen.
Welnu, Bep Andriessen koos
voor de zaak-van-zijn-hart en hij
heeft daar later geen moment
spijt van gehad. Zeker niet, nadat
hij het Auckemastraatje verliet
en een aanzienlijk ruimer en
royaler pand aan de Voorstreek
betrok.
En daar is hij nu ook al niet meer
alleen, want in schoonzoon Hans
Iedema, getrouwd met dochter
Corrie, vond hij niet alleen een
fanatiek wielerenthousiast, maar
tevens een toegewijd medefir
mant.
TRIMMERS
Dat er intussen in die vijftig jaar
zo het een veranderd is merkt
Bep Andriessen dagelijks in de
druk bezochte zaak waar niet
alleen renners, maar ook veel
"trimmers" komen. "Het loopt
als een trein", aldus de oud-
wielercrack en dat zegt nogal
wat, wanneer we weten, welke
snelheden er al met z'n modern
ste fietsen kunnen worden be
reikt.
evenzeer te zijn gesneden uit het
goeie wielerhout: hij verwierf
zeventien kampioenschappen,
was negenmaal sprintkampioen,
won tweemaal een koppelkoers
voor beroepsrenners en was een
maal tweede in een Zesdaagse,
die - dankbare herinnering! -
hier in Leeuwarden gehouden
werd.
GRANIETBEDRIJF
De Andriessens hadden hun gra-
nietbewerkersbedrijf in de Sint
Jacobstraat in een straatje tussen
de drankzaak van Wielenga en
de brillenslij perij van Copini en
zij woonden in het hier vlakbij
gelegen Raadhuisstraatje, dat la
ter de naam Auckemastraatje
kreeg. Op een bovenhuis - bene-
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Populaire Leewarders" door Fenno L.
vervolg op pag. 8) Schoustra.