TACHTIG JAAR GELEDEN...
DONKERE SCHADUWEN OP FOTO
VAN DE ZUIDERGRACHTSWAL
OP HEMELVAARTSDAG NAAR ET
BOS WAS EEN HELE ATRAKSIE
JUWELIER
VOOR LEEUWARDEN EN DE
WIJDE WERELD ER OMHEEN
IfEUWftflDEN
ACHTTIENDE JAARGANG
29-5-1982 NUMMER 410
'T KLEINE KRAHTSJE
Donkere schaduwen op deze merkwaardige foto van de Grachtswal, die duidelijk
gemaakt is in een tijd, toen het verkeer over het water nog meer te betekenen had, dan
dat over het land. Er is net een turfskütsje in aantocht, er komen, links en rechts,
pramen voorbij, zelfs het pontje tussen Zuidergrachtswal en Nieuweweg geeft, vaag
op de achtergrond, acte de presence. Ook op de achtergrond rechts zien we de gevel
van de voormalige herberg De Roode Boer op de hoek van de Achter de Hoven en de
Zuidergrachtswal; erg opvallend links is de dichte rij bomen, die aan de walkant van
de Nieuweweg heeft gestaan. Het oude bruggetje over de Potmarge gaat helemaal
verloren in de duisternis, maar de brug is wel afgedraaid-dat is duidelijk te zien aan
de verzamelde menigte ervoor.
Een van de atraksies voor jong
en oud waS nog altied et Bos.
Et Bos van de familie Yper.
Of zoas de Leeuwadders zeiden,
Et Bos van de familie IJpey.
En op Hemelvaartsdag was et
een geliefkoosd oord voor veul
families en jongvolk om daar
tussen de bomen en in de grot en
op de belvedère in de vrije na
tuurde vrije dag deur te brengen.
NIEUWESTAD 160 TEL. 058-223983
Men gong dan lopend of op de
fiets, of met de tram en sommi
gen lieten zich er in een riedtuug
naar toe brenge.
En nou was et weer Hemel
vaartsdag.
Onder diegene die van plan wa
ren om naar et Bos te gaan
waren dizze keer oek de kien-
ders van vrouw Nengerman.
Al weken van te voren hadden ze
hun moeke de kop gek zeurd
van, magge we nou, alle kienders
magge.
Nou vooruut had et goeie meens
zeid, vooruut dan maar.
Cecilia en Annie en Drikus zaten
op de bank in de keuken hun
brood met suker op te eten ter-
wiel vrouw Nengerman de pro
viand voor et drietal klaarmaak
te.
Toen de kienders et brood op
hadden kregen ze de karbies met
van moeke voor et brood voor
onderweg en een fles water voor
de dust. Zo toegerust stapte et
drietal et streekje van Werk-
manslust uut en de Groninger
straatweg op, op weg naar et
avontuur.
Tussen et Tolhuus en de leHoge-
brug gingen ze an de kant van de
Bonke zitten om even uut te
rusten.
Er kwam, toen ze daar in et gras
zaten, een roeibootsje voorbij
met vierjonges er in die wat naar
Cecilia en Annie riepen, maar de
meiskes verstonnen et niet en
toen zwaaiden ze maar terug
naar de jonges.
Et bootsje met de jonges was nog
niet goed en wel voorbij of er
kwam al weer een an varen. Hier
zat een hele familie in, vader,
moeke en drie kienders.
Moeke was nogal omvangriek en
ze zat breeduut op et achter
bankje terwiel vader, in hemds
mouwen zich in et zwit roeide en
et kroost heimelik probeerde me
kaars zundagse kleren nat te
spatten etgeen moeke nood
zaakte om te verkondigen dat ze
heur nazaten met de koppen
teugen mekaar slaan zu as ze
niet ophielden.
Na dit genoeglike familietaf-
reeltsje anskouwd te hewwen
stonnen Cecilia en Annie en Dri
kus op en vervolgden hun weg
om bij de Grote Wielen in een
weiland neer te strieken. Et zag
er geel van de dotterbloemen en
de meiskes besloten, as ze terug
gingen, een grote bos voor moe
ke met te nemmen.
Ze aten wat van et brood en ze
dronken wat water terwiel bo
ven hun in de blauwe lucht de
kieviten en grutto's skeerden en
dukelden en hun roep over de
velden klonk. Toen ze uuteinde-
lik op Zwartewegsend arriveer
den zagen ze dat et er bar druk
was. Druk bij de uutspanning en
druk in et bos.
Et eerst wuden ze naar de grot en
ze holden er naar toe.
Maar toen ze bij de grot waren
vonnen ze et toch wel wat grieze
lig. Et was allemaal oek zo duus-
ter. Durfst wel, zei Cecilia teugen
Annie, de jongste van de drie.
Om mekaar in et donker niet
kwiet te raken hielden ze me-
Vervolg op pag. 9
