"DE OSSEKOP" VAN EYGELAAR
BESTOND ZEVENTIG JAAR
IN VROEGER JAREN
BRUIN FEEST IN BRUIN CAFE
Brillen Center
STADSNIEUWS
VAN VROEGER
"Dat is ijocht - das wol ich
onthollen" zei de derde Duitser.
Nu geviel het, dat er juist iemand
was vermoord en men zocht naar
de daders.
Een politieman ontmoette de
Duitsers en vroeg hen of ze ook
wisten wie het misdrijf had ge
pleegd.
"Trije poepen" antwoordde de
eerste Duitser.
"Zo" antwoordde de agent.
"Dan zijn jullie dat zeker. Waar
om heb je dat gedaan?"
"Om kou" reageerde de tweede
Duitser.
"Om een koe, jawel" zei de
politieman. "Nou, dan zul je
moeten hangen".
"Dat is ijocht!" zei de derde
Duitser.
En dat vond de rechter ook - zo
werden de drie leergierige Duit
sers verwezen naar de galg
het ranke bootje danig aan het
schommelen, doch alles zou goed
zijn gegaan, als aan den anderen
kant niet een motorboot met
melkbussen was komen aanpuf-
fen. Een botsing was onvermijde
lijk: de schouw sloeg om. Geluk
kig had Krist de tegenwoordig
heid van geest de motorboot te
grijpen. Met hulp van een paar
schippers kreeg men de schouw
weer vlot, doch het brood was
voor de visschen. Krist schatte de
waarde van het verlorene op
ongeveer een tientje, doch de
beurs met geld was behouden
gebleven en hij zelf kwam er met
een nat pak en den schrik goed af.
(1925)
Stamp- en stampvol was het de vorige week dinsdag bij Willem Eygelaar in de Unia-
buurt. De hele tent liep vol van klanten om de kastelein de hand te drukken. Het
bruinste aller Leeuwarder café's bestond precies zeventig jaar en de baas zelf zat er
exact vijf en dertig jaar in. Daar moest op gedronken worden en dat is dan ook even
goed gebeurd. Terwijl pal voor de deur het draaiorgel De Gouwe zich aanhoudend liet
horen, stroomde binnen het bier als nimmer tevoren. Het werd een feest, waar over
dertig jaar nog over wordt gepraat, aangenomen dat "De Ossekop" en Willem
Eygelaar dan nog bestaan. Wat we - helaas - dienen te betwijfelen. Immers: moeten
we het niet als hoogst verdacht aanmerken, dat de trotse tapper met z'n bijzondere
happening niet nog even vijf jaar heeft gewacht? Dan zou zijn dorstige volkje
tenminste met de ronde en traditionele getallen van vijfenzeventig en veertig zijn
geconfronteerd.
Maar goed, vijfendertig en ze
ventig dus. Wat maakt het ook
uit; niemand, die er een kwaad
woord van sprak. En de kans om
een unieke figuur als Willem
Eygelaar eens in 't zonnetje te
zetten, komt nimmer te vroeg
Evenmin als de kans om tegelij
kertijd nog eens te herinneren
aan zijn vader Klaas, die in het
vooroorlogse Leeuwarden een
even memorabele plaats innam.
Die Klaas Eygelaar alzo opende
zijn biercafé op de eerste juni
1912 en van de eerste dag af was
de zaak al "bruin" het benodig
de meubilair kwam van een boel-
goed en had al een wie weet hoe
lang leven achter zich. Voor de
stamtafel werd een oud biljart
gebruikt, maar dan wel een
pracht exemplaar en nog altijd
een pronkstuk in de zaak.
GEWELDIGE FAAM
De oude heer Eygelaar verwierf
zich al snel als tapper een gewel
dige faam: hoogbejaarde bier
kenners, die de weg wisten te
vinden naar de "kneip" in de
Ossekop, prijzen nog zijn naam.
Geheel in zijn stijl is de traditie
van puur vakmanschap voortge
zet door Willem, z'n jongste
jaar voor het overlijden van va
der Klaas, overnam.
Maar eenmaal in de nu voorbije
zeventig jaren moet er in de
Ossekop het een en ander zijn
verbouwd, maar ingrijpend kan
dat niet zijn geweest: de hele
inventaris maakt in ieder geval
de indruk in geen honderd jaar
van z'n plaats te zijn gehaald.
Er gaat van deze sfeervolle zaak
dan ook een geweldige bekoring
uit, maar dat geldt ook voor de
uitgesproken aparte figuur van
Willem Eygelaar zelf, een kaste-
lijn uit duizenden. Volgens het
boekje dient hij het café 's mid
dags om vijf uur te openen, maar
het kan geschieden, dat de klant
de tent om half zes nog gesloten
vindt. Dan wordt het "wat later"
of toevallig helemaal niks, hoe
wel. ook voor een voorzie
ning, waarbij hij voor een paar
dagen het tappen aan de klanten
zelf overlaat, schrikt hij niet te
rug.
KNIPKAART
Speciaal voor dit jubileum heeft
Willem Eygelaar nog eens een
knipkaart van zijn vader laten
herdrukken en die kaart, goed
voor een en twintig glazen Kleine
Dortmunder Bier, kostte in het
begin van de dertiger jaren drie
gulden en twintig cent. Op de
In vroeger jaren, toen er nog veel
Duitse "hannekemaaiers" naar
Friesland kwamen, besloten drie
van deze gasten het Fries te
leren. Zij dachten dit het best te
kunnen doen door goed op te
letten en te onthouden, wat er
door de mensen werd gezegd.
Toen ze voorbij een huis kwa
men hoorden zij een jongen z'n
vader toeroepen: "Sjoch, heit,
trije poepen!"
"Trije poepen das wol ich ont
hollen", zei de eerste Duitser.
Even verder zagen ze een boerin
een koe melken. "Om kou!" riep
de vrouw.
"Om kou - das wol ich onthol
len" zei de tweede Duitser.
Weer even verder was een tim
merman bezig met een plank te
schaven.
Toen hij ermee klaar was keek hij
er langs en zei: "Dat is ijocht".
Gezelligheid rond de stamtafel in het cafe De Ossekop. De foto is een paar jaar geleden gemaakt.
achterkant bracht Klaas Eygelaar
het volgende fraaie dichtwerk
aan: "In de Bierkneip "Ossekop"
Drinkt men zijn glaasje bier tip
top De "Luchtdruk" wordt hier
genegeerd Daar 'n kenner
"Koolzuur" prefereert Kom dus
tot "Klaas" steeds vol vertrou
wen Gewis, het zal u nooit
berouwen"
De vele vaste klanten beperkten
zich op deze jubileumdag niet tot
een handdruk voor de baas; zij
zetten hun namen in een grote
advertentie in de krant onder de
pakkende kop „Wat zou het le
ven een stuk minder bruin zijn
zonder „De Ossekop" en Willem
Eygelaar" en boden hem met z'n
allen een fraaie ets aan, er waren
bloemen en er werd op een gege
ven moment een taart van zeker
anderhalve vierkante meter naar
binnengesjouwd - midden op die
taart zou later op de avond de
kat van de baas een lekker
plaatsje vinden. Kortom, zoals
gezegd, een onvergetelijk festijn.
ROEIBOOTJE OMGESLAGEN
De broodventer J. Krist roeide
Zaterdagmiddag omstreeks half-
vier met zijn schouwtje door de
gracht om zijn klanten te bedie
nen, toen hij in de bocht bij het
kantoor van de N.V. Intercom
munale Waterleiding aan den
Nieuweweg in gevaar kwam. Een
van de booten "Stanfries" was
bezig te zwaaien en lag dwars in
het water. Krist dacht, dat hij er
best achterlangs kon en roeide
dapper, het schroefwater brach
Nieuwestad 61A - Tel. 123782
Alles geregeld? Ook ogen in
topvorm? En een zonnebril, een
reservebril en een variatiebril mee
van de optiek-vakman? Dan kan
het, zonder kijkpech, een goede
reis worden.
