Friesland Bank Uw eigen bank Lezers klommen in de pen de jongenskiel om onze schou ders gleed - zoals een mij onbe kende dichter het eens zo tref fend heeft neergeschreven. Leeuwarden MAUPI Joh.de Jong SCHUTTERIJ Het afscheid van de Schutterij, waarover 't Kleine Krantsje on langs schreef," heugt mij nog als de dag van gister. Mijn vader was ook schutter. Ik stond toen met mijn moeder dicht bij de Wilhel- minaboom tegen het hek. Ik was toen zeven jaar. Ja, als 't Kleine Krantsje binnen komt is het steeds weer een heel feest. Wij kunnen er niet zonder. Leeuwarden Mevr. T. v.d. Helm SCHUTTERIJ Graag wil ik even inhaken op het artikel over de voormalige schut terij in 't Kleine Krantsje, num mer 313. U schrijft: „Helaas zul len er niet velen meer zijn, die er nog herinneringen aan hebben". Nu, ik weet er vast wel drie, namelijk mevrouw Fetter-van der Meulen, Eksterstraat 18, Ni co Born, Eikenstraat 19, beiden te Leeuwarden en ik zelf. Ik ben geboren in 1892 en ik was dus bij het afscheid van deze schutterij vijftien jaar. Ik heb de heer T. Dorama, die op een van de foto's in 't Kleine Krantsje voorkomt, goed ge kend. Ik ben geboren in de Ha ven, een straatje aan het Zuid- vliet. Op de hoek van dit straatje had Dorama een pottenbakkerij en een porseleinwinkel. Ook ik ben vaak met de schutte- rijmuziek meegelopen; uit dit muziekcorps is meen ik later het Stedelijk Muziekcorps ontstaan. Dit corps gaf iedere zondag avond een concert in de Prinsen tuin, waar het dan meestal druk was, vooral met jongelui. Veel jongeren zijn daar aan een levenspartner gekomen. Ook werd daar wel vuurwerk afgesto ken, o.a. op Waterloodag. Zo, dat waren dan mijn herinne ringen aan de vroegere Schutterij en ik maak me sterk, dat er nog wel meer Leeuwarders zijn, zoals ik. Zoals ik al eerder schreef lag mijn jeugd aan het Vliet, eerst de Haven en later Achter Pietersbu- ren. Franeker Nogmaals een plaatje van het afscheid van de Schutterij in 1907, nu precies vijfenzeventig jaar geleden. meend, dat die rijwielhandelaar was en ik herinner mij daar ook wel eens iets over in 't Kleine Krantsje te hebben gelezen. Leeuwarden J. de Jong Vraagt u ons niet welke be roepen de heer Roel Stein- voorte Junior allemaal wel en niet heeft gehad. Zo heeft hij inderdaad ook wel eens wat in fietsen gedaan. Bekend is nog altijd het fraaie verhaal van het boertje, dat op het punt stond van Roel een fiets te kopen; hij vond de vraag prijs echter nogal aan de hoge kant. "Kan er niet wat af?" vroeg de man. "Nou, zeg het mar, wat wi je er af hewwe?" reageerde Roel direct, "het stuur, het zadel, de spatbor den?" Red. 't KL Kr. WEGGEJAAGD Er stond onlangs een foto in 't Kleine Krantsje van het Hofplein met daarop een deel van het oude Stadhouderlijke Hof. In on ze jongensjaren speelden wij veel op dit plein. Wij maakten dan ook wel eens gebruik van de trappen van dit pand, dat destijds bewoond werd door de Commis saris der Koningin, baron Van Harinxma thoe Slooten. In die tijd was het politiebureau aan de overzijde gevestigd. Ook liep er altijd een pliesje op het plein. Het duurde dan ook nooit lang dat we er door die agent werden weggejaagd. Als geboren en getogen Leeu warder wordt je bijna in ieder nummer van 't Kleine Krantsje geconfronteerd met de tijd, toen Ongeveer zestig jaar geleden was ik op de Hofschool. Mijn vrien dinnetje, Riek Leopold, en ik speelden dan wel in de inham van de woning van de Commissaris der Koningin, Van Harinxma thoe Slooten. Op een keer kwam er wat wij toen een lakei noemden naar ons toe en vroeg of we woensdag middag met de jongeheer Maupi wilden spelen. We waren ongeveer een jaar of zeven, keken elkaar verschrikt aan en smeerden hem zo vlug mogelijk. Van dat spelen is dus niks gekomen Formerum Mevr. H. Conradi-Kimp TREIN UIT LEEUWARDEN Toen ik onlangs bij een bezoek aan Harlingen de spoorbaan overliep, kon het niet anders of ik moest op dat moment terugden ken aan mijn kinderjaren in de stad. Hoe vaak heb ik als kleine jongen bij die spoorbaan staan turen naar de verte, tot de rails niet meer zichtbaar waren. Daar moest Leeuwarden liggen dacht ik dan, want vandaar uit zag ik immers altijd het eerste stoomwolkje opdoemen ten te ken dat de Leeuwarder trein in aantocht was! Voor mij als jongen betekende dat witte stoomwolkje in de verte het begin van een fijne dag. Nog even en ik zou de ooms en tantes afhalen bij het Harlinger spoor station, en het zou heel gezellig worden thuis. Natuurlijk keek ik Men kent er de Friese verhoudingen en is bereid plaatselijke en provinciale belangen te dienen. ook uit naar het lekkers dat werd meegebracht, een heerlijke Kwatta-reep of een zak zuurtjes. Eén van de ooms en tantes had een kruidenierswinkel in Hui- zum, dus kreeg ik altijd als ze kwamen leuke verrassingen bij voorbeeld in de vorm van plaatjes van de thee, zodat je een hele mooie verzameling kon spa ren. Ja, wat was het dan een gezellige dag thuis, het was weer veel te gauw voorbij! Voor je 't wist was het tijdstip van vertrek weer aangebroken. Het wegbrengen naar de trein was toen ook een hele gebeurtenis. Alleen al het zitten in de sfeer volle wachtkamer van het Har linger station was voor een Har linger jongen een belevenis. Want zonder reden kwam je immers niet in de wachtkamer. Heel anders dan nu! Toen bestonden er voorschriften en regels, en die moesten wor den nageleefd. Je kon ook niet zo maar het perron op hollen, zoals nu het geval is. In de wachtkamer was het een gezellige drukte van de vertrek kende passagiers en hun "weg brengers". vervolg op pag. 11 S. Hoekstra DE STEINVOORTE'S In een vorig Kleine Krantsje stond een verhaaltje over de familie Steinvoorte van de Gou den Laars met de mededeling, dat het jammer was, dat Roel Steinvoorte er niet in geslaagd was de schoenenzaak De Gou den Laars aan de Berlikumer- markt in stand te houden. Was dat de Roel Steinvoorte, die nu misschien een jaar geleden overleed en het laatst woonde in Het Nieuwe Hoek bij het Hoek- sterkerkhof? Ik heb altijd ge- "Vandaar zag ik altijd het eerste stoomwolkje opdoemen, ten teken, dat de Leeuwarder trein in aantocht was... Onze abonnee, de heer Leo Doodkorte te Leeuwarden, maakte deze, nu bijzonder geivorden foto, in 1925.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1982 | | pagina 4