GESPREKKEN OP
LEE W ADDERS,
WAAR IS DIT
ONZE FOTOPRIJSVRAAG
STADSNIEUWS
VAN VROEGER
De leerlingen van de Volksschool
op de Kraayenkamp te Hamburg
hebben onverwachts en om een niet
alledaagsche reden vacantie beko
men. De vloer nl. van de voorzaal
viel in, toen de kinderen juist dat
vertrek hadden verlaten. De hoofd
onderwijzer was in de kamer en
kwam tegelijk met een kast in den
kelder teregt en kwam er betrekke^
lijk goed af. Het gebouw is Staatsei
gendom!
(1880)
Tabe sien broer Bouke is weer
es een skoftsje in Liwwadden. Hij
hèt altied wel aardighied an 'e
groate pollentiek. Mar ja, ons
ouwe maten dwale wel es af.
Dizze keer met ouwe wiefkes
(alleen mar in .woorden hor!):
één uut een oud segje, en één
echte, die honderd jaar wurden
is. An 't end suver een klein
mannekoor, formd deur: Tabe
Ruutsje en Broer Bouke Spoor-
man, Sjouke Sukerslak en Wiebe
Poatsje, Hein fan 't Hobbelpeerd,
Minne Mager en Fokke Vutman.
Bouke Spoorman: De Rus is mie
te stil. Dat doogt niet. Een heel
enkelde keer maakt Bres nog es
een geluudsje, of een andere
pommerant, maar ferders,
nee. Dat doogt lang niet!
Wiebe PoatsjeIk hew der niet
een moer ferstand fan, mar ons
moeke sei altieten: Wat stiller,
wat better. En dan nog wat over
een oud wiefke en brannetels,
geloof ik.,
Fokke Vutman: Da's een oud
spreekwoord in 't boerefries.
Wat stiller, wat better, sei het
oud wiefke, en gong met 't bloate
gat in de brandnettels sitten.
Minne Mager: Dat sal oek niet
noflijk foele. En ik su mie oek
niet stilhouwe, denk ik. Nee, stel
je dat es foor. Jou hewwe hoge
noad erges buten uut. Jou late de
broek sakke en
Tabe Rupsje: Ho maar, Minne,
ho mar. Bouke hier snijt even an
'e groate pollentiek, en waar
bedare wij? In 'e brandnetels met
een oud wiefke. Nou fraag ik je.
Hèt Bouke hier geliek, te ja of te
nee?
Hein fan 't Hobbelpeerd: Ik weet
het niet. Of die Rus feul seit, of
een bitsje, ik su het niet wete. As
ie dizze kant mar niet uutkomt.
Van Agt is oek een apatten-één,
mar we hewwe het hier nog
knap.
Bouke: Van Agt? Jopie Slim. Jan
Terlouw, die niet meer wou? Dat
is klein werk, mannen. Kiek es
hier. De Ammérikaan bemoeit
em overal met. Prate overal
over, gane der hene. Mar Mos
kou is tuike, tuike.
Fokke: Ik foei jou wel an, Bouke.
Kanne het inwendige prubblo-
blemen weze? Dat sei ons ouwe
sjef froeger. Inwendige prublo-
blemen. Ouwe Breskenefsal hast
wel in 'e VUT wille, as ie niet
eerder sien oogjes dicht doet. En
wie wurdt dan de groate man?
Das de ham- en leverwurstfraag.
Wiebe: Wat hèt ham en lever-
wurst hier met te maken? O, is
dat een segje. Ja, Fokke hèt meer
Ieerd as wij. Froeger waar der
een Kroeskop of Kroestof, weet
ik feul. Leeft die nog?
Minne: Dat weet ik nog wel. Die
is al jaren leden der met de laaste
eer fan deur gaan. Dat was dóchs
die kale keeskop, die met sien
skuun op 'e tafel sloeg in 'e groate
fergadering. Ik sien em nog foor
mie. Hë, komt Marten niet?
Tabe: Nee, die lange sit weer een
poaske in de karrafan fan sien
seun. Die binne naar Noorwe
gen. Maar, waar is Sjouke?! He- nooit nachs een freemde kerel op
'e rand fan hurren ledikant sitten.
den, heden, dat dringt nou pas tot
mie deur.
Hein: Der staat mij bij, dat een
ouwe tante fan em honderd jaar
wurre su. Mar wanneer dat krekt
was is mie ontgaan. Hij fon het
hier met die werkerij an 'e brug
oek niet soa bot gesellig.
Fokke: Datismartiedelijk. Enja,
alles mut wel es even in 'e jippe-
jaasje. Dus Bouke is oek weer es
even in 't ouwe woanplak. We
hewwe mekaar, de andere keer
loof ik, niet troffen.
Bouke: Nee, dat heugt mij oek
niet. Ah jonge ja, es even weer
deur de ouwe stad swalke. Aar
dig opknapt hier en daar, mar
soms skriemt je 't hart. Nim nou
de Speulmansstraat. En hoe die
Voorstreek der bij liet. Mar ja, bij
ons in Leiden bin se niks wiezer.
Wiebe: Mar kiek nou es, daar kon
Sjouke wel es ankomme. Is 't
feest seker al weest. Nou, dan
ken ie daar wel een mooi ferhaal
over fertelle. Soa ouwe piere
waaier!!!!
Sjouke Sukerslak: Hest het teu
gen mij? O, der is hier weer wat te
ferkeren, merk ik. Ja, wij binne
der een dag of wat tusken uut
weest. Het feest fan tante Maai
ke.
Tabe: Hein had het al over een
honderdjarige. Waar woande se?
O, eerst bij een soan die in Zutfen
woande en later in een tehuus,
daar in die buurt. Honderd jaar.
Staan 't es uut!
BoukeSeg, Sjouke, is dat die
tante Maaike, die soa mooi op 'e
mondorgel speule kon? Dat
dringt nou pas tot mie deur. Die
hew ik in froeger jaren nog wel es
bij jim tuus met maakt.
Sjouke: Die selfde, Bouke, die
selfde. Ja, se speult nou niet meer
op hur ouwe, trouwe Honer, soa
as se dan sei. Eerguster hadden
we 't feest. In een saaltsje fan 't
huus. Se was nog soa fleurig as
een bij.
Minne: Hoe su dat foele om
honderd jaar te wurren. Dan
binne jou geboren in achttien-
honderd-twee-en-tachtig. As ne
gentien-honderd begint, binne
jou achttien jaar. En wat gaat er
dan nog allemaal gebeuren. In 'e
groate wereld, en in jouw eigen
kleine leventsje. Dit is wat!!!
Sjouke: Sommige dingen weet se
nog skoan. Mar se haalt de din
gen oek wel es deur mekaar. Mar
das oek gien wonder. En Drees is
hur mantsje. Die hèt sorgd dat er
een knap pusjoentsje kwam.
Bouke: Het binne hele reizen. Ik
weet niet of ik er sin an hew. Ik
gaan nou langsaam op stasjon
tachtig an, en dan mutte der nog
twintig jaartrejekten bij. Ik mut
er niet an denke.
Sjouke: Het Oranjehuus is hur
alles. Se sei teugen de burge
meester, die kwam te fielseteren:
Ik hew fier koaninginnen met-
maakt, Emma, Willemiena, Julia
na en nou dizZe. Mar der hèt nog
Suks gebeurt hier niet!!!
Hein: Wat sei die burgemeester:
dat weet je nooit bij een ander?
O, was 't wat een soete druif. Sien
frouw sat meer praat bij. Ja, dat
hoor je wel faker. En wat nog
meer, Sjouke?
Sjouke: Der was een achterklein-
seun, en die had een heel lang
gedicht over hur leven maakt. Hij
was bij een heleboel langs weest,
of hadde skreven of optillefoa-
neerd. Jonge,, jonge, wat had die
fent der een werk fan maakt.
Tabe: En nog wat ouwe fieten fan
froeger seker, en nog wat singe,
stel ik mie foor. O, en nog weer
een ander had een feestlied skre
ven? Wel twintig kompletten, en
het ruffrien met singe. O, dou
hest het pepier bij die. Laas
kieke.
Sjouke: Soa op 'e wieze fan die
ouwe, taaie, weet jim wel. En dan
songen we dit hier weer met
mekaar. Hoe gong het oek al
weer? Ja: Tante Maaie is een
ouwe, taaie, Honderd jaren, jip-
pie, jippie, jee.
(Sjouke herhaalt, Tabe en Bouke
falie in, de anderen oek. Meensen
die der langs komme, skudde hur
hoofd en lope deur. Een Hage
nees, die met sien boat achter de
Preensentuun lei skreef-in het
logboek: Het blijft een interes
sant stadje. Vandaag bij een brug
een groepje oude inwoners, die
liedjes uit de oude doos zon
gen
DOOR AUTO OVERREDEN
Toen de 19-jarige Aafke Vellema,
wonende in de Houtstraat, met haar
vriendin Jeltje Wiersma, zaterdag
nacht omstreeks halfeen uit de Prins
Hendrikstraat den hoek omdraaide
om op het Wilhelminaplein te ko
men, naderde een der bij het paleis
van justitie gestationeerde auto's
voor het vervoer van passagiers.
De meisjes schrokken niet weinig
en Jeltje deed haar best, haar vrien
din naar den linkerkant in veilig
heid te brengen door haar die kant
op te trekken. Aafke struikelde met
het noodlottige gevolg, dat ze werd
overredenDe auto stopte en de pas
sagiers, die meenden dat er iets aan
het rijtuig mankeerde, wilden uit
stappen, doch de chauffeur, die het
geval niet ernstig scheen in te zien,
stelde hen gerust met de medede
ling, dat men weer verder zou rij
den; het was al weer in orde.
Intusschen groeide de menschen-
menigte aan, die met deernis op het
beweginglooze lichaam, dat intus
schen op een stoep was gelegd,
neerzag.
Daar naderde Eelke, de 16-jarige
broer van Aafke: hij brak zich door
de menschenmassa heen en vond
zijn zuster. Het was dus waar het
gerucht door hem opgevangen dat er
een meisje genaamd Vellema, was
overreden. Op zijn aandringen werd
zijn zuster in de auto gelegd, om
naar het stadsziekenhuis te worden
vervoerd.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Populaire Leewarders" door Fenno L.
Schoustra.
Daar gekomen, bleek eerst hoe ern
stig het ongeval was; behalve ont
vellingen en kneuzingen aan de le
dematen. bleek uit het geneeskun
dig onderzoek, dat de nekwervels
zoodanig waren beschadigd, dat ge
nezing zoo goed als uitgesloten
was.
Hedenochtend was de toestand zeer
bedenkelijk. Naar men ons mee
deelde. was de auto het eigendom
van de firma Reen alhier. (1926)
vervolg van pag. 3
weet ik het niet meer. Op num
mer 45 had mijn vader zijn gros-
siersbedrijf. Beide huizen waren
"dorado's" voor mijn zuster en
mij om er te spelen en om ons er
onvindbaar te maken. Het pand
45 is tot mijn grote vreugde
voortreffelijk gerestaureerd en
thans in gebruik als notariskan
toor. De huidige gebruiker, nota
ris Adema, was zo vriendelijk mij
enige jaren geleden in het geres
taureerde pand rond te leiden,
voor mij na zoveel jaren een
ware belevenis."
En dan schrijft de heer Jensma
bijna letterlijk, wat de heer Ter
Horst ook al schreef: "In het
hoekpand woonde destijds een
joodse familie, voor wie ik vaak
vrijdags na zonsondergang de
petroleumstellen mocht aanste
ken. Op de Sabbath mochten ze
dat zelf niet doen. Na verloop
van tijd verspreidde dan de kip
pensoep de heerlijkste geuren.
Een grote kop vol was dan mijn
beloning."
"Het zoekplaatje bekijkend
dacht ik eerst aan de Breede-
plaats, hoek Nieuweburen. Dat
was ook zo'n soort situatie. Bij
nadere beschouwing viel mijn
oog op het smalle pandje en toen
was me duidelijk, dat het op de
hoek van de Kleine Hoogstraat
was. De foto moet al van jaren
terug zijn, want Jasper had recla
me op de muut laten schilderen
en dat is hier nog niet op te zien.
Nu is hier bar "De Gouverneur"
zo schrijft de heer P. Visser te
Leeuwarden.
Hij dacht dus eerst aan de Bree-
deplaats en nu moeten we corri
geren, wat we in de inleiding
hebben gezegd, dat er geen enke
le foutieve oplossing binnen
kwam. Want ook de heer A. H.
Bergsma te Haren blijkt bij nader
inzien aan die Breedeplaats te
hebben gedacht.
"Bij een temperatuur van bijna
dertig graden heb ik mijn hersens
zitten pijnigen om er achter te
komen, welke wel de plek zou
zijn van de afgebeelde foto" zo
schrijft de heer Bergsma ons en
hij gokt dan op de Breedeplaats,
waarbij hij opmerkte op twee
gedachten te hinken, omdat in
zijn ogen ook de "ouwe" Nieu
weburen tussen de Monnike-
muurstraat en het Schoen ma-
kersperk in aanmerking kwam.
Nou ja, we weten intussen dat het
dat niet was, maar, nogmaals,
tóch nog een foutje in de stapel
oplossingen dus.
Aangezien we meer reacties kre
gen, dan we nu kunnen verwer
ken, komen wij in het eerstvol
gende nummer nog graag even
op deze prijsvraag terug.
Maar nu alvast de prijswinnaar
dat werd de heer H. Mellema,
Aldlanstate, Hernpenserweg 2-
233 te Leeuwarden.
