VERMAKELIJKE GESCHIEDENIS
BIJ AVONDVIERDAAGSE
VADER WOU ZO GRAAG MEE
STADSNIEUWS
VAN VROEGER
Bij het snuffelen in een doos met fotq's kwam ik een kiekje tegen, dat indertijd
genomen is op de Marssumerstraatweg tijdens een Avondvierdaagse in de bezettings
jaren. Op deze foto staan mijn Vader, mijn verloofde, Zus Stienstra, en ik zelf. Aan
deze Avondvierdaagse is, dank zij Vader onbewustweer een vermakelijke
geschiedenis verbonden, net zoals dat het geval was met de boottocht met Tante Trijn,
waarover ik maanden geleden in 't Kleine Krantsje al eens heb bericht.
Eerst echter even over een ander
voorval tijdens diezelfde wan
deltocht, waaraan ik me destijds
zodanig geërgerd heb, dat ik me
alles nog haarscherp voor de
geest kan halen.
Wat was namelijk het geval? Er
liep ook een zekere Jan Faber
mee, een telegrambesteller bij de
P.T.T., een zoon van de bekende
motoragent Faber. Deze Jan Fa
ber, bijgenaamd 'Jan Kin' of 'De
Kin', was lid van de N.S.B., later
zelfs - naar ik meen - lid van de
S.S. en hij is gesneuveld aan het
oostfront. Hij heeft, voor zover
ik weet, nooit iemand ook maar
enige last bezorgd.
Maar goed, hij liep dus mee en
enkele figuren meenden, achter
hem aanlopend, de straat te moe
ten vegen, om ijlings de benen te
nemen, zodra Faber zich maar
even omkeerde. Ik vond dat, en
velen met mij, een onwaardige
vertoning.
ANDER VERHAAL
Maar nu het andere verhaal. Mijn
verloofde en ik waren in training
voor de Vierdaagse in Nijmegen,
achteraf gezien helemaal ver
geefs, want dat festijn werd op
het laatste moment door de be
zetters afgelast zij vreesden,
mijns inziens terecht, dat er bij
een te houden Vierdaagse zeKer
aanhankelij kheidsbetuigingen
aan het Oranjehuis te verwach
ten zouden zijn.
Vader had in een sportieve bui de
wens te kennen gegeven om met
ons mee te wandelen. Nou, lopen
kon hij goed, maar praten nog
veel beter, met het gevolg, dat hij
voortdurend met anderen het
voor en tegen van de wandel
sport moest gaan bepraten - wij
werden daardoor herhaaldelijk
uit ons ritme gebracht, moesten
nu eens stilstaan en dan weer een
sukkeldrafje aannemen.
Na het verrassende verloop van
deze eerste avond kregen mijn
verloofde en ik een lumineus
idee, waarbij wij dachten de
"kool en de geit te kunnen spa
ren", terwijl onze problemen
toch werden opgelost.
AFSPRAAK
Met de leiding .van de Avond
vierdaagse konden wij namelijk
de afspraak maken om ruim een
uur later te starten, dit met het
oog op de winkelsluiting. Ook
Vader konden we overtuigen,
dat het voor de goede gang van
zaken in zijn sigarenwinkel aan
de Wirdumerdijk beter was, dat
hij zo lang mogelijk achter de
toonbank bleef staan.
Wel, wij dachten dit zo fantas
tisch geregeld te hebben, maar
het bleef wel bij denken, want in
de praktijk kwam alles wel heel,
heel anders uit.
De tweede dag bracht toevallig
een zomeravond, die misschien
eens in de tien jaar voorkomt met
prachtig weer en iedereen zat
buiten om het voorbijtrekken
van de wandelaars te aanschou
wen en door dat mooie weer
bleven de mensen ook veel lan
ger buiten zitten.
Toen de staart van de lange sliert
wandelaars dus al méér dan een
uur eerder voorbijgetrokken
was, kwamen wij er met z'n
drietjes nog eens aanzetten. Lie
ve hemel, met wat we toen voor
opmerkingen moesten aanhoren,
kan wel een boek worden ge
vuld.
Om voor de vuist weg maar wat
te noemen: de belangstellende
vraag, of we nog' bezig waren met
de tocht van de vorige dag, of dat
we bang om te laat te komen
al begonnen waren aan de tocht
van de derde dag; óf de opmer
king, dat het wenselijk zou zijn
ons met de fietspomp wat lucht
toe te dienen.
Als het wat al te gek werd voelde
Vader zich geroepen op de hem
bekende manier tekst en uitleg te
geven, waarbij hij niet schroom
de zich hiervoor zo nu en dan
over bruggetjes en door tuintjes
te begeven. Het wandelritme
raakte daardoor al helemaal
zoek, want wij stonden dan maar
geduldig en soms heel lang op de
weg te wachten, tot Vader einde
lijk eens klaar was met zijn uit
leggerij.
KLAP OP VUURPIJL
De klap op de vuurpijl kwam,
toen iemand, ik meen achter de
Rooms Katholieke kerk aan de
Huizumerlaan, een hek voor ons
moest openen. Die man moest ik
eerst van huis halen, omdat de
laatste wandelaar voor ons al een
anderhalf uur eerder was gepas
seerd - hij stond misschien al op
het punt naar bed te gaan.
Deze persoon bestond het te
vragen of hij niet beter eèn am
bulance kon bellen, want men
sen, die op zo'n snertafstand
haast twee uren achterraakten,
waren volgens hem rijp voor
opname in een ziekenhuis.
Hij deed dus de deur letterlijk en
figuurlijk open en dicht - de hele
Avondvierdaagse vond althans
hiermee voor ons een abrupt
einde - de volgende dag zijn we
maar niet eens meer gestart.
Leeuwarden
J. Wouda Jr.
Hedenochtend omstreeks half-
acht legden de verhuurders van
de stalletjes op het Wilhelmina-
plein, ten behoeve van de stand
werkers op de wekelijksche
markt de laatste hand aan hun
werk.
Een zoon van Bekkema had aan
iemand uit Groningen een stand
op een bepaalde plaats verhuurd
en daar dan ook de kraam ge
plaatst. De andere verhuurder,
Slof zag dit en verwijderde die
tent weer, waarna Bekkema den
stand weer op zijn plaats terug
bracht.
Dit spelletje had ten slotte een
woordenwisseling ten gevolge,
doch daarbij bleef het niet. W.
Slof greep een houten hamer en
sloeg een zoon van Bekkema
daarmee op het hoofd, waarop
een algemeene vechtpartij tus-
schen de familie Slof en Bekkema
ontstond. Op een gegeven oog-
enblik kreeg J. Bekkema, een
andere zoon, zóó'n slag tegen
zijn voorhoofd, dat hij bewuste
loos neerviel. Met een auto van
V. en D. werd de getroffene naar
een ziekenhuis vervoerd.
De rust keerde eerst terug toen
de politie zich met het geval
bemoeide, die de betrokkenen
voor een verhoor naar het bu
reau leidde.
(1936)
Avondvierdaagse in vroeger jaren. De Wirdumerpoortsbrug is nog niet vernieuwd, Amicitia staat er nog
