IJSBAAN BLEEKERSTRAAT:
OM NOOIT TE VERGETEN!
HUIZUMER
HERINNERINGEN
Het waren de hoogtepunten in
een bepaalde buurt, die jaarlijks
een sterke gemeenschapszin in
die bepaalde buurt bezegelden.
In de draaimolen en de limonade
tent, door eigen mensen gerund,
vierde vooral jong Leeuwarden
een feest, waarbij gastvij ook
niet-buurtbewoners welkom wa
ren.
Waar zijn ze gebleven? Ze leven
gelukkig nog voort in de herinne
ring en roepen nu nog herinne-
ringsgevoelens en gevoelsherin-
neringen beide op, die heel een
leven blijven.
Zo gaat het mij ook met die
ijsbaan. In de winters van toen
voor mijn besef vroor het veel
vaker en veel strenger dan nu
gaven de scholen vaak ijsvrij.
Nóg hoor ik de concierge van 't
gymnasium op zijn tocht langs de
klassen: "Ik en de rector hebben
besloten, dat jullie vanmiddag
ijsvrij moesten hebben". Het ho
merisch gelach dat dan losbarst-
wel waar de autoriteit lag - maar
ook van vreugde om het vooruit
zicht van 'n vrije middag op het
ijs. Onze leraren waren wel zo
fideel, dat ze dan ook geen huis
werk meegaven.
Als het ijs op de Grote Wielen
nog niet sterk genoeg was gaf de
ijsbaan een prettige uitkomst.
Zelfs al was het ijs buiten be
trouwbaar dan prefereerden ve
len van ons toch nog de ijsbaan,
'k Denk om de gezelligheid en de
kans om nog eens met een aardig
sportief meiske te kunnen rijden.
Want dat was natuurlijk wel de
clou.
Direct als je binnenkwam speur-
Hoog bezoek op de ijsbaan aan de Bleeksterstraat op 31 januari 1917. Koningin Wilhelmina, Prins
Hendrik en Prinses Juliana temidden van de bestuursleden met hun hoge hoeden en een aantal jeugdige
leden van de vereniging.
Het bestuur van de Koninklijke
Vereniging "De IJsclub", sportief
op de schaats in 1938. We zien de
heren Bokma, Huisinga, Bruins-
ma, Overmeer, Mylius en ie
mand, van wie wij de naam niet
weten.
de je de banken langs, aan het
begin van de baan om de schaat
sen onder te binden.
Want je verbeeldde je dan ook
nog dat niemand zo de schaatsen
kon onderbinden bij 't 'zwakke'
geslacht dan deze tjsridder. Altijd
was er wel één, die zich deze
dienst liet welgevallen, al wist ze
terdege, dat daarmee haar eerste
baantjes verzegd waren en soms
de hele middag. Daarvoor had je
haar dan ook uitgezocht.
Er waren toen maar enkelen die
het waagden op hun kunstrijders
(Vervolg op pag. 17)
te, was uiting van hoon om de
waan die in de volgorde van zijn
aankondiging lag - wij wisten
Er staat mij iets bij, dat die
heerlijke vlakte aan 't eind van
de Bleekerstraat er al niet meer
is. 'k Ben al zoveel jaar uit
Leeuwarden weg en kom er te
sporadisch. Het leeft echter heel
sterk in m'n herinnering en in
m'n dromen. Onuitwisbaar staat
dan voor me die roodachtige
houten ingang naar een vlakte,
die het mogelijk maakte, dat in
de winter velen in Leeuwarden
onvergetelijke uren op de schaats
beleefden.
Zomers gingen de deuren ook
nog wel eens open voor een
sportdemonstratie. Op Koningin
nedag, 31 augustus toen nog,
vonden er vaak kinderfeesten
plaats, waaraan kinderen uit de
hele stad deelnamen.
Vooral toen de bekende buurt
feesten verdwenen, trokken der
gelijke 'happenings' honderden
kinderen. In die buurtfeesten
heeft de stad heel wat verloren.
mtlF*
/KT*
(Vervolg van pag. 7)
eierzoeken en vissen en soms
mocht ik mee. Wij gingen dan
met zijn mooie schouw met aan-
hangmotor meestal naar de gras
landen aan het Langdeel.
Oom Ype leerde me dan hoe ik de
kievitseieren moest vinden. Ik
had het idee, dat hij me soms
expres op een stuk liet lopen
langs een bepaalde greppel, om
dat hij waarschijnlijk al wist, dat
daar eieren moesten liggen. Toch
zijn die lessen nooit zo erg aan
me besteed geweest, tot geluk
van de kieviten. Het vinden van
grutto- en eendeeieren was ge
makkelijker!
Ook mocht ik een enkele keer
mee met de boot. Vaste deelne
mers waren dan getrouwde ne
ven en nichten, onder wie Piet de
Vries, Gerard Ter Horst en Foppe
de Boer. Meestal gingen we rich
ting Wartena of Grouw. Er werd
druk gevist, gewoonlijk op baars.
De vrouwen bleven dan met het
eten en drinken aan de wal en
met de boot werd midden in de
vaart een plek met pompebladen
gezocht. De dobber moest dan zo
dicht mogelijk bij de pompebla
den worden gemikt. En dan maar
vangen.
Oom Ype ging met de neven ook
wel eens een nacht uit "poeren".
Dat was vissen op aal met behulp
van een knoedel wormen, aan
een touw geregen. De stok of de
hengel, waaraan ze bungelden,
moest zacht op en neer worden
bewogen. Als men wat voelde
werd de pier voorzichtig, maar
toch snel boven de boot ge
bracht, waarna de paling er af
viel. Er moest daarbij wel ge
rookt worden, want anders aten
de muggen je op - meestal zat je
bij het riet te vissen.
Drachten A.
In de buurt van het Sint Jobsleen
moet vroeger een herberg hebben
gestaan met de naam het Nieuwe
Paradijs. In 1676, al even geleden
dus, werd erop het uithangbord van
die zaak een mooi vers aangebracht:
Coomje van de reis en soekje logijs
Soo komt hier logeer in't nieuwe
paradijs
Komt in als vrienden plegen
En soekt geen ander wegen
Hier tapt men bier en wijn
En dat om vrolijk zijn
In't paradijs
Is bon logijs
