Friesland Bank
VOGEL-
VERSCHRIKKER
déJouAef
mg fruujt....
Uw eigen bank
Lezers klommen in de pen
t
HOEDENZAKEN
Mag ik nog even terugkomen op
het schrijven van enkele abon
nees inzake de vroegere bewo
ners van het hoekpad Groente
markt-Peperstraat, namelijk de
dames Sikkens en Treu?
Die hebben daar nooit een hoe
denzaak gehad - het waren de
gezusters Romkes. Die hadden
eerst een dameshoedenzaak in
de Oude Oosterstraat, hoek Hee
restraat en ze kwamen later naar
de Groentemarkt.
Mijn vrouw weet zich te herinne
ren, dat zij op dit laatste adres
met haar moeder is geweest in
1919 of 1920 om daar een hoedje
te kopen. De jeugd van toen liep,
om in stijl te blijven, niet op
straat met een onbedekt hoofd.
De zaak is blijven bestaan tot in
de vijftiger jaren. Daarna kwam
in het winkelgedeelte de juwelier
Copini. De dames Romkes ble
ven boven wonen. De laatste is
enige jaren geleden op hoge leef
tijd overleden.
Schuin tegenover de dames Rom
kes was de hoedenzaak van de
familie Wahle. Die kant van de
oude Peperstraat is in 1932 ge
sloopt.
Een geboren Leeuwarder (tach
tig jaar) vertelde mij, dat Treu
gevestigd was in het Naauw en
niet in de Peperstraat. In de
Weerd was vroeger wel een da
meshoedenzaak; de naam van
die zaak weet ik niet, wel weet ik,
dat er een familie Vergnes boven
woonde.
In een hooiberg onder Meppel is
door de rijkspolitie aangehou
den een jongen uit het Opvoe
dingsgesticht te Avereerst. De
kleding van den vogelverschrik
ker uit den tuin van dat gesticht,
had dienst gedaan om den vluch
teling aan het speurend oog der
politie te onttrekken, hetgeen
hem niet is gelukt. (1899)
Waar de dames Sikkens een hoe
denzaak hadden? Niemand van
de oudere Leeuwarders, die ik
gevraagd heb weet het. Wel
noemden ze Romkes van de
Groentemarkt.
De heer Sikkens in de Tjerk
Hiddesstraat over wie de heer
Heins geschreven heeft, kende ik
wel. Zijn bijnaam was 'Kwart-
over-drie' wegens zijn manier
van lopen met nogal naar buiten
gespreide voeten.
Leeuwarden
Th.Weda
LANGENDIJK
zoveel mogelijk contact met el
kaar houden en het zo gezellig
mogelijk maken, dan komt alles
goed. Wij hopen nader wat te
mogen vernemen.
Fam. Jan Langendijk
3034 PR Rotterdam
(N.W. Crooswijkseweg 52b, tel.
010-126933)
WERKMAN-WERKEMA
In de rubriek Huizumer Herinne
ringen in 't Kleine Krantsje num
mer 420 lees ik: „Naast Botke
woonde Werkman, die een van
de eerste radiozendamateurs
was."
Wordt hiermee ook bedoeld de
heer Werkema, die in de Toren
straat woonde? Deze Werkema,
overleden in 1975, was een grote
vriend van mijn vader. Samen
luisterden zij omstreeks 1920
vaak naar de verschillende ra
diouitzendingen, o.a. ook naar
de uitzendingen met betrekking
tot de poolvlieger Nobilé.
Tietjerk
DUUR ETENTJE
D.
Het is bijna vijf en twintig jaar
geleden dat ik uit Leeuwarden
vandaan ging. Geboren en opge
groeid ben ik er, en eindeloos heb
ik er gelopen langs de Oldehove
en de Waag, de Kanselarij en het
Gerechtshof. In de stad van mijn
jeugd is veel veranderd in die
jaren. Maar veel ook niet.
Toen ik er weer binnen reed, op
die zonnige septembermorgen,
stond 'üs Mem' nog altijd trouw
in haar plantsoentje bij de spoor
wegovergang, en was de rijwiel
stalling bij het station nog even
druk als vroeger.
Het wordt een ingewikkelde
zaak met die vroegere hoed
jeswinkels in Leeuwarden! In
een adresboek van 1932 von
den wij als bewoonsters van
het pand nummer 22 iti de
Weerd de dames J.A.M.enA.
A. M. Sikkens, modistes. In
hetzelfde boek staat een ad
vertentie van de fa. C. Treu,
Weerd no. 22(7), Gegarn. Da
mes- en Hinderhoeden en
Chappelleries, Telephoon
6323'. De 'reiziger' A. P. j.
Sikkens woonde in datzelfde
jaar op het adres Tjerk Hid
desstraat 5d en een meneer F.
Th. Treu, koopman in mode
artikelen, woonde in de Van
Sijtzemastraat 27.
Natuurlijk moest er koffie wor
den gedronken, en opgewekt
parkeerden we de auto. Glunde
rend om het mooie plaatsje dat
we hadden gevonden, vlak bij
het restaurant, lieten we onze
kwartjes in de parkeermeter glij
den. En de koffie met slagroom
smaakte, zoals alleen de koffie in
je geboorteplaats smaakt.
Wat later zwierven we door de
bekende straten, mijn vader en
ik. De auto bleef op zijn mooie
plaatsje, en lopend bekeken we
Leeuwarden. Wat was het er
gezellig. De stoeltjes naast de
Waag, in de zon, wenkten verlei
delijk. Maar de parkeermeter
wachtte. We slenterden terug, en
rinkelend verdwenen de kwar
tjes weer in de gleuf.
Gezeten voor het raam van het
gezellige restaurant, keken we, al
etend, naar het verkeer dat onaf
gebroken aan ons voorbij trok;
vijf en twintig jaar hadden het
wel intensiever gemaakt. Maar
de straat was nog dezelfde, en
riep eindeloze herinneringen op..
Voldaan lieten we een uur later
de deur van het restaurant achter
ons dichtvallen. We hadden
heerlijk gegeten. De auto stond
nog trouw op zijn mooie plaatsje,
maar voor we hem hadden be
reikt, riep een jolige stem achter
onze argeloze ruggen: "Een duur
etentje, mevrouw."
Verbaasd draaiden we ons om.
Een lachende glazenwasser, druk
bezig de ramen van het restau
rant schoon te poetsen, wees
triomfantelijk op het gele velletje
papier dat tussen de ruitenwisser
en de voorruit van de auto zat
geklemd. Nog verbaasder lazen
we de inhoud van het zo onschul
dig lijkende stukje papier, 35,—
boete. Ongelovig keken we van
het papiertje naar de parkeerme
ter. Dat kon toch niet. We had
den er zo trouw onze kwartjes in
gestopt. Maar de glazenwasser,
ons ongeloof ziende, hielp ons uit
de droom. Hij zwaaide naar een
punt, ergens hoog boven onze
hoofden in de lucht. Onderzoe
kend keken we op. En toen zagen
we het. Daar, hoog aan een paal,
onopgemerkt door ons, stond het
bord: Alleen parkeren voor inva
liden.
Onze blikken dwaalden naar de
onberispelijke blauwe mercedes
naast ons. Die stond ons glim
mend uit te lachen. Onze kwar
tjes zaten in zijn parkeerme
ter.
We hebben de bon meegenomen,
en terwijl we de stad uitreden en
het nog altijd vertrouwde sil
houet van zijn torens en gebou
wen in de verte verdween, heb
ben we hem nog eens nauwkeu
rig bekeken. Het stond er echt.
35,— boete.
Ach Leeuwarden't Was een
duur etentje, dat wel. Maar je
was het waardDe vijf" en
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
dertig gulden,
tjes
en de kwar-
Calgary Canada
Tineke Dooge-Verra
SCHOOLSTRAATSCHOOL
Er hebben al een paar keer foto's
van een klas van de school in de
Schoolstraat in Huizum in 't Klei
ne Krantsje gestaan. Zelf heb ik
in 1937 op die school gezeten bij
juf De Jong. Daar ik geen enkele
foto van die klas heb zou ik het
heel erg op prijs stellen, er nog
eens een in 't Krantsje te zien. Ik
kan me nog herinneren, dat Joop
Geas in de klas achter mij zat en
dat er een meisje was, dat Tjitske
Terpstra werd genoemd.
Maarn Oedske Schriemer-Zon-
dervan
't Kleine Krantsje beschikt zelf
niet over de door u bedoelde
foto. Misschien een van de
lezers wel?
Red. 't KI. Kr.
AMELANDSPIJP
De Amelandspijp en dat kleine
brugje over de Tuinen, er vlak
bij, waren vroeger heel bekend.
Dat vond ik altijd zo leuk, aan de
ene kant was maar één opstapje,
aan de andere kant vier of vijf
blauw stenen treden, daar ben ik
wel eens bij neergerold als er
sneeuw lag.
De Amelandspijp had eerst
mooie gedraaide pilaartjes. Maar
daar ging vaak een paard en
wagen de gracht in als het paard
de draai niet goed kon nemen.
Vervolg op pag. 9
Red. 't KI. Kr.
In 't Kleine Krantsje nummer 420
lazen wij de naam Wijnants-
Langendijk te Dordrecht. Wij
veronderstellen, dat zij een doch
ter is van Jac. Langendijk, die
vroeger een smederij had aan hef
Vliet en dat zij een broer is van
W. N. Langendijk.
Wanneer dat inderdaad zo is
zouden wij heel graag eens een
berichtje terug willen hebben. Zij
schreef over de gezellige tijd aan
het Vliet en over Koopmans
Meelfabrieken; ja, dat was ook
echt gezellig.
Maar de tijd verandert en het
leven gaat door, daarom moetje
Een schilderachtig plaatje van de vroegere Amelandspijp bij het begin van de Tuinen. Mooi oud
Leeuwarden in wintertooi...
