NIET
MISSEN
Er kon in vroeger jaren in de binnenstad van Leeuwarden haast geen
foto worden gemaakt, of er stonden handkarren op. Dit zijn twee
plaatjes van de verschillende delen van de Voorstreek met keurig aan
de walkanten geparkeerd, een aantal van die zo nuttige middelen voor
vrachtvervoer. De beide foto's boven tonen ons twee zeer bekende
het maar tegen de muur an, het
wordt er zo mooi van."
's Morgens kwam op zijn och
tendwandeling Helmich door de
straat van wie ik altijd een hand
kreeg. Er heeft nog eens een
stukje in 't Kleine Krantsje over
hem gestaan en ik kwam te weten
dat hij ooit inspecteur van politie
is geweest. Het was een grote
statige man, ik was er altijd een
beetje bang voor.
figuren van weleer, die we geregeld met hun handkarren in de stad
konden zien; links de wel zeer populaire "Lollige Johannes" met zijn
fruitkar op de Nieuwestad, rechts "De Vlampiep" met een kar vol
knienevellen, even na de Kerstdagen gefotografeerd op de Tweebaks-
markt.
Ook kwam er op geregelde tijden
een man met een bel door de
straat, die dan riep: „Bij de Kie-
peloop leit een boot met schol."
Laatst stond er in 't Kleine
Krantsje iets over de stomerij van
Hoeksema, maar er was ook een
stomerij in de Groningerstraat,
die heette 'de Wilde'.
Ik moest zaterdags mijn vaders
frontje met boord daar vandaan
halen, die was daar dan gewassen
en gesteven, wat zondagsmor
gens altijd het nodige gemopper
van mijn vader opleverde, want
de boordeknop wilde niet door
het knoopsgat.
Ook het verhaal over Schilkam
pen maakte weer herinneringen
bij me los. Ik heb daar weieens
gespeeld met Corrie Drijver, die
bij mij op de zondagsschool was
bij meneer Bosman. Ook het
winkeltje van Noordhof kan ik
me goed herinneren. Noordhof
liep ook met een bakkerskar en
hij had een lange baard.
Zo ziet u maar weer dat een foto
in 't Kleine Krantsje een heleboel
herinneringen bij iemand kan
losmaken. Ik zou het Krantsje
dan ook niet graag willen missen.
Amsterdam D. Reisiger
(vervolg van pag. 1
maar, alles kost een stuver of een
dubbeltsje."
In het voorjaar kwam er een man
met een kar met witkalk. „Smijt
De vele oude en fraaie foto's die
we telkens weer in 't Kleine
Krantsje kunnen bekijken tonen
aan dat het destijds rustig en ook
gezellig op en langs de straten en
wegen was. Leuk en ook karakte
ristiek doet het aan op vele oude
foto's één of meer handkarren te
zien. Deze voertuigen waren
toen nog volop in gebruik. Wel
haast elk bedrijf, hoe klein ook,
had één of meer handkarren als
vervoermiddel. En we weten al
len nog wel hoe bakkers, melk
handelaren. groentezaken, en
ook bijvoorbeeld petroleumver-
kopers met hun handkarren langs
de huizen gingen. We herinneren
ons zelfs nog de handkarren waar
onder één of twee honden liepen
die de dikwijls zwaarbeladen
kar hielpen voorttrekkenAls
kinderen waren we voor die hon
den altijd een beetje bang, ze
zagen er meestal wat dreigend
uit. Anderzijds kon je soms zo'n
medelijden hebben met die die
ren, die toch eigenlijk ook werk
dieren waren!
ik, als grootvader ziek was, zelf
met de turfkar er op uit. En
eerlijk gezegd was je er al een
beetje trots op, duwend achter de
handkar, deel te nemen aan het
verkeer op straat, dat hoofdzake
lijk uit paard en wagens, een
enkele auto, en fietsen en karren,
en niet te vergeten de bakfietsen,
bestond. Geleidelijk aan is de
handkar uit het straatbeeld ver
dwenen en kreeg het gemotori
seerde vervoer al meer en meer
de overhand. Terugdenkend aan
mijn jeugd, zie ik in gedachten
nog de vele handkarren, en het
was soms een hele toer, met de
kar vooruit te komen, als er veel
sneeuw lag, vooral als je dan een
hoogte op moest rijden. Er waren
echter altijd mensen die je dan
even een handje hielpen met
duwen. De handkar zien we niet
meer, maar op de oude foto's in 't
Kleine Krantsje worden we er
weer aan herinnerd, en dat doet
toch goed.
Heiloo P. H. Zwerver
Zelf ging ik dikwijls met mijn
grootvader, die een turfhandel
had, als jongen met hem mee
achter de handkar, om de met
turf beladen kar, die uitgevent
moest worden, te helpen duwen!
Vooral in de kerstvakantie was
dat een pleziertje! Want als de
kar leeg was en we gingen weer
huiswaarts dan mocht ik in de kar
zitten en dat was voor een jongen
toen een feest. Nu vinden kinde
ren het heel gewoon in de auto
mee te rijden, maar toen vonden
we het al geweldig fijn, in een
kar, of, nog mooier, op een paard
en wagen te mogen meerijden.
Toen ik van school af was, mocht
