EEN MOOIE MIDDAG MET DE
POLS IN'T VRIJE VELD
Haar en Baard.
\0€ ye't
de it'uiaf
33
Een mooi prentsje vanne Ver
lengde Schrans, onlangs in 't Klei-
ne Krantsje, het een hoop los-
woeld in mien geheugen. Want
late we wel weze, we hadden
veul en leuke speulruumte inne
Schrans, vooral toen't land van
Wiebenga, in afwachting vanne
bouwplannen, ter beskikking
kwam vanne jeugd.
Mar onze "esporatieruimte",
soas dat teugenwoordig anduud
wudt, lag toch in't verlengde
vanne Schrans en seis in't ver
lengde vanne Verlengde Schrans,
daar waar disse uutwaaierde
naar Hempens, Goutum, Teems
en wat vedder sichtbaar wudde,
asje de huzen passeerd waren en
dat was nog voor het Nijlansdiek-
je al het geval.
En dan lag de volle kleurenriek-
dom van't Friese land voor je. Er
is gien frisser groen dan de tien
tallen kleuren Fries groen. Het
klinkt misschien wat eigenwies,
mar dat groen, in combinasie met
de overvloed an andere kleuren
in't Friese landschap make het
gesicht daarop tot een feest.
Dat hewwe natuurlijk nooit so
beseft inne jaren, toen we er
mette pols op uuttrokken, mar
dat komt onwillekeurig in je op,
as je een bitsje swurven hewwe.
OVERAL MOOIE PLAKKEN
Mooie plakken binne er overal
inne wereld, mar elk met sien
eigen sfeer. Dan gaan j e vergelie-
kingen maken en dan komt de
Overiselsestraatweg met de
mooie hoge bomenrijen in onze
jaren, de wandelpadden an
weerszieden en vandaar de wie-
de blik oppe Friese greide met
sien kleurespel, hier en daar een
kapitale boereplaats en inne ver
te de verskillende kerktorens, er
heel goed af.
We hewwe het al seid, dat besef
ten we minder, toen we vanaf
onze skoolbank de luchten in-
Eenig
middelzonder schadelijke deelenom
het Haar zijne natuurlijke kleur terug te geven
bevordert tevens de groei en werkt versterkend
op de hoofdzenuwen de behandeling is zeer
eenvoudig. Verder wordt men verwezen naar
de brochure bij eiken fl, gevoegd.
Eenig dépot alhier bij S. P. POSTMAEewal,
waar verdere inlichtingen te bekomen zijn.
(1871)
specteerden, omdat we an niks
anders dachten dan an een mooie
middag mette pols in't vrije veld.
En dat mocht van Vader en Moe
ke alleen as't weer een bitsje
tamelijk was. Want, so redeneer
den se tuus, as het te koud is en se
plonse inne sloot, dan hewwe se
somar een longontsteking te pak
ken en dat was in die tied een
riskante saak.
Vandaar dus onse overmatige
belangstelling voor het weer en
voor wat er in het hemelruum
gebeurde op woensdag- en sater
dagmorgens in't vroege voorjaar,
toen Meester wel vaak denke
must: Wat suden se nou weer
hewwe, 't is net of sit ik alleen
teugen de banken te praten.
Wat dat inne sloot plonsen an-
gaat hewwe es wat metmaakt,
wat wij een eigenaardig geval
vonnen. Toen we op een middag
an't polsspringen waren kwamen
we ergens op't Juffersreedsje te
recht.
Daar waren een paar jongens en
een meiske bezig met kruud-
draaien. Jimme wete wel: je ste-
ke je pols inne sloot in een hoop
kruud en dan draaie je de hele
saak om het blok vanne pols en as
er dan genoeg op sit, haal je de
pols op en dan kanne je in't kruud
soeke naar salamanders, stekelts-
jes, swatte torren, waterskor-
pioentsjes en wat er maar meer te
vienen is watje voor j e aquarium
bruke kanne.
Disse kienders hadden oek al
aardig wat inne wekpotten, die se
bij sich hadden. Se hadden krek
weer een nije trek binnen en het
meiske su de saak uutraffele, mar
se verstapte sich en se ging de
sloot in, maar wel so, dat se op't
water drieven bleef - bliekbaar
oppe lucht onder haar jurk.
't Was krek een levende thee
muts en so dreef se wel een paar
meter ver, maar toen kregen de
kameraden hur te pakken, sodat
se niet eens al te nat wudden is.
Mar toch dadelijk naar huus, dat
was de boodskap.
IN BEWEGING
Nou kwam er op dat moment net
een boer voorbij, maar die wu
uur niet metnimme oppe kar.
'Beslist niet", sei hij. "Se mut in
beweging blieve. Oppe kar su se
mar kou te pakken krije. Wat jim
wel doen kanne dat is anne boe
rin vrage of se voor de kachel
sitte mag, as jimme dan so gauw
mogelijk droog guud voor hur
hale."
Eindhoven
Joop Hidma
was er aan de Doelestraat een
opslagplaats voor suikerwerken
en chocolade van de firma Jens-
ma. Een vijftig jaar geleden is
daar eens ingebroken, waarna
een deel van de buit werd terug
gevonden achter de Prinsentuin,
keurig onder een partij bladeren
verstopt.
De recherche bleef hier posten,
maar toen de dader van de in
braak, een jongen van zestien
jaar, de buit zou gaan inspecte
ren, kreeg hij de politieman in het
oog.
Er volgde een bijzonder specta
culaire vlucht over daken en
zolders van woningen aan de
Kalvergloppe, waarbij de jeugdi
ge vluchteling de achtervolgende
politieman met een ladder be
dreigde.
Tenslotte kwam de jongen in de
Grote Kerkstraat terecht, waar
hij zich achter een geparkeerde
auto verschool. Toen was de
rechercheur hem te slim af; met
behulp van een net passerende
burger kon hij worden gevat.
De uiterlijke glans
En 't uiterlijk vertoon
Zijn nog geen bewijs
van 't innerlijk schoon
Vandaag, in de tweede serie van onze fotoaflevering "Langs de
straat" twee afbeeldingen. De een moet zijn gemaakt bij de hoek
van de Nieuweburen en het Schoenmakersperk, de andere is
gemaakt op de markt, zoals we kunnen zien, want dat staat er op.
Helaas weten we niet wie het zijn, de schilderachtige figuren, die het
zich op dat hekje gemakkelijk hebben gemaakt en dat zullen we wel
nooit te weten komen ook. De nummers een en drie dragen mooie
geruite petjes, nummer twee heeft nog zo'n ouderwets petje op, dat
we meer kunnen zien op foto's uit het laatst van de vorige eeuw en
wat nummer vier, een jongere kerel, op z'n hoofd heeft is niet recht
duidelijk.
Mochten er lezers zijn, die ons kunnen inlichten over de identiteit
van de leden van deze prachtige ploeg, dan houden wij ons daar
voor van harte aanbevolen, zoals wij het altijd op prijs stellen re
acties te vernemen uit onze lezerskring.
Op de tweede foto zien we Roosje (of is het Betje?) Cohen, een van
de tweelingzusters, wier vader, Salomon Cohen de schoenpoetser,
wij een vorige maal al in deze rubriek hebben gehad.
Roosje en Betje Cohen hebben tientallen jaren met hun geringe
handelswaar, potloden en chocola, de Leeuwarder veemarkt
bezocht. Roosje heeft als zodanig haar gouden jubileum nog
gevierd; Betje was toen al een paar jaar dood.
Dat de dames niet lelijk waren in hun jonge jaren kunnen we op
deze foto wel zien. "Ja hoor, we magge gesien worde" zouden ze er
zelf van zeggen.
