Friesland Bank
Uw eigen bank
f
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen
©ifc
STOOMZUIVELFABRIEK
Nóg een interessante foto van de Tweede Kanaalsbrug, maar nu van de andere kant genomen.
Even wil ik reageren op de foto
van de stoomzuivelfabriek aan
het Nieuwe Kanaal in 't Kleine
Krantsje nummer 429.
Ook ik zag vreemd tegen deze
foto aan. Als kind kwam ik vaak
in deze fabriek om mijn vader af
te halen, die daar chef kaasmaker
was.
Het huis links op de foto (van de
brug af gezien) heeft, dunkt mij,
niets met de zuivelfabriek te
maken, maar was het huis van
brugwachter Iedema, op de hoek
van de Julianastraat.
Op de andere hoek stond de
directeurswoning van de zuivel
fabriek, in mijn tijd was dat de
heer Hornstra.
Daarna kwamen de meikont-
vangst-, de kantoor- en nog ver
dere fabrieksruimten. Al met al
gaan mijn herinneringen tweeën
zestig jaar terug en is de foto in
uw Krantsje nog van een oudere
datum.
Heerenveen Mevr. A. A. v. d.
Bosch-de Vries
ANECDOTE.
Ik geef U hierbij een karakteris
tieke anecdote van de brugge-
wachter van de Vrouwenpoorts-
brug voor de eerste wereldoor
log. De kettingen waren al aange
bracht en de brugwachter stond
op het punt de brug open te
draaien, toen er een deftige heer
over de ketting stapte en de brug
opliep.
Onze brugwachter schreeuwde
hem toe: "Ho daar, terug" of iets
dergelijks, waarop de heer hem
zeer uit de hoogte toevoegde:
"Weet je wie je voor je hebt? Ik
ben Pereboom, wethouder."
De brugwachter wachtte geen
seconde met zijn antwoord: "Ai
waren jou de appelboom uut het
paradies, as de bliksem van mien
brug af!"
Rotterdam Th. de Groot
MENEER EZEL
Maanden geleden schreef uw
abonnee M. T. M. van Weering-
Postma uit Soest in 't Kleine
Krantsje iets over een aubade bij
Us Heit ter gelegenheid van de
verjaardag van koningin Wilhel-
mina.
Graag wil ik u een aardige "anek
dote" over M. T. M. Postma
vertellen. Zij zat als meisje, sa
men met haar vriendin Reina de
Vries en ondergetekende op de
Rijks H.B.S. Wij hadden Engels
van de heer Stibbe. M. T. M. die
op de voorste bank zat bij de
lessenaar, kreeg een beurt.
De leraar Stibbe vroeg: "A don
key, Minke. is een.
En wat antwoordde de leerlinge,
zeer ad rem?
"A donkey, meneer. is een
ezel".
Dat gebeurde omstreeks 1914 en
wat de reactie van de heer Stibbe
is geweest, weet ik niet meer.
Maar wel, dat de hele klas inwen
dige pret had.
Leeuwarden N. de Vries
MUZIEK
Met belangstelling las ik in 't
laatste nummer het artikel over
de muziektent in de Arenstuin.
De meeste Leeuwarders van mijn
leeftijd (1914) zullen daar plezie
rige herinneringen aan hebben.
Op zaterdagavonden in het zo
merseizoen werden daar de
openluchtconcerten gegeven.
Geld om uit te gaan had je niet.
Radio had vrijwel nog niemand,
daar stond je als kinderen naar te
luisteren bij "Pinkje" op de
Voorstreek, die altijd haantje de
voorste was als er een of andere
nieuwigheid wès. De muziekuit
voering kostte niets. We waren
op dit gebied nog niet zo ver
wend en wij vonden het mooi.
Het was rondom de tent altijd
gezellig met jongelui, die hun
afspraakjes maakten op die
plaats.
Muziek blijft in 't geheugen han
gen. Zo hoor ik een enkele maal
nog wel eens een wat "ouder
wets" maar melodieus stuk, dat
een snaar bij mij aan 't trillen
brengt. Ik had dat vroeger ge
hoord in de muziektent. De mu
ziekcorpsen wisselden. Nu eens
was het "Looft den Heer", dan
weer "Ons Genoegen" met zijn
pittige directeur Piet de Ruiter,
dan weer de Lyempf die een
vakman uit het leger had aange
trokken als dirigent. Een kapitein
Van Leeuwen die soms wel eens
op het laatste nippertje uil Assen
arriveerde en dan in zijn militaire
uniform stond te dirigeren.
Onze sympathie ging uit naar de
arbeidersmuziekvereniging
"Ons Genoegen". Ik herinner me
dat er eens een rel is geweest toen
De Ruiter op de Langepijp de
muzikanten front liet maken
naar het publiek. Vroeger speel
den ze met de rug naar het
publiek en het front naar de
Herensociëteit.
Waar ik het over wilde hebben is
over kapitein Van Leeuwen. Van
een Zeeuwse vriend, die direc
teur is van enige muziekcorpsen,
hoorde ik dat de heer Van Leeu
wen nog in leven is niet alleen
maar dat hij zich nog hevig met
de muziek bezig houdt. Hij is
altijd bij de muziekconcoursen
aanwezig. Ik weet niet of hij nog
in de jury zit maar hij moet er
voor zijn leeftijd nog prima uit
zien en hij is al over de negentig,
't Is misschien aardig voor Uw
redactie om nog eens contact met
hem op te nemen. Hij zal nog best
herinneringen en misschien fo
to's van die tijd hebben.
Haarlem K. Faber
JULIANASCHOOL
Toen ik in 't Kleine Krantsje een
schoolfoto zag met leerlingen
van de Julianaschool in 1917
werd ook de naam Van der Kal
len genoemd. Ik dacht eerst aan
Havank, de bekende schrijver
van detectiveverhalen. Maar het
was een jongere broer van Ha
vank, een nogal opschepperig
jongetje - zijn vader had immers
een pettenwinkel. Dit vertelde
mijn broer, die bij hem in dezelf
de klas zat.
In datzelfde jaar '17 zat ik in de
vijfde klas. H. van K(allen) zat in
de zevende, ofwel de eerste Mu
loklas.
Toen ik in mei 1914 op de Julia
naschool kwam, kwam ik bij
meester Polman. Wij zeiden daar
nooit 'meester', maar altijd 'me
neer'. Meneer Polman, die reser
ve-officier was, moest in dienst,
toen drie maanden later de eerste
wereldoorlog uitbrak.
Er waren negen klassen aan de
school; de laatste drie waren
Muloklassen met drie moderne
talen, Frans, Duits en Engels.
Van de veertig jongens van een
klas haalden er een tien of twaalf
de hoogste Muloklas.
Zoals op meer scholen hadden
ook hier verschillende leerkrach
ten een bijnaam. Het school
hoofd, meneer Jacobs, was De
Kale, Adema was De Rooie, We-
da was Pappe, Feddema, een
zware man De Vetpot, Koelman,
die wat mank liep en uit Harlin-
gen kwam, De Tobbedanser en
Juf Greep was Catootje.
Juf Greep gaf in de vijfde klas
ook Frans; dat was in die jaren
nog de wereldtaal. Meester Jan
sen was ook gymnastiekonder-
wijzer. Hij rookte wel eens een
pijp of een sigaar in de klas en hij
kon prachtige kringen blazen en
blies er dan weer een kleiner
kringetje doorheen. De sigaren-
peuk prikte hij op een speld,
wanneer hij de peuk niet meer in
zijn handen kon houden.
Dan waren er nog meester Bres
son en de Juffen Ten Brink, Van
Erp en Siemens.
Van meester Jansen, die er een
soort droge humor op nahield,
heb ik nog mijn bijnaam op
school te danken. Heel wat jon
gens hadden toen een bijnaam.
Op weg naar school vanaf de Van
Sytzemastraat viel er heel wat te
beleven, 's Winters op de spoor-
sloot nog even skotske lope, 's
zomers nog even salamander-
vange. Wachten bij de geopende
eerste Kanaalsbrug of even bij
meester Bresson kijken, die aan
het karpervissen was. Ook was er
wel eens flauw water met kleine
en grote vissen, die naar lucht
happend langs de walmuur
zwommen - dan probeerden we
ze wel eens met een koperdraad
je te vangen.
In het veilinggebouw tussen de
Oosterbrug en de Keizersgracht,
waren de Sinnema's, die daar op
vrijdagen vis verkochten. Ook
waren er vaak boten, die er fruit
en groenten losten voor de vei
ling op de Oosterkade, waar
Rooie Dijkstra, de veilingmees
ter, staande op een groentekist,
razendsnel de aangevoerde waar
stond af te mijnen. Daar probeer
den we natuurlijk nog wel eens
een appeltje te pikken.
Met al die afleiding onderweg
dacht je niet altijd aan de tijd en
het gebeurde nog wel eens, dat je
te laat op school kwam. Zo ook
op een middag, toen iedereen al
op z'n plaats zat. Meneer Jansen
draaide zich om en zei droog
weg: „Kom, daar hebben we de
Nachtschuit ook nog." Er ging
een daverend gejuich op in de
klas en zo lang mijn schooltijd
duurde, had ik mijn bijnaam!
Mijn klasgenoten zullen zich dit
voorval nog wel herinneren.
Van de leerkrachten uit mijn
schooltijd had ik een foto maar
ben die helaas kwijtgeraakt; wel
heb ik nog een foto uit een wat
latere tijd, toen ik al een paar jaar
van school was. Daar staan trou
wens de meeste leerkrachten uit.
mijn eigen tijd ook nog op.
Staande van links naar rechts de
heren Terpstra, Adema, Weda,
Swart en Koelman; zittend me
neer Feddema, Juf Siemens, het
Hoofd der School, meneer Van
Stralen, meneer Jansen en Juf
Van Erp. Als ik me niet vergis
leeft er van hen niemand meer.
Leeuwarden Th. Weda
