DICKVANDERHEIIDE JR/REKLAME
EEN GEZELLIG ONDERONSJE...
0
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
v adviesbureau voor reklame en publiciteit w w jozef isrsëlsstraat 10 l66UW3rd6tl 058—124984
Een gezellig onderonsje van een aantal Leeuwarder caféhouders
met hun dames in vooroorlogse tijd. Waar de foto is gemaakt weten
we niet, maar het zal wel in een van hun eigen zaken zijn geweest.
Zittend om de tafel: mevrouw De Bruin, de heer Dorus Bids van het
Wapen van Leeuwarden op de hoek van het Zaailand en de Prins
Hendrikstraat, mevrouw Van Cleef, mevrouw Eygelaar, mevrouw
("Moeke") Buis en de heer Wieger van Cleef van de tapperij op de
hoek van de Grote Kerkstraat en het OldehoofsterkerkhofStaand:
het echtpaar Waslander van het café Stadszicht aan de Groninger
straatweg, de heer Frans Eygelaar van het restaurant van de Grote
Wielen en de heer Jan de Bruin van het café op de hoek van het
Zuidvliet en de Bote van Bolswertstraat. De kelken zijn gevuld en
de lekkere hapjes staan klaar-het kan weer echt gezellig worden!
vervolg van pag. 4)
SCHOOLFOTO
Wat heb ik met genoegen de
artikeltjes gelezen over de Hui-
zumer school van mevrouw Hin-
ke van Asperen (zo ken ik haar al
van de Lagere School in Huizum)
en van Mr. Jopie Bijl, die ik me
ook nog goed herinner van de
Mulo. Ik ben maar enkele jaren
op deze school geweest, maar de
meeste kinderen die op de foto
voorkomen staan me nog helder
voor de geest.
Zelf ben ik na enige kantoorbe
trekkingen in Leeuwarden in
1928 uit Friesland vertrokken
naar Amersfoort, waar ik met
echtgenote en vier zoons ruim
twintig jaar heb gewoond. Tot
1949 heb ik daar bij verschillen
de gemeentelijke diensten ge
werkt, het laatst gedurende plus
minus achttien jaar bij de Sociale
Dienst en de Arbeidsbeurs. Toen
de Arbeidsbemiddeling een rijks
taak was geworden, ben ik in
1949 overgeplaatst naar het Ge-
weestelijk Arbeidsbureau, waar
van ik in 1968 als Commies A
gepensioneerd ben.
We hebben in al die jaren heel
wat meegemaakt, o.a. de oor
logsjaren in Amersfoort met in
1940 de gedwongen evacuatie
naar Alkmaar, maar we zijn er
gelukkig allemaal levend door
heen gekomen.
Al die jaren gingen we bijna elke
zomer met vakantie^ naar Fries
land (vaak per fiets en de Lem
mer nachtboot) en hebben daar
als hartstochtelijke zeilers ont
zettend veel'gevaren van Hui
zum naar Eernewoude, Grouw
en De Veenhoop.
Op een van deze tochten kwa
men we, met onze grote B.M. al
laverend in het Langdeel, een
mooi wit kajuitjacht tegen, waar
op ik Hinke van Asperen meende
te ontdekken. Het aanroepen
ging misschien door de wind ver
loren en ik weet niet, of ze mij
herkend heeft.
Tenslotte wil ik alle oud-
Huizumers er op attent maken,
dat er plannen bestaan om ter
gelegenheid van het honderdja
rig bestaan van de Huizumer
Lagere School een reünie te orga
niseren, vermoedelijk in septem
ber. Belangstellenden kunnen
zich al opgeven bij de heer J.
Rodenhuis, Huizumerlaan 143,
telefoon 058 -127933.
Utrecht Hendrik Dijkstra
MAX.
Oppe foto "Uit grootmoeders
ansichtenalbum" in 't Kleine
Krantsje nummer 432 met de
gracht bij 't Hoeksterend, kanne
je, at je bij't Blauwhuus om het
hoekje vanne Ouwegleien sien,
anne rechterkant een paar onder
en bovenhuzen staan sien. In dat
eerste bovenhuus woonde des-
tieds een vrouw met een jonkje,
ongeveer net so oud as ik toen
was, een jaar of zeven.
Dit jonkje had een prachtige kop
met swat krulhaar en een bleek
wit snuutsje.
Sien moeke sutelde met een tas
met thee en koffie langs de deu
ren. 'k Hew vroeger heel wat
keren mien moeke roepen dat
"de theevrouw" er was.
't Jonkje hiette Max. Syn moeke
was niet trouwd en nou pas
begriepe je, hoe moeilijk het
allemaal weest het voor son
vrouwke. Se was so sunig op haar
Max, hij mocht gien paar stappen
bij hur futlope, dan riep se hem
alweer bij d'er. Ik weet dat Max
na de lagere skool naar het gym
nasium gaan is, mar ik weet niet,
of hij die oek afmaakt h,et.
Syn vader mut een persoon
weest hewwe, die sogesied goed
"inne slappe was" zat. Max zien
moeke was dienstmeiske in die
rieke huushouding weest. Het die
vader sich later nog over sien
seuntsje ontfermd?
Veul meensen mutte die moeke
met Max toch kennen hewwe.
Inne oorlog, toen er alleen mar
koffie en theesurrogaat was, was
het fanself aflopen met het han-
deltsje van de moeke van Max.
Wie kan mij fertelle wat er van
Max wudden is?
Dit was voor 't eerst in mien
leven, dat ik een brief in 't
Leewadders skreef. 'k Bin stapel
op 't Kleine Krantsje hoor, dat
mutte jimme oek nog mar even
wete.
Vlaardingen
Mevr. J. Korpershoek-
Boonstra
Als timmerman sloeg ik me vaak
op m'n duim. Elk jaar was ik
maanden door blessures uitge
schakeld. Artsen schreven het
op-de-duim-slaan toe aan nervo
siteit. Telkens lieten ze me rust
kuren ondergaan. Maar niet zo
dra ging ik weer aan het werkof
ik hamerde weer op mijn duim.
Tot ik door 't lezen van 't Kleine
Krantsje in een toestand geraak
te van een heerlijke innerlijke
rust. Nu kan ik zelfs op mijn
duim mikken, maar ik raak hem
niet meer. Al zou ik het willen, ik
sla er naast. Dank zij 't Kleine
Krantsje.
(1.1. te I.)
