DICKVANDERHEI IDE JRfREKLAME
GESPREKKEN OP DE
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
HET DAMESKRANSJE
gevogelte
wijnen
jozef isreëlsstrsst 10 leeuwsrden 058-124984
s
ST. JACOBSSTRAAT LEEUWARDEN
adviesbureau voor reklame en publiciteit iozef iSf3ëlSStr33t 10 leeuwsrden 058—124984
Wiebe is der niet bij, mar Sjouke
nirnt een werkloaze Geert met.
Die sien tied mut oek om, dat
soadoendeWat doet een
meens om sien tied om te krijen.
Overdag-niet utselde, savus wel:
kasjekieke. Mar daar kenne jou
weer ferskillend over oordele en
prate. Oek over de rolferdeling.
Wat dat is? Lees ut mar bij: Tabe
Ruutsje, Sjouke Sukerslak, Lan
ge Marten, Minne Mager, Fokke
Vutman en as gast Groate Geert.
Tabe Ruutsje: Ik hew mie fertelle
laten as dat Wiebe de heup stuk
ken hèt. Temeensen hij mut op
een morren raar knoffeld weze
op een glad stukje in hun straat.
Och, en deurdat ie wat tipte, was
ie toch al wif op 'e loop.
Lange Marten: Uut de oorlog
was dat. We waren onderdoken
en op een avund wat fersetsman-
nen foor de grap op 'e ruten
timmere. Wij skrokken ons doad
en flogen der uut, en Wiebe batst
deur een sloat en trapt op skerp
en mis!!
Minne Mager: Dat waren oek
rare kluchten fan die dappere
mannen. Nou en een heup breke
op die leeftied. In welk sieken-
huus leit ie? Dat weest nog niet.
Ah, Fokke, aardig?
Fokke Vutman: Prima de luuks.
Binne wij kompleet? Nee, Sjouke
niet en. Wat? Ons aller
Wiebe de poat, hoho, de heup
stukken. En hij is niet eens naar
de wintersport weest. Daar hew
ik trouwens oek gien ongelukken
met maakt.
Tabe: Daar sien ik Sjouke an
kommen. Met een groate kerel.
Die is hast nog meer maans as
Marten. Seker heel wat skoppen
onder sien kont had froeger.
Kanne jim die pursoan?
Minne: Soa te sien, een stuk neef
fan mie. Geert. Groate Geert
sêgge wij altied, want ut stinkt
fan de Geerten in de femielie.
Kleine Geert en Swatte Geert, en
dit is Groate Geert.
Sjouke Sukerslak: Morren man
nen. Ik nim mar een maat met,
die em wel es ferfeelt de laaste
tied. O, Minne kan em wel. Just,
femielie. Nou dizze Geert hèt de
put er uut, dat soadoende.
Groate Geert: Ja man. Jaren in 't
bouwfak sitten. En ik was nog bij
de laaste fier, die de baas nog in 't
werk had. Mar ja, dat was twee te
feul. Dat een maand leden was ut
wegweze! Sak mar sêgge, wik
mar sêgge!
Minne: Een rare wereld. Der is
genoeg te bouwen, hier en daar
en overal. Ut geld skient op te
wezen, mar de fakmeensen beu-
re hun W.W. en dat kost gien geld
seker. Binne se helemaal gek met
mekaar?
Fokke: Soa sit de ekonnommie in
mekaar, Minnema. Dus dou hest
altied timmerd Geert. Sal ik oek
mar Geert sêgge? Mooi. Ik bin
Fokke. Ja, die andere mannen
binne een slag ouwer. Minne en
ik binne de junioren.
Geert: Ik bin ses-en-fieftig. Ik red
ut muskien krekt met in de W.W.
Het is nat, vies en druilerig, dizze
middag. En donker in huus, waar
de vrouwen bij't licht van twee
keersen anne ronde tafel sitte te
theedrinken.
Thee met een klontsje er in, een
godendrank voor de vrouwtjes,
die't eens inne twee weken sa
men binne en kletse en roddele in
hun eenvoudig bestaan.
Bij Hinke is't altied een smoeke
samenkomst. Nicht Janke trac-
teert op joadekoeken. Op son-
dag komt se nooit, dan gaat se
drie keer naar de kerk; hur man
is diaken inne kleine parochie.
Dan: tante Frouwke, een flot
frommes, die't in Marssum in't
Poptagasthuus woont, alleen be
doeld voor dames met enig in-
kommen, mar Frouwke is niet
krenterig. Op kaarten is se gek,
een en twintige, mar. teugen
verlies kan se niet
Soms komt oek tante Wiete uut
Vrouwbuurt. Die het een manu-
facturenwinkeltjse en se gaat el
ke dag mette koffer oppe fiets de
boer op. Eigenlijk het se nooit
gien tied, gauw een kopke thee
en dan sit se alweer op hur stalen
ros.
Er wudt in't dameskransje wel es
veteld, dat se inne oorlog kennis
had an een Belgische vluchteling.
Daar is niks van komen, want se
is kinderloas bleven.
Haastige Wiete gaat, kliemerige
Jantsje komt. Die is ondanks hur
zestig jaren een kreas frommes,
mar se is altied an't kliemen over
hur huwelijksmoeilïkheden, een
verhaal sonder end. Klieme over
Wobke, hur man, die niet deugt
en die't wel es naar Amsterdam
gaat om sien haar knippe te
laten, maar dan kiekt ie meer
naar't vrouwelijk skoan, dat in
ne etalages uutnodigend sit te
lonken. So het Jantsje hur sor-
gen. Dit binne se dan, de vrou
wen, die't eens inne veertien da
gen met mekaar inne slag binne
met het een en twintigen. Daar
over een volgende keer.
Enne Rozema
blieve en dan deurskarrele naar
de A.O.W. Ik werk liever, mar
dan is er temeensen broad op 'e
plank, en oek nog een skoftsje
gas op 'e plank, wik mar sêgge,
sak mar sêgge.
Marten: Sat dien ouweheer oek
in 'e bouwerij? O, werkte die op
de gasfebriek. Daar hewwe se
der oek wel es een potje fan
maakt. Jonge, jonge, wat is daar
een fergiftige rommel in 'e gron
stopt.
Tabe: Wat is teugenwoordig niet
fergiftig. Lahssen met die garna
len. Nog weer langer leden met
die iglotroep. Sure regen uut 'e
lucht en rotsooi in 'e gron. Waar
bedare wij soa? Mar Geert jonge,
even over dij, muskien wurdt de
toestand weer wat beter.
Sjouke: Dat hew ik oek seid.
Hoop doet leven. Mar ja, soa lang
er gien werk is, wil je wel es wat
anspraak hewwe, dat ik seg, loop
mar met. En daar was
Geert?
Geert: Ach ja, hoe gaat dat? Eerst
tuus wat putsjes opknappe. Dan
es bij buurman wat ripperére en
een hantast doen. Dan wat kar-
weikes bij een swager met twee
linkerhannen. Mar dat houdt es
op.
Minne: Ik weet er alles fan. Nou
bin ik meer een lezer en een sneu-
per. Een paar boeken in 'e week
uut 'e leessaal. Kost trouwens
oek al weer een tientje in 't jaar
meer. En ouwe kranten bekieke
en ouwe aangesichtskaarten. En
dan savus de tee-vee. Weer een
dag om.
Marten: Se hewwe ut der over,
om overdag meer tillefizie te
geven foor meensen die niks om
hannen hewwe. Eerluk waar, sa
vus wurdt ut mie soms laat' ge
noeg. De frouw is foor tienen al
fertrokken, en dan mut ut al heel
mooi weze as ik ut nog een uur
uuthouw. Ik fal oek wel es in
slaap, en dat ding draait mar
deur.
Fokke: Bij ons is't krekt ander
som. Ik sit al te gapen as een
ouwe kerel, dan draait Sientje em
nog es op Duutsland. En dan mut
ik fertale, want se kan beter
Liwwadders as Duuts, en ik ken
mie der aardig met rédde.
Sjouke: Der skiene nog meer
netten of kenalen te kommen.
Mar dar mut je dan wel ekstra
foor betale. Een satteliet of soa,
die in de lucht hangt en op jouw
toestel skiene ken. En een paar
Belgen der bij. Kan we nog es
lache oek. Om mij hoeft ut niet!
TabeIk hoor mien dochter der
wel es over, dat se soms savus
foor achten al ruzie hewwe wat
er op mut. Dat begint dan met de
jongsten. Sesam open u of Top-
drop, nee pop. En dan na ut
Emmersjoernaal hasseskrabbe
over een kwis of een serie.
Staan't es uut!
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vnesstraai 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het..." met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang ver
vlogen tijd.
Minne: Willem Ruis of Willem
fan Oranje. En bij Rudi kenst een
auto winne. Of een dikke niet. En
soms een groate reis. Je mutte
der fan houwe. Bistou oek een
slaaf fan de buis, Geert?
Geert: Wij binne mar meer tega-
re. De jongste is fleden jaar
troud. Ik pak de krant of de gids,
en seg teugen Aaltsje, dat is mien
frouw, ik seg: wat draaie we der
foor fanavund. En alle avunden
seit sij: Wat hastou docht? En ik
beslis dan, wik mar segge, sak
mar segge.
Tabe: Dan su mien ene skoan-
dochter segge dat er wat mis is
met de rolferdeling. De frouw is
altied achteruutset en mut nou
dubbelop de skade inhale. Een
ander rollepetroan loof ik. Wat
lachstou Fokke?
Fokke: Sientje hur buurman, jim
wete wel, die hèt foorspeld, dat
de meensen straks uutpoept bin
ne. De kompoeters en de robot
ten komme an 'e macht. En al die
opsternate wieven salie fan de
bok drome, al miene se dat se
slim wurre fan de Vos-kursus en
geleerd fan de moedermelk-
Mavo
Vlga.
(vervolg van pag. 4)
melkbussen, waar het ijs in lag en
dikke bulten onder de klompen.
Gelukkig voor hem, dat de op
komst van de auto's zo groot was
en dat alles zo veranderde. Het is
toen geen gekke gok van hem
geweest in de automaterialen te
gaan. Zijn ouders zouden het nu
nog eens moeten kunnen zien,
wat zouden ze raar opkijken.
Maar ja, de tijd gaat verder en
alleen de herinneringen blijven.
Leeuwarden Rinze van der Heide
