Friesland Bank
Uw eigen bank
de tijd, dat ik lid was van de
J.G.O.B., de Jongelieden Ge
heelonthouders Bond en niet te
vergeten ook aan de tijd, dat ik
lid was van de Gymnastiekvere
niging Leeuwarden. Het was een
fijne jeugd!
Grouw C. M. Rutgers
DE TRANSVAALBUURT
Ik wil even reageren op hef
artikel van de heer R. Poelstra in
't Kleine Krantsje nummer 450,
waarin hij anderen vraagt ook
nog eens oude herinneringen op
te schrijven. De heer Poelstra
begon met de kruideniers en hij
eindigde met de melkboeren.
Ondergetekende heeft als gebo
ren Leeuwarder tot 1949 daar
ook gewoond en wel in de Paul
Krugerstraat. Mijn vader was
meester-schoenmaker Smeding,
die daar tot bijna het slopen van
die buurt heeft gewoond.
In de laatste jaren was mijn jong
ste broer Geert ook in de zaak. Ik
denk nog vaak met plezier aan
die tijd terug. Wij wonen nu al
jaren in Holland, zoals dat heet.
Aan de overkant van ons was de
bakkerij De Roos en aan de
andere kant was kruidenier Van
der Zee, die de zaak later over
deed aan mevrouw Dijkstra, bij
wie ik wel heb gewerkt. Zij had
twee dochters en een zoon, wel
ke laatste, Jan, later een brillen-
zaak in de Kleine Kerkstraat had.
Dan zat er op de andere hoek
Theo de Wal, ofwel De Kale. Aan
deze man heb ik heel prettige
herinneringen. Hij was de gang
maker uit de buurt, een fijne
man, die altijd pret maakte.
Dan hadden we in de Herman
Costerstraat onze melkboer Sape
Visser en even verder in de straat
kruidenier Eygelaar, later de
baas van de Grote Wielen.
Wij woonden in een dichtbevolk
te buurt, waar ook veel joden
woonden. Ik speelde veel met
deze kinderen en een speciaal
vriendje had ik ook, Herman de
Bruin, die in een concentratie
kamp is omgebracht. Zijn vader
was zakkenhandelaar en die had
een pakhuis aan de Noordersin
gel. Van al die joden bleven
alleen mevrouw De Bruin en een
dochter over. Zij woonden in de
Paul Krugerstraat.
Dat was vroeger een hele fijne
straat met aan de ene kant de
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen
mooie grote onder- en bovenwo
ningen en aan de andere kant de
eensgezinshuizen waar de gegoe
de stand woonde, zoals dat toen
heette.
Mijn man komt uit de Landbuurt,
die er ook al niet meer is. Hij
heeft gewoond in het straatje
tussen de drogist Bijl en Beetsma.
De familie Giesing woonde daar
ook, dat waren de bekende schil
ders. Pa Giesing heeft veel draai
molens en carrousels geschilderd
met hele mooie landschappen er
op.
Mijn schoonouders deden in
groenten en fruit. De Wiersma's
waren in die buurt wel bekend.
Zij leven beiden nog en zijn nu
zes en tachtig en drie en tachtig
jaar.
Heemskerk
Mevr. Wiersma-Smeding
LEEW ADDERS
Het spijt me altijd dat het echte
Leeuwarders verdwijnt, dat ook
daar de taalvervlakking opgetre
den is. De vorige week trof me
dat weer toen mijn dochter me
vroeg om wat sokken voor haar
man en kinderen te breien, om
dat dat haar zo slecht handigt.
Ik bedacht wat mijn moeder in
dat geval gezegd zou hebben:
'Binne se helemaal op of kanne
d'r nog nije fuutlingen an breiden
wurre? Nee? Nou, dan gane je
hene en haal 'n roof nassau-garen
en een ploeg sokkepriemen. Je
sette genoeg steken op vier prie
men en je breide een boord van
(Vervolg op pag. 6)
HET VLIET
Een foto van het Vliet in een van
de laatste nummers van 't Kleine
Krantsje deed mij terugdenken
aan de tijd, toen ik hier nog
woonde, vlak bij de brug tussen
de Bleeklaan en de Bote van
Bolswertstraat.
Op de ene hoek had je een
sigarenzaak van Barend Schaafs-
ma, er tegenover de slagerswin
kel van Nijhof en verderop de
kleermaker Pietersma, door wie
ik mij enige malen een pak heb
laten aanmeten.
Op de hoek van het Zuidvliet was
het café van Jan de Bruin, die
voordien een dancing had in de
Lobardsteeg, waar later Houbein
in zat. De Spiegelzaal heette dat
etablissement. Menig dansje
maakte ik daar 's zondagsavonds
en dan meestal als mijn porte-
monnaie het niet toeliet om naar
Sipke Castelein te gaan, die een
entree hief van veertig cent.
Dan was er nog de Groene Wei
de, Zalen Schaaf, Cabaret Eden
aan het Zaailand even voorbij de
Prins Hendrikstraat. Ook was er
aan de Voorstreek, even voorbij
de Koningsstraat, een dancing,
de Benthem, waar wij apache
dansen uitvoerden. Dansen bete
kende wat voor mij - ik leerde
het in 1932 in de Harmonie op
zondagmiddag bij Hub Adema.
Leeuwarden was toen het sum
mum van vermaak, waar ik dik
wijls aan terugdenk. En vaak ook
denk ik terug aan het Vliet. Mijn
moeder werd geboren op Noord-
vliet-Slot ter hoogte van Marcus
Lang geleden fietsten een melk
venter en een bakker achter el
kaar over het Zuiderplein in de
richting van de Schrans. Hier
haalden zij een fietser in, die
vergat richting aan te geven.
De bakker en de melkboer, bei
den geschokt door dit gebrek aan
verkeersdiscipline, maakten de
fietser luidkeels attent op zijn
fout: "Sufferd!"
Daarbij vergaten zij, dat het ge
vaarlijk is onder het rijden om te
kijken. Ze deden dat wel en.
de driewieler van de bakker en
de transportfiets van de melk
boer raakten elkaar, waarbij een
aantal flessen braken en de melk
over de weg vloeide.
De reactie van de fietser lag voor
de hand. "Sufferds!" brulde
hij.
dag wat goedkoper. We moesten
wel vroeg op stap, want de win
kel lag niet dicht in de buurt.
Meestal ging ik met mijn broer
omdat ik nog te jong was om
alleen te gaan.
Ik was omstreeks zeven of negen
jaar, toen ik alleen naar de krui
denier ging om boodschappen te
halen. In de eerste wereldoorlog
kregen we voor verschillende
waren bonnen en in deze winkel
van Excelsior was een bediende,
die nogal eens vergat de bonnen
te vragen. Wanneer ik aan de
beurt was en de bediende was
met een ander bezig, dan sloeg ik
een beurt over in 4e hoop, dat hij
me zou helpen, zodat ik wellicht
weer met de bonnen thuis zou
komen. Het was natuurlijk
niet eerlijk, maar ik vond mezelf
wel een hele piet.
Er zijn nog heel veel mooie herin
neringen aan mijn jonge jaren in
Leeuwarden. Bijvoorbeeld aan
Foto's van het Vliet. ze roepen altijd weemoedige herinneringen
op.
Aal en dat betekende daar voor
mij 'het' Leeuwarden.
Als ik nog eens in de stad kom
doet het mij pijn het Vliet te zien
veranderd in een nietszeggende
verkeersweg, "'t Zal wel nodig
zijn geweest."
Haren A. H. Bergsma
DOKKUMER BOOT
In zijn artikel "Ik heb een passie
voor de trein" in 't Kleine Krants
je nummer 450 schrijft de heer
Sal de Jong, "dat je wel van heel
goede huize moet zijn om te
weten, dat er ook een stoom-
bootdienst van Leeuwarden naar
Dokkum was".
Wel, aan die Dokkumer boot heb
ik een bijzondere herinnering; ik
ben er als kind, zo'n zestig jaar
geleden, vaak mee geweest naar
een oom, die onder Dokkum
molenaar was. De boot zette ons
dan midden in het land af, waar
door we voor een heel eind
omlopen werden bespaard.
Het is mogelijk dat deze bijzon
dere service gepaard ging met het
afzetten van melkbussen op de
zelfde plaats, maar dat kan ik me
niet goed meer herinneren.
Leeuwarden Mevr. T. Brinkman
EXCELSIOR
De foto in een van de laatste
Kleine Krantsjes met de winkel
van de Coöperatieve Excelsior
aan het Oldegalileën gaf me veel
herinneringen aan mijn jeugd te
rug.
Het gebouw op de hoek was de
kruidenierswinkel. Links daar
van, aan het Ouwegleien, zoals
wij het noemden, was de bak
kerswinkel. Rechts in de Linde-
buurt, was een zaaltje, waar het
kinderkoor Jong Excelsior liedjes
leerde.
Op mijn zesde jaar kwam ik daar
bij, maar ik mocht al eerder mee
naar de jaarlijkse uitvoering,
want ook mijn oudere zusters en
broer waren op dat koorlje.
De uitvoeringen waren in de
Breedstraat in wat later Zalen
Schaaf zou worden. In 1919 wa
ren het de zalen Rodenhuis, in
1920 de Zalen Schilter.
Ik lees nu die namen, omdat ik
nog twee programma's heb van
zo'n uitvoering. In 1920 bestond
het koortje twaalf en een half
jaar.
Verder heb ik herinneringen aan
de bakkerij. Als je 's morgens om
zeven uur bij de bakker kwam
kreeg je de broden van de vorige
Ook een leuke herinnering: een buurtfeest van "Kindervreugd" in de Transvaalstraten. Die goeie
vooroorlogse tijd.
